![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH8ofEdEnkqyRKtkmEjXOZOMeR1su8latRjHcM4z1OpQ-CKqXZsVkmC6JB3LgV6x4DI13B8yoA4MrjGSyLBVf5UVZE0hk_cq3Mck02JUsxV2k-4aKGOB9-PFSIhrynt7Ei08N51ysZTUc/s200-rw/%25CE%259A%25CE%259A.jpg)
Ο κεντρικός λόγος της παιδείας σε μία δημοκρατική κοινωνία είναι αναμφισβήτητος. [...]
Και δεν μιλώ για την παιδεία που παρέχει το «Υπουργείο Παιδείας», ή εν πάση περιπτώσει όχι κυρίως γι’ αυτήν, ούτε για μια νιοστή «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», με τη οποία, υποτίθεται, θα προσεγγίζαμε περισσότερο τη δημοκρατία.
Η παιδεία αρχίζει με τη γέννηση του ανθρώπου και τελειώνει με το θάνατό του.
Συντελείται παντού και πάντα.
Οι τοίχοι της πόλης, τα βιβλία, τα θεάματα, τα γεγονότα εκπαιδεύουν τους πολίτες - σήμερα δε κατά κύριο λόγο «παρεκπαιδεύουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου