Αν νομίζετε ότι το πιο περίεργο ποτό που έχετε δει στη ζωή σας είναι η βανίλια… υποβρύχιο, τα παρακάτω έρχονται να σας διαφωτίσουν και να σας ανοίξουν νέους ορίζοντες στον κόσμο του αλκοόλ.
Ό,τι ποτό κι αν έχετε δοκιμάσει μέχρι σήμερα, όσο κι αν πιστεύετε ότι είστε «ψημένοι» κι ενημερωμένοι στο θέμα του αλκοόλ, σίγουρα δεν...έχετε πιει μπίρα-πίτσα ή βότκα με… σκορπιό.
Κρασί γλάρου, Αρκτικός κύκλος
Περιορισμένοι από το… «δροσερό» περιβάλλον, οι Ινουίτ (Εσκιμώοι) δεν είχαν με τι να δημιουργήσουν κρασί για να ζεσταθούν λίγο από το κρύο. Κι έτσι κατέληξαν σε μια απλή – γι’ αυτούς συνταγή: έπαιρναν τους νεκρούς γλάρους και τους έβαζαν σε μπουκάλια με νερό, αφήνοντάς τα στον ήλιο για να ζυμωθούν. Αν και το αποτέλεσμα αυτού δεν μοιάζει να κερδίζει κάποιο βραβείο καλύτερου κρασιού μελλοντικά, απ’ ό,τι έχει αναφερθεί, μπορεί να επιφέρει τη μέθη –θα πρέπει, όμως, να ανηφορίσετε προς τα πολύ Βόρεια για να το βρείτε, καθώς τα σούπερ μάρκετ και οι κάβες, δεν το φιλοξενούν στα ράφια τους.
Μπίρα-πίτσα, Ιλινόις Ηνωμένων Πολιτειών
Η πίτσα και η μπίρα αποτελεί το ιδανικό «ολοκληρωμένο» γεύμα όλου του δυτικού κόσμου, οπότε δεν ήταν και πολύ περίεργη η ιδέα ενός ζευγαριού από το Ιλινόις να δημιουργήσει τη συνένωση των δύο. Μια μπίρα που ζυμώνεται με ρίγανη, βασιλικό, ντομάτα και σκόρδο.
Μπέικον-βότκα, Σιάτλ Ηνωμένων Πολιτειών
Μήπως ο συνδυασμός του μπέικον με ένα αλκοολούχο ποτό μας σώσει όλους από το hangover της επόμενης ημέρας; Οι Αμερικανοί πάντως προσπαθούν να βρουν τη λύση. Συγκεκριμένα, μια εταιρεία στο Σηάτλ με προδιάθεση πάντα να προωθεί ανορθόδοξα κοκτέιλ, δοκίμασε και το μείγμα μπέικον με βότκα, το οποίο μάλλον ταιριάζει πολύ σε ένα Bloody Mary. Αν θέλετε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, βρίσκεστε μόνο 2-3 πτήσεις μακριά.
Πούλκε, Μεξικό
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα «αθώο» ποτήρι γάλα, το Πούλκε, όμως, αντί για ασβέστιο και βιταμίνη D, μάλλον θα σας δώσει να καταλάβετε! Περιέχει 4% με 8% αλκοόλ και παρασκευάζεται από τον γαλακτώδη χυμό ενός φυτού ονόματι maguey, γνωστό ως αμερικανική αλόη – που όμως δεν ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη γνωστή μας αλόη – ενώ για αιώνες αποτελούσε ένα ιερό ποτό. Στο Μεξικό γίνονται ήδη προσπάθειες να προωθηθεί χάριν της αύξησης του τουρισμού, ενώ στην Τλαξκάλα, έχει ήδη δημιουργηθεί το λεγόμενο «Πούλκε τουρ» προς ενημέρωση του κόσμου.
Κρασί φιδιού, Βιετνάμ
Το συγκεκριμένο κρασί παράγεται εμποτίζοντας ένα ολόκληρο φίδι σε κρασί ρυζιού ή αιθυλική αλκοόλη και μάλιστα έχει και οφέλη για την υγεία, αφού οι ειδικοί αναφέρουν ότι μπορεί να γιατρέψει διάφορες παθήσεις, από την… φαλάκρα μέχρι την ανικανότητα (κυρίως λόγω των ιδιοτήτων του φιδιού, στις οποίες πιστεύουν πολύ στην Νοτιοανατολική Ασία).
Το Χωριό του φιδιού, μια περιοχή με εστιατόρια και μπαρ στο Ανόι, προσφέρει μάλιστα στους τουρίστες την ευκαιρία να το δοκιμάσουν φρέσκο-φρέσκο, καθώς το ετοιμάζουν μπροστά τους, ενώ μετά μπορούν να συνεχίσουν και με το υπόλοιπο φίδι – ξέρετε, μπριζόλα φιδιού, δέρμα κ.λ.π.
«Κρασί» από γάλα φοράδας (Αirag), Μογγολία
Το παραδοσιακό ποτό των Μογγόλων προέρχεται από γάλα αλόγου και φημίζεται για τις αναζωογονητικές του ιδιότητες, έχοντας ελαφρώς ξινή γεύση. Θεωρείται μάλιστα μέρος των εθίμων φιλοξενίας να προσφέρουν ένα μπολ airag σε όποιον μπαίνει στο σπίτι τους και το να το αρνηθεί κάποιος, θεωρείται μεγάλη αγένεια.
Βότκα με σκορπιό, Αγγλία
Κάποιοι την πίνουν με πάγο, άλλοι με… σκορπιό, όπως και να ‘χει πάντως, ο άνθρωπος δεν σταματά να επινοεί ιδέες για να βασανίσει κι άλλο το ζωικό βασίλειο. Κι ενώ πολλοί περιμένετε η βότκα με γαρνιτούρα έναν μικρό σκορπιό να αποτελεί το τοπικό έθιμο της Ταϊλάνδης ή της Κίνας, πέσατε έξω, αφού αυτό συμβαίνει στην Αγγλία όπου – ναι, είναι αλήθεια – παράγεται και εμφιαλώνεται βότκα με σκορπιό μέσα στο μπουκάλι, ο οποίος ανατράφηκε υπό συγκεκριμένες συνθήκες – δεν είναι άγριος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτού του είδους η βότκα αποτελεί το απόλυτο σφηνάκι κι ότι κερνώντας το θα εντυπωσιαστούν οι πάντες, ενώ συμβουλεύουν να τοποθετείται και ένας σκορπιός σαν γαρνιτούρα. Δεν είμαστε σίγουροι, όμως, ότι το ραντεβού σας θα βρει το ίδιο χαριτωμένο έναν σκορπιό στη θέση μιας φέτας λεμονιού…
Κρασί ποντικών, Κίνα
Η αλήθεια είναι ότι η Κίνα πλέον δεν μας εκπλήσσει στις γαστριμαργικές της επινοήσεις. Η πρωτοφανής αυτή ιδέα ουσιαστικά προστάζει να πνίξουν μια ολόκληρη οικογένεια μωρών-ποντικιών σε ένα βαρέλι γεμάτο κρασί και να τα αφήσουν για ένα χρόνο να ζυμωθούν. Προς έκπληξη όλων, οι ειδικοί αναφέρουν ότι όλη αυτή η διεργασία δεν μυρίζει – ούτε, όμως, έχει ιδιαίτερα καλή γεύση- ενώ μπορεί να θεραπεύσει προβλήματα στο συκώτι, την επιδερμίδα, όπως και το αναπνευστικό.
Μπύρα για σκύλους (Kwispelbier), ΟλλανδίαΜην ανησυχείτε, δεν είναι αλκοολούχα (οπότε ο μικρός σας Αζόρ δεν πρόκειται να μεθύσει), αλλά είναι οπωσδήποτε λίγο περίεργη, αφού έχει άρωμα… μοσχαριού, περιέχοντας, όμως, πολλά θρεπτικά συστατικά για το αγαπημένο σας κατοικίδιο. Ευκαιρία να τσουγκρίσετε με τον σκύλο σας.
cretalive.gr
ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA: Τα 9 πιο… παράξενα ποτά του κόσμου !
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ
ΑΞΙΑ
ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ
Τρίτη 9 Αυγούστου 2011
Ταραχές στο Λονδίνο - Πλήγμα για τον τουρισμό και την εικόνα της χώρας !;!;
(...) Οι βίαιες ταραχές που σημειώθηκαν, οι χειρότερες εδώ και χρόνια, δημιουργούν ερωτήματα για την ασφάλεια στην πόλη που ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 (...) 
Συμβαίνουν και στις καλύτερα "καμερο-παρακολουθούμενες" χώρες
ΕΛ.ΑΣ. : ΠΑΡΑΓΓΕΛΘΗΚΑΝ ΗΔΗ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΣ ΦΡΑΚΤΗΣ
Δημοσιεύθηκε 06 8 2011, http://www.paraskevi13.com/
Του Νικόλα Ταμπακόπουλου
Ετοιμάζονται για «πόλεμο» με τους διαδηλωτέςΓια αποτελεσματική και δυστυχώς, όπως φαίνεται, βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων που θα ξεσπάσουν από το Σεπτέμβριο σε όλη τη χώρα ετοιμάζεται η Ελληνική Αστυνομία. Εάν και η ηγεσία της κρίνει επί του παρόντος ως αναποτελεσματική τη χρήση δακρυγόνων, εντούτοις κατά τις πληροφορίες στρέφεται προς άλλους βίαιους τρόπους καταστολής. Μετά την παραγγελία χημικών, τα οποία σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν σε συγκεντρώσεις που δεν θα είναι μαζικές, έγκυρες πηγές αναφέρουν στον «Ε» ότι «έρχονται οι πλαστικές σφαίρες από καουτσούκ».
Η κυβέρνηση, αναφέρουν, έχει ήδη προβεί στις ανάλογες παραγγελίες, ενώ σύντομα θ’ αποκτηθεί και ένας δεύτερος κινητός φράχτης από μέταλλο και πλεξιγκλάς. Το ύψος του φράχτη που παραγγέλθηκε, αγγίζει τα 2,05 μέτρα και το πλάτος του θα ξεπερνά τα 14 μέτρα. Το πρώτο, δε, «crash test» των όποιων μέτρων θα προκριθούν τελικά, θα λάβει χώρα στις συγκεντρώσεις της ΔΕΘ το Σεπτέμβρη.
Εκτοξευτήρας νερού
Ως αποτελεσματικό, εξάλλου, μέσο αντιμετώπισης πλήθους και καταστολής του κρίθηκε -αφού χρησιμοποιήθηκε… δοκιμαστικά στη «μάχη της Κερατέας»- και ο εκτοξευτήρας νερού με μεγάλη πίεση, ο λεγόμενος «Αίαντας». Σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Ε», στην Ελληνική Αστυνομία δεν αποκλείουν να γίνει παραγγελία ενός ακόμη τεθωρακισμένου οχήματος στην περίπτωση που ξεσπάσουν μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ξεπερνώντας τα τέσσερα οχήματα που πετούν νερό με φοβερή πίεση στους διαδηλωτές. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ήδη έχουν εκπαιδευτεί οκτώ αστυνομικοί για να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο όχημα. Ταυτόχρονα συζητείται ότι στη «μάχη» με τους «Αγανακτισμένους» θα ριχτούν και εκπαιδευόμενα σκυλιά.
Τα αποτελέσματα της καταστολής
Η χρήση σφαιρών από καουτσούκ και η εκτόξευση νερού με τρομακτική πίεση δεν είναι μέσα που έγιναν γνωστά στην ελληνική αστυνομία το φετινό καλοκαίρι. Εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιούνται από τις δυνάμεις καταστολής στο εξωτερικό και τα αποτελέσματα που φέρνει είναι… ισοπεδωτικά.
Η Αφρική λυπάται την Ελλάδα ...(!!)
Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που ο πάσα ένας ήξερε πολλά για την ελληνική αρχαιότητα και ελάχιστα για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Η δημοσιονομική κρίση της Αθήνας έφερε στο προσκήνιο, τερατωδώς μεγεθυμένες όλες τις νεοελληνικές αρετές και κακίες, όλα τα χούγια και τα κουσούρια μας, κυρίως τις κακίες και τα κουσούρια.
Ο πάσα ένας ξέρει (;) τώρα για την ουσία και τις παραμέτρους του νεοελληνικού προβλήματος (;)
Και όταν λέμε ο πάσα ένας το εννοούμε. Ακόμα και στη μαύρη Αφρική. Μας το υπενθυμίζει με μια ξεκαρδιστική ρουμπρίκα της στη Süddeutsche Zeitung του Μονάχου η Έλενα Βέη, Ελληνίδα γεννημένη στη Γερμανία που μετά από σπουδές θεάτρου στράφηκε στη δημοσιογραφία και εδώ και μερικά χρόνια έχει εγκατασταθεί στο Κεϊπτάουν της Νότιας Αφρικής. Το καταλληλότερο πρόσωπο με άλλα λόγια για να μας μεταφέρει την ελληνομάθεια των Αφρικανών.
Φούρνοι μικροκυμάτων…
Τέσσερις σκηνές περιγράφει η Έλενα Βέη, ας μεταφέρουμε την πρώτη: «Βάζω σε μια εφημερίδα του Κεϊπτάουν αγγελία για να πουλήσω ένα φούρνο μικροκυμάτων. Τρεις μέρες μετά εμφανίζεται ένας ενδιαφερόμενος. Ο Τζον μέσα σε είκοσι λεπτά στέκεται μπροστά στην πόρτα μου. Δεν έχει ιδέα για το πώς λειτουργεί ένας φούρνος μικροκυμάτων, αλλά είναι καταγοητευμένος από τη συσκευή και παζαρεύει την τιμή της στο ελάχιστο δυνατόν. Βγάζει ένα μάτσο χαρτονομίσματα, των 10 και των 20 ραντ, προφανώς έχει κάνει μήνες το σκατό του παξιμάδι για να τα μαζέψει. Δυσκολεύεσαι να επιμείνεις στην τιμή που θα έπρεπε. Ο Τζον λέει ότι είναι από το Μαλάβι, ΄Εσύ;΄ ΄Από την Ελλάδα.΄ Μόλις το ακούει αυτό, σταματάει ξαφνικά το μέτρημα, μου χαϊδεύει το δεξί μπράτσο και ψιθυρίζει με μπάσα φωνή:΄Λυπάμαι ειλικρινά για σένα και την οικογένειά σου. Περνάτε δύσκολους καιρούς.΄ Στα χωριά του Μαλάβι, από όπου κατάγεται ο Τζον, δεν έχουν δει ποτέ φούρνο μικροκυμάτων, αλλά είναι πλήρως ενημερωμένοι για τα ελληνικά δημοσιονομικά μεγέθη.» Δεν έχει ανάγκη σχολιασμού η σκηνή που περιγράφει η Έλενα Βέη, οι αφρικανικές μάζες λυπούνται πλέον την ελληνική φτωχολογιά.
…και εισιτήρια με καπέλο
Ουδέν σχόλιον αυτές τις θερμές ημέρες του Αυγούστου και για την τέταρτη σκηνή, αυτή τη φορά από τη Ζάμπια όπου η Έλενα Βέη περνάει τις διακοπές της: «Σε ένα χωριό στο εσωτερικό της Ζάμπια. Το ξεχαρβαλωμένο λεωφορείο, το μόνο μεταφορικό μέσον στην ευρύτερη περιοχή, κατάμεστο. Μερικοί άντρες με περιεργάζονται καθώς περιμένω. Ένας με πλησιάζει και μου ζητά να αγοράσω εισιτήριο. Μου λέει ένα υπέρογκο ποσό και υποχωρεί στις απαιτήσεις του μόνο όταν του δείχνω την ταμπέλα με την κανονική τιμή που κρέμεται στο παρμπρίζ. ΄Από πού είστε΄, με ρωτάει.΄ Άπό την Ελλάδα.΄΄ Ελλάδα;΄ Ρωτάει. Από την Ευρώπη, θέλω να του εξηγήσω, αλλά με σταματάει ΄Ξέρω, ξέρω΄ Πολύ χαλαρός ξαφνικά, γυρίζει στην παρέα του και λέει: ΄Από την Ελλάδα΄΄Α, από την Ελλάδα΄, λέει ένας. Και οι τρεις με κοιτάζουν με διαπεραστικό βλέμμα. Στην Αφρική οι άνθρωποι έχουν χρόνο. Νομίζεις ότι περνά ένα δεκάλεπτο σιωπής. Και μετά ο εισπράκτορας μου κλείνει το μάτι και λέει: No money,eh;»
Σπύρος Μοσκόβου
Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011
LIDL: ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ! ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ;;;;
http://www.lidl.gr/cps/rde/xchg/lidl_gr/hs.xsl/index.htm
Τι ψάχνεις τώρα θα μου πείτε;;;
Δίκιο έχετε. Πάω για ψάρεμα!
Τι ψάχνεις τώρα θα μου πείτε;;;
Δίκιο έχετε. Πάω για ψάρεμα!
Η Τουρκία απειλεί ανοιχτά την Κύπρο αν ξεκινήσει έρευνα για φυσικό αέριο!
Με σημερινή ανακοίνωση το τουρκικό ΥΠΕΞ προειδοποιεί χώρες και εταιρείες που εμπλέκονται στις έρευνες
- Υποστηρίζει ότι οι άδειες είναι άκυρες γιατί ο υποθαλάσσιος πλούτος "ανήκει σε όλο το νησί"
- Τουρκική σιγουριά για για νέα ένταση στην Κύπρο
- Οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται πλήρως την οικονομική και πολιτική κρίση στην Κύπρο
Οι ενέργειες αναζήτησης πετρελαίου, ή φυσικού αερίου, στην υφαλοκρηπίδα της ανατολικής Μεσογείου, που σχεδιάζει η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν είναι σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο και δεν συμβάλλουν στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, λέει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.
Με ανακοίνωσή του, που εκδόθηκε με αφορμή «πληροφορίες και επίσημες ανακοινώσεις περί έναρξης τον ερχόμενο Οκτώβριο εργασιών γεώτρησης», καλεί τη διεθνή κοινότητα «να κινηθεί με υπευθυνότητα και να μην ενθαρρύνει τις ενέργειες αυτές της ελληνοκυπριακής πλευρας».
Το τουρκικό υπουργείο ζητεί από «τις εταιρείες και τις χώρες που έχουν ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες έρευνας και εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου να συμπεριφερθούν με υπευθυνότητα». Η Άγκυρα υποστηρίζει ότι οι σχετικές άδειες, που έχει εκδώσει η Κυπριακή Δημοκρατία, «δεν ισχύουν».
«Το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει ότι η οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών γίνεται μεταξύ των ενδιαφερομένων χωρών, λαμβανομένων υπόψη των δικαιωμάτων και των συμφερόντων όλων των πλευρών», αναφέρεται στην ανακοίνωση και σημειώνεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία «αντίθετα προς το Διεθνές Δίκαιο προσπαθεί από το 2003 να συνάψει διμερείς συμφωνίες».
«Οι συμφωνίες αυτές και οι δραστηριότητες αναζήτησης πετρελαίου / φυσικού αερίου επηρεάζουν αρνητικά την επίλυση του Κυπριακού και γίνονται αιτία για νέες διαφωνίες μεταξύ των χωρών της περιοχής», λέει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.
«Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε ενέργειες, ή και να υπογράφει συμφωνίες, σχετικά με τις φυσικές πηγές, που ανήκουν σε όλο το νησί», υποστηρίζει το τουρκικό υπουργείο και προσθέτει πως τέτοιες ενέργειες θίγουν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, «που είναι ιδρυτικός λαός».
«Σε αυτή την περίοδο που συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του μέλλοντος του νησιού είναι ολοφάνερο ότι τέτοιου είδους μονόπλευρες δραστηριότητες είναι επικίνδυνες», σημειώνεται ακόμη στην ανακοίνωση και επαναλαμβάνεται ότι η συμπεριφορά αυτή «είναι παράδειγμα ανευθυνότητας και επηρεάζει αρνητικά την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή». «Κανένας δεν θα πρέπει να αμφιβάλει για το ότι η Τουρκία και η ΤΔΒΚ θα κάνουν τα απαραίτητα», καταλήγει η ανακοίνωση.
newsit.gr
Μοσιαλισμός...
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Ο κύριος Μόσιαλος έστρεψε χτες τα πυρά του εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Ανακάτεψε μια λευκή απεργία που βρίσκεται μόνο στη φαντασία του, με την τεμπελιά, την ασυνέπεια, τον κομματισμό και τις αρρυθμίες του δημοσίου, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάλληλοι-εχθροί του λαού κρύβονται πίσω από πολλά δεινά. Μεταξύ των οποίων και η υστέρηση στην είσπραξη φόρων!
Έτσι ζήσαμε άλλη μια πράξη της κυβερνητικής παράστασης, που θα μπορούσε να είναι κωμωδία, αν δεν οδηγούσε σε τραγωδίες. Δώστε βάση: Για το χάλι της Παιδείας ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί. Για το χάλι της Υγείας οι γιατροί και το λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό. Για το χάλι γενικώς του δημοσίου οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι. Για το χάλι των ΔΕΚΟ οι συνδικαλιστές και οι χρυσοκάνθαροι εργαζόμενοι. Και πάει λέγοντας.
Μικρή σημασία έχει στην περίπτωση αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας από έναν εκπρόσωπο που δουλειά του είναι αυτή ακριβώς, αλλά και από έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που οι σχέσεις τους με την αλήθεια είναι πολύ προβληματικές. Όπως και το γεγονός ότι όσοι τώρα μιλούν με πάθος για κομματισμό και αρρυθμίες είναι ακριβώς οι ίδιοι που με το ίδιο πάθος ευνοούσαν και υπέθαλπαν επί χρόνια και τον κομματισμό και τις αρρυθμίες.
Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι κάθε τούβλο της νέας Ελλάδας που υποτίθεται ότι χτίζουν, το κατεβάζουν πρώτα στο κεφάλι των εργαζομένων. Αλλαγές στην Παιδεία –κόντρα στους καθηγητές. Αλλαγές στην Υγεία –κόντρα στους γιατρούς. Αλλαγές στο κράτος –κόντρα στους δημοσίους υπαλλήλους. Δηλαδή κάθε αλλαγή εξαγγέλλεται με μια γερή δόση συκοφάντησης όσων καλούνται να την υλοποιήσουν.
Μπορεί αυτό να βολεύει την κυβερνητική προπαγάνδα, που η συνέπεια και η ευρηματικότητα του κυρίου Μόσιαλου στην άσκησή της μας δίνει το δικαίωμα να ονομάσουμε… μοσιαλισμό, έχει όμως και μια εγγενή αδυναμία: Πώς θα δώσει τη μάχη της τόσο διαφημισμένης καινοτομίας ένας στρατός συκοφαντημένος, φτυσμένος, κακοποιημένος προκαταβολικά από την πολιτική εξουσία; Πώς δηλαδή πρώτα τους αφοπλίζουν, τους ρεζιλεύουν, τους εξοντώνουν ηθικά και μετά περιμένουν ότι θα τρέξουν όλοι να θυσιαστούν για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις;
Μυστήρια πράγματα και μπερδεμένα. Εκτός πια κι αν πιστέψει κανείς ότι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η απορρύθμιση των ανθρώπων και όχι οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλει και διαφημίζει. Λέτε;
ΕΘΝΟΣ
GUARDIAN: Η Ελλάδα σε κατάσταση πανικού
- Ο οικονομικός φόβος οδηγεί σε ένα σιωπηλό bank run στην Ελλάδα, αλλά κάποιοι θεωρούν τα κυβερνητικά σχέδια για λιτότητα ως ευκαιρία για αλλαγή!
Ο βρετανικός "Γκάρντιαν" δε μασάει τα λόγια του. Όχι μόνο περιγράφει στο ρεπορτάζ αυτό της Αντίγια Τσακράμπορτυ με γλαφυρότητα μια απίστευτα ρεαλιστική εικόνα της σημερινής Ελλάδας, αλλά και στηλιτεύει αντεθνικές θέσεις και μεθοδεύσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως η κυρία Έλενα Παναρίτη, που οδηγούν τη χώρα στον όλεθρο και την κατάρρευση!
Το ρεπορτάζ έχει ως εξής:
Το ρεπορτάζ έχει ως εξής:
Σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ελλάδα (σ.σ. εννοεί την Αlpha Bank) ένα στέλεχός της εξηγεί πώς οι αποταμιευτές ψάχνουν κυριολεκτικά τρόπους να σηκώσουν τις καταθέσεις τους, λόγω των περιορισμών που υπάρχουν στις αναλήψεις. Δίνοντας με δυσκολία και ψιθυριστά το όνομά του και με χαμηλωμένο βλέμμα στο μαρμάρινο δάπεδο, ανασύρει από έναν πολυτελούς ξύλινης κατασκευής φοριαμό, έναν μεταλλικό φάκελο - ντοσιέ, μεγέθους Α4. Είναι περίπου στο μέγεθος ενός φακέλου ασφαλείας φύλαξης χρημάτων και αυτά, από τότε που η χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε την Ελλάδα πριν από 18 μήνες, έχουν γίνει το πιο περιζήτητο χρηματοοικονομικό "προϊόν" στη χώρα!
Ανησυχώντας για το αν οι τράπεζες θα εξακολουθούν να έχουν κίνηση και κύκλο εργασιών, άρα αν θα παραμείνουν βιώσιμες και δεν θα πτωχεύσουν, οι Έλληνες αποσύρουν τις αποταμιεύσεις μιας ολόκληρης ζωής από τους λογαριασμούς τους και τις τοποθετούν μέσα σε τέτοιους φακέλους και τις αποθηκεύουν στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών κάτω στα υπόγεια. Οι μεταλλικοί αυτοί φάκελοι είναι τόσο δημοφιλείς τον τελευταίο καιρό, που η συγκεκριμένη τράπεζα έχει διπλασιάσει το μίσθωμα σε αυτά και ακόμα, κάθε μέρα μεταξύ των πελατών που συναλλάσσονται, πέντε έως και 10 πελάτες από αυτούς ζητούν να προμηθευτούν έναν τέτοιο φάκελο ή ρωτούν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες.
Σημειωτέον, αυτή η συγκεκριμένη τράπεζα ξέμεινε από απόθεμα τέτοιων φακέλων εδώ και μήνες!
Ο υπάλληλος σκύβει πάνω από το γκισέ και ψιθυρίζει: "Έχω δουλέψει στη τράπεζα για 31 χρόνια, και ποτέ δεν έχω δει πανικό σαν κι αυτόν".
Επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες που μας δίνει το στέλεχος αυτό. Μόνο από τον περασμένο Μάιο, πέντε δισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποσυρθεί από τις συνολικές καταθέσεις των Ελλήνων, ως μέρος αυτού που οι αναλυτές ονομάζουν "σιωπηλό bank running". Αυτή η άποψη τελικά που δείχνει πανικό και ανακατωσούρα, δεν είναι τόσο ορατή. Δεν την αντιλαμβάνεται εύκολα ένας τρίτος. Κι αυτό διότι το κοινό δε σχηματίζει ουρές έξω από τα υποκαταστήματα των τραπεζών, απλά λιγοστά άτομα μαζεύονται γύρω από τις περιοχές που βρίσκονται τα καταστήματα και περιμένουν την ευκαιρία, συζητώντας μεταξύ τους, να μπουν και να πάρουν πληροφορίες για το πώς θα αποσύρουν κεφάλαια και πως να τα διασφαλίσουν.
Ασφαλώς ορισμένα από αυτά τα χρήματα προορίζονται για εξοφλήσεις λογαριασμών ή δανείων, αλλά οι τράπεζες γνωρίζουν πολύ καλά πως η απόσυρση αυτή των κεφαλαίων δεν λειτουργεί προς όφελός τους. Και φοβούνται ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Κυβέρνηση "αλλού γι' αλλού"
"Κάθε φορά που οι αγορές κινούνται με πανικό, δέχομαι καταιγισμό τηλεφωνημάτων", δηλώνει χρηματιστηριακός broker που το γραφείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στο Χρηματιστήριο. "Οι επενδυτές με ρωτούν πώς μπορούν να βγάλουν τα λεφτά τους απ' τη χώρα".
Ένα ανώτερο τραπεζικό στέλεχος Επενδύσεων, πιό αιχμηρός, δηλώνει πως "Ο κόσμος πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι της γίνεται σχετικά με τη πολιτική που ακολουθεί ή ξέρει και κατευθύνει τα πράγματα προς τα εκεί" και μας εκμυστηρεύεται μια ιστορία ενός πρώην μικροεπενδυτή, που είχε αποσύρει περίπου ? 30,000 και τα έβαλε μέσα σε μια πάνινη τσάντα από λινάρι (σ.σ. εννοεί τις οικολογικές τσάντες που χορηγούν τα σούπερ-μάρκετ) με σκοπό να τα κρύψει στο γκαράζ του σπιτιού του και το αποτέλεσμα ήταν, επειδή η τσάντα περιείχε πριν τρόφιμα, αυτή προσέλκυσε ποντίκια, που κατέφαγαν τα χρήματα!
Τσάντες κοινές γεμάτες με λεφτά που κρύβονται στα γκαράζ, πανικόβλητοι αποταμιευτές και καταθέτες που προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τις τράπεζες και να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εκτός Ελλάδας, αυτό είναι το είδος των ιστοριών που συνδέονται με μια - συγκριτικά - ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα, αλλά με μια ανάπτυξη που βρίσκεται στα όρια μεταξύ ζωής ή θανάτου από τις επιπτώσεις ενός οικονομικού κραχ.
Το γεγονός ότι αναδύονται τώρα από την Ελλάδα, όχι μόνο δείχνει το μέγεθος της οικονομικής δυσχέρειας, αλλά δείχνει και κάτι άλλο: Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με χώρες της Λατινικής Αμερικής στις χειρότερες στιγμές της οικονομικής κρίσης τους.
Σαν απόηχος των δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Τζέιμς Καλαχαν, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι κι πάλι πίσω στην Ευρώπη, για να κάνει ό,τι συνήθιζε να κάνει σε χώρες της Νοτίου Αμερικής, στο Μπουένος Άιρες ή στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, υποδεικνύοντας ή επιβάλλοντας τρόπους στις οικονομίες αυτές για το πως να κινηθούν.
Και το χειρότερο είναι ότι οι τρόποι αυτοί που επιβάλλονται στην Αθήνα, κάνουν αυτούς που ζούνε εκεί να νομίζουν ότι ζούνε σε άλλη χώρα!
Η ίδια η κυβέρνηση περιγράφει το σχέδιό της μείωσης των δημοσίων δαπανών και ταυτόχρονη άνοδο των φόρων ως ένα από τα πιο φιλόδοξα μείωσης του ελλείμματος προγράμματα στον κόσμο. Αλλά αυτό που συχνά αποκρύπτεται από τις συζητήσεις περί του φορολογικού, είναι οι επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών, οι οποίοι έχουν πολύ λίγο χρόνο για να προσαρμοστούν.
Όταν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν έως και 30% μέσα σε λίγους μήνες, όπως συνέβη πέρυσι κι πάνω από το 20% των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια συν του ότι επιχειρήσεις και εκτάσεις γης που ανήκουν εν μέρει ή καθʼ ολοκληρίαν στο δημόσιο τομέα θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ως τα Χριστούγεννα, με συνέπεια τις επιπλέον απώλειες θέσεων εργασίας, τότε μιλάμε για μια καθ' όλα αλλαγή στο τωρινό status του εργατικού δυναμικού της χώρας.
"Η Ελλάδα είναι ήδη μια από τις φτωχότερες και πιο άνισες κοινωνίες στην Ευρώπη", εκτιμά ο Χρήστος Παπαθεοδώρου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης,"μαζί με
άλλες επίσης φτωχές χώρες της Ευρώπης, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Λετονία. Πώς λοιπόν θα μοιάζει η ελληνική κοινωνία μετά τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης (μνημόνιο Ι και ΙΙ, μεσοπρόθεσμο κλπ);" Κάνοντας μια μικρή παύση όλο νόημα, συνεχίζει: "Πιθανότατα ως μια χώρα όπως οι αντίστοιχες αναπτυσσόμενες χώρες του Τρίτου Κοσμου. Και δεν είμαι υπερβολικός"
Οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους έχουν ήδη πάρει το μήνυμα. Άλλωστε, μια καινούργια λέξη έχει προστεθεί στο λεξιλόγιο των συνδικαλιστών ή όποιων άλλων αντιτίθενται στα αντιλαϊκά αυτά μέσα και ονομάζεται "Κινεζοποίηση", από την ένωση των λέξεων Κίνα και ποιώ, αναφερόμενοι ουσιαστικά στην Κινεζική κοινωνία της ανέχειας και του άκρατου πλουτισμού των ολίγων.
Ο ισχυρισμός τους είναι ότι η μεγάλη πτώση των μισθών θα οδηγήσει σε ένα εργατικό δυναμικό όπου θα του καταβάλλονται λίγο μεγαλύτεροι μισθοί από τους ομολόγους τους στην βιομηχανική περιοχή της Σχεντζέν.
Το πιό περίεργο απ όλα είναι ότι μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην κυβέρνηση φαίνεται να μην έχουν δει τίποτα κακό σε αυτόν τον ολικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας σε κάτι αντίστοιχο με μια βιομηχανική ζώνη της Ασίας.
Η Έλενα Παναρίτη, ένα από τα πλέον ανερχόμενα κυβερνητικά στελέχη τον τελευταίο καιρό, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί, καθώς είναι έξυπνη, πάρα πολύ καλά εκπαιδευμένη στα οικονομικά, προερχόμενη από μια καριέρα στην Παγκόσμια Τράπεζα και την Goldman Sachs, με εξαιρετική γνώση της Αγγλικής γλώσσας, σέξυ βλέμμα και με χιούμορ, είναι ακριβώς το είδος του προσώπου που οποιοσδήποτε πρωθυπουργός θα μπορούσε να επιλέξει για να δώσει μια διάλεξη σε δυσαρεστημένους θεσμικούς επενδυτές. Και για έναν πολιτικό που είναι υποχρεωμένος να προωθήσει τα πιο επώδυνα οικονομικά μέτρα στην ιστορία της χώρας του, η κυρία Παναρίτη δεν φέρεται με ιδιαίτερα ελληνικό τρόπο.
Όταν παρατηρήσαμε πόσοι υπολογιστές της Apple είναι στο γραφείο της, εκείνη απαντά: «Αυτό συμβαίνει διότι είμαι περισσότερο Αμερικανίδα παρά Ελληνίδα» Το λεξιλόγιό της στην Αγγλική είναι διανθισμένο με κοινές αμερικάνικες λέξεις του στυλ "damn" και "have a nice day" και όταν ρωτήθηκε να περιγράψει το πώς η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει την οικονομία της, η απάντησή της περιστρέφεται γύρω από την αλλαγή θεσμών της και των δομών της - με άλλα λόγια, καθιστώντας την Ελλάδα λιγότερο Ελληνική. Χαρακτηρίζοντας δε τη γραφειοκρατία της χώρας της, λέει "Δεν είναι κάτι σαν κιμπούτς (σ.σ. ένα μικρό κρατίδιο), αλλά μια πολύ μεγάλη χώρα!"
Αυτή είναι μια γραμμή που ακούγεται αρκετά συχνά από εκείνους που θέλουν την Ελλάδα να αλλάξει. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η Ελλάδα έχει κατά μέσο όρο μικρό μεγέθους του στενού δημόσιου τομέα, αλλά ένα πολύ διεφθαρμένο σύστημα είσπραξης των φόρων. Εκεί δε που ο δημόσιος τομέας πάσχει, είναι η ανεπάρκεια σε πόρους και η αναποτελεσματικότητά του.
Στην τελευταία μου μέρα στη χώρα, λοξοδρομώ λίγο από το δρομολόγιό μου και επισκέπτομαι ένα γραφείο του ΕΟΤ, δηλαδή του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Εκεί παρατηρώ ότι υπάρχουν μόνο δύο παλιάς τεχνολογίας υπολογιστές της Dell και τεράστια σε όγκο αρχεία και φάκελοι ηλικίας μέχρι κι 30 ετών, που δεν έχουν ψηφιοποιηθεί ακόμη.
"Κανείς δεν έχει πραγματικά νοιαστεί για τα αρχεία αυτά που πρέπει να μηχανοποιηθούν", μου λένε, "και το αποτέλεσμα είναι η εργασία μιας μέρας να διαρκεί τρεις!"
Ο Ιδιωτικός Τομέας δεινοπαθεί
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι στον ιδιωτικό τομέα, με λίγες βιομηχανίες να μπορούν να σταθούν με αξιώσεις στην αγορά του κόσμου. Ο Ιάσων Μακρόπουλος, συγγραφέας του βιβλίου "Το απεχθές Χρέος της Ελλάδας", παραδέχεται ότι η Ελλάδα αγόραζε από τον υπόλοιπο κόσμο πολλά περισσότερα από ότι μπορούσε να πουλήσει. "Εμείς αγοράζαμε BMW από τους Γερμανούς και αντ' αυτού τους πουλούσαμε ντομάτες".
Προς το παρόν, οι μέρες αυτές δείχνουν ήσυχες, ίσως παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε. Στην αριστοκρατική εμπορική περιοχή της Αθήνας »του Κολωνακίου, μπουτίκ που συνήθως είχαν λίστες αναμονής από πελάτες για τσάντες επώνυμων σχεδιαστών, έχουν κλείσει. Μια πινακίδα λέει ότι οι ιδιοκτήτες έχουν μετεγκατασταθεί στη... Ρώμη! Σε ένα κατάστημα ρούχων, με τα ράφια των ξεπουλημένων Calvin Klein και DKNY, ο μάνατζερ του καταστήματος Σάββας, εξηγεί τι συνέβη: "Σ' αυτή τη κρίση που βιώνουμε όλοι, βασικά η μεσαία τάξη έχει χτυπηθεί ανεπανόρθωτα".
Αυτό είναι ακριβώς ό,τι συνέβη και στο Μπουένος Άιρες κατά τη διάρκεια της συντριβής της τελευταίας δεκαετίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί που ανήκουν στη λεγόμενη μεσαία τάξη και είχαν μάθει να ζούνε με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, θα πρέπει να προσαρμοστούν στη δυσάρεστη πραγματικότητα της απότομης υποβάθμισης.
Σε μια βιομηχανία στα περίχωρα, με 200 άτομα προσωπικό, τώρα έχει πέσει μόλις στα 20 και ο μάνατζερ της επιχείρησης την έχει συρρικνώσει πουλώντας μηχανές και νοικιάζοντας τους ορόφους που δεν χρησιμοποιούνται πλέον. "Όλοι βρίσκονται στο Ταμείο Ανεργίας", δηλώνει. "Θυμήσου, δεν είμαστε πολύ μακριά από την τελική καταστροφή".
Έξω από την κουζίνα της Αγίας Τριάδας, μια εκκλησία στον Πειραιά, κοντά στην Αθήνα, συγκεντρώνονται όλο και περισσότεροι Έλληνες νεόπτωχοι, περιμένοντας το συσσίτιο. Η Άννα και οι δύο μικρές κόρες της, περπάτησαν μέσα στο μεσημεριάτικο καυτό ήλιο για να προλάβουν μια καλή θέση στην ουρά, μιας και εδώ και λίγους μήνες είναι άστεγοι. Η Άννα δεν ήταν έτσι από πάντα, έχασε τη δουλειά της πριν 3 χρόνια αλλά εξακολουθούσε να κρατάει το σπίτι της. Όπως λέει, δεν είχε πλέον εισόδημα ούτε για να πληρώσει τους λογαριασμούς του σπιτιού της, ρεύμα και θέρμανση και τελικά έμεινε στο δρόμο.
Στο εσωτερικό του ναού, ο επικεφαλής ιερέας πάτερ Δανιήλ, μας λέει ότι παρατηρεί συνεχώς να έρχονται καλοντυμένοι άνθρωποι, που η εμφάνισή τους δεν μαρτυράει ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, να παραλαμβάνουν συσσίτιο. Μας διηγείται επίσης την ιστορία ενός 23χρονού νεαρού που έφυγε πριν δύο βδομάδες για την Αυστραλία και για μια 40χρονη γυναίκα που έχασε κι αυτή τη δουλειά της την περασμένη Παρασκευή.
Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, υπαγόμενη κατά το ήμισυ στο δημόσιο, οι μισθοί των ιερέων και των λοιπών υπαλλήλων έχουν περικοπεί κατά 10%, συρρικνωμένοι στα 15.000 ευρώ το χρόνο.
Μήπως εννοεί πως και η Εκκλησία έχει υπαχθεί και αυτή στις περικοπές δημοσίων δαπανών; Ο πατέρας Δανιήλ γελάει και δείχνει τα πέντε δάχτυλα του χεριού του. "Υπάρχουν πέντε ενορίες αυτή τη στιγμή στον Πειραιά, αλλά πολύ σύντομα θα υπάρχει μόνο μία. Το σκέφτομαι πάρα πολύ ότι θα πρέπει να βρω κι εγώ μια δεύτερη δουλειά πολύ σύντομα..."
Ανησυχώντας για το αν οι τράπεζες θα εξακολουθούν να έχουν κίνηση και κύκλο εργασιών, άρα αν θα παραμείνουν βιώσιμες και δεν θα πτωχεύσουν, οι Έλληνες αποσύρουν τις αποταμιεύσεις μιας ολόκληρης ζωής από τους λογαριασμούς τους και τις τοποθετούν μέσα σε τέτοιους φακέλους και τις αποθηκεύουν στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών κάτω στα υπόγεια. Οι μεταλλικοί αυτοί φάκελοι είναι τόσο δημοφιλείς τον τελευταίο καιρό, που η συγκεκριμένη τράπεζα έχει διπλασιάσει το μίσθωμα σε αυτά και ακόμα, κάθε μέρα μεταξύ των πελατών που συναλλάσσονται, πέντε έως και 10 πελάτες από αυτούς ζητούν να προμηθευτούν έναν τέτοιο φάκελο ή ρωτούν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες.
Σημειωτέον, αυτή η συγκεκριμένη τράπεζα ξέμεινε από απόθεμα τέτοιων φακέλων εδώ και μήνες!
Ο υπάλληλος σκύβει πάνω από το γκισέ και ψιθυρίζει: "Έχω δουλέψει στη τράπεζα για 31 χρόνια, και ποτέ δεν έχω δει πανικό σαν κι αυτόν".
Επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες που μας δίνει το στέλεχος αυτό. Μόνο από τον περασμένο Μάιο, πέντε δισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποσυρθεί από τις συνολικές καταθέσεις των Ελλήνων, ως μέρος αυτού που οι αναλυτές ονομάζουν "σιωπηλό bank running". Αυτή η άποψη τελικά που δείχνει πανικό και ανακατωσούρα, δεν είναι τόσο ορατή. Δεν την αντιλαμβάνεται εύκολα ένας τρίτος. Κι αυτό διότι το κοινό δε σχηματίζει ουρές έξω από τα υποκαταστήματα των τραπεζών, απλά λιγοστά άτομα μαζεύονται γύρω από τις περιοχές που βρίσκονται τα καταστήματα και περιμένουν την ευκαιρία, συζητώντας μεταξύ τους, να μπουν και να πάρουν πληροφορίες για το πώς θα αποσύρουν κεφάλαια και πως να τα διασφαλίσουν.
Ασφαλώς ορισμένα από αυτά τα χρήματα προορίζονται για εξοφλήσεις λογαριασμών ή δανείων, αλλά οι τράπεζες γνωρίζουν πολύ καλά πως η απόσυρση αυτή των κεφαλαίων δεν λειτουργεί προς όφελός τους. Και φοβούνται ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Κυβέρνηση "αλλού γι' αλλού"
"Κάθε φορά που οι αγορές κινούνται με πανικό, δέχομαι καταιγισμό τηλεφωνημάτων", δηλώνει χρηματιστηριακός broker που το γραφείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στο Χρηματιστήριο. "Οι επενδυτές με ρωτούν πώς μπορούν να βγάλουν τα λεφτά τους απ' τη χώρα".
Ένα ανώτερο τραπεζικό στέλεχος Επενδύσεων, πιό αιχμηρός, δηλώνει πως "Ο κόσμος πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι της γίνεται σχετικά με τη πολιτική που ακολουθεί ή ξέρει και κατευθύνει τα πράγματα προς τα εκεί" και μας εκμυστηρεύεται μια ιστορία ενός πρώην μικροεπενδυτή, που είχε αποσύρει περίπου ? 30,000 και τα έβαλε μέσα σε μια πάνινη τσάντα από λινάρι (σ.σ. εννοεί τις οικολογικές τσάντες που χορηγούν τα σούπερ-μάρκετ) με σκοπό να τα κρύψει στο γκαράζ του σπιτιού του και το αποτέλεσμα ήταν, επειδή η τσάντα περιείχε πριν τρόφιμα, αυτή προσέλκυσε ποντίκια, που κατέφαγαν τα χρήματα!
Τσάντες κοινές γεμάτες με λεφτά που κρύβονται στα γκαράζ, πανικόβλητοι αποταμιευτές και καταθέτες που προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τις τράπεζες και να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εκτός Ελλάδας, αυτό είναι το είδος των ιστοριών που συνδέονται με μια - συγκριτικά - ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα, αλλά με μια ανάπτυξη που βρίσκεται στα όρια μεταξύ ζωής ή θανάτου από τις επιπτώσεις ενός οικονομικού κραχ.
Το γεγονός ότι αναδύονται τώρα από την Ελλάδα, όχι μόνο δείχνει το μέγεθος της οικονομικής δυσχέρειας, αλλά δείχνει και κάτι άλλο: Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με χώρες της Λατινικής Αμερικής στις χειρότερες στιγμές της οικονομικής κρίσης τους.
Σαν απόηχος των δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Τζέιμς Καλαχαν, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι κι πάλι πίσω στην Ευρώπη, για να κάνει ό,τι συνήθιζε να κάνει σε χώρες της Νοτίου Αμερικής, στο Μπουένος Άιρες ή στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, υποδεικνύοντας ή επιβάλλοντας τρόπους στις οικονομίες αυτές για το πως να κινηθούν.
Και το χειρότερο είναι ότι οι τρόποι αυτοί που επιβάλλονται στην Αθήνα, κάνουν αυτούς που ζούνε εκεί να νομίζουν ότι ζούνε σε άλλη χώρα!
Η ίδια η κυβέρνηση περιγράφει το σχέδιό της μείωσης των δημοσίων δαπανών και ταυτόχρονη άνοδο των φόρων ως ένα από τα πιο φιλόδοξα μείωσης του ελλείμματος προγράμματα στον κόσμο. Αλλά αυτό που συχνά αποκρύπτεται από τις συζητήσεις περί του φορολογικού, είναι οι επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών, οι οποίοι έχουν πολύ λίγο χρόνο για να προσαρμοστούν.
Όταν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν έως και 30% μέσα σε λίγους μήνες, όπως συνέβη πέρυσι κι πάνω από το 20% των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια συν του ότι επιχειρήσεις και εκτάσεις γης που ανήκουν εν μέρει ή καθʼ ολοκληρίαν στο δημόσιο τομέα θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ως τα Χριστούγεννα, με συνέπεια τις επιπλέον απώλειες θέσεων εργασίας, τότε μιλάμε για μια καθ' όλα αλλαγή στο τωρινό status του εργατικού δυναμικού της χώρας.
"Η Ελλάδα είναι ήδη μια από τις φτωχότερες και πιο άνισες κοινωνίες στην Ευρώπη", εκτιμά ο Χρήστος Παπαθεοδώρου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης,"μαζί με
άλλες επίσης φτωχές χώρες της Ευρώπης, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Λετονία. Πώς λοιπόν θα μοιάζει η ελληνική κοινωνία μετά τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης (μνημόνιο Ι και ΙΙ, μεσοπρόθεσμο κλπ);" Κάνοντας μια μικρή παύση όλο νόημα, συνεχίζει: "Πιθανότατα ως μια χώρα όπως οι αντίστοιχες αναπτυσσόμενες χώρες του Τρίτου Κοσμου. Και δεν είμαι υπερβολικός"
Οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους έχουν ήδη πάρει το μήνυμα. Άλλωστε, μια καινούργια λέξη έχει προστεθεί στο λεξιλόγιο των συνδικαλιστών ή όποιων άλλων αντιτίθενται στα αντιλαϊκά αυτά μέσα και ονομάζεται "Κινεζοποίηση", από την ένωση των λέξεων Κίνα και ποιώ, αναφερόμενοι ουσιαστικά στην Κινεζική κοινωνία της ανέχειας και του άκρατου πλουτισμού των ολίγων.
Ο ισχυρισμός τους είναι ότι η μεγάλη πτώση των μισθών θα οδηγήσει σε ένα εργατικό δυναμικό όπου θα του καταβάλλονται λίγο μεγαλύτεροι μισθοί από τους ομολόγους τους στην βιομηχανική περιοχή της Σχεντζέν.
Το πιό περίεργο απ όλα είναι ότι μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην κυβέρνηση φαίνεται να μην έχουν δει τίποτα κακό σε αυτόν τον ολικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας σε κάτι αντίστοιχο με μια βιομηχανική ζώνη της Ασίας.
Η Έλενα Παναρίτη, ένα από τα πλέον ανερχόμενα κυβερνητικά στελέχη τον τελευταίο καιρό, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί, καθώς είναι έξυπνη, πάρα πολύ καλά εκπαιδευμένη στα οικονομικά, προερχόμενη από μια καριέρα στην Παγκόσμια Τράπεζα και την Goldman Sachs, με εξαιρετική γνώση της Αγγλικής γλώσσας, σέξυ βλέμμα και με χιούμορ, είναι ακριβώς το είδος του προσώπου που οποιοσδήποτε πρωθυπουργός θα μπορούσε να επιλέξει για να δώσει μια διάλεξη σε δυσαρεστημένους θεσμικούς επενδυτές. Και για έναν πολιτικό που είναι υποχρεωμένος να προωθήσει τα πιο επώδυνα οικονομικά μέτρα στην ιστορία της χώρας του, η κυρία Παναρίτη δεν φέρεται με ιδιαίτερα ελληνικό τρόπο.
Όταν παρατηρήσαμε πόσοι υπολογιστές της Apple είναι στο γραφείο της, εκείνη απαντά: «Αυτό συμβαίνει διότι είμαι περισσότερο Αμερικανίδα παρά Ελληνίδα» Το λεξιλόγιό της στην Αγγλική είναι διανθισμένο με κοινές αμερικάνικες λέξεις του στυλ "damn" και "have a nice day" και όταν ρωτήθηκε να περιγράψει το πώς η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει την οικονομία της, η απάντησή της περιστρέφεται γύρω από την αλλαγή θεσμών της και των δομών της - με άλλα λόγια, καθιστώντας την Ελλάδα λιγότερο Ελληνική. Χαρακτηρίζοντας δε τη γραφειοκρατία της χώρας της, λέει "Δεν είναι κάτι σαν κιμπούτς (σ.σ. ένα μικρό κρατίδιο), αλλά μια πολύ μεγάλη χώρα!"
Αυτή είναι μια γραμμή που ακούγεται αρκετά συχνά από εκείνους που θέλουν την Ελλάδα να αλλάξει. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η Ελλάδα έχει κατά μέσο όρο μικρό μεγέθους του στενού δημόσιου τομέα, αλλά ένα πολύ διεφθαρμένο σύστημα είσπραξης των φόρων. Εκεί δε που ο δημόσιος τομέας πάσχει, είναι η ανεπάρκεια σε πόρους και η αναποτελεσματικότητά του.
Στην τελευταία μου μέρα στη χώρα, λοξοδρομώ λίγο από το δρομολόγιό μου και επισκέπτομαι ένα γραφείο του ΕΟΤ, δηλαδή του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Εκεί παρατηρώ ότι υπάρχουν μόνο δύο παλιάς τεχνολογίας υπολογιστές της Dell και τεράστια σε όγκο αρχεία και φάκελοι ηλικίας μέχρι κι 30 ετών, που δεν έχουν ψηφιοποιηθεί ακόμη.
"Κανείς δεν έχει πραγματικά νοιαστεί για τα αρχεία αυτά που πρέπει να μηχανοποιηθούν", μου λένε, "και το αποτέλεσμα είναι η εργασία μιας μέρας να διαρκεί τρεις!"
Ο Ιδιωτικός Τομέας δεινοπαθεί
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι στον ιδιωτικό τομέα, με λίγες βιομηχανίες να μπορούν να σταθούν με αξιώσεις στην αγορά του κόσμου. Ο Ιάσων Μακρόπουλος, συγγραφέας του βιβλίου "Το απεχθές Χρέος της Ελλάδας", παραδέχεται ότι η Ελλάδα αγόραζε από τον υπόλοιπο κόσμο πολλά περισσότερα από ότι μπορούσε να πουλήσει. "Εμείς αγοράζαμε BMW από τους Γερμανούς και αντ' αυτού τους πουλούσαμε ντομάτες".
Προς το παρόν, οι μέρες αυτές δείχνουν ήσυχες, ίσως παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε. Στην αριστοκρατική εμπορική περιοχή της Αθήνας »του Κολωνακίου, μπουτίκ που συνήθως είχαν λίστες αναμονής από πελάτες για τσάντες επώνυμων σχεδιαστών, έχουν κλείσει. Μια πινακίδα λέει ότι οι ιδιοκτήτες έχουν μετεγκατασταθεί στη... Ρώμη! Σε ένα κατάστημα ρούχων, με τα ράφια των ξεπουλημένων Calvin Klein και DKNY, ο μάνατζερ του καταστήματος Σάββας, εξηγεί τι συνέβη: "Σ' αυτή τη κρίση που βιώνουμε όλοι, βασικά η μεσαία τάξη έχει χτυπηθεί ανεπανόρθωτα".
Αυτό είναι ακριβώς ό,τι συνέβη και στο Μπουένος Άιρες κατά τη διάρκεια της συντριβής της τελευταίας δεκαετίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί που ανήκουν στη λεγόμενη μεσαία τάξη και είχαν μάθει να ζούνε με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, θα πρέπει να προσαρμοστούν στη δυσάρεστη πραγματικότητα της απότομης υποβάθμισης.
Σε μια βιομηχανία στα περίχωρα, με 200 άτομα προσωπικό, τώρα έχει πέσει μόλις στα 20 και ο μάνατζερ της επιχείρησης την έχει συρρικνώσει πουλώντας μηχανές και νοικιάζοντας τους ορόφους που δεν χρησιμοποιούνται πλέον. "Όλοι βρίσκονται στο Ταμείο Ανεργίας", δηλώνει. "Θυμήσου, δεν είμαστε πολύ μακριά από την τελική καταστροφή".
Έξω από την κουζίνα της Αγίας Τριάδας, μια εκκλησία στον Πειραιά, κοντά στην Αθήνα, συγκεντρώνονται όλο και περισσότεροι Έλληνες νεόπτωχοι, περιμένοντας το συσσίτιο. Η Άννα και οι δύο μικρές κόρες της, περπάτησαν μέσα στο μεσημεριάτικο καυτό ήλιο για να προλάβουν μια καλή θέση στην ουρά, μιας και εδώ και λίγους μήνες είναι άστεγοι. Η Άννα δεν ήταν έτσι από πάντα, έχασε τη δουλειά της πριν 3 χρόνια αλλά εξακολουθούσε να κρατάει το σπίτι της. Όπως λέει, δεν είχε πλέον εισόδημα ούτε για να πληρώσει τους λογαριασμούς του σπιτιού της, ρεύμα και θέρμανση και τελικά έμεινε στο δρόμο.
Στο εσωτερικό του ναού, ο επικεφαλής ιερέας πάτερ Δανιήλ, μας λέει ότι παρατηρεί συνεχώς να έρχονται καλοντυμένοι άνθρωποι, που η εμφάνισή τους δεν μαρτυράει ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, να παραλαμβάνουν συσσίτιο. Μας διηγείται επίσης την ιστορία ενός 23χρονού νεαρού που έφυγε πριν δύο βδομάδες για την Αυστραλία και για μια 40χρονη γυναίκα που έχασε κι αυτή τη δουλειά της την περασμένη Παρασκευή.
Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, υπαγόμενη κατά το ήμισυ στο δημόσιο, οι μισθοί των ιερέων και των λοιπών υπαλλήλων έχουν περικοπεί κατά 10%, συρρικνωμένοι στα 15.000 ευρώ το χρόνο.
Μήπως εννοεί πως και η Εκκλησία έχει υπαχθεί και αυτή στις περικοπές δημοσίων δαπανών; Ο πατέρας Δανιήλ γελάει και δείχνει τα πέντε δάχτυλα του χεριού του. "Υπάρχουν πέντε ενορίες αυτή τη στιγμή στον Πειραιά, αλλά πολύ σύντομα θα υπάρχει μόνο μία. Το σκέφτομαι πάρα πολύ ότι θα πρέπει να βρω κι εγώ μια δεύτερη δουλειά πολύ σύντομα..."
Σχόλιο: Εγώ τι να προσθέσω άλλο συνέλληνες πατριώτες μου; Υπάρχει τίποτε άλλο να προσθέσει κανείς; Το ρεπορτάζ της Αντίγια Τσακράμπορτυ τα λέει όλα. Η κυρία Παναρίτη μόνο είναι η παραφωνία μέσα σε όλο αυτό το σκοτεινό και εφιαλτικό σκηνικό. Με την Αμερικάνικη αξάν της, την μη ελληνικότητά της αν και βουλευτής επικρατείας και τους δέκα υπολογιστές και tablets της Αpple...
Μετάφραση - Επιμέλεια - Σχολιασμός : Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη - Αυστραλία
Μελβούρνη - Αυστραλία
http://kostasxan.blogspot.com/, 3-8-2011
A.E. ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ - 7 ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ(!)
Ούτε λίγο πολύ η διοίκηση της Α.Ε.Χ. έκλεισε επτά ποδοσφαιριστές.
Πρόκειται για τους Γιάννη Ζέρβα (τερματοφύλακας από τη Λυκόβρυση), Κώστα Σουμελίδη (επιθετικός από τον Ατρόμητο Χαλανδρίου), Γιάννη Σαμοθράκη (επιθετικός από τον Γκυζιακό), Στέφανο Τελίδη (επιθετικός από το Μαρούσι), Τάσο Δαβουρλή (μέσος από το Μαρούσι), Λάμπρο Καψάλη (μέσος από το Ρόκκα Άρτας), Γιώργο Ντούτσουλη (από την Αμφιάλη).
Ο προπονητής του συλλόγου, Σπύρος Παπακανέλλος, είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη μεταγραφική συγκομιδή και μαζί με τους συνεργάτες του, τον γυμναστή, Γιάννη Μητρούση και τον φροντιστή Μάκη Βογιατζόγλου θα προσπαθήσει να τους «δέσει» και να τους κάνει ένα ομοιογενές και ισχυρό σύνολο.
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
ΜΕΣ ΤΗΝ ΖΕΣΤΑ, ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΝΤΟΡΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ......
Πώς δεν το έχει σκεφτεί ο ..... ΔΕΚΑΕΝΕΑΣ;;;
Βέβαια κάτι παρόμοιο έχει εφαρμοστεί στην πόλη μας!
ΜΕ ΟΘΟΝΗ ΣΙΝΕΜΑ!
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
Μια δασκάλα σε ένα "σύγχρονο" σχολείο της Φλόριντα
Ένας Εφιάλτης στη Σχολική Τάξη;  Η Μάρθα διδάσκει ιστορία σε ένα σχολείο που διοικείται από την Smartschool Inc., μια ιδιωτική ανάδοχο εταιρεία μάνατζμεντ. Έχει προσληφθεί για μερική απασχόληση με μονοετή ανανεώσιμη σύμβαση. Η ανανέωση της σύμβασής της εξαρτάται από τη σχετική απόδοση των μαθητών της, η οποία συγκρίνεται με την απόδοση μαθητών παρόμοιας ηλικίας σε άλλα σχολεία της Smartschool. Ο μισθός της Μάρθας αποτελείται από ένα βα σικό σταθερό ποσό, από ένα μπόνους κινήτρου απόδοσης που κυμαίνεται ανάλογα με την επιτυχία των μαθητών, από ένα μπόνους ικανοποίησης το οποίο προσαρμόζεται σύμφωνα με τις βαθμολογίες ανατροφοδότησης των μαθητών και των γονέων, καθώς και από ένα εταιρικό μπόνους που συνδέεται με τις τιμές των μετοχών της Smartschool Inc. Η απόδοση μετρείται και καταγράφεται μέσω ενός εβδομαδιαίου τεστ σε ψηφιακή μορφή, το οποίο βασίζεται στο προκαθορισμένο αναλυτικό πρόγραμμα και στα διδακτικά υλικά που αγοράζει το σχολείο από την Smartschool Knowledge, εταιρεία σχολικών εγχειριδίων, θυγατρική της εταιρείας μάνατζμεντ. Η απόδοση των μαθητών της Μάρθας ελέγχεται παρουσία της κάθε τρεις εβδομάδες από τον μάνατζερ γραμμής της Μάρθας, ο οποίος προηγουμένως εργαζόταν στη βιομηχανία φαστ φουντ. Η Μάρθα πρέπει να εξηγήσει και να λογοδοτήσει για οποιεσδήποτε πτώσεις και αυξήσεις στα επίπεδα αποτελεσμάτων και ενθαρρύνεται να προσδιορίσει τα ισχυρά σημεία και τις αδυναμίες της διδασκαλίας της. Η Μάρθα υποστηρίζεται στην τάξη από ένα βοηθό διδασκαλίας χωρίς τυπικά προσόντα, που εργάζεται με βάση τις οδηγίες της και αναλαμβάνει την ευθύνη της διδασκαλίας όταν η Μάρθα είναι εκτός τάξης. Ο μισθός του βοηθού συνδέεται και αυτός με τα αποτελέσματα των μαθητών. Τα εργασιακά καθήκοντα της Μάρθας, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η αξιολόγηση, η προετοιμασία, η προσέλευση σε συναντήσεις και η συνεχής επαγγελματική ανάπτυξη, διατυπώνονται στη σύμβασή της και η εμπλοκή της στις συγκεκριμένες δραστηριότητες παρακολουθείται. Το έργο της συνεχούς επαγγελματικής ανάπτυξης για το σχολείο έχει αναλάβει η SmartTraining, θυγατρική της εταιρείας μάνατζμεντ. Η Μάρθα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εξωσχολικές της δραστηριότητες -οργάνωνε μουσικά εργαστήρια για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Παρόμοιες δραστηριότητες, όπως το κλαμπ του πρωινού φαγητού (breakfast club) και το κλαμπ μετά το σχολείο, πληρώνονται τώρα από τους γονείς και τη διαχείρισή τους έχει αναλάβει η SmartKids, θυγατρική της εταιρείας μάνατζμεντ. Η Μάρθα αισθάνεται ότι βρίσκεται συνεχώς υπό την πίεση του μάνατζερ γραμμής και των γονέων των μαθητών της, λαμβάνοντας ελάχιστη ικανοποίηση από τη δουλειά της στην τάξη, καθώς οι μαθητές δείχνουν αδιαφορία προς οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τα τεστ. Τα υλικά του αναλυτικού προγράμματος στερούνται φαντασίας και δεν της αφήνουν περιθώριο για να κάνει δημιουργική δουλειά ή για να χρησιμοποιήσει δικές της ιδέες στα μαθήματα. Στα υλικά αυτά, η ιστορία, για παράδειγμα, περιορίζεται σε ένα σύνολο από ημερομηνίες, γεγονότα και εξύμνηση των εθνικών επιτυχιών, απέχοντας πολύ από την ερμηνευτική προσέγγιση της ιστορίας, την οποία χρησιμοποιούσε όταν το σχολείο διοικούνταν απευθείας από τη δημοτική αρχή και μπορούσε να επιλέγει τα υλικά και τις πηγές της, ενώ είχε χρόνο να οργανώνει επισκέψεις για τα παιδιά και να εργάζεται με πρότζεκτ και δραματοποίηση ιστορικών γεγονότων. |
ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΒΥΛΛΑ - ΑΥΤΟΥΣΙΟ! ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ... ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ!
Του τον επέβαλαν κάποιοι τελειωμένοι μηντιάρχες οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να πάνε στo W.C.
Έλα Μίλτο να φουμάρεις που 'σαι από το πρωί χαρμάνης...Από τον Βασίλη Μπόνιο (κουρδιστό πορτοκάλι)
Είναι κάτι νύχτες που το παιγνιδιάρικο αεράκι που φυσά στο Προφήτη Ηλία στο Χαλάνδρι, κρατάει ξάγρυπνο τον παλιό μου φίλο Πέτρο Ευθυμίου.
Και τότε ο Πέτρος με την αγωνία να τον κυριεύει σαν πύρινη φλόγα στην Ηλεία, τηλεφωνεί στο σπίτι του Κώστα Λαλιώτη στον Λυκαβηττό:
-Πέσ’ μου ρε Κώστα, τι κάναμε λάθος; Τι πήγε στραβά και φτάσαμε ως εδώ;
Όπως είναι φυσικό όταν ξεκινάει μια τέτοια κουβέντα ανάμεσα στους δύο άνδρες δεν τελειώνει παρά μόνο ξημερώματα, όταν ο Πέτρος ακούσει τη...
συγκάτοικό του Βάσω Παπανδρέου να κάνει γαργάρες στο μπάνιο της.Παρόμοιες συνομιλίες έχουν γίνει της μόδας τελευταία ανάμεσα στους ιστορικούς Πασόκους.
Πολύ συχνά ο Πέτρος Ευθυμίου κάνει την ίδια ερώτηση στον άλλο παλιόφιλο, τον Πέτρο Κωστόπουλο, για να πάρει μια απάντηση που τον ξενερώνει και τον αποσυντονίζει σε μια κρίσιμη στιγμή της σταδιοδρομίας του μια και είναι και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ:
-Tι ψάχνεις ρε μαλάκα, αφού μαζί τα φάγαμε…
Τουλάχιστο ο Λαλιώτης με τον Ευθυμίου προβληματίζονται για το μέλλον του σοσιαλισμού όπως τότε στα φοιτητικά τους χρόνια που ήθελαν ν αλλάξουν την Ελλάδα σε αντίθεση με τον Μιλτιάδη Παπαιωάννου.
Ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης- από την οποία «διαφεύγουν» ο Χρήστος Καραβέλας, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος (παρέα με τον Γιουνγκ), ο Μάκης Ψωμιάδης, η Αντωνία Ηλία, οι μιζαδόροι των Εξοπλιστικών, τα ρεμάλια που τα άρπαξαν από την Μίζενς, από τα Ομόλογα, το Βατοπέδι, το Χρηματιστήριο, οι δολοφόνοι του Τσαλικίδη και πολλών άλλων, οι πρωταγωνιστές των Υποκλοπών που κάποτε καταδίωκε με ζήλο, τα καθάρματα που φάγαν τα λεφτά που είχαν μαζευτεί για τους πυρόπληκτους της Ηλείας, μισή ντουζίνα τραπεζίτες που έπρεπε να είναι στη στενή-όταν καπνίζει ο Λουλάς-άλλοι τόσοι εκδότες-έμποροι όπλων, μαύρου χρήματος, «κερδοφόρου» πανικού μέσα από πρωτοσέλιδα κι ένας στρατός από συναδέλφους του πολιτικούς που τα κονομήσανε από τη πολιτική και τις διαπλοκές της, (γαμώ το 2004, το 5, το, 6, το 7 και πάει λέγοντας),-ο Μιλτιάδης λοιπόν κυνηγάει τους διαχειριστές των blogs!
Κι αυτό γιατί του τον επέβαλαν κάποιοι τελειωμένοι μηντιάρχες οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να πάνε στo W.C.
Εάν συνεχίσει έτσι το μόνο που θα καταφέρει είναι να γίνει γραφικός, πράγμα επικίνδυνο για την ηλικία του.
Το να κυνηγάς το κάθε φρικιό του διαδικτύου είναι τόσο εύκολο όσο το να θέλει ένας μεθυσμένος κερατάς να συλλάβει το ανεμογκάστρι.
Όσους νόμους και να κάνει ο Μιλτιάδης –υπουργός μια κυβέρνησης που έχει φάει τα ψωμιά της-το μόνο που θα κατορθώσει είναι να υπονομεύσει την δική του πολιτική ιστορία.
Καλά θα ήταν να το σκεφθεί δυο και τρεις φορές και να ζητήσει και τη συμβουλή κάποιων πιο ψαγμένων στο θέμα.
Και για να χαλαρώσουμε λιγάκι τώρα που αποποινικοποίησε, και καλά έκανε το χασίς , του αφιερώνουμε τους παρακάτω στίχους, για να στανιάρει...
Δε μου λέτε δε μου λέτε
η νταμίρα πού πουλιέται;
Αχ, στους απάνω μαχαλάδες
το πουλούν οι ντερβισάδες.
Τη νταμίρα τη νταμίρα
μου την έμαθε μια χήρα.
Αχ, μ' έκανε και αλανιάρη
χασικλή και κουρελιάρη.
Γύρω γύρω ντερβισάδες
και στη μέση οι λουλάδες.
Αχ, έλα Μίλτο να φουμάρεις
που 'σαι απ' το πρωί χαρμάνης.
η νταμίρα πού πουλιέται;
Αχ, στους απάνω μαχαλάδες
το πουλούν οι ντερβισάδες.
Τη νταμίρα τη νταμίρα
μου την έμαθε μια χήρα.
Αχ, μ' έκανε και αλανιάρη
χασικλή και κουρελιάρη.
Γύρω γύρω ντερβισάδες
και στη μέση οι λουλάδες.
Αχ, έλα Μίλτο να φουμάρεις
που 'σαι απ' το πρωί χαρμάνης.
Τον Χάρο τον αντάμωσαν
πεντ-έξι χασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν
στον Άδη οι μερακλήδες
Πες μας βρε χάρε να χαρείς
το μαύρο σου σκοτάδι
έχουν χασίσι, έχουν λουλά
οι βλάμηδες στον Άδη
Πες μας αν έχουν μπαγλαμά
μπουζούκια και γλεντάνε
Έχουν τεκέδες, έχουν τσαρδί
που παν’ και την τραβάνε
Πες μας αν έχουν γκόμενες
μανίτσες και γουστάρουν
Τον ναργιλέ να κάνουνε
ντουζένι να φουμάρουν
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς
τι κάνουνε τ’ αλάνια
Βρίσκουν νταμίρα, έχουν λουλά
για κάθουνται χαρμάνια
Πάρε δυο δράμια Προυσαλιό
και πέντε μυρωδάτο
και δώσε να φουμάρουνε
τ’ αδέλφια μας κει κάτω
Κι όσοι μαχαιρώθηκανε
και πήγανε στον Άδη
για πες μας γιατρευτήκανε
ή λιώσαν στο σκοτάδι
Κι όσοι από καρασεβντά
τρελάθηκαν και πάνε
Πες μας τους πέρασε ο νταλγκάς
γι’ ακόμα αγαπάνε
Πες μας τι κάνουν οι φτωχοί
πρεζάκηδες κι εκείνοι
Πάρε να δώσεις και σ’ αυτούς
λιγάκι κοκαΐνη
πεντ-έξι χασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν
στον Άδη οι μερακλήδες
Πες μας βρε χάρε να χαρείς
το μαύρο σου σκοτάδι
έχουν χασίσι, έχουν λουλά
οι βλάμηδες στον Άδη
Πες μας αν έχουν μπαγλαμά
μπουζούκια και γλεντάνε
Έχουν τεκέδες, έχουν τσαρδί
που παν’ και την τραβάνε
Πες μας αν έχουν γκόμενες
μανίτσες και γουστάρουν
Τον ναργιλέ να κάνουνε
ντουζένι να φουμάρουν
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς
τι κάνουνε τ’ αλάνια
Βρίσκουν νταμίρα, έχουν λουλά
για κάθουνται χαρμάνια
Πάρε δυο δράμια Προυσαλιό
και πέντε μυρωδάτο
και δώσε να φουμάρουνε
τ’ αδέλφια μας κει κάτω
Κι όσοι μαχαιρώθηκανε
και πήγανε στον Άδη
για πες μας γιατρευτήκανε
ή λιώσαν στο σκοτάδι
Κι όσοι από καρασεβντά
τρελάθηκαν και πάνε
Πες μας τους πέρασε ο νταλγκάς
γι’ ακόμα αγαπάνε
Πες μας τι κάνουν οι φτωχοί
πρεζάκηδες κι εκείνοι
Πάρε να δώσεις και σ’ αυτούς
λιγάκι κοκαΐνη
Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011
ΣΥΝΘΕTΙΚΟ ΚΡΕΑΣ! ΜΠΛΙΑΧ ...! ΠΑΩ ΓΙΑ ΠΑΪΔΑΚΙΑ!
Έρχονται τα συνθετικά μπριζολάκια;
Ο ρωσικής καταγωγής Βλαντιμίρ Μιρόνοφ, καθηγητής της Κυτταρικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας των ΗΠΑ, δήλωσε πρόσφατα ότι μπορεί αμέσως να ‘παράγει’ συνθετικό κρέας, αλλά του λείπουν τα κεφάλαια.
Εάν η φιλοζωική αμερικανική οργάνωση PETA (=Άνθρωποι για την Ηθική Μεταχείριση των Ζώων) υλοποιούσε την διακήρυξή της και του πρόσφερε ένα εκατομμύριο δολάρια για την παραγωγή τεχνητού κρέατος θα τροφοδοτούσε ήδη φέτος την αγορά με συνθετικά μπριζολάκια...
Υποστηρίζει μάλιστα ότι το συνθετικό κρέας θα είναι πιο φθηνό (το ήμισυ του κόστους από το κανονικό κρέας) και πιο εύγευστο «είμαστε ντιζάινερ», λέει. Τα ίδια διατείνονται και Ολλανδοί βιοχημικοί.
Ο κ. Μιρόνοφ θεωρείται αυθεντία στην συνθετική παραγωγή ιστών και οργάνων και δηλώνει σαφέστατα πως «δεν θέλει να σώσει την Αφρική από την πείνα», αλλά: να αναπτύξει στο βιοχημικό του εργαστήριο «άφθονο κρέας για τους πλούσιους που θέλουν να μειώσουν το βάρος τους ή να διατηρήσουν τα ιδανικά τους κιλά», «πρόκειται για μία αγορά δισεκατομμυρίων.
Πρέπει να κερδίσουμε όλες τις Πάρις Χίλτον του κόσμου, τότε θα έχουμε νικήσει». Ισχυρίζεται μάλιστα πως όλοι όσοι είναι εναντίον αυτής της ιδέας είναι «απλώς ηλίθιοι».
Όντως πρόκειται για μία μεγάλη αγορά, αλλά οι επενδυτές έχουν κακομάθει. Θέλουν ‘εδώ και τώρα’ πολλά, πάρα πολλά κέρδη, γι’ αυτό δεν επενδύουν ακόμη στον κ. Μιρόνοφ.
Όμως οι ειδικοί του μάρκετινγκ άρχισαν να προετοιμάζουν την αγορά και να αναπτύσσουν σχέδια για τη διαφήμιση συνθετικού κρέατος.
Να θυμίσουμε ότι στις αρχές του 20ου αιώνα έγινε η πρώτη καλλιέργεια μυϊκού ιστού.
Ο Γάλλος γιατρός Αλέξις Κάρελ βραβεύθηκε το 1912 με το Νομπέλ Ιατρικής γι’ αυτό το επίτευγμα.
Οι φιλόζωοι λένε ναι στο συνθετικό κρέας;
Τι σημαίνει όμως συνθετικό κρέας στην πράξη; Θα γεμίσει η αγορά με φθηνά, τεχνητά μπριζολάκια εκπληκτικής γεύσης; Ποιές θα είναι οι πραγματικές επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον; Θα χαθούν κάποια στιγμή τα ζώα;
Όχι, απαντούν οι φανατικοί χορτοφάγοι και ζωόφιλοι απανταχού της γης, θα ζουν πιο ευτυχισμένα, ενώ το τεχνητό κρέας δεν θα εξαλείψει μόνον την εκτροφή ζώων, αλλά και τους ρύπους στην ατμόσφαιρα και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Σοβαρή περιβαλλοντική διάσταση, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας και την αύξηση κατανάλωσης κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων στην Κίνα και την Ινδία.
Επιπλέον οι θιασώτες του συνθετικού κρέατος επιμένουν πως ο άνθρωπος έχει χάσει προ πολλού την σχέση του με το φαγητό του και τη φύση.
Μήπως δεν υπάρχουν ήδη στην αγορά διαγονιδιακά λαχανικά, γενετικά μεταλλαγμένες πατάτες και δημητριακά;
Πόσα από αυτά υπάρχουν όμως πραγματικά στην αγορά στην Ευρώπη και τη Γερμανία;
Ακόμη δεν επιτρέπονται όλα αυτά τα προϊόντα.
Επίσης γνωρίζουν άνθιση οι οικολογικές αγορές, ενισχύονται οι βιολογικές καλλιέργειες και ο έλεγχος της ποιότητας των τροφίμων. Γιατί λοιπόν αυτές οι γενικεύσεις και η ισοπέδωση;
Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, διάσημος από το βιβλίο του «Τρώγοντας Ζώα», υποστηρίζει ότι το τεχνητό κρέας «μπορεί να είναι διαστροφή, αλλά το χειρότερο είναι η μαζική εκτροφή μιας γαλοπούλας. Επειδή την έχουν παχύνει τόσο αφύσικα που δεν μπορεί να επιβιώσει στη φύση.»
Ποιός μας υποχρεώνει όμως να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο διαστροφές;
Μήπως τελικά η βαθύτερη αιτία του κακού είναι η αδυναμία του ανθρώπου για αλλαγές;
Ναι, θέλουμε αλλαγές, αλλά χωρίς να αλλάξουμε εμείς τίποτε στη συμπεριφορά μας, στο περιβάλλον μας, στη διατροφή μας, στο ντύσιμό μας, ούτε ασφαλώς στον χαρακτήρα μας. (το βρήκαμε πάλι, εμείς φταίμε κι οι άλλοι μας βρίσκουν τη "λύση")
Το βόλεμα μάς σπρώχνει λοιπόν σε μια εύκολη, σίγουρη, αλλά αφύσικη και μη προβλέψιμη εξέλιξη που λέει: εάν έχω περιττά κιλά, δεν κάνω δίαιτα, αλλά εγχείρηση.
Εάν δεν έχω χρόνο για μαγείρεμα, δεν φροντίζω να αλλάξω τον προγραμματισμό μου, αλλά παίρνω κάτι έτοιμο. Εάν είμαι φιλόζωος, δεν αποφεύγω το κρέας, αλλά τρώω συνθετικό. Τα θέλουμε όλα ανώδυνα και βολικά.
SüddeutscheZeitungMagazin / Βιβή Παπαναγιώτου
Μια συνηθισμένη μέρα για τα παιδιά της Παλαιστίνης
Μερικές μέρες πριν, στις 22 Ιουλίου 2011 στην Ραμάλα, τρία παιδιά -όπως κάνουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο- συναντιούνται για να παίξουν ποδόσφαιρο στον δρόμο.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται ένα λευκό αυτοκίνητο που τα πλησιάζει και σταματάει δίπλα τους.
Από το αυτοκίνητο κατεβαίνουν τρεις ένοπλοι μασκοφόροι και στη συνέχεια ακολουθούν άλλοι τέσσερεις άντρες των Ισραηλινών δυνάμεων που βγαίνουν από άλλο αυτοκίνητο που βρισκόταν κοντά.
Οι επτά οπλισμένοι σαν αστακοί Ισραηλινοί απαγάγουν τα παιδιά και τα βάζουν μέσα στο λευκό αυτοκίνητο.
Η σκηνή βιντεοσκοπήθηκε:
Όπως δήλωσε η Παλαιστινιακή Αρχή, τo ένα από τα παιδιά στο βίντεο, ο 13χρονος Islam Jaber-τον οποίο οδήγησαν σε ένα νεκροταφείο και τον χτύπησαν πολύ άσχημα – υπέστη σοβαρές κρίσεις άγχους από το περιστατικό.
Συναγερμός για τις επιθέσεις Ισραηλινών στα παιδιά της Παλαιστίνης
Η Παλαιστινιακή Αρχή προειδοποίησε την Κυριακή ότι οι επιθέσεις του Ισραήλ στα παιδιά της Παλαιστίνης έχουν κλιμακωθεί σε “ένα ανησυχητικό ποσοστό” και κάλεσε τον ΟΗΕ να επέμβει.
Αργεντινή : “Πάκο'',το ναρκωτικό που γέννησε η κρίση
“...Προκαλεί ευφορία, αλλά κυρίως απάθεια και ο χρήστης δεν πεινά, αλλά ούτε μπορεί να κοιμηθεί για πολλές ώρες.....και ο χρήστης χάνει την επικοινωνία του με το εξωτερικό περιβάλλον...”
Μέσα στο οικονομικό και κοινωνικό χάος που προκάλεσε η χρεοκοπία της Αργεντινής, ένα νέο ναρκωτικό εμφανίστηκε στη χώρα: «Το Πάκο» ή αλλιώς «ο κλέφτης του μυαλού», «ο εξολοθρευτής των φτωχών». Η εξάπλωσή του υπήρξε αστραπιαία.
«Το 2001, στο απόγειο της κρίσης. Όταν υπήρχε μεγάλη αβεβαιότητα στη χώρα. Όταν οι άνθρωποι δεν είχαν εργασία και αλλάξαμε 5 Προέδρους. Ήταν ένα πραγματικό χάος εκείνη την περίοδο. Τα άτομα που πουλούσαν ναρκωτικά μέσα στις γειτονιές επέλεξαν τότε να πουλήσουν το Πάκο, γιατί ήταν ένα ναρκωτικό φθηνότερο. Οι νέοι, ακόμα και παιδιά, άρχισαν να καταναλώνουν το πάκο», θυμάται η Βίλμα, που ζει σε μια από τις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άιρες. Τα παιδιά της είναι και αυτά χρήστες του νεόφερτου ναρκωτικού.
Η Αργεντινή, χώρα εισαγωγής κοκαΐνης μέχρι το 2001, ξαφνικά μετατράπηκε σε χώρα παραγωγός. Πολλά παράνομα εργαστήρια άρχισαν να παράγουν υδροχλωρική, δηλαδή την κρυσταλλική κοκαΐνη, και από τα υπολείμματα της κατεργασίας της έφτιαξαν το πάκο. Η τιμή του είναι πολύ χαμηλή, 50 λεπτά του δολαρίου το 1 γραμμάριο, και επομένως είναι προσιτό στους φτωχούς νέους, που εξαθλιώθηκαν ακόμη περισσότερο μετά την κρίση.
«Υπήρξε μια στρατηγική για να γίνει δημοφιλές το 2001 και κυρίως το 2002, όπου επίτηδες αποσύρανε από την αγορά τα δύο ναρκωτικά που στην Αργεντινή ακόμα είναι παράνομα και μεγάλης χρήσης, τη μαριχουάνα και την κοκαΐνη -και γεμίσανε οι δρόμοι με πάκο», εξηγεί ο Βάλδο Φερράρι, Διευθυντής λειτουργίας της Κοινωνικής Βοήθειας κατά των εθισμών του δήμου του Μπουένος Άιρες. «Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι έπρεπε να εξολοθρευτεί μια ολόκληρη γενιά.
Έπρεπε να εξολοθρευτεί μια γενιά εφήβων και νέων που δεν θα είχε δουλειά , δεν θα είχε θέση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, δεν θα είχε δυνατότητες να ενταχθεί με κανέναν τρόπο με τον οποίο οι γενιές καταλαμβάνουν τον χώρο τους στη κοινωνία. Και επιπλέον, δεν έπρεπε να είναι παρούσες για να αντιμετωπίσουν και να αγωνιστούν για τα δικαιώματα τους, απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές εξουσίες».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)