Η γκλομπαλιστική ατζέντα για Ελλάδα και Ευρώπη.

Θα επιχειρήσω μια ερμηνεία των όσων είδαμε σε Ελλάδα και Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο. Εκτιμώ ότι τα διαφορά γκλομπαλιστικά κονκλάβια που εκπροσωπούν το διεθνές τραπεζικό κεφαλαίο έπεισαν τους ηγέτες των κυριότερων κρατών της Ευρωζώνης πως είναι αναγκαίο να συμβούν οι εξής αλλαγές…

1) Να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα στο οποίο η ΕΕ μαζί με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα να αναλάβουν οικονομική εξουσία σε αρκετά κράτη της Ευρωζώνης σε μια προσπάθεια να τρέξουν την πορεία προς την παγκόσμια κυβέρνηση, κάνοντας μαστ την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας από όσα κράτη έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος (σχεδόν όλα). Πιλότος η Ελλάδα, ακολουθεί ο ευρωπαϊκός Νότος, μετά το πράγμα πάει προς το Βορρά.

2) Μέσω της παρέμβασης της Τροικας σε αυτά τα κράτη να ληφθούν "διορθωτικά μετρά", τουτέστιν καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και οσονούπω και αστικών ελευθεριών με πρόσχημα τον πόλεμο της τρομοκρατίας. Τα μετρά όμως θα είναι άδικα και αντιαναπτυξιακά ώστε η κρίση να μεγαλώσει. Και εδώ γίνεται κατανοητό γιατί τόσα χρονιά γέμιζαν αβέρτα την Ευρώπη με λαθρομετανάστες, για να μπορούν να αποδεχθούν τα χαμηλά μεροκάματα που οι Ευρωπαίοι αρχικά θα αρνηθούν.

3) Όταν η κρίση στις ευρωπαϊκές χώρες ενταθεί περισσότερο σε σημείο να καλπάζει η ανεργία, η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και ταυτόχρονα υπάρξει έκρηξη της εγκληματικότητας (η οποία θα βοηθήσει για την καταστολή αστικών ελευθεριών παράλληλα με την απειλή της τρομοκρατίας) τότε τα κονκλάβια θα προτείνουν ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ εξόδου από την κρίση με τη διαφορά ότι θα απαιτήσουν από τις εθνικές κυβερνήσεις ότι προκειμένου να δώσουν τα λεφτά και να ξεκινήσουν επενδύσεις και κοινωνικά προγράμματα εργασίας (όπως επί Ρούζβελτ) θα είναι αναγκαίο να υπακούσουν τα κράτη σε μια παγκόσμια Επιτροπή Σοφών η οποία θα συντονίζει τα διορθωτικά μετρά κατά της κρίσης, αυτή η Επιτροπή σκοπεύουν να καταστεί σταδιακά η παγκόσμια κυβέρνηση.

Το κράτος το οποίο επιλέχθηκε πιλοτικά για να ξεκινήσει αυτό το ντόμινο ήταν η Ελλάδα, η οποία είχε τέσσερεις ιδιότητες που την κατακτούσαν κατάλληλη...

1) Υψηλό δημόσιο χρέος και ταυτόχρονα χαμηλότατη ανάπτυξη καθώς βάσει σχεδίου δεν παρήγε τίποτα πέρα από την οικοδομή, την οποία επίσης φρόντισαν να βάλουν σε στόχο...

2) Έναν πρωθυπουργό και μεγαλοκυβερνητικά στελέχη που ήταν από καιρό μυημένοι στα νεοταξίτικα σχεδία σε σημείο να προμοτάρουν ανοιχτά (μονοί στην Ευρώπη μαζί με τους Άγγλους και τον Τρισέ) την ανάγκη για μια παγκόσμια κυβέρνηση (Παπανδρέου, Πάγκαλος)...

3) Δεν αρκούσε που μια κυβέρνηση Πασόκ θα ήταν εντελώς φιλική προς τις μεθοδεύσεις που ήθελαν να ξεκινήσουν πειραματικά από μας, αυτό που κυρίως μέτρησε στα σχεδία τους είναι ότι το Πασόκ είχε δημιουργήσει στην Ελλάδα ένα ιδιότυπο καθεστώς διαπλοκής το οποίο περιλάμβανε τους πολιτικούς του, τους μεγάλους μηντιοβαρώνους, τους μεγαλοσυνδικαλιστές καθώς και πρόσωπα κλειδιά στο χώρο της Αριστεράς. Αυτό το "καθεστώς Πασόκ" θεωρήθηκε ότι έχει τη δυναμική να επιβάλλει στον ελληνικό λαό τόσο την υπαγωγή στο μνημόνιο όσο και την κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Βεβαία αναμένουν κοινωνική έκρηξη αλλά φρόντισαν πρώτα να κερδηθεί χρόνος ώστε ο λαγός-λαός να μπει στην κατσαρόλα για βράσιμο, δηλαδή να έχουν γίνει οι κινήσεις κλειδιά: υπαγωγή στο μνημόνιο, λήψη των μέτρων, ψήφιση νεοταξιτικων νομοσχεδίων σε όλους τους τομείς, μετατροπή του μνημονίου σε ενυπόθηκο. Όταν θα έρθει η έκρηξη θα φροντίσουν να αλλάξουν την κυβέρνηση και να ξανακερδίσουν χρόνο μέχρι να περάσουν και το δεύτερο γύρο των μεταρρυθμίσεων. Πιστεύω ότι μέσα στο κόλπο ήταν και η συμφωνία με τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ ο οποίος θα αναλάμβανε να πείσει τα μεγαλοστελεχη του για τη στήριξη στο μνημόνιο και τα μετρά, έτσι θα κοντρόλαραν τον εθνικιστικό χώρο και την Αριστερά θα την αφήναν να κάνει ανέξοδη επαναστατική γυμναστική αφού έλεγχαν τους συνδικαλιστές οι οποίοι δεν θα αφήναν να φουντώσει το μέτωπο των απεργιών-διαδηλώσεων...

4) Ο μεγάλος ορυκτός πλούτος της Ελλάδας ο οποίος τώρα μπορεί να βγει αφού η Τρόικα έχει εξασφαλίσει ότι το χρέος έγινε ενυπόθηκο και έτσι το διεθνές κεφαλαίο θα μπορέσει να βάλει χέρι άγριο τόσο σε πετρέλαια όσο και μεταλλεύματα. Καταλαβαίνετε γιατί τόσα χρονιά δεν αφήναν τις ελληνικές κυβερνήσεις να ορύξουν αυτό τον πλούτο; Γιατί περίμεναν βάσει σχεδίου να γίνει με τέτοιες συνθήκες που θα δικαιολογούσαν και τη δική τους παρουσία στο κόλπο. Γνωρίζετε γιατί έπεσε ο Παπανδρέου το 89 και έσκασε το σκάνδαλο Κοκότα; Γιατί το 1987 θεωρώντας ότι είναι παντοδύναμος έκανε μια συμφωνία με την καναδική Ντενισον να εξάγει τα πετρέλαια του Αιγαίου, κάτι που δεν επέτρεψε το διεθνές κεφάλαιο το οποίο έβγαλε στη φορά το σκάνδαλο του Τάμπυ και εξασφάλισε ότι όλα τα μήντια θα βαρέσουν τον Ανδρέα. Προσθέστε στα μεζεδάκια και τα δις που έβγαλαν οι παρατρεχάμενοι του διεθνείς κερδοσκόποι (όπως ο Πολσον) από τα παιχνίδια σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση με την άνοδο των σπρεντ. Διότι αν δεν ανέβαιναν τα σπρεντ δεν θα χρειαζόταν η υπαγωγή στο μνημόνιο, η Ελλάδα θα μπορούσε να δανειστεί φτηνά. Συν ότι η επέκταση της κρίσης θα κλείσει τα μικρά και μεσαία μαγαζιά αφήνοντας να κυριαρχούν στην αγορά μονό οι αλυσίδες των ξένων πολυεθνικών, οι οποίες γουστάρουν να μπουκάρουν μέχρι και στο χώρο των κλειστών επαγγελμάτων.