Του ΒΑΣΙΛΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ*
Η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι τα «φρουτάκια» είναι το «φθηνό, εθιστικό ναρκωτικό του τζόγου» και ότι ο συνοικιακός τζόγος αποτελεί το πλαίσιο για την έμμεση φορολόγηση των απελπισμένων. Το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της «περιπέτειας» που προτίθεται να μας βάλει η κυβέρνηση δεν έχει υπολογιστεί.
Το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση παρουσίασε ένα σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. Προηγήθηκε ως συνήθως διαβούλευση μέσω διαδικτύου, όπου εκφράστηκε σωρεία αρνητικών σχολίων, τα οποία δεν πτόησαν τους ιθύνοντες. Έτσι επανήλθε πρόσφατα το νομοσχέδιο, με ελάχιστες τροποποιήσεις, χωρίς να αλλάζει η φυσιογνωμία του. Ωστόσο, η γενικευμένη κατακραυγή οδήγησε σε μείωση των μηχανών προς αδειοδότηση από 50.000 σε 30.000. Ο λόγος της κυβερνητικής εμμονής, παρά τις αντιδράσεις, εντοπίζεται στο ότι έχουν προϋπολογιστεί 700. εκατ. ευρώ για το 2011 και 625 εκατ. ευρώ για το 2012 και έχει συμφωνηθεί στο Μνημόνιο η είσπραξή τους. Επίσης διαφαίνεται ιδιαίτερη σπουδή στο να εξυπηρετηθούν μεγαλοεπιχειρηματίες του τζόγου, οι όποιοι ως εκ θαύματος δραστηριοποιούνται επίσης στα ΜΜΕ, στις κατασκευές και στα δημόσια έργα! Στον αντίποδα παραδίδονται στον τζόγο όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως, καθώς ο τζόγος φτάνει στον χώρο εργασίας και διαβίωσής τους, μέσα από ειδικά καταστήματα τζόγου, τα μαγαζιά σίτισης και διασκέδασης στις γειτονιές, που θα έχουν «φρουτάκια» έως το διαδίκτυο. Πρόσχημα γι' αυτό είναι η πάταξη του παράνομου τζόγου, τα διαφυγόντα έσοδα του κράτους και μια καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Σε ό,τι αφορά τον παράνομο τζόγο, το νομοσχέδιο κάνει μόνο διαπιστώσεις και δεν εισάγει κανένα μετρό πάταξής του. Μ' αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση παραδέχεται ότι δεν έχει την πολιτική βούληση να συγκρουστεί με τον παράνομο τζόγο, που συνεπάγεται και τη διακίνηση και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Πόσο μάλλον όταν στον παράνομο τζόγο εμπλέκονται και υπό «νομιμοποίηση» εταιρείες και κατ' επέκταση οι επιχειρηματίες μέτοχοί τους!
Ποια είναι η κατάσταση του τζόγου σήμερα στην Ελλάδα και τι ακριβώς συμβαίνει; Υπάρχουν 9 καζίνο που έχουν «ρημάξει» τις περιοχές στις οποίες δρουν, πάνω από 5.000 πρακτορεία ΟΠΑΠ που έχουν καλλιεργήσει μια κουλτούρα «συνοικιακού τζόγου», παρέχοντας ΚΙΝΟ (πρακτικά ηλεκτρονική ρουλέτα) σε κάθε γειτονιά, πλήθος λαχείων που είναι πλέον μέρος των ελληνικών εθιμοτυπιών και φυσικά ιπποδρομίες. Οποιαδήποτε άλλη στοιχηματική δραστηριότητα (λέσχες, παράνομα φρουτάκια, διαδικτυακός τζόγος κ.ά.) είναι απλά παράνομη και απαγορεύεται από τους σχετικούς νόμους. Η ιδία η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα εκτιμήσεις ότι σήμερα λειτουργούν παράνομα περισσότεροι από 250 διαδικτυακοί τόποι στοιχηματισμού, έως και 20.000 ηλεκτρονικές μηχανές ψυχαγωγικών παιχνιδιών περιορισμένου κέρδους (AWPs) και έως και 150.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές (τύπου φρουτάκια). Οι εκτιμήσεις αυτές, αμφίβολης εγκυρότητας, έχουν μοναδικό σκοπό να ενισχύσουν την εντύπωση του «κατεπείγοντος», καθώς δεν υπάρχει καμιά εμπεριστατωμένη μελέτη για το μέγεθος και το εύρος του παράνομου τζόγου στη χώρα μας. Το μεγάλο ερώτημα είναι με ποιον τρόπο 30.000 νέα νόμιμα «φρουτάκια», που θα προστεθούν στα πολλά παράνομα, θα επιλύσουν το πρόβλημα του παράνομου τζόγου. Η προσδοκώμενη μετατόπιση των παικτών των παράνομων παιγνίων στα νόμιμα είναι μια λανθασμένη ή προσχηματική παραδοχή, που ο νομοθέτης δέχεται χωρίς καμία ουσιαστική διερεύνηση. Η λογική «διευρύνω την αγορά εισάγοντας τον τζόγο στις γειτονιές, καταστρέφω οικογένειες για να μην έχω παράνομο τζόγο» είναι ελληνική πατέντα και δεν ευσταθεί. Η μόνη λύση για να κατευθυνθεί η στοιχηματική δραστηριότητα σε νόμιμους και ελέγξιμους παρόχους είναι να παταχθεί ο παράνομος τζόγος.
Η χώρα μας καταδικάστηκε λόγω της προχειρότητας με την οποία η ελληνική κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα των «κουλοχέρηδων», όταν το 2002 απαγόρευσε καθολικά τα παιγνιομηχανημάτα, δηλαδή και τα τυχερά, αλλά και τα ψυχαγωγικά (π.χ. pac-man, tetris κ.ά.) που δεν αποδίδουν οικονομικό όφελος στον παίκτη. Τελικά καταδικαστήκαμε από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για παραβίαση της κοινοτικής νομοθεσίας περί ελευθερίας κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών σε 31.536 ευρώ ημερησίως. Το πρόστιμο αφορά την απαγόρευση των ψυχαγωγικών. Τα τυχερά παιχνίδια εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια της ελληνικής κυβέρνησης. Ο συσχετισμός δύο διαφορετικών θεμάτων είναι νομικά αβάσιμος και αποτελεί την πρόφαση για τη νομιμοποίηση του παράνομου τζόγου.
Η διεύρυνση του τζόγου και η καζινοποίηση των γειτονιών οδηγούν σε περισσότερους περιστασιακούς παίκτες (η υπερπροσφορά θα αυξήσει τη ζήτηση) και σε αύξηση των καταναγκαστικών και εθισμένων στα τυχερά παιχνίδια παικτών (όπως έγινε και σε Σερβία, Ισπανία, Βρετανία κ.α.). Βαρύ θα είναι το τίμημα στους νέους, στους οποίους επειδή είναι πιο εξοικειωμένοι με τα ηλεκτρονικά ψυχαγωγικά παιχνίδια, τα «φρουτάκια» θα βρουν πρόσφορο έδαφος.
Η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι τα «φρουτάκια» είναι το «φθηνό, εθιστικό ναρκωτικό του τζόγου» και ότι ο συνοικιακός τζόγος αποτελεί το πλαίσιο για την έμμεση φορολόγηση των απελπισμένων. Το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της «περιπέτειας» που προτίθεται να μας βάλει η κυβέρνηση δεν έχει υπολογιστεί. Η μαζική διείσδυση του τζόγου στην ελληνική κοινωνία πρόκειται να εξαντλήσει περαιτέρω τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα και οι μισθοί και οι συντάξεις θα «περικοπούν» από τις νέες εξαρτήσεις στις οποίες θα εκτεθούν οι Έλληνες. Η αντιπαράθεση των περικοπών με τα έσοδα από τον τζόγο είναι τουλάχιστον ατυχής, την ώρα που όλοι οι πολίτες δοκιμάζονται και «βομβαρδίζονται» από μέτρα καθώς και αυτό το νομοσχέδιο, που στοχεύει με πλάγιους τρόπους να πάρει ακόμα ένα μέρος των πενιχρών εισοδημάτων τους.
Η πιο έντιμη, ουσιαστική και κοινωνικά αποδεκτή κίνηση για την κυβέρνηση είναι το άμεσο πάγωμα του νομοσχεδίου για τα «φρουτάκια», μέχρι να πραγματοποιηθεί από εγνωσμένου κύρους επιστημονικό φορέα, ολοκληρωμένη μελέτη σκοπιμότητας και επιπτώσεων από τη λειτουργία μαζικού, νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα. Και παράλληλα δημιουργία ενός δικτύου διαλόγου κοινωνικών, πολιτικών και επιστημονικών φορέων που θα εξετάσουν το πρόβλημα στη βάση κόστους-οφέλους, που θα λαμβάνει υπόψη και άλλα κριτήρια πλην των εισπρακτικών.
*Ο Βασίλης Θεοδώρου είναι ψυχολόγος - εκπρόσωπος της Κίνησης Πολιτών για τον Περιορισμό των Τυχερών Παιχνιδιών.
από την Αυγή
Η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι τα «φρουτάκια» είναι το «φθηνό, εθιστικό ναρκωτικό του τζόγου» και ότι ο συνοικιακός τζόγος αποτελεί το πλαίσιο για την έμμεση φορολόγηση των απελπισμένων. Το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της «περιπέτειας» που προτίθεται να μας βάλει η κυβέρνηση δεν έχει υπολογιστεί.
Το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση παρουσίασε ένα σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. Προηγήθηκε ως συνήθως διαβούλευση μέσω διαδικτύου, όπου εκφράστηκε σωρεία αρνητικών σχολίων, τα οποία δεν πτόησαν τους ιθύνοντες. Έτσι επανήλθε πρόσφατα το νομοσχέδιο, με ελάχιστες τροποποιήσεις, χωρίς να αλλάζει η φυσιογνωμία του. Ωστόσο, η γενικευμένη κατακραυγή οδήγησε σε μείωση των μηχανών προς αδειοδότηση από 50.000 σε 30.000. Ο λόγος της κυβερνητικής εμμονής, παρά τις αντιδράσεις, εντοπίζεται στο ότι έχουν προϋπολογιστεί 700. εκατ. ευρώ για το 2011 και 625 εκατ. ευρώ για το 2012 και έχει συμφωνηθεί στο Μνημόνιο η είσπραξή τους. Επίσης διαφαίνεται ιδιαίτερη σπουδή στο να εξυπηρετηθούν μεγαλοεπιχειρηματίες του τζόγου, οι όποιοι ως εκ θαύματος δραστηριοποιούνται επίσης στα ΜΜΕ, στις κατασκευές και στα δημόσια έργα! Στον αντίποδα παραδίδονται στον τζόγο όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως, καθώς ο τζόγος φτάνει στον χώρο εργασίας και διαβίωσής τους, μέσα από ειδικά καταστήματα τζόγου, τα μαγαζιά σίτισης και διασκέδασης στις γειτονιές, που θα έχουν «φρουτάκια» έως το διαδίκτυο. Πρόσχημα γι' αυτό είναι η πάταξη του παράνομου τζόγου, τα διαφυγόντα έσοδα του κράτους και μια καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Σε ό,τι αφορά τον παράνομο τζόγο, το νομοσχέδιο κάνει μόνο διαπιστώσεις και δεν εισάγει κανένα μετρό πάταξής του. Μ' αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση παραδέχεται ότι δεν έχει την πολιτική βούληση να συγκρουστεί με τον παράνομο τζόγο, που συνεπάγεται και τη διακίνηση και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Πόσο μάλλον όταν στον παράνομο τζόγο εμπλέκονται και υπό «νομιμοποίηση» εταιρείες και κατ' επέκταση οι επιχειρηματίες μέτοχοί τους!
Ποια είναι η κατάσταση του τζόγου σήμερα στην Ελλάδα και τι ακριβώς συμβαίνει; Υπάρχουν 9 καζίνο που έχουν «ρημάξει» τις περιοχές στις οποίες δρουν, πάνω από 5.000 πρακτορεία ΟΠΑΠ που έχουν καλλιεργήσει μια κουλτούρα «συνοικιακού τζόγου», παρέχοντας ΚΙΝΟ (πρακτικά ηλεκτρονική ρουλέτα) σε κάθε γειτονιά, πλήθος λαχείων που είναι πλέον μέρος των ελληνικών εθιμοτυπιών και φυσικά ιπποδρομίες. Οποιαδήποτε άλλη στοιχηματική δραστηριότητα (λέσχες, παράνομα φρουτάκια, διαδικτυακός τζόγος κ.ά.) είναι απλά παράνομη και απαγορεύεται από τους σχετικούς νόμους. Η ιδία η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα εκτιμήσεις ότι σήμερα λειτουργούν παράνομα περισσότεροι από 250 διαδικτυακοί τόποι στοιχηματισμού, έως και 20.000 ηλεκτρονικές μηχανές ψυχαγωγικών παιχνιδιών περιορισμένου κέρδους (AWPs) και έως και 150.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές (τύπου φρουτάκια). Οι εκτιμήσεις αυτές, αμφίβολης εγκυρότητας, έχουν μοναδικό σκοπό να ενισχύσουν την εντύπωση του «κατεπείγοντος», καθώς δεν υπάρχει καμιά εμπεριστατωμένη μελέτη για το μέγεθος και το εύρος του παράνομου τζόγου στη χώρα μας. Το μεγάλο ερώτημα είναι με ποιον τρόπο 30.000 νέα νόμιμα «φρουτάκια», που θα προστεθούν στα πολλά παράνομα, θα επιλύσουν το πρόβλημα του παράνομου τζόγου. Η προσδοκώμενη μετατόπιση των παικτών των παράνομων παιγνίων στα νόμιμα είναι μια λανθασμένη ή προσχηματική παραδοχή, που ο νομοθέτης δέχεται χωρίς καμία ουσιαστική διερεύνηση. Η λογική «διευρύνω την αγορά εισάγοντας τον τζόγο στις γειτονιές, καταστρέφω οικογένειες για να μην έχω παράνομο τζόγο» είναι ελληνική πατέντα και δεν ευσταθεί. Η μόνη λύση για να κατευθυνθεί η στοιχηματική δραστηριότητα σε νόμιμους και ελέγξιμους παρόχους είναι να παταχθεί ο παράνομος τζόγος.
Η χώρα μας καταδικάστηκε λόγω της προχειρότητας με την οποία η ελληνική κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα των «κουλοχέρηδων», όταν το 2002 απαγόρευσε καθολικά τα παιγνιομηχανημάτα, δηλαδή και τα τυχερά, αλλά και τα ψυχαγωγικά (π.χ. pac-man, tetris κ.ά.) που δεν αποδίδουν οικονομικό όφελος στον παίκτη. Τελικά καταδικαστήκαμε από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για παραβίαση της κοινοτικής νομοθεσίας περί ελευθερίας κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών σε 31.536 ευρώ ημερησίως. Το πρόστιμο αφορά την απαγόρευση των ψυχαγωγικών. Τα τυχερά παιχνίδια εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια της ελληνικής κυβέρνησης. Ο συσχετισμός δύο διαφορετικών θεμάτων είναι νομικά αβάσιμος και αποτελεί την πρόφαση για τη νομιμοποίηση του παράνομου τζόγου.
Η διεύρυνση του τζόγου και η καζινοποίηση των γειτονιών οδηγούν σε περισσότερους περιστασιακούς παίκτες (η υπερπροσφορά θα αυξήσει τη ζήτηση) και σε αύξηση των καταναγκαστικών και εθισμένων στα τυχερά παιχνίδια παικτών (όπως έγινε και σε Σερβία, Ισπανία, Βρετανία κ.α.). Βαρύ θα είναι το τίμημα στους νέους, στους οποίους επειδή είναι πιο εξοικειωμένοι με τα ηλεκτρονικά ψυχαγωγικά παιχνίδια, τα «φρουτάκια» θα βρουν πρόσφορο έδαφος.
Η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι τα «φρουτάκια» είναι το «φθηνό, εθιστικό ναρκωτικό του τζόγου» και ότι ο συνοικιακός τζόγος αποτελεί το πλαίσιο για την έμμεση φορολόγηση των απελπισμένων. Το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της «περιπέτειας» που προτίθεται να μας βάλει η κυβέρνηση δεν έχει υπολογιστεί. Η μαζική διείσδυση του τζόγου στην ελληνική κοινωνία πρόκειται να εξαντλήσει περαιτέρω τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα και οι μισθοί και οι συντάξεις θα «περικοπούν» από τις νέες εξαρτήσεις στις οποίες θα εκτεθούν οι Έλληνες. Η αντιπαράθεση των περικοπών με τα έσοδα από τον τζόγο είναι τουλάχιστον ατυχής, την ώρα που όλοι οι πολίτες δοκιμάζονται και «βομβαρδίζονται» από μέτρα καθώς και αυτό το νομοσχέδιο, που στοχεύει με πλάγιους τρόπους να πάρει ακόμα ένα μέρος των πενιχρών εισοδημάτων τους.
Η πιο έντιμη, ουσιαστική και κοινωνικά αποδεκτή κίνηση για την κυβέρνηση είναι το άμεσο πάγωμα του νομοσχεδίου για τα «φρουτάκια», μέχρι να πραγματοποιηθεί από εγνωσμένου κύρους επιστημονικό φορέα, ολοκληρωμένη μελέτη σκοπιμότητας και επιπτώσεων από τη λειτουργία μαζικού, νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα. Και παράλληλα δημιουργία ενός δικτύου διαλόγου κοινωνικών, πολιτικών και επιστημονικών φορέων που θα εξετάσουν το πρόβλημα στη βάση κόστους-οφέλους, που θα λαμβάνει υπόψη και άλλα κριτήρια πλην των εισπρακτικών.
*Ο Βασίλης Θεοδώρου είναι ψυχολόγος - εκπρόσωπος της Κίνησης Πολιτών για τον Περιορισμό των Τυχερών Παιχνιδιών.
από την Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου