Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

ΤΟ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ...Μαζί τα φάγαμε

Παρά το γεγονός ότι το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» έχει τη λογική του, εν τούτοις, είναι κατά κάποιον τρόπο παραπλανητικό. 
Κι αυτό, πρώτον διότι η απάντηση δεν σηκώνει κανένα δίλημμα -κοινώς είναι αυτονόητη- αφού η εθνική οικονομική καταστροφή είναι δεδομένη στην περίπτωση που επανακάμψουμε στο παλαιό μας νόμισμα και, δεύτερον διότι το όλο πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την... ονομασία του νομίσματος. Αλλά με το τι είδους οικονομία έχουμε και τι οικονομία φιλοδοξούμε κάποτε να αποκτήσουμε.
Για παράδειγμα. Αν η Ελβετία λ.χ. αποφάσιζε αντί για φράγκο να έχει το νόμισμα «Ζυρίχη» ή «Γουλιέλμος Τέλλος» και πάλι το νόμισμα αυτό θα ήταν ελκυστικό και πολλοί σε αυτό θα έσπευδαν να επενδύσουν, διότι μπορεί να άλλαζε ονομασία το νόμισμα της Ελβετίας, η ίδια όμως ισχυρή οικονομία θα εξακολουθούσε να υφίστατο. Ούτε θα έπαυε το αμερικανικό νόμισμα να είναι αποθεματικό και κυρίαρχο στις διεθνείς συναλλαγές, επειδή αντί για δολάριο θα ονομαζόταν «Λίνκολν» ή... «Σβαρτσενέγκερ»!
Αντιστοίχως, αν η Ιταλία λ.χ. εγκατέλειπε το ευρώ και υιοθετούσε αντί τη λιρέτα το νόμισμα «Γκαριμπάλντι» και πάλι ένα τρισεκατομμύριο ευρώ θα χρωστούσε. Επομένως το ζήτημα είναι όχι αν θα υιοθετήσουμε ένα εθνικό νόμισμα ή θα παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά αν θέλουμε να φτιάξουμε την οικονομία μας μέσα στην Ευρωζώνη και ως μέλος της ΕΕ -με τη βοήθεια των Ευρωπαίων- ή, εκτός αυτών, ως «ελεύθεροι και ωραίοι», αλλά και μοιραίοι!
Το δίλημμα επομένως «ευρώ ή δραχμή» είναι αρκούντως παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο, από τη στιγμή μάλιστα που τα τελευταία χρόνια κανένα κόμμα από αυτά που μας κυβέρνησαν δεν θέλησε να φτιάξει το κράτος ώστε να δημιουργήσει τα πρώτα ασφαλή θεμέλια για μία άλλη οικονομία, που είναι και το ζητούμενο αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Μεγάλη δε ευθύνη έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου, αφού, ενώ υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο που επέβαλε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, καμία από τις μεταρρυθμίσεις αυτές δεν έγινε, ιδίως αυτές που αναφέρονται στον διογκωμένο δημόσιο τομέα. Προφανώς για να μη χαθούν ψηφαλάκια από όλους όσοι επί σειράν ετών διορίζονταν στο όνομα του πελατειακού κράτους, αλλά και για να κρύπτεται κάτω από το χαλί η πραγματική ανεργία, την έλλειψη της οποίας μέσω διορισμών στο Δημόσιο και σε κάτι απίθανες κρατικές επιχειρήσεις, την πλήρωνε και την πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος.
Αποτέλεσμα, επομένως, των ΜΗ μεταρρυθμίσεων είναι το εξής γεγονός: Η σημερινή διογκωμένη ανεργία. Διότι, σε ποσοστό τουλάχιστον 75-80%, η ανεργία του 1.200.000 ατόμων προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα!
Πράγμα που σημαίνει ότι αν ξεκαθάριζε ο δημόσιος τομέας και είχαμε μια καλύτερη απόδοση στα δημόσια οικονομικά, δεν θα χρειάζονταν οι μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων, ώστε να περιορισθεί η κατανάλωση, να έχουμε μεγάλη ύφεση και να στερηθεί η αγορά το ποσοστό των εσόδων που έκοψε το κράτος από μισθωτούς και συνταξιούχους, για να ισοφαριστεί η αδυναμία στην εξοικονόμηση δαπανών στον δημόσιο τομέα.
Έτσι λ.χ. αντί για 100.000-150.000 ανέργους από τον δημόσιο τομέα, έχουμε άλλους 900.000 από τον ιδιωτικό.
Που προφανώς θα αυξηθούν και άλλο, αφού στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ -αν γίνει κυβέρνηση- είναι η πρόσληψη 150.000 στο Δημόσιο, που με βάση τα παραπάνω θα αντιστοιχούν σε καμιά 500.000 ακόμη ανέργους από τον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα.
Αυτά είναι πραγματικά διλήμματα και όχι το ευρώ ή η δραχμή, που είναι μια σημειολογία που κρύβει, απλώς, την πραγματικότητα, που είναι ακόμη πιο θλιβερή...

ΛΟΥΚΟΥΛΛΟΣ , "Το Παρόν της Κυριακής", 10/6/2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου