Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

"Γδάρτες ονείρων"...

"Όλα τα ωραία τελειώνουν γρήγορα..."
ΣΟΦΟΤΑΤΗ παρατήρηση...
Στο θέμα μας, όμως, εκτός από "ωραίο", ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ θα έλεγα, το γεγονός ήταν ΚΑΙ  βιοποριστικό. ΚΥΡΙΩΣ ΒΙΟΠΟΡΙΣΤΙΚΟ.

Την Τετάρτη, λοιπόν, τελείωσε το ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ της σύμβασης, ή, καλύτερα, των ασφαλιστικών μέτρων του συμβασιούχου Μ.Ε. που εργαζόταν για χρόνια στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου. Έλαβε τέλος το ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ θα λέμε από εδώ και πέρα, έτσι όπως οι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ - ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ το έχουν πλέον καταντήσει

Ένας "συμβασιούχος" που ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ δεν είχε με την έννοια του όρου...

Ένας συμβασιούχος που έβγαζε δουλειά. Έφερνε εις πέρας με επιτυχία Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΕΘΕΙ...

Ένας συμβασιούχος που εργαζόταν σκεπτόμενος μόνο το έργο που είχε να επιτελέσει και όχι την ημερομηνία λήξης της σύμβασής του...

Ένας συμβασιούχος που ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ αναλάμβανε ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ. 
Αγόγγυστα ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΕ να αναλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο φόρτο εργασίας.
Αγόγγυστα και ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, ήταν "το παιδί για όλες τις δουλειές", με την καλή έννοια της φράσης...Γιατί έκανε όλες τις δουλειές...
Η λέξη που του ήταν άγνωστη ήταν το "ΟΧΙ". Και φυσικά ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΣ. Πραγματικά, ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.

Δυστυχώς, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορούν να συνεχιστούν τα ασφαλιστικά μέτρα και θα πρέπει να σταματήσει να εργάζεται. Έτσι απλά...
Διαφωνώ 100% με το σκεπτικό της απόφασης...Διαφωνεί και όποιος άλλος διάβασε την απόφαση...
Δεν θα ήθελα, όμως,  να τη σχολιάσω. Άλλωστε...πρόκειται για απόφαση της Δικαιοσύνης...

Απλά θα ήθελα,
μέσα από το χώρο αυτό που μου παραχωρεί ο ιδιοκτήτης του blog (και με την ευκαιρία που μου δίνεται τώρα, θα ήθελα ΝΑ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ και να του πω ότι ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΟ BLOG) να εκφράζω ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ την άποψή μου,
να ρωτήσω :

Ο άνθρωπος αυτός, είχε σύμβαση επί 10 συναπτά έτη στο Δήμο μας...10 συναπτά έτη...ΔΕΝ κατάφερε να γίνει "Αορίστου Χρόνου" με το Π.Δ. 164/2004 του Παυλόπουλου, για λόγους...που μόνο ο Νομοθέτης γνωρίζει...

1. Πού θα βρει δουλειά τώρα ο...μόνιμος ΠΡΩΗΝ συμβασιούχος;
2. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια, κανένα σχέδιο για αυτόν τον ΙΚΑΝΟΤΑΤΟ και ΑΞΙΟ συμβασιούχο;
(Εντάξει, δεν το γράφω αυτό για να γελάσουμε ούτε γεννήθηκα χθες... απλά εκφράζω την αγωνία μου και την απορία μου)

Και το καραβάνι χωρίς προορισμό και χωρίς σχέδιο δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΕΣΑΕΙ...Είτε ονομάζεται συμβασιούχος είτε stage είτε υπάλληλος Μ.Κ.Ο. είτε ενοικιαζόμενος είτε...είτε..., η ιστορία θα του αποδίδει ένα και μοναδικό χαρακτηρισμό : ΟΜΗΡΟΣ.
Ας μη γελιέται κανένας...Οι όμηροι θα κάνουν πάντα τη δουλειά αυτών που νομοθετούν με κάποιο σκοπό στη χώρα μας...Όχι, πάντως, για το καλό της κοινωνίας...

Θα ήθελα να πω πολλά γι' αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ να εργάζομαι μαζί του για πολλά χρόνια.
Επειδή όμως δεν είναι σωστό να καταχραστώ το χώρο αλλά και την αντοχή και την υπομονή  του αναγνώστη να διαβάζει ιστορίες, απλά θα γράψω :

Φίλε, σε ευχαριστούμε για όσα μάθαμε ΟΛΟΙ από εσένα. Για όσα μας δίδαξες και για όσα έδειξες ότι θα πρέπει να διδάσκονται στις δημόσιες υπηρεσίες.

Τέλος, επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιος - έτσι μου έμαθε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου - δε θα παραλείψω να σχολιάσω και τη στάση της σημερινής διοίκησης του Πολιτιστικού Κέντρου, η οποία υποστήριξε με σθένος τον συνάδελφο σε όλες τους τις..."δικαστικές περιπέτειες". Αποτέλεσε πραγματικά ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ σύμμαχο (πέρα από τη Διεύθυνση και τους εργαζόμενους) στη διαδρομή αυτή του συμβασιούχου.
Τέλος ΟΧΙ καλό, όλα καλά, όμως, εύχομαι στον συνάδελφο.

Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου