"Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι
Δεν ανέβηκα στο βήμα για να βγάλω λόγο με σκοπό να εισπράξω κάποια χειροκροτήματα, ή για να φανώ δυναμικός, αγωνιστής, επαναστάτης και άλλα σχετικά. Ούτε ανέβηκα απλώς και μόνον για να βγάλω ένα λόγο ώστε να δείξω στους συμπολίτες μου στον Δήμο Πατρέων, ότι κάνω κάτι για να διαμαρτυρηθώ για τον οικονομικό στραγγαλισμό της Αυτοδιοίκησης, με ό,τι αρνητικό ή καταστροφικό συνεπάγεται αυτός ο στραγγαλισμός στη λειτουργία του Δήμου και της πόλης και κατ’ επέκταση στη ζωή των πολιτών.
Ούτε επαναστάτης είμαι, ούτε δάφνες αγωνιστή διεκδικώ και πολύ περισσότερο δεν με ενδιαφέρουν οι δήθεν αγώνες και οι τάχα διεκδικήσεις για τα μάτια του κόσμου.
Γι αυτό, χωρίς κορώνες και μεγάλα λόγια και μιλώντας ως Δήμαρχος του τρίτου Δήμου της χώρας ο οποίος από τον άλλο μήνα κιόλας δεν θα έχει να πληρώσει ούτε τους εργαζομένους του, ένα έχω να πω: αν τώρα που το κλειδί μπαίνει στην κλειδαριά και ετοιμάζεται να σφαλίσει το λουκέτο των Δήμων, αν τώρα που η φτώχεια και η εξαθλίωση έχουν φωλιάσει σε χιλιάδες σπιτικά κάθε πόλης, αν ούτε και τώρα δεν βγούμε μπροστά διεκδικώντας πραγματικά, την ανατροπή της πολιτικής που οδηγεί στη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και στον αφανισμό της Αυτοδιοίκησης, τότε δεν είμαστε μόνον κακοί λειτουργοί της Αυτοδιοίκησης, αλλά γινόμαστε συνυπεύθυνοι στην καταστροφή της χώρας.
Έχοντας μόλις 20 μήνες στο τιμόνι του Δήμου Πατρέων και μη έχοντας να επιδείξω πολιτική καριέρα, με αφήνει παγερά αδιάφορο το να καμώνομαι τον Δήμαρχο σε έναν χρεοκοπημένο Δήμο και πρωτίστως σε μια εξαθλιωμένη κοινωνία.
Χωρίς να αμφισβητώ τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, αδυνατώ να αποδεχθώ ότι είναι δυνατόν να μιλάμε για διάσωση της χώρας όταν εξαθλιώνονται οι πολίτες της.
Νομίζω ότι δεν λέω τίποτε διαφορετικό από ότι έλεγαν προεκλογικά και τα κόμματα που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Δυστυχώς όμως, οι προεκλογικές δεσμεύσεις μεταφράστηκαν σε νέες πολιτικές λιτότητας, σε μια κοινωνία και μια Αυτοδιοίκηση ήδη εξουθενωμένη από μια σκληρή διετή λιτότητα. Όπως είπα και στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μου, όσο κι αν προσπαθήσεις είναι αδύνατον να μάθεις το γαϊδούρι του Χότζα να ζει τελείως νηστικό. Δυστυχώς, η τρόικα και η κυβέρνηση βάλθηκαν να μας αποδείξουν ότι γίνεται. Ε, κάθε στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνει ότι ο θάνατος δεν είναι μακριά.
Το ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε όλοι εδώ μέσα είναι ένα: ήρθαμε εδώ για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε, ή ήρθαμε πράγματι για να κάνουμε κάτι με σκοπό να αποτρέψουμε τον αφανισμό;
Ακούω με πολύ προσοχή τις απόψεις για κλείσιμο των Δήμων, για παράδοση των κλειδιών, για υποβολή παραιτήσεων. Τις ακούω με προσοχή και δεν απορρίπτω καμία. Προβληματίζομαι όμως, μήπως έτσι διευκολύνουμε τους εμπνευστές των μέτρων; Εν τέλει αν κλείσουμε τους Δήμους ποιος θα την πληρώσει; Οι πολίτες μας θα την πληρώσουν καθώς θα ζουν σε πόλεις που θα τις πνίξουν τα σκουπίδια, που θα είναι βυθισμένες στο σκοτάδι, που δεν θα λειτουργούν οι κοινωνικές τους δομές για να παρέχουν έστω και τη στοιχειώδη στήριξη στους συμπολίτες μας που πλήττονται βάναυσα από την οικονομική λεηλασία που υφίστανται. Αλήθεια, όπως είπα και στην ολομέλεια της ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας, τίνος τροϊκανού ή υπουργού το αυτί θα ιδρώσει επειδή τα σκουπίδια θα πνίξουν π.χ. τα Ζαρουχλέικα; Φοβάμαι μην επιλέξουμε ένα μέτρο για να διαμαρτυρηθούμε προς την κυβέρνηση, αλλά αυτό το μέτρο τελικώς πλήξει ακόμα περισσότερο τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας. Άλλωστε, το κλείσιμο των Δήμων, θα επέλθει αναγκαστικά, νομοτελειακά θα έλεγα, αν δεν αναθεωρηθούν οι κυβερνητικές αποφάσεις.
Καταθέτω λοιπόν μια συγκεκριμένη πρόταση για τον τρόπο αντίδρασης μας, την οποία άλλωστε κατέθεσα και στην ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας. Προτείνω:
1. Οι δημοτικές αρχές και τα δημοτικά συμβούλια να προχωρήσουμε σε διαμαρτυρία διαρκείας κατασκηνώνοντας στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή. Να μην φύγουμε από εκεί αν δεν μπει τέλος στον κατήφορο. Συμφωνώ με τις προτάσεις που μιλάνε για ηπιότερες μορφές κινητοποίησης, υπό τον όρο όμως ότι αν μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου δεν έχουν αποδώσει το στόχο, που είναι η ακύρωση της απόφασης για την τελευταία περικοπή του 29%, τότε να προχωρήσουμε άνευ άλλου τινός στη συγκέντρωση διαρκείας στο Σύνταγμα.
2. Να στείλουμε ενημερωτική επιστολή προς όλους τους Ευρωβουλευτές, με σκοπό τη διεθνοποίηση του προβλήματος. Παράλληλα, να υποβάλλουμε αίτημα, ώστε εκπρόσωπος της Ελληνικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης να παραστεί στο Ευρωκοινοβούλιο και να μιλήσει για να εξηγήσει την κατάσταση.
3. Οι Έλληνες Αυτοδιοικητικοί που συμμετέχουν στην Επιτροπή Περιφερειών να θέσουν εκεί το θέμα και να ζητήσουν τη λήψη απόφασης συμπαράστασης προς την Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση.
4. Να στείλουμε ενημερωτική επιστολή προς όλους τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να οργανώσουμε συσκέψεις κατά ΠΕΔ με τους βουλευτές της αντίστοιχης Περιφέρειας, με σκοπό να τους ζητήσουμε τη λήψη απόφασης από τη Βουλή που θα βάζει φραγμό στις περικοπές.
5. Κάθε Δημοτική Αρχή και κάθε Δημοτικό Συμβούλιο να αναλάβουν πρωτοβουλία για ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας στην οποία αναφέρονται, με σκοπό τη δημιουργία ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου που θα αντιδράσει στα σχέδια κυβέρνησης και τρόικας. Να εξηγήσουμε στους συμπολίτες μας τι σημαίνει για τη ζωή τους και τη λειτουργία της πόλης τους, ο οικονομικός στραγγαλισμός της Αυτοδιοίκησης.
Όταν πρωτοδιατύπωσα την πρόταση για συγκέντρωση διαρκείας στο Σύνταγμα άκουσα και επικρίσεις ότι σκέφτομαι σαν ακτιβιστής. Όσο κι αν το σκέφτομαι δεν βλέπω κανένα κακό στον ακτιβισμό. Άλλωστε πάντα ο ακτιβισμός ήταν σε πλήρη αντίθεση και αντιπαράθεση με τις εξουσίες. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αποφασίσουμε και μείς με πους είμαστε: με τις εξουσίες που σχεδιάζουν και υλοποιούν τις γνωστές καταστροφικές πολιτικές, ή με τους ακτιβιστές που προσπαθούν να απομακρύνουν την ταφόπλακα;
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε έξω από τα δόντια, καθαρά και ξάστερα.
Ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι και όχι να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε.
Ήρθε η ώρα να μπούμε μπροστά για να σταματήσουμε τον οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία.
Να συναντηθούμε με τα εργατικά συνδικάτα, με τους εκπροσώπους των μικρομεσαίων, με τις οργανώσεις της νεολαίας που τα όνειρά της έχουν ήδη μετατραπεί σε εφιάλτη και να συγκροτήσουμε ένα κίνημα που θα απαιτήσει αυτό που μόλις πριν τρεις μήνες μας υποσχέθηκαν: να μπει τέλος στο μνημόνιο και στην πολιτική εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Αν δεν το κάνουμε, επαναλαμβάνω: δεν είμαστε απλώς κακοί λειτουργοί της Αυτοδιοίκησης, είμαστε συνυπεύθυνοι στην καταστροφή που συντελείται."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου