Τώρα που καταλαγιάζει ο βαρύς αχός από την εκδήλωση των 58, ας επιχειρήσουμε ορισμένες επισημάνσεις. Εν αρχή το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των φίλιων προς τους 58, την κυβέρνηση, την τρόικα και άλλες μνημονιακές δυνάμεις media, οι συγκεντρωθέντες ήταν μεταξύ 2 και 3 χιλιάδων. Όσους μάζευε δηλαδή ένας υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ την καλή εποχή.
Δεν ήταν όμως μόνον ο αριθμός των συγκεντρωθέντων που πιστοποίησε τη λαϊκή αποδοχή της κινήσεως. Ήταν και το περιεχόμενο των ομιλιών, ιδίως της κεντρικής ομιλίας. Η πλήρης ανάλυση υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός νοικοκυραίου, για αυτό θα σταχυολογήσουμε ορισμένα (ενδιαφέροντα) σημεία.
Εν πρώτοις, μάθαμε ότι οι 58 είναι κατά της δεξιάς. Αλλά όχι της κυβέρνησης της δεξιάς. Μίας άλλης δεξιάς, μη κατονομαζόμενης, ενδεχομένως εξωχώριας ή διαπλανητικής. Άλλωστε η λέξη κυβέρνηση δεν υπήρχε στην ομιλία. Ίσως για τους 58 η Ελλάς παραμένει ακυβέρνητος χώρα, ή δεν ήθελαν μέρες που είναι να συμβάλλουν στο πολωτικό κλίμα. Η άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία με τον Σαμαρά είναι, αλλά δεν θέλουν και να το ομολογήσουν, απορρίπτεται ως ύποπτη και λαϊκιστική.
Πάντως για να είμεθα δίκαιοι, έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν επιθυμούν να διασαλευτεί η πολιτική σταθερότης, επιδιώκουν δηλαδή να συνεχίσει να κυβερνά η δεξιά, με την οποία όμως είναι εν γένει αντίθετοι.
Επίσης, ένεκα οι επικείμενες εορτές, απέφυγαν ενοχλητικές λέξεις όπως ανεργία, φτώχεια, εργασιακές σχέσεις, αμοιβές βαλκανικές, φορολογική καταιγίδα, μετανάστευση των νέων, διάλυση του κοινωνικού κράτους και άλλα τέτοια δευτερεύοντα θέματα.
Εν ολίγοις, επρόκειτο για τον θρίαμβο της «κεντροαριστεράς». Είναι δε κακοηθέστατοι, όσοι υποστηρίζουν ότι ανασύνθεση της «κεντροαριστεράς» δεν μπορεί να γίνει με υποστήριξη της πολιτικής των δανειστών.
Ως επίλογο, θα ήθελα να προτείνω η Ελιά (όπως φέρεται να αποκαλείται το εγχείρημα), να ονομαστεί Ελιά Καλαμών.
Θα συμβολίζει και την πολιτική συμπόρευση των 58 με τον σημερινό πρωθυπουργό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου