ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΑ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΩ (για τις Δημοτικές Επιχειρήσεις)

Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, απ΄ όλες τις πλευρές, για τις Δημ. Επιχειρήσεις.

Να τα δούμε όμως τα πράγματα λίγο ψύχραιμα, έχοντας πια την εμπειρία με τις ΔΕ σε λειτουργία αλλά και χωρίς αυτές.

Θα επιχειρήσω λοιπόν μια ανάλυση πάνω στη ΔΕΠΑΧ, στην οποία υπήρξα μέλος της διοίκησής της και γνωρίζω πολύ καλά.

Τι ήταν λοιπόν η ΔΕΠΑΧ και τι ακριβώς έκανε;

Η βασική της λειτουργία ήταν τα καλλιτεχνικά εργαστήρια: ζωγραφική, γλυπτική, κηροπλαστική, μπατικ, κόσμιμα, μοντέρνοι και παραδοσιακοί χοροί, μπαλέτο, πιλάτες, γιόγκα κ.ο.κ.

Τα αναφέρω όσα πιο πολλά μπορώ και ας γίνομαι κουραστικός, για να ξέρουμε τι είχαμε και τι δεν έχουμε πια.

Παράλληλα είχε δύο καλοκαιρινούς δημοτικούς Κινηματογράφους , στο κάτω Χαλάνδρι (4ο δημοτικό) και στο Πάτημα (στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής) και κάθε καλοκαίρι λειτουργούσε δημιουργική απασχόληση για παιδιά έως 12 ετών.

Επίσης είχε τη δυνατότητα και είχε διοργανώσει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως παρέλαση αρμάτων τις απόκρειες, εκθέσεις των εργαστηρίων, Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις κ.λ.π.

Σε μερικά από αυτά, φυσικά, με τη μικρή οικονομική συμμετοχή των Πολιτών.

Ουσιαστικά ήταν ο σύνδεσμος Δήμου, Πολίτη.

Το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου.

Σε αυτά όλα λοιπόν υπάρχει ο «φιλελεύθερος» αντίλογος «τι δουλειά έχει ο Δήμος ν΄ ασχολείται με όλα αυτά, καλύτερα όλα στους ιδιώτες» και η πιο «αριστερή» άποψη που κατηγορούσε συλλήβδην για διαπλοκή και όπως άκουσα τελευταία για εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών.

Να θυμίσω εδώ ότι, μιλάμε για προ μνημονίου εποχή, εκτός αν υπονοούν ότι η ΔΕΠΑΧ, είχε υπογράψει μνημόνιο από μόνη της με τη τρόικα.

Η κατάργηση της λοιπόν απαντάει στη πρώτη άποψη και αποδεικνύει ότι δεν μπορούν να πάνε όλα στους ιδιώτες, γιατί ή δεν τα παρέχουν, μια και δεν έχουν οικονομικό ενδιαφέρον γι΄ αυτούς, ή θα είναι πιο ακριβά γιατί έχουν ως σκοπό το κέρδος και όχι την κοινωνική παροχή.

Έτσι λοιπόν χάθηκαν όλα τα εργαστήρια που ο καθένας μπορούσε να πάει για να απασχοληθεί μια, δυο ώρες, να χαλαρώσει και να συναναστραφεί φίλους και γείτονες και οι οικογένειες να έχουν μια δραστηριότητα για τα παιδιά τους με 20 ευρώ και όχι με 80 και 100.

Αντί για αυτά όμως είδαμε (από ιδιώτες) παγοδρόμια στην πλατεία με 8 ευρώ την ώρα και διάφορα άλλα παράξενα, που κατά καιρούς έχουμε αναφέρει.

Η δεύτερη άποψη περί διαπλοκής, αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας, γιατί διαπλοκή είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι που υπάρχει παντού.

Διαπλοκή υπάρχει στην εφορία, στα νοσοκομεία, ακόμα και στην εκκλησία. Τι θα κάνεις θα τα καταργήσεις όλα;

Μήπως, λέω μήπως, αυτή η άποψη είναι το σημείο συνάντησης των δύο απόψεων που καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα, (ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ);

Μήπως, λέω μήπως αυτός είναι ο ορισμός της διαπλοκής;

Να πω εδώ, για να μην ξεχνιόμαστε, ότι Γυμναστικοί Σύλλογοι, ΜΚΟ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. κλπ, ιδιώτες είναι.

Έχουμε λοιπόν, από τη μια τις ΔΕ, με έναν και μοναδικό μέτοχο το Δήμο, με υποχρέωση να καταθέτει κάθε χρόνο, απολογισμό και προϋπολογισμό στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να ελέγχεται και από την άλλη έχουμε κάποιους ιδιώτες, με κάποιο ΔΣ που μαζεύτηκαν για να διαχειριστούν κάτι, που πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν, ώστε να κερδίσουν.

Το πρώτο λοιπόν είναι η διαπλοκή και το δεύτερο η διαφάνεια.

Και ερωτώ, γιατί οι δεύτεροι να μην διαπλέκονται;

Δεν έχετε ακούσει καταγγελίες διαπλοκής γι΄ αυτούς;

Πώς μπορείς να τους ελέγξεις;

Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η λύση;

Πονάει σβέρκο, κόψει σβέρκο;

Τόσο ανίκανοι – ανασφαλείς είμαστε που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να «καθαρίσουμε», (αν είναι βρόμικη) μια ΔΕ, ώστε να απολαμβάνουμε ως πολίτες αυτής της πόλης, αυτά που μπορεί να μας παρέχει;

Τι θα πείραζε ο Δήμος να έχει ένα «εργαλείο» για να παρέχει π.χ. στα παιδιά τη δυνατότητα δημιουργικής απασχόλησης, εκτός ωραρίου και να βοηθάει την οικογένεια να αντέξει το βάρος των εξωσχολικών αναγκών;

Είναι καλύτερα που το κάνουν οι σύλλογοι γονέων από μόνοι τους κάτω από «παράξενες» συνθήκες και αναλαμβάνοντας διάφορες «παράξενες» ευθύνες;

Γιατί να μην έχει ο Δήμος την «νομική οντότητα» που χρειάζεται για να λύνει νόμιμα και ωραία τέτοια ζητήματα;

Πού είναι το κακό στο να μπορούμε να διοργανώνουμε ένα πολιτιστικό φεστιβάλ και τα έσοδα που λογικά είναι πολλά να γυρνούν στους Πολίτες με δωρεάν παροχές, ανταποδοτικά;

Τι κακό έχει γίνει π.χ. στο Μοσχάτο που η ΔΕ κατασκευάζει τα άρματα και τις στολές για το καρναβάλι και αφού τα χρησιμοποιήσει την πρώτη χρονιά, μετά τα ενοικιάζει για να εξασφαλίσει τα χρήματα που χρειάζεται για να συνεχίσει να λειτουργεί και να οργανώνει το καρναβάλι που έχουν αγκαλιάσει όλοι οι Πολίτες της Αθήνας;

Δεν θα μπορούσε ο Δήμος μέσω τις ΔΕ και τολμάω να πω σε συνεργασία με την ένωση γονέων, που είμαι μέλος, να λειτουργήσει την καλοκαιρινή δημιουργική απασχόληση στα σχολεία;

Γιατί να γίνεται λάθος, με μιζέρια, όταν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί άψογα, με προσλήψεις κατάλληλου προσωπικού, με παροχή υλικοτεχνικών υποδομών, που θα έμεναν και στα σχολεία;

Γι΄ αυτό εγώ – εμείς τολμάμε να επιμένουμε στην ανάγκη ύπαρξης των ΔΕ.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι είναι το μέσο που μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στο Δήμο να εφαρμόσει κοινωνική πολιτική.

Προτείνω, με πλήρη συναίσθηση του τι λέω, άμεσα η νέα διοίκηση να προχωρήσει σε επανίδρυση ΔΕ, με όποια μορφή, ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ, με τη σωστή σύσταση του συμβουλίου, με τη συμμετοχή όλων το εμπλεκομένων φορέων.

Μόνο έτσι θα μπορέσει, καθαρά και ωραία, με κρυστάλλινη διαφάνεια, να εφαρμόσει τα παραπάνω και να βοηθήσει πραγματικά τους Χαλανδραίους να αισθανθούν ότι είναι δίπλα τους.

Τρόποι υπάρχουν, σκέψη βαθιά, ανοικτά μυαλά και πολιτική βούληση χρειάζονται για να επέλθουν διαυγείς πολιτικές συμφωνίες.

ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΑ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΩ

Λέρτας Δημήτρης