Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος γνώσεις πυρηνικής φυσικής για να αντιληφτεί ότι τα μετρά της αύξησης του φόρου καύσιμων κατά 10% σε συνδυασμό με τις διαδοχικές αυξήσεις του ΦΠΑ αντί να οδηγήσουν σε αποπληθωρισμό θα ανεβάσουν αρκετά τις τιμές στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες.
Την ίδια στιγμή θα κληθούν οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι μετά τις περικοπές στα πενιχρά εισοδήματα τους να επιβιώσουν στην ακριβότερη πλέον χώρα του κόσμου που θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο ακριβή σύμφωνα με τις λογικές διεθνών και ντόπιων καρεκλοκενταύρων.
Έτσι λοιπόν και με βάση τα αναμενόμενα λουκέτα σε αρκετές επιχειρήσεις και μικρομάγαζα η ανεργία (η πραγματική όχι αυτή των μαϊμού υπολογισμών) θα εκτοξευτεί το φθινόπωρο στο 25%.
Παράλληλα οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι μετά τις νέες περικοπές θα έχουν πρόβλημα διαβίωσης (είδατε μήπως τους νέους λογαριασμούς της ΔΕΗ;) δε συζητάω καν τι πρόβλημα θα έχουν όσοι απ αυτούς έχουν και δανεισμό. Έστω λοιπόν ότι χαμηλόμισθοι και άτομα μερικής απασχόλησης αυτή τη στιγμή είναι το ένα τέταρτο του πληθυσμού.
Σε συνδυασμό με τους ανέργους (που επίσης θα φτάσουν σύντομα το 25%) φτάνουμε σε ένα εφιαλτικό ποσοστό 50% του πληθυσμού που δεν θα μπορεί να καλύψει βασικές βιοτικές ανάγκες.
Άρα είναι δεδομένη η αργεντινοποίηση της χωράς και η κοινωνική έκρηξη.
Και η ερώτηση είναι αν μπορούμε αυτό να το προλάβουμε.
Ναι αν γινόντουσαν κάποια συγκεκριμένα πράγματα.
1: αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε μεγάλο βάθος χρόνου, δηλαδή για παράδειγμα ότι χρωστάμε τα επόμενα τρία χρόνια να τα πληρώσουμε σε βάθος δέκα χρόνων.
2. όχι περικοπές σε εισοδήματα μέχρι 1200 ευρώ και από κει και πέρα περικοπές αυξανόμενες αναλογικά καθώς αυξάνει το εισόδημα. Ο στόχος θα ‘ταν οι μεγαλύτερες περικοπές να γίνουν στα στελέχη εκείνα του δημόσιου τομέα που αποτελούν τη νομενκλατούρα του τόπου (μεγαλοστελέχη ΔΕΚΟ, ΕΡΤ, ΟΠΑΠ, Εφοριών, βουλευτές και ευρωβουλευτές). Έτσι και τα χαμηλά εισοδήματα δεν θα αγγιζόντουσαν και θα γινόταν κάπως πράξη το να πληρώσουν την κρίση οι έχοντες και κατέχοντες. Οπότε και ο κόσμος θα αντιδρούσε θετικά και θα στήριζε μέτρα που προωθούν λιτότητα μεν αλλά σε πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης κατά το δυνατόν.
3. στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με πάγωμα οφειλών τους στις τράπεζες για ένα εξάμηνο η και χρόνο και κατάργηση του Τειρεσία αν κάποιος καταφέρει να αποπληρώσει το χρέος που τον έβαλε στα διατραπεζικά κιτάπια (δηλαδή ότι γίνεται στην Κύπρο).
4. κατάργηση κατασχέσεων πρώτης κατοικίας, πάγωμα οφειλών για όσο διάστημα κάποιοι αποδεδειγμένα έγιναν άνεργοι η μερικής απασχόλησης ενώ είχαν δανειστεί σε φάση πλήρους απασχόλησης, επιμήκυνση των προγραμμάτων καταβολής δόσεων σε όσους από τους υπόλοιπους το ζητήσουν (το τελευταίο ήδη ξεκίνησε).
Για να γίνουν όμως όλα αυτά χρειάζεται να τα ζητήσουμε συντεταγμένα και με πολιτικούς τρόπους. Αν τα κόμματα και οι πολιτικές οικογένειες που μας έφεραν σʼ αυτό το χάλι αδυνατούν να ασπαστούν απλές λογικές διαχείρισης της κρίσης και προσπαθούν να σώσουν το πορτοφόλι των διαπλεκόμενων φίλων τους αλλά όχι τα φάρμακα της γιαγιάς και το βασικό μισθό των νέων παιδιών που θα πρέπει να μπορούν να δημιουργήσουν οικογένεια, ας παραιτηθούν.
Η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού δεν μπορεί να γίνει μόνο με κάποιες δίκες που το πολύ πολύ θα βάλουν κάποιους για ένα εξάμηνο φυλακή και μετά θα τους βγάλουν λόγω υγείας και το κύκλωμα θα τους αποζημιώσει αλλιώς.
Χρειάζεται πλήρης ανανέωση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου και δέσμευση των νέων φορέων πάνω σε κοινωνικές πολιτικές που αποτελούν μονόδρομο για να επιβιώσει ο λαός και η χώρα...
Αισιοδοξώ ότι αυτό θα το καταλάβουν σύντομα ακόμη και οι δυναστείες που κυβερνούν πίσω από τα παρασκήνια αυτόν τον τόπο. Κύριοι για να διασώσετε το σύστημα πρέπει να μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου