Θα ήθελα να απευθύνω ένα σύντομο και ελπίζω περιεκτικό μήνυμα σε όλους τους φίλους, όλους τους πατριώτες, δημοκράτες, οργισμένους πολίτες, που επί τέλους γύρισαν την πλάτη στους θιασώτες του μνημονίου. Από τους άνεργους και τους ποδηλάτες, μέχρι τους “σοσιαλιστές ενάντια στο μνημόνιο” και τους παλιούς συναγωνιστές, που εκδήλωσαν την αντίθεσή τους, είτε ψηφίζοντας ενεργά, είτε με άκυρο/λευκό, ή ακόμη και απέχοντας.
Παρά τους πανηγυρισμούς και τον τακτικό πόλεμο θέσεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα αποτελέσματα της λαϊκής ψήφου δείχνουν το αδιέξοδο και την υποκρισία των κυβερνητικών επιλογών της τελευταίας εικοσαετίας (1990-2010).
Συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποίηση εθνικού πλούτου, περιορισμός εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και, το σημαντικότερο, αφοπλισμός του Κράτους από αναπτυξιακά εργαλεία, αναπαράγουν και σήμερα ένα αντιπαραγωγικό οικονομικό και πολιτικό πρότυπο, ανίκανο να προσφέρει πραγματική εγχώρια ανάπτυξη και να καλύπτει τις υλικές και ηθικές ανάγκες του λαού και του έθνους.
Οι οικονομικές και πολιτικές οικογένειες, που ελέγχουν το πολιτικό σύστημα, σε συνύπαρξη με τους ξένους κερδοσκόπους, διαιωνίζουν την εξάρτηση, συνεχίζοντας την ίδια στρατηγική του εικοσαετούς “εκσυγχρονισμού”, με μοναδικό αποτέλεσμα την χειροτέρευση και την πλήρη αδυναμία της χώρας απέναντι στην, επί πλέον ενσκήψασα, διεθνή κρίση.
Η χώρα πάσχει από υποπαραγωγικότητα, υπερσυγκέντρωση και υποαπασχόληση κεφαλαίων (ακόμη και των κρατικών), που οδηγεί σε ακριβό χρήμα και υποθήκευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, με παρεπόμενη συνέπεια τον ολιγαρχικό εκφυλισμό των δημοκρατικών θεσμών, την πελατειακή λειτουργία της διοίκησης και την διακινδύνευση της εθνικής μας κυριαρχίας, τάση εγκατάλειψης της Κύπρου και συμβιβασμούς αντίθετους προς το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο.
Οι ευθύνες είναι και βαριές και ισομοιρασμένες μιάς και τα δύο κόμματα “προετοίμασαν” για χρόνια αυτή την κατάσταση, με αποκορύφωση την τελευταία διετία της ΝΔ, που έφθασε την χώρα στην “πύλη της κόλασης”. Την οποία ο κ. Παπανδρέου έσπευσε να ανοίξει και να μας βάλει μέσα.
Σήμερα, οι ίδιοι παράγοντες, μιλούν για “Νέα Μεταπολίτευση”, προωθώντας τον σχηματισμό ενός αστερισμού κομμάτων (πράσινου, ροζ, μπλε και μαύρου), που θα αντικαταστήσει τον παραδοσιακό δικομματισμό, ελπίζοντας έτσι να παγιώσουν την εξουσία τους. Κατανοούν άραγε ότι η χώρα περνάει ραγδαία σε καταστάσεις που θυμίζουν Πόρτο Ρίκο;
Το μόνο που κατορθώνει η “Νέα Μεταπολίτευση” είναι η μετατροπή του πελατειακού συστήματος σε σύστημα-πελάτη. Καταργείται ο πολίτης-πελάτης και γίνεται το Κράτος πελάτης των παρασιτικών τοκογλυφικών κεφαλαίων και των ξένων κέντρων λήψης αποφάσεων.
Αλλά τα αδιέξοδα παραμένουν, εντείνονται και θα είναι εκρηκτικά. Η χώρα κατοικείται από ανθρώπους, με αξιοπρέπεια και όνειρα. Ο λαός μας έχει ανάγκες και δικαιώματα. Και ιστορία. Και θυμό.
Ο καιρός ωριμάζει και όλοι χρωστάμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Άν η πολιτική ως επάγγελμα αποδίδει μόνο μιζέρια, η Πολιτική ως Δράση Πολιτών δεν δοκιμάσθηκε ακόμη και ο επόμενος Νοέμβριος (ακόμη και ο επόμενος μήνας) μπορεί και πρέπει να δώσει κάτι Νέο. Να μην είναι μία επέτειος μόνο.
Τ. Ι. Θεοχάρης
niktheoharis@gmail.com
17 Νοεμβρίου 2010
Υ.Γ. Τριάντα επτά χρόνια είναι πολύ λίγα για να ξεχάσουμε. Αυτό ισχύει και για την
ξενοκίνητη χούντα και για τον Αττίλα στην Κύπρο. Άς μη το βγάζουν απ’ το νού τους
οι κκ Παπανδρέου και Χριστόφιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου