ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΠΟΝΗΡΕΣ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ για το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και τα Σκόπια...

Γ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ - ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

Μου κάνει εντύπωση που σε όλη την συζήτηση για το Μακεδονικό, απουσιάζει κάθε αναφορά στην "ενδιάμεση συμφωνία" του 1995  στη Νέα Υόρκη, αλλά κυριαρχούν αοριστίες περί εθνικής γραμμής, κόκκινων γραμμών κττ.
Νομίζω ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά γίνεται σκόπιμα.

1. Η συμφωνία έχει ένα προοίμιο, όπου αναφέρονται τα μέρη που την υπογράφουν. Περιγράφονται ως εξής "Ο Υπουργός Κάρολος Παπούλιας ως εκπρόσωπος του Πρώτου Συμβαλλόμενου Μέρους ("Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος") και ο Υπουργός Στέβο Τσερβενκόφσκι, ως εκπρόσωπος του Δεύτερου Συμβαλλόμενου Μέρους ("Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος").

ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΩΣ ΠΓΔΜ.

Από αυτό συνάγεται σαφώς ότι είναι ΨΕΜΑ ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος με το όνομα "Πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" , που -όπως λέγεται - είναι ήδη σύνθετο όνομα που περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία.

Αυτό το ψέμα αναπαράγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και ανενημέρωτους πολίτες. Δικαιολογημένα, νομίζω, αναρωτιέμαι είναι άσχετοι ή συμβαίνει κάτι άλλο ;

Το ΠΓΔΜ αναφέρεται στο 817 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και με το άρθρο 11 της συμφωνίας η Ελλάδα συμφώνησε να μην προβάλει αντιρρήσεις για εισδοχή του γειτονικού κράτους με το όνομα αυτό σε διεθνείς οργανισμούς. Αυτό όμως ΔΕΝ είναι αναγνώριση του από ΕΜΑΣ. Στο άρθρο 1 δεχόμαστε το ΠΓΔΜ (κατά παραπομπή σε επιστολή, όχι στο κείμενο της συμφωνίας) ως προσωρινή ονομασία κάτι που δεν είναι το ίδιο με την αποδοχή του.

2. Στο άρθρο 5 της συμφωνία ρητώς τα μέρη ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ότι υπάρχει "διαφορά" για το όνομα της γειτονικής χώρας, ανάμεσα σε αυτήν και εμάς, την οποία ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ να επιλύσουν με "διαπραγματεύσεις".
Νομίζω ότι με αυτό σαν δεδομένο , ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί , ως κράτος έχουν δεχτεί ότι έχουμε λόγο στο όνομα που τελικά θα πάρει το κράτος τους κι ότι θα το διαπραγματευτούν μαζί μας, αυτοί που λένε ότι "τί δουλειά έχουμε να τους πούμε τί όνομα θα έχουν", " δεν είμαστε νονοί" ή ακόμα υποστηρίζουν ότι πρέπει να δεχτούμε το "συνταγματικό όνομα" τους, αρνούνται κάτι που ήδη εκείνοι έχουν υπογράψει. Είναι επομένως, Σκοπιανότεροι των Σκοπιανών.

Αυτό αποσιωπάται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και ανενημέρωτους πολίτες. 

Δικαιολογημένα, νομίζω, αναρωτιέμαι είναι άσχετοι ή συμβαίνει κάτι άλλο ;

3. Με το άρθρο 7 παρ. 1 της συμφωνίας τα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να λάβουν "σύντομα αποτελεσματικά μέτρα για να απαγορεύσουν εχθρικές ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες και να αποθαρρύνουν ενέργειες από ιδιωτικές οντότητες, που θα είχαν ως πιθανό αποτέλεσμα να υποδαυλίσουν βία, μίσος ή εχθρότητα αμοιβαίως".

Στα Σκόπια ακόμα και σήμερα υπάρχει τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, για να αναφέρω μια μόνο αυταπόδεικτη παραβίαση της παραπάνω πρόβλεψης.

Αυτό αποσιωπάται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και ανενημέρωτους πολίτες. 

Δικαιολογημένα, νομίζω, αναρωτιέμαι είναι άσχετοι ή συμβαίνει κάτι άλλο ;

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΖΑΝΤΕ Ο υπ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

"Η ώρα της νίκης πλησιάζει και περιμένω όλους τους φίλους & συναγωνιστές μου την Παρασκευή 23/1 στις 17:00 στο Club Hook στην Αργυρούπολη (Αλεξιουπόλεως 5-7 >>> χάρτης περιοχής: http://goo.gl/VwuYiM) όπου θα με προλογίσει ο Αντιπεριφερειάρχης Νότιου Τομέα Χρήστος Καπάνταης και στη συνέχεια στις 21:00 στο Χαλάνδρι στο Ιταλικό εστιατόριο ZANTE, στην Πλατεία Κέννεντυ (Διονύσου 2 >>> χάρτης περιοχής: http://goo.gl/SRURv3). Ελάτε να πιούμε μαζί ένα ποτήρι κρασί και να εκφράσουμε την υποστήριξή μας στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανταλλάσσοντας τις απόψεις μας για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης της Αριστεράς, δεδομένου του αναμενόμενου Θρίαμβου της 25ης Γενάρη."

Η ελπίδα έρχεται! 

Ζητούμε ΙΣΧΥΡΗ ΕΝΤΟΛΗ, αναλαμβάνουμε ΑΚΕΡΑΙΗ την ΕΥΘΥΝΗ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, 

Υποψήφιος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Β' Αθήνας.

Κοινοποιήστε

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΕΝΑΣ "ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ" ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΩΝΩΝ "ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ" ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ Β ΑΘΗΝΑΣ

Το να παρουσιάσεις ως "πολιτευτή" - "υποψήφιο βουλευτή" τον Γιάννη Χατζηαντωνίου δεν έχει νόημα.
Διότι δεν είναι ο άνθρωπος πολιτευτής.
Είναι κανονικός άνθρωπος και μάλιστα με αξίες, αρχές, ιδεολογία και πάθος.
Είναι ένα κοινωνικό στέλεχος με πολύχρονους αγώνες "μέσα και έξω".

Είναι όμως υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ - εδώ στην β Αθήνας - και χρειάζεται  να του γίνει γνωστή η υποψηφιότητά του ώστε να αναζητήσει κανείς ψαγμένος λίγο παραπάνω την διαδρομή του.

Ο πολύτεκνος (6 παιδιά), δικηγόρος και αγωνιστής της παράταξης - με την ευρεία έννοια του όρου - Γιάννης, αποτελεί μια πρόταση σταυροδοσίας ....για ψαγμένους.

Για όσους βάζουν μπροστά την πολιτική και όχι την γκλαμουριά και το σταριλίκι, ούτε την επικοινωνιακή ατάκα.

Και όσοι βάζουμε μπροστά την πολιτική - με τις επί μέρους συμφωνίες ή διαφωνίες που εξ αυτού προκύπτουν  - θα ξεκινήσουμε το ψηφοδέλτιο με ένα σταυρό στον Γιάννη, με τον οποίο συναντηθήκαμε όταν ο νέος, μεγάλος και πολυσυλλεκτικός  ΣΥΡΙΖΑ φτιαχνόταν, με την συμπόρευση των παραδοσιακών δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς με αντιμνημονιακές δυνάμεις από τον σοσιαλιστικό χώρο το 2011.

Ο ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ήταν βασική συνιστώσα σε αυτή την σύνθεση, που δεν πρέπει να μείνει ημιτελής - παρά τις δυσκολίες που βγήκαν στον δρόμο από "κολλημένους" αλλά και παράγοντες  - πολύ περισσότερο αυτό δεν πρέπει να γίνει ενόψει των δυσκολιών που θα προκύψουν ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, όταν ο Γιάννης και οι απόψεις του θα είναι πολύ χρήσιμο συστατικό για να παραχθεί το σωστό μείγμα πολιτικής.

Σύντροφε καλή επιτυχία.

ΥΓ: Κάνουμε ένα link στην συνέντευξη του "Χάτζη" στην ΕΠΟΧΗ το 2011 με τίτλο:

Για ένα άλλο κράτος εθνικό, κοινωνικό, δημοκρατικό και αναπτυξιακό

Η «ΠΑΣΟΚΟΠΟΙΗΣΗ» ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΡΟΤΣΕΣ

 του Βασίλη Ασημακόπουλου
Μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Δικηγόρων και Σ.Ε. Νέου Αγωνιστή-Δίκτυο Αριστερών Σοσιαλιστών

Η συζήτηση περί πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύεται ως κατηγορία στον πολιτικό αγώνα μεταξύ των κομμάτων. Είτε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, μηδέ του σημερινού ψευδώνυμου ΠΑΣΟΚ εξαιρουμένου, όπου αναπαράγονται σχήματα της δεκαετίας του ‘80, όπως λαϊκισμός, παροχολογία κλπ. Είτε από το ΚΚΕ όπου στην παραδοσιακή πολεμική περί οπορτουνισμού της «αναθεωρητικής ομάδας», προστίθεται και η κατηγορία της πασοκοποίησης με όρους δεκαετίας ’90.

Η συζήτηση περί πασοκοποίησης αναπαράγεται και στο πλαίσιο της εσωκομματικής διαπάλης και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση και αρθρογραφία τον τελευταίο καιρό. Κυρίως αποτελεί αντανάκλαση και εσωτερίκευση εντός ΣΥΡΙΖΑ της αντιπαράθεσης και της θέσης του σχήματος στον ευρύτερο κομματικό ανταγωνισμό. Στη συζήτηση αυτή διακρίνονται τρεις βασικές κατευθύνσεις. Εκείνη που αναφέρεται στο ΠΑΣΟΚ μέσα από το αναλυτικό σχήμα του λαϊκισμού, όπως ειδικότερα αποτυπώθηκε από τον Άγγελο Ελεφάντη, με αξιώσεις μάλιστα περίπου υποχρεωτικής αποδοχής των συμπερασμάτων στα οποία καταλήγει ο αρθρογράφος. Έχουμε στο παρελθόν αναφερθεί επιγραμματικά στη διαφωνία μας σε θεωρητικό επίπεδο για το συγκεκριμένο αναλυτικό σχήμα και δεν θα επεκταθούμε. Εκείνο που έχει ίσως περισσότερη σημασία δεν είναι οι κατά τη γνώμη μας θεωρητικές αδυναμίες του αναλυτικού σχήματος, όσο οι πολιτικές συνέπειες της εν λόγω ανάλυσης. Το συγκεκριμένο αναλυτικό σχήμα αποδείχθηκε ότι είχε σχέση υφιστάμενη, άλλως ηγεμονεύθηκε και ενσωματώθηκε πλήρως στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλφιλελεύθερη θεωρία και πράξη. Ο αντιλαϊκιστικός λόγος με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά, τις ιδεολογικές και οργανωτικές πρακτικές και μορφοποιήσεις του, αποτέλεσε τακτικό σύμμαχο της νεοφιλελεύθερης (μητσοτακικής) δεξιάς, μέρος της εκσυγχρονιστικής θεώρησης, οργανικό τμήμα της καθημερινής προπαγάνδας του μνημονιακού μπλοκ.

Οι επόμενες κατευθύνσεις εστιάζουν στα πρόσωπα. Η μία γραμμή (πρακτικά η άποψη της πλειοψηφίας) είναι όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον εννοείται έρθουν σε ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές. Πρόκειται για ταυτολογία. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η απόφαση της Κ.Ε. (21-22/6/2014). Για τα κεντρικά πολιτικά στελέχη και ειδικότερα τους βουλευτές δεν αρκεί ο «απεγκλωβισμός» από τις μνημονιακές πολιτικές γενικώς. Κρίσιμο στοιχείο είναι ο παράγοντας χρόνος. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές την περίοδο 2010-2011 και τελείως άλλο ο «απεγκλωβισμός» την περίοδο 2012-2014. Ειδικά για τους βουλευτές η γραμμή αυτή υλοποιείται στο πλαίσιο της συγκέντρωσης των 121 βουλευτών για το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής. Η θέση αυτή εκτός όλων των άλλων δίνει την εντύπωση στο ζήτημα των βουλευτών, του στοιχείου της συναλλαγής και της ανταμοιβής λ.χ. με μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, «λησμονώντας» διαδρομές και ευθύνες. Η άλλη γραμμή (πρακτικά η άποψη της αριστερής πλατφόρμας) λέει κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο γραμμές είναι κατά τη γνώμη μας λανθασμένες καθώς εστιάζουν στα πρόσωπα. Το ζήτημα όμως της πασοκοποίησης είναι κυρίως πρόβλημα διαδικασίας. Έχει αντικειμενική βάση.

Πρόκειται για τη συγκεκριμένη μορφοποίηση μιας αντικειμενικής τάσης του (καπιταλιστικού) κράτους, ενός αντικειμενικού προτσές δηλαδή, που οδηγεί στη συστημική ενσωμάτωση ενός αριστερού κόμματος που εξαγγέλει την ανατροπή, μέσα από την κρατικοποίησή του. Η τάση αυτή, η κίνηση, πήρε τη συγκεκριμένη μορφή της πασοκοποίησης, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κυριάρχησε την περίοδο 1977-2010 στην πολιτική ζωή της χώρας. Την περίοδο 1974-1981 εντός της οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ η αναδυόμενη κεντρική του γραφειοκρατία, αλλά και η αριστερά του κόμματος στις διάφορες εκδοχές της, είχαν κηρύξει πόλεμο ενάντια στον παλαιοκομματισμό-κομματαρχισμό που ήταν η κυρίαρχη μορφή κομματικής συγκρότησης της Ένωσης Κέντρου. Η παλαιοκομματική πρακτική θεωρούνταν το όχημα της συστημικής ενσωμάτωσης, άλωσης και αστικοποίησης ενός σοσιαλιστικού κινήματος. Ένα αρνητικό πρότυπο.

Η πασοκοποίηση είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία, καθώς αφορά την κυρίαρχη τάση κρατικοποίησης-αστικοποίησης ενός σοσιαλιστικού κόμματος ήδη από τη δεκαετία του ’80, που στις χωροχρονικές συνθήκες του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού αποτέλεσε στην εξέλιξή του τον φορέα εσωτερίκευσης των συγκεκριμένων σχέσεων ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Και με αυτή την έννοια έχει μεγάλη σημασία να αποτιμηθεί και να ερμηνευθεί η «πασοκική εμπειρία», πώς δηλαδή ένα αριστερό κόμμα (εφόσον υπερβούμε την ταύτιση αριστεράς και κομμουνιστικής παράδοσης με όρους αποκλειστικότητας) μέσα από την κυβερνητική διαδρομή, την ενσωμάτωσή του στο κράτος, την μεταβολή του από κοινωνικό κόμμα σοσιαλιστικής αλλαγής σε κοινωνικό στρώμα που αναπαράγεται μέσω του κράτους, διαβρώνεται από διεθνείς και εγχώριους παράγοντες, χάνει διαρκώς την αυτονομία του, η εξέλιξή του ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από εξωκομματικές δυνάμεις και τελικά μεταμορφώνεται στο ακριβώς αντίθετό του.

Ο συνασπισμός εξουσίας του ΠΑΣΟΚ μέσω της κρατικοποίησής του συνδέεται οργανικά, διαπλέκεται με την αστική τάξη της χώρας, πάντα στο κυρίαρχο πλαίσιο που ορίζεται από τη διαδικασία εσωτερίκευσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Ήταν δε τέτοια η διάβρωση του ΠΑΣΟΚ στο οργανωμένο και στελεχικό του επίπεδο, που απέναντι στο μνημόνιο που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ και τσάκισε τις κοινωνικές τάξεις που το στήριζαν, δηλαδή στη μεγαλύτερη αντικειμενικά κρίση του την περίοδο 2010-2011, υπήρξαν ελάχιστες ρήξεις τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των συλλογικών αποχωρήσεων στην οργανωμένη βάση. Τέσσερις βουλευτές, τρία μέλη του Ε.Σ. του κόμματος, δύο μέλη του Ε.Σ. Νεολαίας, ένα κεντρικό συνδικαλιστικό στέλεχος, οι συλλογικότητες Νέος Αγωνιστής και Κοινωνική Αριστερά.

 Βέβαια υπήρχαν και αποχωρήσεις οργανωμένων μελών ως άτομα. Ασφαλώς στη διαδρομή των 40 ετών πολλοί είχαν ήδη αποχωρήσει, συγκρουόμενοι σε διάφορες φάσεις της εσωκομματικής πάλης ή είχαν αποστασιοποιηθεί. Οι περισσότεροι όμως ενσωματώθηκαν μέσα από την ένταξή τους στο κράτος και σε διάφορους μηχανισμούς εξουσίας. Ο καριερισμός αποτέλεσε βασικό γνώρισμα των επίσημων στελεχών. Η πολιτική τους γραμμή θύμιζε σε πολλά τη νοοτροπία και το στυλ των στελεχών πολυεθνικών εταιριών που «αγγλοποιούνται» στο λόγο και τον κώδικα συμπεριφοράς προκειμένου να ανελιχθούν.

Στην παρούσα φάση της τελευταίας διετίας, το μνημονιακό κράτος των θεσμικών δανειστών ασκεί καθημερινά πίεση ενσωμάτωσης στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι συζητήσεις περί κεντροαριστεράς, κυβερνήσεων συνεργασίας, οι μετατοπίσεις στο ζήτημα του χρέους κλπ είναι εκδηλώσεις της κίνησης ενσωμάτωσης. Είναι θεματολογία που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ της κεφαλαιοκρατίας, με στόχο να εντάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δική τους μνημονιακή στρατηγική.

Τείνει να διαμορφωθεί μια σχέση υφιστάμενη και όχι (σχετικής) αυτονομίας. Οι εντάξεις μνημονιακών στελεχών, βουλευτών ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ που ξαφνικά «απεγκλωβίζονται» μετά τέσσερα έτη μνημονιακής καταστροφής και διαπραγματεύονται την ένταξη τους στην αριστερά της ανατροπής, θ’ αποτελέσουν υποκειμενικούς φορείς εσωτερίκευσης της στρατηγικής του μνημονιακού κράτους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται μεταγραφές και προσχωρήσεις ακυρωμένων πολιτικών στελεχών. Χρειάζεται βάθεμα και οργάνωση της αντιμνημονιακής του πάλης, που θα στηρίξει την κυβέρνηση της αριστεράς στον ανελέητο πόλεμο των δανειστών, στη γραμμή ενότητας του εθνικού με το κοινωνικό, σε αντιιμπεριαλιστική – σοσιαλιστική κατεύθυνση, με αυτοδύναμη προοπτική, σε μια διεθνή συγκυρία διαρκώς εντεινόμενων γεωπολιτικών και γεωοικονομικών συγκρούσεων. Με το μνημονιακό καθεστώς εσωτερίκευσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, εκποίησης της χώρας, διάλυσης της παραγωγικής της βάσης, κοινωνικής εξαθλίωσης των εργαζομένων, χλευασμού και καθημερινής απαξιώσης που υφίσταται ο ελληνικός λαός από την ξενόδουλη αστ ική τάξη και τους ιδεολογικούς εκπροσώπους της, δεν υπάρχει περιθώριο συνύπαρξης. Επί ποινή ακυρότητας...

Από την Αυγή της Κυριακής

ΣΧΟΛΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑΣ: Προτείνουμε να διαβαστεί προσεκτικά- ειδικά από τους "αντι" και στο Χαλάνδρι  - το κείμενο του Βασίλη, είναι και στην .... γλώσσα τους οπότε δεν χρειάζονται και μετάφραση.

Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις

Αυτοί που μας χρεοκόπησαν μας παίρνουν και τα σπίτια

Του Φρίξου Δρακοντίδη

Νομική βιομηχανία σε κτίριο 8.000 τ.μ. με 500 εργαζομένους, ζωντανά… πιράνχας σε ενυδρείο και μαρμάρινα λιοντάρια, όπου για να μπεις και μόνο μέσα καλείσαι να πληρώσεις «εισιτήριο» 130 ευρώ, δημιούργησε η οικογένεια Σιούφα κερδίζοντας εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.
Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Ετσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.
Εκτοτε οι δουλειές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, όπως άλλλωστε και τα ακριβά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα στο Κολωνάκι και αλλαχού, καθώς τα κέρδη πρέπει να επενδύονται. Στο μεταξύ τελείωσε τη Νομική Σχολή και  ο έτερος υιός Σιούφας, Μάριος, και εντάχθηκε πάραυτα στην οικογενειακή επιχείρηση, το διοικητικό μάνατζμεντ της οποίας μέχρι σήμερα κρατάει η μητέρα τους.
Πώς λειτουργεί η νομική βιομηχανία Σιούφα
Με έναν ανεξήγητο και συμπτωματικό τρόπο, οι νομικές υπηρεσίες όλων ανεξαιρέτως των τραπεζών αναθέτουν καθημερινά χιλιάδες υποθέσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών στο γραφείο Σιούφα για τα περαιτέρω και κάποιες εκατοντάδες σε άλλα δικηγορικά γραφεία.
Τα δάνεια αυτά μπορεί να είναι καταναλωτικά, τα οποία δεν έχουν και επαρκείς εξασφαλίσεις, στεγαστικά, αλλά και επιχειρηματικά. Σε πρώτο στάδιο τους φακέλους αναλαμβάνει το εσωτερικό τμήμα call center που αναλαμβάνει να ενημερώσει τον δανειολήπτη ότι ο φάκελός του έχει περιέλθει στην αρμοδιότητα  του δικηγορικού γραφείου και στην αρχή ευγενικά προσπαθεί να τον πείσει για  κάποια ρύθμιση. Σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις ρυθμίσεων, το γραφείο εισπράττει ποσοστό επί του ρυθμιζόμενου ποσού. Οταν εξαντληθεί η ευγένεια (δεν είναι δα και σε αφθονία) καταργείται ο πληθυντικός και αρχίζουν οι πιέσεις.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του γραφείου αυτό το κομμάτι της δουλειάς δινόταν φασόν σε μια εισπρακτική με έδρα την Ηλεία, για τον τρόπο λειτουργίας της οποίας, με κοινό χαρακτηριστικό τους τραμπουκισμούς, είχαμε γράψει προ πενταετίας στο «ΘΕΜΑ».
Σήμερα έχει διακοπεί αυτή η συνεργασία για να μη δυσφημίζεται η φίρμα Σιούφα και έχει δημιουργηθεί ένα πολυπρόσωπο τμήμα που κάνει αυτή τη δουλειά. Μάλιστα οι τηλεφωνήτριες όταν τηλεφωνούν δεν λένε από το γραφείο Σιούφα, αλλά δίνουν το όνομα κάποιου από τους εκατοντάδες συνεργαζόμενους νεαρούς δικηγόρους που λόγω κρίσης έχουν αποδεχθεί για έναν μνημονιακό μισθό ανειδίκευτου εργάτη να δανείζουν και να εκθέτουν το όνομά τους στα μάτια των δανειοληπτών και της κοινωνίας.
Οταν περατωθεί το πρώτο στάδιο από το call center, οι δικηγόροι της εταιρείας αναλαμβάνουν να διερευνήσουν αν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, εφόσον πρόκειται για καταναλωτικό δάνειο, για να εγγράψουν προσημείωση και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε εκποίηση μέσω πλειστηριασμού. Για τα στεγαστικά δάνεια ακολουθείται επίσης η ίδια διαδικασία και οι δικηγόροι  της εταιρείας καταθέτουν διαταγές πληρωμής σε πρώτο στάδιο στα πρωτοδικεία. Αν το ακίνητο προστατεύεται από τον νόμο για την πρώτη κατοικία, σταματούν εκεί. Αν δεν εμπίπτει στον νόμο, προχωρούν σε πλειστηριασμούς.
Για κάθε νομική ενέργεια, είτε πρόκειται για ελέγχους σε υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια, εγγραφή προσημείωσης, κατάθεση διαταγής πληρωμής ή πλειστηριασμούς, το δικηγορικό γραφείο πληρώνεται από την τράπεζα ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή διάφορους άλλους οργανισμούς που έχουν μαζικές απαιτήσεις, με το ελάχιστο που προβλέπει ο Δικηγορικός Σύλλογος για τις συγκεκριμένες νομικές εργασίες. Και μπορεί αυτά τα ελάχιστα να μοιάζουν ψίχουλα για να τα αναλάβει μεμονωμένα ένας δικηγόρος, ωστόσο στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!
Τα πιράνχας
Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας. Οι υπολογιστές των υπαλλήλων -επί το πλείστον γυναίκες νεαρής ηλικίας- βρίσκονται συνεχώς ανοιχτοί, καθώς επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα δανειοληπτών στο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν σηκώνει κεφάλι και χρειάζεται η άδεια των προϊσταμένων προκειμένου να κατέβει κάποιος για ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα στον εξωτερικό χώρο, εκεί όπου έχει στηθεί πρόχειρα ο χώρος του καπνιστηρίου. Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα) στο πιο ψηλό σημείο, παρότι το κτίριο βρίσκεται στο νούμερο 7 επί της οδού 25ης Μαρτίου.
Απλώς Φενγκ Σούι ή και κάτι παραπάνω με μυστικιστές προεκτάσεις; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, ούτε καν το προσωπικό. «Μέρος της διαρρύθμισης και της διακόσμησης του κτιρίου έχει επιμεληθεί προσωπικά η κυρία Σιούφα», θα πει κάποιος από τους υπαλλήλους, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις εξωτερικές εικαστικές παρεμβάσεις. Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και αν το ψάξεις λίγο στο Ιντερνετ, θα διαβάσεις πως στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων», καθώς λέγεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο. Τώρα ποια ανταγωνιστική κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει η οικογένεια Σιούφα που εδώ και χρόνια μονοπωλεί το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς εισπράττοντας εκατομμύρια, αυτό μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να το γνωρίζουν.
«Εισιτήριο» 130 ευρώ
Ανεβαίνοντας στους πάνω ορόφους οι επόμενες εικόνες που αντικρίζεις είναι εξίσου εντυπωσιακές. Ενδεχομένως να μην υπάρχει άλλη δικηγορική εταιρεία στην Ελλάδα που να απασχολεί τόσο πολύ προσωπικό, έστω και αν η πλειονότητα αμείβεται με τον κατώτατο βασικό μισθό. Αξίζει να σημειωθεί ότι για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» αξίας 130 ευρώ. Αυτό υπενθυμίζεται μάλιστα στον υποψήφιο πελάτη στο πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνει στην εταιρεία ώστε να είναι προετοιμασμένος κατά την άφιξή του να διαθέτει πάνω του το παραπάνω χρηματικό ποσό. Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας.  

Η ακίνητη περιουσία
Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, η οικογένεια Σιούφα όχι μόνο  δεν φαίνεται να πλήττεται από την κρίση, αλλά βγαίνει και κερδισμένη από αυτή, εις βάρος πάντα των καταχρεωμένων ελληνικών νοικοκυριών. Την τελευταία δεκαετία η οικογένεια του πρώην προέδρου της Βουλής, όπως είχε αποκαλύψει και παλαιότερα το «ΘΕΜΑ», αγοράζει το ένα ακίνητο μετά το άλλο. Διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό, άλλα διαμερίσματα σε κεντρικούς δρόμους του Κολωνακίου, πάρκινγκ στην ίδια περιοχή, αλλά και πολλές αποθήκες, καταφέρνοντας -κυρίως μέσα στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης- να αποκτήσει ακίνητα συνολικής εμπορικής αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Ολη η ακίνητη περιουσία εμφανίζεται στο όνομα του ενός εκ των δύο γιων, του κ. Γιώργου Σιούφα. Πιο συγκεκριμένα, το 1988 ο πατήρ Σιούφας αγοράζει μαζί με τη σύζυγό του ένα διαμέρισμα 135 τ.μ. στην Πατριάρχου Ιωακείμ με αντικειμενική αξία, τότε, 15 εκατ. δραχμές, ενώ η πραγματική του αξία εκτιμάται στα 60 εκατ. δραχμές. Ο Γιώργος Σιούφας τον Νοέμβριο του 2003 και σε ηλικία 28 ετών εμφανίζεται ως αγοραστής ενός πάρκινγκ 11 τ.μ στην οδό Αριστίππου 30, στο τρίτο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, αντί 4.680,27 ευρώ, τη στιγμή που, σύμφωνα με τους μεσίτες της περιοχής, η εμπορική του αξία υπολογιζόταν στα 25.000 ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ο ίδιος αγοράζει ένα διαμέρισμα 180 τ.μ. στην οδό Πλουτάρχου, με την αντικειμενική του αξία να ανέρχεται στα 467.809,32 ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μεσιτών της περιοχής, η πραγματική αξία του ακινήτου για το συγκεκριμένο έτος υπολογιζόταν στις 900.000 ευρώ. Στις 7 Νοεμβρίου 2005 ο υιός Σιούφα αποκτά και δεύτερο σπίτι επί της οδού Αριστίππου. Πιο μικρό, αλλά με πισίνα και θέα στον Λυκαβηττό.
Η εμπορική αξία του ακινήτου, όπως εκτιμάται από τους ειδικούς, ανερχόταν στις 450.000 ευρώ, καθώς διαθέτει και θέση για πάρκινγκ στο δεύτερο υπόγειο. Η επόμενη επενδυτική κίνηση στην αγορά ακινήτων γίνεται και πάλι από τον ίδιο υιό Σιούφα δεκατέσσερις ημέρες αργότερα, όταν στις 21 Νοεμβρίου του αυτού έτους προχωράει σε αγορά όχι μίας, ούτε δύο, αλλά επτά υπόγειων αποθηκών, επίσης στον ίδιο δρόμο. Οι επτά αποθήκες του κ. Σιούφα είχαν ως αντικειμενική αξία τις 3.403,20 ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με μεσιτικές πληροφορίες, η εμπορική τους αξία εκτιμούνταν γύρω στις 50.000 ευρώ. Στις 25 Μαΐου του 2006 ο Γιώργος Σιούφας αγοράζει ακόμα ένα υπόγειο πάρκινγκ 11,05 τ.μ. στην οδό Αριστίππου, του οποίου η αντικειμενική αξία ήταν 5.692,50 ευρώ. Ο ίδιος δήλωσε 5.700 ευρώ, ενώ οι εκτιμήσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εμπορική αξία 28.000 ευρώ. Ο κύκλος των αγορών φαίνεται πως κλείνει τον Δεκέμβριο του 2007, μόλις δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, όταν αγοράζει ακόμα μία υπόγεια αποθήκη στην οδό Αριστίππου, αρ. 32, έκτασης μόλις 6,29 τ.μ. Η αντικειμενική αξία του υπογείου ήταν 2.372,21 ευρώ, με τον ίδιο να έχει δηλώσει 2.380 ευρώ, ενώ η πραγματική αξία του υπολογιζόταν στις 10.000 ευρώ…

Η συνεργασία με μεγάλη εισπρακτική
Οι κύριοι Γιώργος και Μάριος Σιούφας στο ξεκίνημα της χρυσοφόρου βιομηχανίας της οικογένειας είχαν συνεργαστεί με μεγάλη εισπρακτική εταιρεία (Pano Finance) διεκπεραιώνοντας τις νομικές ενέργειες για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών. Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.
Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος  και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτή­σεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει  τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;

Πηγή: Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/article/23055/i-mpizna-sioyfa-me-tis-eispraktikes-etaireies-kai-tis-katasheseis#ixzz2nQvdBfL4

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ fb ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

Απόφαση -χαστούκι στο Μνημόνιο από Τρικαλινούς δικηγόρους

Δικαστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Χαλκίδας ακυρώνει διατάξεις του μνημονίου σχετικά με τις περικοπές μισθών στην Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης και Αποχέτευσης Χαλκίδας.

Την υπόθεση, όπως αναφέρει... δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας χειρίστηκαν τρεις Τρικαλινοί δικηγόροι και συγκεκριμένα οι Απόστολος Γκατζιός, Νίκος Γουγουλάκης και Δημήτρης Κοντογιάννης.

Ακολουθεί το σχετικό δημοσίευμα της Ελευθeροτυπίας

Μία ακόμη δικαστική απόφαση ακυρώνει διατάξεις του Μνημονίου. Το Ειρηνοδικείο Χαλκίδας έκρινε παράνομες τις περικοπές μισθών σε εργαζομένους στη Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) Χαλκίδας, κατ' εφαρμογήν του πρώτου Μνημονίου.

Η δικαστική απόφαση, που υπόκειται σε έφεση, δέχεται ότι οι εργαζόμενοι στις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης αποχέτευσης απασχολούνται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, τα οποία δεν ανήκουν σε ΝΠΔΔ και ΟΤΑ που επιχορηγούνται κατά 50% από τον κρατικό προϋπολογισμό και επομένως πρέπει να εξαιρεθούν από τις περικοπές που επέβαλαν οι ν. 3833/2010 και 3845/2010.

http://diadoseto.blogspot.gr/2013/07/blog-post_9870.html

Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά 43 εργαζομένους στους οποίους το δικαστήριο διατάσσει την επιχείρηση να επιστρέψει περίπου 17.000 - 20.000 ευρώ ανά άτομο. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί άλλες δύο σχετικές αποφάσεις, που κρίνουν παράνομες τις περικοπές μισθών στους υπαλλήλους του Μετρό και του ΣΕΓΑΣ.


Η απόφαση αφορά επίσης υπαλλήλους όλων των ΝΠΙΔ της χώρας, τα οποία δεν λαμβάνουν χρήματα απ' ευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά επιχορηγούνται είτε με κοινοτικά χρήματα, μέσω ΕΣΠΑ, είτε μέσω άλλων ειδικών λογαριασμών ενίσχυσης, π.χ. ΟΠΑΠ, Κτηματολόγιο Α.Ε., Μέγαρο Μουσικής, ΔΕΣΦΑ, ΣΕΓΑΣ κ.ά.


Οπως παρατηρεί ο δικηγόρος του Πρωτοδικείου Τρικάλων Απόστολος Χρ. Γκατζιός (που χειρίστηκε την υπόθεση της ΔΕΥΑ Χαλκίδας από κοινού με τους Νικόλαο Γουγουλάκη και Δημήτριο Κοντογιάννη), με την απόφαση «καταρρίπτονται μνημονιακές ρυθμίσεις οι οποίες παρανόμως είχαν εφαρμοσθεί σ' αυτή την κατηγορία των εργαζομένων και αποδόθηκε η πραγματικότητα όσον αφορά τη νομική μορφή των ΔΕΥΑ όλης της χώρας, οι οποίες ενώ είναι επιχειρήσεις που διέπονται από τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, εντούτοις συμπεριελήφθησαν παράνομα οι εργαζόμενοί της στις περικοπές του πρώτου και δεύτερου Μνημονίου, οι οποίες αγγίζουν το 60% του βασικού μισθού τους».

ΣΧΟΛΙΟ ΝΤΑΒΙΑ: ΠΑΛΙ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΝ ΦΛΥΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΕ ΝΠΙΔ;

Μερικά συμπεράσματα από τη σύγκρουση για την Ε.Ρ.Τ. και μια πρόταση

                             

                                                                                  

 

 

                                        του Βασίλη Ασημακόπουλου[1]

« 21. Να θεσμοθετήσουμε κανόνες δημοκρατικής ρύθμισης και κοινωνικού ελέγχου στα Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα στα ηλεκτρονικά που χρησιμοποιούν δημόσιες συχνότητες, ώστε, παράλληλα με την αναβάθμιση των δημόσιων Μ.Μ.Ε., να διαμορφωθεί ένα γνήσιο δημοκρατικό περιβάλλον στη δημόσια ζωή και να εξασφαλιστεί η έκφραση της κοινωνίας σε πολιτικό-ιδεολογικό-πολιτισμικό επίπεδο, χωρίς τη σημερινή επικυριαρχία μηχανισμών χειραγώγησης.

          Να εφαρμόσουμε κανόνες δεοντολογίας ώστε να πάψουν τα συγκεκριμένα ΜΜΕ να αποτελούν χώρο ανομίας και ασυδοσίας των συμφερόντων της διαπλοκής και μέσα μαζικής επιρροής της οικονομικής ολιγαρχίας. Παράλληλα να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τη δημόσια τηλεόραση απαλλάσοντας την από κάθε κυβερνητικό παρεμβατισμό»

 Από τις θέσεις της Κ.Ε. για το 1^ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

            Η κυβέρνηση μετά την πανθομολογούμενη επικοινωνιακή φούσκα του success story, την επικείμενη λήψη νέων ισοδύναμων μέτρων λόγω της υστέρησης εσόδων, την απαίτηση από την τρόικα 2000 απολύσεων εντός του Ιουνίου και ενθαρυμμένη από τη μέχρι πριν 10 μέρες υποχώρηση της μαχητικότητας του αντιμνημονιακού μπλοκ, επιχείρησε το colpo grosso, την τυχοδιωκτική φυγή προς τα μπρος. Με μια πρωτίστως δεξιά παραταξιακή λογική. Αποδεχόμενη το ενδεχόμενο του εκλογικού ατυχήματος, αναλογιζόμενη πιθανόν τα νέα βάρβαρα μέτρα που θα υποχρεωθεί να λάβει λόγω του μνημονιακού προγράμματος (κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημίων και περαιτέρω συρρίκνωση συντάξεων). H σαμαρική κλίκα της κυβέρνησης, πιστή στη στρατηγική της έντασης, της πρόκλησης και του κοινωνικού αυτοματισμού, με ξεκάθαρο σχεδιασμό όπως και στην περίπτωση των καθηγητών, εξαπέλυσε την επίθεση σε βάρος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης με στόχο τον αφανισμό της και το πέταγμα στο δρόμο 2.500 εργαζομένων. Όπως ρητώς αποτυπώνεται στην Κ.Υ.Α. αριθ. οικ. 02/11-6-2013 (ΦΕΚ Β΄ 1414/11-06-2013) περί κατάργησης της δημόσιας επιχείρησης «Ελληνική Ραδιοφωνία-Τηλεόραση, Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΡΤ-Α.Ε.)

Η πολιτική της συνοδεύτηκε με τα γνωστά και ασύστολα ψεύδη σε βάρος των εργαζομένων της ΕΡΤ, αποσιωπώντας με ταχυδακτυλουργικό τρόπο τις προφανείς ευθύνες των κομμάτων εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών που σήμερα συγκυβερνούν - και χρησιμοποιούσαν το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα ως τσιφλίκι τους - και βεβαίως με την αγαστή υποστήριξη των ιδιωτικών Μ.Μ.Ε. Η τέχνη της μετωνυμίας, ακύρωσης και αντιστροφής της σημασίας των εννοιών. Διαφορετικά ειπωμένο ο Σαμαράς μεταρρυθμιστής ή μια Υ.ΕΝ.Ε.Δ. ως δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας. Με κριτήρια ΑΣΕΠ πάντοτε. Εκτιμούσε το σαμαρικό επιτελείο ότι η επικοινωνιακή στερεοτυπική αναπαραγωγή των απαξιωμένων χαρακτηριστικών της ΕΡΤ θα οδηγούσε σε παθητική συναίνεση στη διακοπή της λειτουργίας της. Αυτό που δεν υπολόγισε ήταν η σημασία της ΕΡΤ στο συλλογικό φαντασιακό ως σύμβολο εθνικής λαϊκής ενότητας και μνήμης. Η διεργασία αυτή σε συνδυασμό με τον κυβερνητικό δικτατορικού τύπου αυταρχισμό της μαυρίλας στους τηλεοπτικούς δέκτες και την εντεινόμενη διαδικασία φτωχοποίησης, πυροδότησε πρωτοφανείς κατά τον τελευταίο χρόνο, αντικυβερνητικές από τα κάτω κινητοποιήσεις και ένα κύμα κοινωνικής αλληλεγγύης, που εκφράστηκε τόσο με την ενεργητική κινητοποίηση δημοσιογράφων, τεχνικών και οργανισμών από άλλες χώρες της Ε.Ε., την απεργία επαγγελματικών κλάδων και εργαζομένων στο χώρο των εγχώριων Μ.Μ.Ε., όσο και τη μαζική αυθόρμητη κινηματική λαϊκή υποστήριξη, που εδώ και 10 ημέρες έχει μετατρέψει το ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής και τις περιφερειακές Ε.ΡΑ. σε πολύμορφα κέντρα οργάνωσης της αντιμνημονιακής πάλης, ανάλογα με το κίνημα των πλατειών πριν από δύο χρόνια, με πιο βαθιά ταξικά χαρακτηριστικά.

Η ένταση και μαζικοποίηση της πάλης ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ, που συμπύκνωσε σ’ αυτή τη συγκυρία τον αντιμνημονιακό αγώνα, προκάλεσε όξυνση των ενδοκυβερνητικών αντιθέσεων. Η από 17/6 προσωρινή διαταγή του ΣτΕ αποτυπώνει το πλαίσιο του ενδοκυβερνητικού συμβιβασμού με κυριαρχία της σαμαρικής κλίκας, υπό την εκπεφρασμένη θέση των επικυρίαρχων για αποφυγή –όσο είναι δυνατόν - των εκλογών. Στα πλαίσια αυτά τα κόμματα της ψευδώνυμης κεντροαριστεράς εκκωφαντικά σιώπησαν στο ζήτημα της τροπολογίας του Κ.Κ.Ε. για την ΕΡΤ. Χωρίς να σταματήσουν να ταλαντεύονται, επιχειρώντας να εκμαιεύσουν συμμετοχή σε επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Ματαιοπονούν.

Ο αγώνας της ΕΡΤ, υποδηλώνει τη σημασία της λειτουργίας της ως δημόσιου αγαθού και όχι ως κυβερνητικού παραμάγαζου που ήταν μέχρι τις 11 Ιουνίου, αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγει μια αυτοδιαχειριστική προοπτική. Γι’ αυτό και η οργανωμένη αντίδραση των κεφαλαιοκρατών εναντίον της, όπως εκδηλώθηκε με την κατάφορη παρέμβαση της Digea σε βάρος της ΕΡΤ επεμβαίνοντας στο σήμα του 902, με τα απεργοσπαστικά κυριακάτικα φύλλα που εκδόθηκαν υπό την προστασία των ΜΑΤ και τις απεργοσπαστικές ειδησεογραφικές εκπομπές ιδιωτικών καναλιών στις 16/6, επιχειρώντας να επανενώσουν το μνημονιακό μπλοκ στο κυβερνητικό επίπεδο. Η de facto λειτουργία της ΕΡΤ τις τελευταίες ημέρες ως υβριδικός φορέας αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων σε συνδυασμό με το σπάσιμο της ιεραρχικής καθετοποιημένης σχέσης Μ.Μ.Ε.-πολιτών και της αξιοποίησης της δυνατότητας οριζόντιας διασύνδεσης που παρείχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, της αναπαραγωγής των εκπομπών της ΕΡΤ από διαδικτυακές ιστοσελίδες και την απουσία δελτίων και εκπομπών των ιδιωτικών καναλιών για τέσσερις ημέρες λόγω των απεργιών του κλάδου, αποτέλεσε μια άνοιξη δημοκρατίας και πλουραλισμού της ενημέρωσης, καθώς και απελευθέρωσης των πολιτών από τους μνημονιοφύλακες. Πέραν όλων των άλλων το πολιτικό αποτέλεσμα ήταν να στερήσει από τη σαμαρική κλίκα το βασικό της προπαγανδιστικό όπλο. Τη συντριπτική υπεροπλία στο χώρο των Μ.Μ.Ε. Για λίγες ημέρες μόνον. Από τις 16/6 έχει επανεκκινήσει η προσπάθεια επανελέγχου των πολιτών και επιβολής της μνημονιακής νομιμοφροσύνης.

Το εγχείρημα της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης δημοκρατικής από 11/6 ΕΡΤ, με όλες τις αντιφάσεις του όπως αποτυπώθηκε πολλές φορές στη διάσταση μεταξύ του εκφωνούμενου λόγου από τη δημόσια τηλεοπτική συχνότητα και των διαθέσεων των κινητοποιούμενων και αλληλέγγυων πολιτών στο ραδιομέγαρο, πρέπει να μας οδηγήσει σε ορισμένα συμπεράσματα που να παράξουν αντίστοιχα πολιτικά αποτελέσματα, εν όψει μάλιστα του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.  

Η εμπειρία της από 11/6 αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ αποτελεί τον ουσιαστικό οδηγό για τον τρόπο λειτουργίας ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού μέσου στην υπηρεσία του λαού από μια κυβέρνηση της αριστεράς.

Βασικός εγχώριος αντίπαλος των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων είναι τα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε. Ήδη από τη δεκαετία του ’60[2]. Από την περίοδο 1989-1990 τα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε. μαζί με το τραπεζικό κεφάλαιο και το κράτος συγκρότησαν την κυρίαρχη δομή εξουσίας στη χώρα. Οι ηγετικές γραφειοκρατικές πολιτικές τάξεις των κυρίαρχων κομμάτων αναπαράγονταν σε σχέση υφιστάμενη μέσα από αυτή τη δομή. Εντός του οργανικού αυτού τριγώνου συγκροτήθηκε η κατά Νίκο Πουλαντζά εστία ενιαίου κόμματος, που εσωτερίκευσε τις σχέσεις εξάρτησης του εθνικού κοινωνικού σχηματισμού από την Ε.Ε. Τα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε. ήταν οι προπαγανδιστές αυτής της διαδρομής και ο βασικός μοχλός αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος των κυριαρχούμενων τάξεων. Η λειτουργία αυτή διογκώθηκε, χωρίς να τηρούνται ούτε κάποια στοιχειώδη προσχήματα, κατά την τριετή μνημονιακή περίοδο. Τα ιδιωτικά κανάλια δεν είναι ουδέτερο πεδίο. Δεν συμβάλλουν ούτε στη δημοκρατία, ούτε στον πλουραλισμό, ούτε στην ενίσχυση της δημόσιας σφαίρας. Αποτελούν το μοχλό του μονοπωλίου της κεφαλαιοκρατίας στα Μ.Μ.Ε. Είναι εχθροί του λαϊκού αντιμνημονιακού μπλοκ και αντίπαλοί μας και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται από το κόμμα μας σήμερα, από μια κυβέρνηση της αριστεράς αύριο. Στα πλαίσια αυτά πιστεύουμε ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ειδικά στη συγκυρία αυτή πρέπει να μην εμφανίζονται στις τηλεοπτικές εκπομπές των ιδιωτικών καναλιών. Να δώσουμε ένα έμπρακτο παράδειγμα, σχηματοποιώντας με τρόπο απτό την αντίθεσή μας. Επιπλέον πιστεύουμε ότι μια τέτοια κίνηση θα ενισχύσει τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και δεν θα την αδυνατίσει. Θα της δώσει ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία απέναντι σ’ εκείνους που αγωνίζεται να εκπροσωπήσει. Θα συμβάλλει περαιτέρω στην ήδη διάχυτη κοινωνική απονομιμοποίηση των ιδιωτικών καναλιών. Να το πούμε διαφορετικά. Κερδίζουμε και δεν χάνουμε από τη μη παρουσία μας στην ‘Ανατροπή’ του Πρετεντέρη.

Η συνειδητοποίηση της κεντρικότητας του ρόλου των ιδιωτικών-τηλεοπτικών Μ.Μ.Ε. στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, όπως συγκεκριμένα διαμορφώθηκε στη χώρα την τελευταία 20ετία, είναι ο ένας λόγος που προτείναμε στους προγραμματικούς στόχους στο κείμενο των θέσεων της Κ.Ε. για το 1ο συνέδριο τον 21ο στόχο που εισαγωγικά αναγράφεται στο παρόν κείμενο και έγινε ομοφώνως αποδεκτός από την επιτροπή θέσεων, με μια ελαφρά παραλλαγή στη διατύπωση. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος. Προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, μελετώντας[3], αλλά και έχοντας βιωματική σχέση με τη διαδικασία της πάλης στο εσωτερικό του και την εξέλιξή του, εκτιμούμε ότι δύο ήταν οι διαδικασίες που τροποποίησαν τη θεσμική υλικότητα της οργάνωσης του, δημιουργώντας τη βάση για την ακύρωσή του ως κίνημα σοσιαλιστικής αλλαγής ή κόμμα αυτόνομο από άλλες εξουσίες θεσμό. Η μια διαδικασία ήταν εκείνη της κρατικοποίησής του και αφορά ήδη τη δεκαετία του ’80[4]. Η άλλη ήταν εκείνη της τηλεκρατίας, της τηλεοπτικής κοοπτάτσιας της συλλογικής ηγεσίας, του αφόρητου παραγοντισμού των κεντρικών στελεχών του και αφορά τη δεκαετία του ’90[5]. Για την πάλη ενάντια στην κρατικοποίηση του κόμματος που είναι αντικειμενική τάση στο σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος[6], έχουμε προτείνει μια προσθήκη στην πρόταση καταστατικού στο κεφάλαιο 5Δ, σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το κράτος και την κυβέρνηση, σημ. 5 περί μη υπέρβασης του 50% των μελών του κάθε οργάνου του κόμματος από στελέχη που κατέχουν αμειβόμενη κυβερνητική θέση ή αξίωμα. Δεν θα επεκταθούμε τώρα σ’ αυτό.

Ο εγκλωβισμός στην τηλεοπτική διαλεκτική της πραγματικότητας, οδηγεί στη μετριοπάθεια του πολιτικού λόγου, αναπαράγει ιεραρχικές σχέσεις στο εσωτερικό του κόμματος, ωθεί στον παραγοντισμό και τελικά στο συστημικό έλεγχο ενός ριζοσπαστικού κόμματος. Ο δρόμος ο δικός μας είναι των πλατειών, της 28ης Οκτωβρίου, των Σκουριών, της Αγίας Παρασκευής, του κινήματος, η εμπλοκή και ένταξη νέων κοινωνικών και πολιτικών αγωνιστών, του ανωνυμάτου και όχι η δημιουργία παραδοσιακού τύπου επαγγελματιών της πολιτικής. Η διαδικασία της μετατροπής του ιδιώτη σε πολίτη οδηγεί στην ανατροπή της λογικής της ανάθεσης. Εκεί κρίνεται ο ρόλος και τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού κόμματος ως μέσου για τη μετάβαση από την αστική στη σοσιαλιστική πολιτική πράξη του 21ου αιώνα.         

---

[1] Μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και Σ.Ε. Νέου Αγωνιστή-Δίκτυο Αριστερών Σοσιαλιστών. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα  Αυγή, 22/6/2013.

[2] Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ρητώς κατονόμαζε τον εκδότη Λαμπράκη και το συγκρότημα τύπου που διέθετε, ως βασικό αντίπαλο και εκφραστή των δυνάμεων του κατεστημένου εντός της Ένωσης Κέντρου την περίοδο 1965-1967, βλ. Παπανδρέου Α.,  Η δημοκρατία στο απόσπασμα, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, 2006, τ. Α΄, σελ. 304-305

[3] Βλ. Έξοδος. Στο δρόμο για τη λαϊκή μεταπολίτευση, συλλογική έκδοση Νέου Αγωνιστή, εκδ. Στοχαστής 2012

[4] Καργόπουλος Ν., Αντιεισήγηση 10^η Σύνοδος Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ, 7^ος/1983, εκδ. ΑΣΚΕ, 2005  

[5] Χαραλαμπίδης Μ., Ιδέες, αρχές και γραφειοκρατία. ΠΑΣΟΚ 1974-1998, εκδ. Γόρδιος 1998.

[6] Agnoli J., Ο μετασχηματισμός της δημοκρατίας, εκδ. Επίκουρος 1972, Φεραγιόλι Λ., Αυταρχική δημοκρατία και κρίση της πολιτικής, εκδ. Στοχαστής, 1985

ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΛΟΒΕΡΔΟΥ ΣΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ

ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ-ΛΟΒΕΡΔΟΥ, Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.. 

Η "ΡΗΞΗ" ΣΤΑΘΕΡΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ: ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ

από το fb του ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

Η Αθήνα της ντροπής.

Χθεσινή φωτογραφία.

Η χωρίς κανένα σχεδιασμό, μανδαρινικής εμπνεύσεως παράλογη αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης φέρνει το 1/4 σε φορολογικά έσοδα και κάνει την Αθήνα θάλαμο αιθάλης. Ένα πείραμα ηλιθίων, σε βάρος της υγείας όλων μας.

Από το ΝΕΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

από το fb του ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ