ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΕ ΟΤΑ ΝΙΚΟΥ ΤΡΑΚΑ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τους θάνατους εργαζόμενων στην καθαριότητα των δήμων

Η ανησυχία των εργαζόμεων στον τομέα καθαριότητας των δήμων για τις χρόνιες ελλείψεις στα μέτρα ασφάλειας επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά, δυστυχώς με τραγικό τρόπο. Ο θάνατος οδηγού απορριμματοφόρου στα Χανιά την Τρίτη 4 Απριλίου, δείχνει ότι οι 23 νεκροί και οι 18 σοβαρά τραυματίες την διετία 2014-2016 κάθε άλλο παρά τυχαίοι είναι, και αποδεικνύουν το βάσιμο καταγγελιών της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Είναι πραγματικά τραγικό, συνάνθρωποι μας να χάνουν την ζωή τους ή να τραυματίζονται σοβαρά κατά την διάρκεια της δύσκολης εργασίας τους χωρίς να έχουν καμία υπαιτιότητα, ενώ προσπαθούν με ευσυνειδησία να κάνουν την δύσκολη και ιδιόμορφη δουλειά τους. Πρόκειται για αφανείς ήρωες της καθημερινότητας που φροντίζουν οι πόλεις και γειτονιές μας να είναι καθαρές, πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα, που δεν τους αναλογεί. Τα κακοσυντηρημένα οχήματα, ο ελλιπής εξοπλισμός και η έλλειψη εκπαίδευσης των εργαζόμενων είναι χρόνια φαινόμενα που πλέον δεν κρύβονται, ούτε αντιμετωπίζονται με ευχολόγια.
Η συνεκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, Εύα Πάσχου, δήλωσε σχετικά: "Οι αναίτιοι θάνατοι και τραυματισμοί εργαζόμενων συνανθρώπων μας δεν αντιμετωπίζονται με δηλώσεις κατανόησης αλλά μόνο με δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα εδώ και τώρα. Η κρίση δεν μπορεί να αποτελεί την μόνιμη δικαιολογία για όλα τα κακώς κείμενα και να χρησιμοποιείται για να καλύπτει την έλλειψη βούλησης. Οι πρακτικές δήμων να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με ολιγόμηνες συμβάσεις και να τους βάζουν να εργαστούν στον δύσκολο και απαιτητικό τομέα της καθαριότητας χωρίς στοιχειώδη μέτρα προστασίας μόνο σαν αδιαφορία των ιθυνόντων μπορεί να εκληφθεί. Καλούμε τους ΟΤΑ και τα αρμόδια Υπουργεία να επέμβουν άμεσα και δραστικά κάνοντας πράξη τα δίκαια και βάσιμα αιτήματα των φορέων εργαζόμενων στην αποκομιδή απορριμμάτων"/

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

από την Β. Χαλκιά

 Με αφορμή την παραίτηση του Θέμη Μπαλασόπουλου από την προεδρεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ θέλω να τον ευχαριστήσω για τη συνεργασία που είχαμε τα τρία χρόνια που ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Βριλησσίων.

Χωρίς τη δική του βοήθεια και συμπαράσταση θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για εμάς να καταφέρουμε να αποτρέψουμε την προγραμματισμένη ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας του οδοκαθαρισμού και την εκχώρηση σε ΚΟΙΝΣΕΠ του Πολιτιστικού & Αθλητικού Οργανισμού.

Η συνεργασία μας ήταν άριστη και μας δόθηκε χωρίς «παραταξιακά προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις» κάτι που δεν συνηθίζεται στον συνδικαλιστικό χώρο, όπως κατάλαβα στην πορεία.

Με όποια λάθη και παραλείψεις που μπορεί να έχει μια πολύχρονη παρουσία σαν τη δική του, η άποψη μου είναι ότι στην πιο δύσκολη περίοδο που βίωσαν όλοι οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, κατάφερε να κάνει την ΠΟΕ-ΟΤΑ την πιο αγωνιστική ομοσπονδία με μαζικούς και πολύμορφους αγώνες που στήριξαν με την συμμετοχή τους οι εργαζόμενοι.

Η στοχοποίηση και η λάσπη ήταν αναμενόμενη, όποιος δεν ακολουθεί την πεπατημένη το έχει αυτό το προνόμιο…
Εύχομαι καλή συνέχεια και καλούς αγώνες από όποιο μετερίζι συνεχίσει.

Υ.Γ. Σε ευχαριστώ Πρόεδρε που ακόμα και όταν γινόμουν κουραστική λόγω έλλειψης εμπειρίας, δεν δυσανασχέτησες ποτέ…

Στο νέο πρόεδρο Νίκο Τράκα εύχομαι καλή αρχή και καλή δύναμη
Βίκυ Χαλκιά

Ευχάριστοι ή χρήσιμοι; (της Β. Χαλκιά)

 

Tα όσα έγιναν στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ για κάποιους είναι συνηθισμένα, για άλλους πρωτόγνωρα.

Aν και δεν έχω εμπειρία από προηγούμενα συνέδρια της ομοσπονδίας, ωστόσο δεν πέφτω από τα σύννεφα για τους χειρισμούς και τα τεχνάσματα που χρησιμοποιήθηκαν από όλες τις κατευθύνσεις για να κερδιθεί η μάχη των εντυπώσεων. Μπορεί να με γυρίσαν αρκετά πίσω, στα μαθητικά και φοιτητικά αμφιθέατρα, δεν τα έβλεπα πάντως για πρώτη φορά...

Για πρώτη φορά έβλεπα την αγωνία αρκετών συναδέλφων που γνώρισα στο συνέδριο - και συμμετείχαν στο συνέδριο κι εκείνοι όπως κι εγώ για πρώτη φορα ως μέλη των σωματείων τους - να πετύχουν κάτι από αυτή τη συμμετοχή τους.

Να υπερβούν τις παθογένειειες και τις ιδεοληψίες που έχουν οδηγήσει στην απαξιώση και στον κατακερματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.

Nα καταφέρουν ένα νέο ξεκίνημα, να πάνε στο επόμενο βήμα και να αποκαταστήστουν ηθικά την ουσία της συνδικαλιστικής δράσης.

Και αυτό θεωρώ οτι είναι μια μεγάλη ελπίδα για την επόμενη μέρα της ομοσπονδίας και για τη νέα εποχή που πρέπει να βαδίσουμε ως κοινωνία.


Ειδικά σε μια χρονική περίοδο που ο συνδικαλισμός ως ένοια και ως θεσμός βάλεται από παντού.

Όταν έχει κατφέρει η παντοκρατορία των μήντια να έχει ρίξει όλο το ανάθεμα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα στους συνδικαλιστές και στους εργατικούς αγώνες.

Σαφώς και πρέπει να γίνει κριτική για λάθη, αστοχίες και πιθανόν συνειδητές επιλογές που βοήθησαν στην κατεύθυνση αυτή, δεν μπορεί όμως να μην πάμε παρακάτω από όλα αυτά, εξασφαλίζοντας οτι δεν θα επαναληφθούν.

Ένα από τα βασικά προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, ήταν οι μικροκομματικές συγκρούσεις, ο παλαιοκομματισμός, τα συνδικάτα ως φέουδο των κομμάτων, που χρησιμοποιούνταν είτε ως κυβερνητικός, είτε ως αντιπολιτευτικός μηχανισμός.

Οι προτεραιότητες που ήταν στην λογική της εξυπηρέτησης του μικροκομματικού όφελους και οχι του συλλογικού.

Όχι, δεν πρέπει να ανεχτούμε άλλο ένα τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα.

Μπορούμε να χαράξουμε πορεία για μια ελεύθερη, πολιτικοποιημένη, αντικειμενική, κριτική, συνδικαλιστική δράση που θα ελέγχει και θα επιτίθεται στην κυβέρνηση όπου διαφωνεί μαζί της, αλλά θα το κάνει γιατί τα ίδια τα στελέχη της θα το πιστεύουν και όχι για να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες.

Θα έλεγα ότι πρώτα από όλα χρειάζεται να χτίσουμε μια νέα σχέση των κομμάτων με τo Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Πρέπει να σεβαστούμε στην ουσία την αυτονομία όλων των θεσμών.

Πρέπει να σεβαστούμε την ουσία της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος και τα μεγάλα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει, αν θέλουμε να μιλάμε στα σοβαρά για αυτονομία και για ένα νέο ξεκίνημα.

Όσο πιο σύντομα κατανοήσουμε όλοι μας, κόμματα, εργαζόμενοι, κυβέρνηση, τους διαφορετικούς μας και διακριτούς ρόλους σε αυτή τη πορεία, τόσο πιο δημιουργικό για όλους μας, θα είναι αυτό το νέο ξεκίνημα.

Ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση αυτή, έγινε όταν η πλειοψηφούσα παράταξη της ΠΟΕ ΟΤΑ επέλεξε να απαγκιστρωθεί από τον κομματικό μηχανισμό στον οποίο λειτουργούσε γαι δεκαετίες.

Αμέσως φάνηκαν τα θετικά αποτελέσματα της επιλογής αυτής στην δράση της ομοσπονδίας.

Η ΠΟΕ ΟΤΑ ήταν - κατα γενική ομολογία - η πιο μαχητική ομοσπονδία στα χρόνια της μνημονιακής καταστροφής και στην ουσία υπερασπίστηκε το σύνολο των δημοσιών υπαλλήλων, με πολύμορφες και πολύμηνες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενώ παράλληλα έκανε πράξη για πρώτη φορά, μια διαδικασία άμεσης συμμετοχής στην λήψη των αποφάσεων, όπου τα πρωτοβάθμια σωματεία, με τις συνεχείς συγκεντρώσεις τόσο σε επίπεδο υπηρεσιακού συμβουλίου, όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο συναποφασίζαν μαζί με την ομοσπονδία για την πορεία και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, μεταφέροντας τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων.

Μια διαδικασία που έχει αξία να συνεχιστεί και να εξελιχθεί αφού αποτέλεσε ουσιαστική παρέμβαση της βάσης των εργαζομένων και των απόψεων τους στην διαμόρφωση των αποφάσεων της ομοσπονδίας.

Την αξιοπιστία της η ΠΟΕ ΟΤΑ την ξανακέρδισε όταν έγινε ξεκάθαρο, οτι παίρνει αποφάσεις και δίνει λογαριασμό στους εργαζόμενους που εκπροσωπεί και όχι στο κόμμα που στηρίζει η πλειοψηφία.

Ενέπνευσε με την απαγκίστρωση, αυτή το σύνολο των εργαζομένων του κλάδου μας και όχι μόνο όσους ταυτιζόνταν μαζί της ιδεολογικά.

Γι αυτό το λόγο άλλωστε πλαισιώθηκαν οι αγωνιστικές δράσεις από εργαζόμενους με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά και από εργαζόμενους που δεν συμμετείχαν σε καμία συλλογική δράση, εκ πεποιθήσεως, για να μην πάρουν μέρος σε οποιοδήποτε μικροκομματικό παιχνίδι.

Η συνέχιση ή όχι της απαξίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος θα έλεγα οτι συνδέεται με την εμμονή σε πρακτικές και αναλύσεις που μας κρατά προσηλωμένους στο παρελθόν.


Όραμα και προοπτική χρειαζόμαστε, έχοντας διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος.

Ένα καλό βήμα είναι να κάνουμε για αρχή την επιλογή να είμαστε χρήσιμοι για τους συναδέλφους που εκπροσωπούμε και οχι απλά ευχάριστοι όπως επιλέγουν αρκετοί πολλά χρόνια τώρα.

Χρήσιμοι θα είμαστε όταν επιλέξουμε να μιλήσουμε με αλήθειες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και η αποδοχή των κανόνων, που έχουμε ορίσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, για τις διαδικασίες μας και την λειτουργία μας.

Καταστατικό το λένε αυτό και θα πρέπει να είναι σεβαστό από όλους, όχι κατά περίπτωση και μόνο αν βολεύει για να εξυπηρετηθεί η κριτική της στιγμής.

Και θα πρέπει να ισχυεί για όλους, ανεξαρτήτως αν εξυπηρετεί η καταπάτησή του πρόσκαιρα την όποια παράταξη εκπροσωπεί ο καθένας.

Χρήσιμο θα ήταν να πούμε την αλήθεια γιατί όταν κάποιος θεωρεί οτι φιμώνεται από ένα συνέδριο που δεν του δίνεται ο λόγος στην έναρξή του, δεν σημαίνει οτι πρέπει να έχει φύγει οταν έρθει η ώρα να μιλήσει ως σύνεδρος για να μπορεί να καταγγέλει οτι στερήθηκε του δικαιώματος που είχαν όλοι οι σύνεδροι να μιλήσουν, αλλά ακολούθησαν τους κανόνες διεξαγωγής ενός συνεδρίου και περίμεναν να έρθει η σειρά τους βάσει του προγράμματος που υπήρχε.

Χρήσιμο θα ήταν επίσης να εμβαθύνουμε περισσότερο στις συνέπειες της πρότασης συμμετοχής των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας στις εκλογικές διαδικασίες της ομοσπονδίας αλλά και των πρωτοβάθμιων σωματείων, παρόλο που αυτό δεν το θίγει κανείς, και να δούμε κατάματα μια πραγματικότητα που έχουμε υποχρέωση να μην κάνουμε οτι αγνοούμε...

Να αναλογιστούμε δηλαδή, τί ευκαιριακές αλλοιώσεις προκύπτουν στη βάση των σωματείων μας από τη συμμετοχή των συναδέλφων που εργάζονται για δύο, πέντε ή οκτώ μήνες στον (κάθε) δήμο και έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι για τα διοικητικά συμβούλια (3ετούς θητείας) όταν είναι σε όλους μας γνωστό, ότι η επιλογή τους συχνά βασίζεται σε διαδικασίες άσχετες με το ΑΣΕΠ, από εργοδοτικούς μηχανισμούς που δομούνται συνήθως από τις διοικήσεις των δήμων ανεξαρτήτως κομματικής προελεύσεως.


Να αναλογιστούμε λοιπόν κατα πόσο αυτή η εμφανιζόμενη ως "αριστερή" επιλογή συμβάλλει ή αλλιώνει στην αυτονομία και την ανεξαρτησία της λειτουργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων και κατ’ επέκταση και της ομοσπονδίας, τη στιγμή μάλιστα που σε αρκετούς δήμους οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου τείνουν να είναι περισσότεροι σε αριθμό από το μόνιμο προσωπικό.

Χρήσιμο θα ήταν να σκεφτούμε αν μια τέτοια διεκδίκηση η οποία έχει γίνει το κυρίαρχο θέμα για την ομοσπονδία τα τελευταία χρόνια και εμφανίζεται με ισχυρό αριστερό πρόσημο, αν σε τελική ανάλυση αποδυναμώνει την πρωταρχική θεμελιώδη ταξική μας διεκδίκηση για μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας.

Χρήσιμο θα ήταν να μην κρυβόμαστε πίσω από γενικότητες και από ωραία συνθήματα που μπορεί να μας κάνουν ευχάριστους, σίγουρα όμως δεν μας κάνουν χρήσιμους.

Να μιλήσουμε συγκεκριμένα για τις διαφοροποήσεις που υπάρχουν μεταξύ συναδέλφων που θεωρούνται ορισμένου χρόνου, ενώ υπηρετούν επί δεκαετίες στους ίδιους εργασιακούς χώρους, και που σαφώς θα πρέπει να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες, τόσο του πρωτοβάθμιου σωματείου όπως και της ομοσπονδίας. (όπως οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές - Βοηθεια στο σπίτι, ΚΗΦΗ, ΚΔΗΦ, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ-ΑΜΕΑ)- εργαζόμενοι με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που έχουν μετατραπεί οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου, εργαζόμενοι που μέσω ΕΣΠΑ ή 8μηνων συμβάσεων εργάζονται συνεχώς πάνω από 2 χρόνια).

Χρήσιμο επίσης θα ήταν μια αναθεώρηση της πρακτικής και της στάσης των ίδιων των συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Αυτοκριτική και απολογισμό για το πού οδηγηθήκαμε αποό τον έντονο κομματικό εναγκαλισμό των συνδικαλιστικών παρατάξεων και των επιλογών τους.

Πολιτικοποιημένοι και με κομματική προτίμηση είμαστε όλοι μας. Και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις είναι ομάδες συναδέλφων με κοινές ανησυχίες και δράσεις και όχι παρέες.

ΣΧΟΛΙΟ: 
Η Β. Χαλκιά είναι Πρόεδρος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων του Δήμου Βριλησσίων και από το συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ εκλέχτηκε αντιπρόσωπος της ομοσπονδίας εργαζομένων των ΟΤΑ για το συνέδρειο της ΑΔΕΔΥ με το ψηφοδέλτιο της ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ. 
Και βέβαια είναι η γνωστή στον τακτικό αναγνώστη μας από τις φωτοσοπιές της,  ΒΙΚΥMOUSE της Πλατείας.

KEEP CALM ....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Αιτήματα ή δεσμεύσεις;

Μπαλτάς Αριστείδης από την Αυγή

Ενδέχεται η Αριστερά να αναλάβει σύντομα πλήρεις κυβερνητικές ευθύνες. Να κληθεί να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε αρχίσει να κάνει πράξη το ΕΑΜ τότε, στις απελευθερωμένες περιοχές της χώρας. Το όνειρο που τη στοιχειώνει ολόκληρη -είτε το ξέρουμε είτε όχι, αλλά έτσι λειτουργεί η ιστορία- από την εποχή εκείνου. Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Μόλις ελάχιστα χρόνια πριν δεν θα μπορούσαμε καν να ονειρευτούμε ότι θα βρισκόμαστε εδώ. Οπότε το ερώτημα είναι: πόσο έχουμε συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση και πώς πράττουμε σήμερα; Πόσο έχουμε όντως "ωριμάσει βίαια", κατά την εύστοχη φράση του Γιάννη Δραγασάκη (και χρόνια του πολλά), και πώς η "βίαιη ωρίμανση" μπορεί να εκδηλωθεί; Γιατί μέχρι σήμερα αλλιώς είχαμε μάθει να πορευόμαστε.

Σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να πραγματοποιήσουμε μια μεγάλη στροφή. Είμαστε αναγκασμένοι να δεσμευόμαστε, όχι να διεκδικούμε

Είχαμε μάθει να διατυπώνουμε αιτήματα, να τα συναρθρώνουμε και να τα ιεραρχούμε, να τα προβάλλουμε και να μαχόμαστε γι αυτά, να κερδίζουμε μερικά και να χάνουμε άλλα, να διαπραγματευόμαστε, να υποχρεωνόμαστε κάποιες φορές να συμβιβαστούμε για να ξεκινήσουμε και πάλι. Τα αιτήματα απευθύνονταν στον αντίπαλο. Ήταν εκείνος που κυριαρχούσε, εκείνος που αναγκαζόταν να υποχωρήσει ή είχε τη δύναμη να παραμείνει ανένδοτος. Όσα αιτήματα δεν ικανοποιούνταν παρέμεναν ανοιχτά. Και τα πιο πολλά εξακολουθούν να παραμένουν. Και να πολλαπλασιάζονται ραγδαία.

Αν εξαιρέσουμε κάποιους συλλογικούς φορείς και λίγους δήμους, η Αριστερά δεν έχει μάθει να κυβερνά υπό τη δική της σημαία. Δηλαδή να ικανοποιεί στην πράξη τα δικά της αιτήματα υπό τη δική της πολιτική ευθύνη. Να τα ικανοποιεί, μάλιστα, συνδυασμένα και σε συνθήκες ιδιαίτερα σκληρές. Υπό δουλείες που της είναι αδύνατον να ξεπεράσει αμέσως. Και των οποίων η υπέρβαση απαιτεί μακρόπνοο σχέδιο, πλήρως εμπεριστατωμένο.

Σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να πραγματοποιήσουμε μια μεγάλη στροφή. Είμαστε αναγκασμένοι να δεσμευόμαστε, όχι να διεκδικούμε. Είμαστε αναγκασμένοι να αναλάβουμε ρητά πολύ συγκεκριμένες υποχρεώσεις και να ιεραρχήσουμε αυτές, όχι τα αιτήματά μας.

Η στροφή δεν είναι καθόλου εύκολη. Προϋποθέτει γνώση. Γνώση των πραγματικών συνθηκών που θα συναντήσουμε, των δυνατοτήτων που θα οικοδομήσουμε, των αντιστάσεων που θα αντιμετωπίσουμε. Γνώση εις βάθος και γνώση κατά πλάτος.

Η στροφή προϋποθέτει ακόμη, ίσως περισσότερο, ρηξικέλευθες μεγάλες ιδέες και υψηλό φρόνημα. Κυρίως υψηλό φρόνημα. Όχι μόνο στο επίπεδο των κυβερνητικών κλιμακίων αλλά παντού. Σε κάθε κοινωνικό χώρο. Φρόνημα στηριγμένο στη γνώση και στην αλληλεγγύη, φρόνημα ικανό να κατανικά μεγάλες αντιστάσεις. Φρόνημα που θα ωθεί τα πράγματα εκεί όπου επιδιώκουν οι μεγάλες ιδέες μας.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε βαθιά ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι εκεί για να της απευθύνουμε αιτήματα. Ούτε θα βρεθεί εκεί επειδή θα της έχουμε αναθέσει να τα ικανοποιήσει. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι της Αριστεράς αν δεν είναι υπόθεση όλων. Θα έχουμε όντως ωριμάσει όταν ο καθένας και η καθεμιά ανακαλύψουμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξει και πώς μπορούμε να το αλλάξουμε. Και αρχίσουμε να το αλλάζουμε από σήμερα. Με την καθοριστική συνδρομή και την ακλόνητη αλληλεγγύη των διπλανών μας. Διευρύνοντας κάθε μέρα τα όρια του εφικτού. Μόνον έτσι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα τιμήσει το όνομά της. Κι εμείς μαζί της.

Τρία χαρακτηριστικά στάδια στην ερωτική σχέση ενός ζευγαριού ! Χρόνια Πολλά για την χθεσινή γιορτή !!!

Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο και δεν διαρκεί αιώνια σε αυτή τη ζωή (εκτός απ’ τα πλατάνια).

Τρία χαρακτηριστικά στάδια στην ερωτική σχέση ενός ζευγαριού, όσο περνάει ο καιρός.

Από τον πρώτο μήνα, στον πρώτο χρόνο και αργότερα στα δέκα χρόνια πως ο Βαλεντίνος μεταλλάσσεται σε κτήνος.

	1ος μήνας	1ος χρόνος	10 χρόνια
Καφές	Κάθε πρωί	Κάθε Κυριακή	Βαρύ γλυκό, για να πάνε τα φαρμάκια κάτω
Πάνε Μαζί	Σινεμά	Διακοπές	Λαϊκή
Της κατεβάζει	Το βρακί	Τις κουρτίνες	Καντήλια
Φιλιά	Με πάθος, στο στόμα	Παιχνιδιάρικα, στη μύτη	Σαν παπάς, στο μέτωπο
Άγγιγμα στο λαιμό	Ανατριχιάζει	Γαργαλιέται	Χασμουριέται
Χάδια	Προκαταρκτικά	Ερωτικά	Μητρικά
Ευαίσθητο σημείο στο κορμί	Ο λοβός του αυτιού	Το στήθος	Το κότσι στο πόδι
Sex	Κολασμένο	Παραδεισένιο	Τηλεπαθητικό
Μασάζ	Ερωτικό	Χαλαρωτικό	Αυχενικό
Βλέμμα	Λάγνο, πολλά υποσχόμενο	Αινιγματικό, γεμάτο απορίες	Απλανές, της αγελάδας
Πονάει	Όλο το σώμα, απ’ το σεξ	Η μέση, απ’ το γυμναστήριο	Το κεφάλι, απ’ τη μουρμούρα
Φαντασίωση	Γιατρός - Νοσοκόμα	Παρτούζα	Με την παρέα στο Φάληρο για ούζα
Ανάβει τσιγάρο	Μετά το σεξ	Κατά τη διάρκεια του σεξ	Μετά το σεξ του γείτονα
Κούνια	Για εναέρια ερωτικά «παιχνίδια»	Για τον ύπνο του μωρού	Που σε κούναγε
Προφυλακτικά	Με γεύσεις	Με ραβδώσεις	Ληγμένα
Εσώρουχα	Δαντελωτά	Μεταξωτά	Ξεχειλωμένα
Κάλτσες	Διχτυωτές	Σοσόνια	Τρύπιες
Προσποιείται	Ότι δεν έχει αναστολές	Ότι έχει οργασμό	Ότι έχει περίοδο
Καίγεται	Από πόθο	Απ' τον πυρετό	Η γούνα του
Τραβάει	Τα μαλλιά στο σεξ	Μαλακία	Μεγάλο ζόρι
Χτυπάει	Τον κώλο στο σεξ	Το χέρι στο τραπέζι	Το κεφάλι στο τοίχο
(του) Δίνει	Και καταλαβαίνει	Λίγη σημασία	Τόπο στην οργή
Πίνει	Σφηνάκια τεκίλα	Σόδα για να χωνέψει	Για να ξεχάσει
Κοιτάει	Επίμονα	Πονηρά	Άλλους
Μυρίζει	Κολόνια	Μπαρούτι	Η αποχέτευση
Ανυπομονεί	Να ανταμώσουν	Να γυρίσει σπίτι	Να εξαφανιστεί για πάντα
Θα σε πάρει	Από παντού	Τηλέφωνο να ρωτήσει τι μαγείρεψες	Και θα σε σηκώσει
Δείπνο	Μύδια σαγανάκι	Τραχανά	Αρχίδια καπαμά
Μετά το φαγητό	Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό	Ανάβει τσιγάρο	Ρεύεται
Αποτρίχωση	Στο μπικίνι	Στη γάμπα	Στο μουστάκι
Στο δρόμο	Χεράκι χεράκι σαν ερωτευμένοι	Αγκαλιά σαν παλιόφιλοι	Αγκαζέ σαν συμπεθέρες
Στον ύπνο	Μουγκρίζει	Ροχαλίζει	Κλάνει
Τζάκι	Γυμνοί στη φλοκάτη	Παϊδάκια στη θράκα	Ενεργειακό που είναι οικονομικό
Γιορτάζουν	Τον Άγιο Βαλεντίνο	Την ονομαστική τους εορτή	Τις εθνικές επετείους
Βούλωσε	Η μπανιέρα	Η αρτηρία της καρδιάς	Το στόμα σου!
Κλαίει	Από ευτυχία	Από τα κρεμμύδια	Από τα νεύρα
Κάνει	Τα πάντα	Ό,τι προλαβαίνει	Τα στραβά μάτια
Να θυμηθεί	Την επέτειo	Να πληρώσει τη ΔΕΗ	Να ξεχάσει

Ich bin ein Berliner ....

Εuropeans against the political system

http://www.facebook.com/#!/eagainst