 |
| του Απ. Κακλαμάνη |
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Χριστός Ανέστη!
Με καθυστέρηση σκόπιμη, λόγω του συμβολισμού της
Κυριακής του «άπιστου Θωμά», σκέφτηκα να σας στείλω σήμερα τις πασχαλιάτικες
ευχές μου για υγεία και κουράγιο, που χρειαζόμαστε όλοι, στους δύσκολους αυτούς
καιρούς.
Ο συμβολισμός της
επιμονής του πιστού μαθητή του Ιησού, να μην πείθεται από τις διαβεβαιώσεις των
άλλων αποστόλων, επιφυλασσόμενος να πιστέψει την Ανάστασή Του μόνον,
όταν θα ψηλαφίσει στο Σώμα Του τα σημάδια των καρφιών – «τον τύπον των ήλων»-
της Σταύρωσης, αξίζει να εκλογικευθεί από όλους μας.
Οφείλουμε, ως δημοκρατικοί
και υπεύθυνοι πολίτες, να μη δεχόμαστε και να μην υιοθετούμε σαν
αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, χωρίς να διερευνούμε το «πόθεν και γιατί», ό,τι
διαβάζουμε ή ακούμε από ΜΜΕ, ελεγχόμενα απολύτως από επιχειρηματίες ενός
τραπεζοεκδοτικού συμπλέγματος συμφερόντων, που κηδεμονεύει την πολιτική και
οικονομική ζωή της χώρας, διαμορφώνοντας
και χειραγωγώντας την κοινή γνώμη.
Δεν επιθυμώ να επαναλαμβάνομαι, αλλά την ΑΛΗΘΕΙΑ αυτή την ξεχνάμε, δυστυχώς, όταν «στηνόμαστε» μπροστά στο «χαζοκούτι» και
ακούμε τους «ενημερωτές» μας, τους «πανελίστες» ή τους «παραθυρόβιους» δήθεν
πολιτικούς!
Έτσι, όμως, ήταν πολύ εύκολο, με επικεφαλής τις ηγεσίες, πολιτικές,
κοινωνικές, πνευματικές, όταν πριν από 5 χρόνια ξέσπασε ένας οικονομικός, δηλ.
ολομέτωπος πόλεμος, η παγκόσμια οικονομική κρίση, και χτύπησε αδύναμες
οικονομίες και χώρες, όπως η δική μας, αντί να «βάλουμε πλάτη» όλοι – όπως έκαναν η γενιά του ’40, που έτρεξε στο
μέτωπο ακόμα και με δικτατορία Μεταξά! - να ακούσουμε όχι τη φωνή της πατρίδας,
αλλά να υιοθετούμε θεωρίες συνωμοσίας για την τότε κυβέρνηση. Και αντί να εξατομικεύουμε
τις ευθύνες καθενός για ό,τι έφταιξε που φθάσαμε ως εκεί, καταφύγαμε οι πιο
πολλοί είτε στη γενική ενοχοποίηση «όλοι ίδιοι είναι», «όλοι μαζί τα φάγαμε» ή
για το τι θα κάνουμε, υιοθετήσαμε τα ακόμα πιο εύκολα, όπως «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», «να πληρώσουν οι
πλούσιοι», «να καεί το μπ... η Βουλή» κ.ο.κ.
Έτσι, όταν Ιρλανδοί και Πορτογάλοι δανείστηκαν με μνημόνια,
αλλά σε 2 χρόνια βγήκαν στις αγορές, όπως θα γίνει μέσα στο 2015 και με την
Κύπρο, εμείς πιστέψαμε ότι το «μνημόνιο» που οι πλείστοι δε διάβασαν καν, έπεσε
από τον ουρανό και χειροκροτούσαμε
εκείνους που, είτε ως βουλευτές, είτε ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ,
«λιποταχτούσαν», δηλώνοντας… «αντιμνημονιακοί» ή υπονόμευαν την τότε κυβέρνηση
που στάθηκε όρθια κι απέτρεψε την άτακτη χρεοκοπία της χώρας, μέχρι να χάσει
την αυτοδυναμία της στη Βουλή, για να έλθουν οι κ.κ. Σαμαράς, Τσίπρας και
Καμμένος, ύστερα από τις δύο καταστροφικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, να
μας… σώσουν!
Έτσι, επιβραβεύσαμε τα «αντιμνημονιακά» κόμματα που, αντί να
κάνουν ό,τι έκαναν τα κόμματα της Πορτογαλικής, ή Ιρλανδικής και Κυπριακής
αντιπολίτευσης, υπόσχονταν στο λαό που υπέφερε από τα μέτρα που επέβαλαν οι
δανειστές για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους και όχι «την Ακρόπολη και τα νησιά
μας…», είτε τα «Ζάππεια 1,2 και 3» και τα «ισοδύναμα των 17 δις € (!) οι μεν,
είτε ότι «με ένα νόμο, ένα άρθρο» θα καταργήσουν τα «μνημόνια» και όλους τους
«εφαρμοστικούς νόμους» οι δε!..
Φίλες και φίλοι,
Δεν θα χρειαζόταν τίποτε να σας γράψω από όλα τα παραπάνω, αν με πόνο
και ανησυχία δεν έβλεπα ότι συνεχίζεται μια από τις κυριότερες αιτίες
που μας έφεραν ύστερα από 5 χρόνια και πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο ως
εδώ.
Ο λαός έχει αποκάμει. Η φτώχεια, η ανεργία, η κατάθλιψη από τα
αντιμετωπίσιμα επίπεδα της άνοιξης και του καλοκαιριού του 2010 έφθασαν σε
δυσθεώρητα ύψη.
Όμως, ό,τι έκαναν ως αντιπολίτευση τότε, οι σήμερα κυβερνώντες
κάνουν ως αντιπολίτευση σήμερα οι μετά τις καταστροφικές διπλές εκλογές του
2012 κυβερνήσαντες, από τους οποίους κάποιοι (η ηγεσία της Ν.Δ) έκαναν ως
αντιπολίτευση και από το 2010 μαζί με
τους σήμερα κυβερνώντες.
«Τι(ς) πταίει;» για όλα αυτά; «Τι να κάνουμε;» εμείς οι απλοί πολίτες, θα
ρωτάτε δικαιολογημένα. Προφανώς, δε «φταίει το κακό το ριζικό μας», ούτε «ο
θεός που μας μισεί» σαν τους «Μοιραίους» του Κ. Βάρναλη.
Φταίει πρώτα- πρώτα
ότι στα 40 χρόνια από τη μεταπολίτευση, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας δε
στηρίζεται στη συνειδητή και ενεργό συμμετοχή των πολιτών σε κόμματα που
οργανώνονται και λειτουργούν, όχι υπό την «ενός ανδρός αρχή» αλλά, με δημοκρατικές
διαδικασίες από τη βάση ως την κορυφή.
Αυτό είχαμε διακηρύξει όσοι, με τον
Ανδρέα Παπανδρέου επικεφαλής – 150 όλοι κι όλοι – στις 3 Σεπτέμβρη 1974 ως
βασική αρχή του ΠΑΣΟΚ, που σιγά-σιγά ατόνησε, αντί να το υιοθετήσουν όλα τα
κόμματα, όπως υιοθέτησαν και τον τύπο του «μαζικού» κόμματος στη θέση των
«κομματαρχών».
Δυστυχώς, πλέον, οι πολίτες, «χειραγωγούμενοι» συχνά από τα ΜΜΕ και τα
συμφέροντα που υπηρετούν, γίνονται απλοί οπαδοί και ψηφοφόροι της «ενός ανδρός
αρχής» του οποιουδήποτε καλού ή κακού «Αρχηγού», που έχει την «αυλή» του και «ανέρχεται»
ή «κατέρχεται» από εκεί, συχνά κατά τη βούληση των ίδιων συμφερόντων, όταν,
δικαίως ή αδίκως, χάνει τη δυνατότητα στη φάση της ανόδου, όχι να εκφράζει με
συνέπεια και αποτελεσματικότητα, αλλά να «ελέγχει» με την «αυλή» του την
κομματική και κοινωνική βάση.
Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο στους σήμερα κυβερνώντες, να δεχτούν ότι
έκαναν τραγικά λάθη για να φθάσουν στην εξουσία – που διαπιστώνουν τώρα ότι
είναι ένα «αδειανό πουκάμισο» - και στη σημερινή αντιπολίτευση να μην κάνει τα
ίδια ή παρόμοια λάθη.
Γιατί, όπως λειτουργεί η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας, με κόμματα-
σκελετούς, μια τέτοια παραδοχή σημαίνει «διαδοχή» από τους αναμένοντες
«δελφίνους», που έχουν, ήδη, περάσει στην κοινή γνώμη ως αξιόλογες
προσωπικότητες, οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ.
Φίλες και φίλοι,
Με λύπη και ανησυχία παρακολουθώ την περίφημη
«διαπραγμάτευση» της νέας κυβέρνησης με τους δανειστές μας και τη στάση τόσο
της Αντιπολίτευσης, όσο και των εταίρων και δανειστών μας. Χωρίς δισταγμό, τη
χαρακτηρίζω σαν θέατρο. Όσα εκατέρωθεν, επί μήνες τώρα, «σερβίρονται», μου
θυμίζουν την περίπτωση επικείμενου διαζυγίου ή έστω «χωρισμού από τραπέζης και
κλίνης» ενός ζεύγους, όταν καθένας από τους δύο προετοιμάζει τους δικούς του ή
τα παιδιά τους, αποδίδοντας την ευθύνη στην άλλη πλευρά.
Ακόμη κι αν αποτραπεί το «διαζύγιο», το περίφημο Grexit, με ανησυχεί πολύ το
γεγονός ότι, για να μην αναλάβει ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Καμμένος των
ΑΝΕΛ το περίφημο «πολιτικό κόστος» λέγοντας την ΑΛΗΘΕΙΑ στο λαό,
προετοιμάζονται να μεταφέρουν στην πλάτη του λαού, όχι μόνο τα βάρη ενός νέου
μνημονίου (ή συμφωνίας!..) αλλά και την ευθύνη του κάθε άλλου παρά έντιμου ή
«αμοιβαίως επωφελούς» συμβιβασμού, που θα υποχρεωθούν να κάνουν.
Διερωτώμαι γιατί πρέπει να προηγηθεί το οικονομικό και
πολιτικό κόστος νέων εκλογών ή δημοψηφίσματος, τώρα; Για να ταπεινωθεί
κι άλλο, μη μπορώντας να συμφωνήσει, ο ταλαιπωρημένος λαός μας;
Στο μεταξύ, η κατάρρευση της Οικονομίας συντελείται
ραγδαία, λόγω και της εκβιαστικής ασφυξίας εκ μέρους της Ε.Κ.Τ. Γεγονός που διευκόλυνε ή σκόπιμη καθυστέρηση
της «διαπραγμάτευσης» από την ελληνική πλευρά, που προτίμησε να περνάει ο
καιρός, ώστε σιγά- σιγά να πεισθεί η χειραγωγούμενη κοινή μας γνώμη για το
αναπόφευκτο της νέας επώδυνης συμφωνίας (δάνειο και μνημόνιο) ή του «διαζυγίου»
και την «ευθύνη» της άλλης πλευράς! Και ενώ για την απάμβλυνση του οξύτατου
δημοσιονομικού προβλήματός μας και των άδειων ταμείων, υποτίθεται ότι κυνηγούν
τους φοροφυγάδες για να εξασφαλίσουν έσοδα στα δημόσια ταμεία, όπως είπε ο
υπουργός Επικρατείας, έχουν μεν βρει 5.500 από αυτούς που έχουν μεταφέρει
κεφάλαια στο εξωτερικό αλλά, ακόμη «ψάχνουν, να βρούνε τα λεφτά»!
Κι όμως, παραμένει
αναπάντητη και από τη σημερινή κυβέρνηση και τον υπουργό Οικονομικών κ.
Βαρουφάκη, στον οποίο, όπως σας ενημέρωσα, την ανέπτυξα λεπτομερώς σε συνάντησή
μας, η γνωστή πρότασή μου να νομοθετηθεί τώρα, μαχητό τεκμήριο για
μεγάλα κεφάλαια συνολικώς εκατοντάδων δις €, που μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό
κατά τη διάρκεια της κρίσης – υπάρχουν οι σχετικές λίστες στο υπουργείο
Οικονομικών και στη Γ.Γ. Εσόδων – ότι θεωρούνται μη δηλωθέντα, εκτός αν
προσκομιστούν οι αντίστοιχες δηλώσεις εισοδήματος των ιδιοκτητών τους και να
επιβληθεί φόρος 30-40%, μειούμενος στο 50% αν μεταφερθούν αμέσως και επενδυθούν
για μια 5ετία τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Φοβούμαι ότι θα έχει την ίδια τύχη που είχε αυτή η
πρόταση και από την κυβέρνηση Σαμαρά και τον τότε υπουργό Οικονομικών κ.
Χαρδούβελη, που ουδέποτε προσήλθε στη Βουλή για ν’ απαντήσει σε αυτή, αφού,
όπως απεκαλύφθη, είχε κι αυτός μεταφέρει τα κεφάλαιά του στο εξωτερικό!!!
Φίλες και φίλοι,
Όπως γνωρίζετε, δεν
έθεσα υποψηφιότητα στις περασμένες εκλογές, ύστερα από 40 χρόνια συνεχούς
βουλευτικής μου θητείας, για την οποία είμαι πάντοτε ευγνώμων στους πολίτες της
Β’ Περιφέρειας της Αθήνας και πολλούς από σας.
Μου ήταν ιδεολογικά, πολιτικά
και συνειδησιακά αδύνατο αντί να αγωνίζομαι, όπως έκανα πάντοτε και με
αποτελεσματικές παρεμβάσεις μου, για τη διατήρηση της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, να
πάρω μέρος τασσόμενος με τη μια ή την άλλη πλευρά σε έναν «εμφύλιο» ντροπής για
όσους τον επεδίωξαν και πρωτοστάτησαν σ’ αυτόν για λόγους προσωπικούς αν όχι
και ιδιοτελείς.
Το γεγονός ότι με τη θέλησή μου δεν αποτελώ μέλος της
Βουλής αυτής της περιόδου, δεν με απαλλάσσει μέχρι τις επόμενες εκλογές από το
καθήκον να παραμένω ενεργός πολιτικά, συμμετέχοντας στα κοινά. Ούτε μπορεί,
επίσης, να ατονήσει το ενδιαφέρον και η αγωνία μου για την πορεία της χώρας και
τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ως έθνος και ως κοινωνία, ούτε η
ανησυχία μου για ενδεχόμενους κινδύνους στο εξωτερικό μέτωπο και την εσωτερική
και εξωτερική ασφάλεια της πατρίδας μας.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, να μου συγχωρήσετε, γιατί, με την ευκαιρία των
πασχαλιάτικων ευχών μου, σας έβαλα και στον κόπο να προβληματιστείτε, όχι και
τόσο ευχάριστα, με όλα όσα ελπίζω ότι είχατε την υπομονή να διαβάσετε.
Κλείνοντας, πιστεύω ότι κατανοείτε και την προσπάθειά μου να συμβάλω,
όπως μπορώ, στη συμφιλίωση και την επανασυσπείρωση, όλων όσοι παραμένουν μέσα
στις γραμμές της προοδευτικής και ιστορικής παράταξής μας, αλλά και στην
επιστροφή όλων όσοι, είτε αμέσως μετά το
ξέσπασμα της κρίσης, είτε λόγω του πρόσφατου «εμφυλίου», απομακρύνθηκαν όχι για
λόγους ιδιοτελείς – όπως ορισμένα, «κορυφαία», μάλιστα, στελέχη, που καταπρόδωσαν τις αξίες της
Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη και καπηλεύτηκαν την εμπιστοσύνη των
μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ – στράφηκαν είτε προς τη Δεξιά, είτε προς την
«Αριστερά». Η Πατρίδα μας έχει ανάγκη ανασυγκρότησης και επανενδυνάμωσης σε
δημοκρατικές, όχι αρχηγικές, βάσεις, διαδικασίες και αξίες του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο έτσι μπορούν να αποτραπούν τα χειρότερα, όπως ένας νέος διχασμός του
λαού μας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
