Όταν ασκείς κριτική σε μια δημόσια πράξη, παράλειψη ή αντιπαρατίθεσαι με μια αντίληψη, μια νοοτροπία, μια πρακτική της εξουσίας πάντα θα υπάρχει το υποκείμενο ή το αντικείμενο - πρόσωπο ή φορέας - αυτού που στηλιτεύεις ή κριτικάρεις κατά την άποψή σου.
Λες ας πούμε: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΟΦΕΛΕΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Είναι δυνατόν να βγει η Eurobank και να απαιτήσει να ανακαλέσεις γιατί την θίγεις; Και για να μην την θίγεις δεν θα λες ότι η κυβερνητική πολιτική ευνοεί τις τράπεζες; ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ;
Λες: Ο Δήμος Χαλανδρίου έχει 17 εκ ταμειακά διαθέσιμα να κάθονται στην Alpha Bank.
Είναι δυνατόν να .... παρεξηγείται η Alpha Bank;;;
Λες: Η δημοτική πολιτική στο Χαλάνδρι είναι εντελώς παλαιοκομματική και περιστρέφεται γύρω από την ρουσφετολογική εξυπηρέτηση μιας μερίδας της τοπικής κοινωνίας που επιλέγεται με βάση τα πολιτικά - παραταξιακά κριτήρια της πλειοψηφίας. Για να το τεκμηριώσεις αναδεικνύεις παραδείγματα προκλητικού υποκειμενισμού στις πράξεις της εξουσίας.
Διορισμούς ηχοληπτών, επιλογές χορηγών χωρις χορηγία, εξόντωση αθλητικών σωματείων, αποβολές πολιτιστικών φορέων κλπ
Ας πούμε δείχνεις δυο πόρτες στην Αποστολοπούλου, δύο χώρων που αντιμετωπίζονται με διαμετρικά αντίθετο τρόπο προς όφελος της μίας - πολιτικά φιλικής - πόρτας την ώρα που η άλλη πόρτα οδηγείται στην καταστροφή.
Είναι δυνατόν να μην μπορείς να το κάνεις αυτό γιατί η ωφελούμενη πόρτα θα το πάρει .... προσωπικά και θα παριστάνει την θιγμένη;
Και θα απαιτεί να μην αναδείξει κανείς το πολιτικό ζήτημα που αφορά το δημόσιο για να μην παρεξηγηθεί ο... ωφελούμενος.
Που θα έχει την απαίτηση να είναι ωφελούμενος αλλά να μην το καταλαβαίνει και κανείς;
Που θα έχει την απαίτηση να μην θεωρείται καν ωφελούμενος αλλά να θεωρεί ότι το αποκλειστικό προνόμιο που του παραχωρεί η εξουσία το έχει κερδίσει με κάποιο τρόπο που μόνο εκείνος κατανοεί;
Και που ακριβώς επειδή δεν θες να τον στοχοποιήσεις ως υπεύθυνο για την λάθος ασκούμενη πολιτική ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αφού γνωριζεις ότι την ευθύνη έχουν βεβαίως εκείνοι που εξελέγησαν για να λαμβάνουν τις αποφάσεις με δικαιοσύνη, ισότητα και ισονομία, δεν τον κατονομάζεις.
ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΦΟΒΑΣΑΙ αλλά γιατί θέλεις η κριτική σου να μην πηγαίνει στο σαμάρι αλλά στον γάιδαρο.
"ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΥΠΟΝΟΕΙΣ" σου λέει ο άλλος και εγώ δεν θέλω να με υπονοείς.
"Εμένα έβαλαν στο site" σου λέει άρα άμα πεις για το site λες για μένα.
(λογική συνέχεια της μεταβατικής ιδιότητας στις ευθύνες θα ήταν: "που είμαι μουσικός, άρα κατηγορείς όλους τους μουσικούς που είναι καλλιτέχνες, άρα κατηγορείς όλους τους καλλιτέχνες ....)
Σκέφτεσαι αναγνώστη μου να φτάσει η δημοσιογραφία σε εκείνο το επίπεδο που δεν θα μπορεί να γραφτεί οτιδήποτε ο καθείς θα θεωρεί ότι τον περιλαμβάνει, τον υπονοεί και θα αξιώνει να ανακαλείται "αμέσως";;;;
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.
Αυτά που επιχειρούν να κάνουν για να μας φιμώσουν και να περιορίσουν την κριτική μας προς το τοπικό κατεστημένο - είτε το κομμάτι του που είναι στο προσκήνιο, είτε το κομμάτι του που είναι στο παρασκήνιο - αν δεν ήταν πολύ επικίνδυνα για την δημοκρατία θα είχαν πραγματικά μεγάλη πλάκα.
Τους έχουμε ανοίξει διάπλατα την πόρτα να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα στην κριτική μας, εδώ στο δικό μας μέσο, ενώ στα πολλά κρατικοδίαιτα δικά τους δεν φιλοξενείται μία σειρά - όχι δική μας, των ελαχίστων - αλλά ούτε καν των μεγάλων δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης για να δούμε τι στο διάλο λένε.
Και αντί να αντιπαραθέσουν ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ - αν έχουν - αρχίζουν κάτι σάλια - μίξες χαρακτηρισμούς, απειλές, ύβρεις και κλαψουρίσματα.
Και στο τέλος ανακατεύουν και .... (πολιτικά) αμάχους.
"Τα παιδιά του ....."
ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΑΠΟ ΟΣΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ή ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ!
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
ΕΙΝΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΚΩΛΟΦΥΛΛΑΔΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΖΥΜΩΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΣΟΥΡΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, πιστεύοντας ότι ενοχλούμε!
ΟΚ! ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ!
Αυτό θέλουμε.
