Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Έλα Βρε! Δεν το πιστεύω ... Γίνονται τέτοια πράγματα; Δηλαδή δεν τα λένε μόνο οι τρελοί αυτά ή τρελάθηκαν και άλλοι;


Με «μεσάζοντες» η Διανομή Τροφίμων «Χωρίς Μεσάζοντες» σε Δήμους της Αττικής




Μείζων θέμα έχει προκύψει στο Δήμο Ηρακλείου Αττικής, με αφορμή την απόφαση της δημοτικής αρχής να παραχωρήσει στην ιδιωτική εταιρεία «Κοινωνική Εξέλιξη» την διοργάνωση της «Λαϊκής Αγοράς Χωρίς μεσάζοντες»…!
Σύμφωνα μάλιστα με την αντιδήμαρχο Χαιδαρίου , Μαρία Γαλακτοπούλου η ίδια εταιρεία διοργανώνει την διανομή και στους δήμους Χαλανδρίου, Κηφισιάς, Γέρακα, Περάματος και Χαϊδαρίου…!

Συνελήφθη για φορολογικές παραβάσεις η σύζυγος και ο αδελφός του Γερ. Γιακουμάτου


Στη σύλληψη του αδελφού του βουλευτή της ΝΔ Γεράσιμου Γιακουμάτου, Δημήτρη καθώς και της συζύγου του βουλευτή Ελένης Θεοδώρου για χρέη που αφορούν στον οίκο ευγηρίας «Αγιος Χαράλαμπος» που διατηρεί η οικογένεια στο Νέο Ψυχικό προχώρησε η ΕΛΑΣ.



Κατόπιν ελέγχου που πραγματοποίησε η οικονομική αστυνομία, διαπιστώθηκαν παραβάσεις φοροδιαφυγής.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας κρατούνται σε εκέλεση παραγγελίας του αρμόδιου εισαγγελέα πλημμελειοδικών Αθηνών δύο άντρες 65 και 52 ετών και δύο γυναίκες 54 ετών για φορολογικές παραβάσεις σε ανώνυμη εταιρεία παροχής υπηρεσιών.

Πηγές της ΕΛ.ΑΣ ανέφεραν ότι πρόκειται για τον αδελφό του βουλευτή και τον λογιστή της επιχείρησης οι οποίοι αρχικά παραδόθηκαν και στη συνέχεια συνελήφθηκσαν, ενώ σε ότι αφορά τις δύο γυναίκες είναι η σύζυγος του κ. Γιακουμάτου και η υπεύθυνη λειτουργίας της επιχείρησης.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω εκ μέρους της Πρωτοβουλίας μας και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας. Στις 24 Ιουλίου της προηγούμενης χρονιάς, προχωρήσαμε στη δημοσίευση ενός προσχεδίου διακήρυξης που σήμερα το οριστικοποιούμε ύστερα από συζήτηση με πολλούς φίλους και φίλες και καλούμε κάθε Δημοκράτη και Προοδευτικό πολίτη να δώσουμε από κοινού τη μάχη για να συμβάλλουμε στην προσπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού καθώς και άλλων πολιτικών δυνάμεων για την δημοκρατική και προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση.
Πρώτα από όλα είμαστε δίπλα στους απολυμένους ανθρώπους από την εργασία τους, στους ανέργους,, στους ανθρώπους που έχουν μήνες να πληρωθούν, στους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια, στους ανθρώπους που καταστράφηκαν τα εισοδήματα τους και οι επιχειρήσεις τους, στους άστεγους, στους νέους πτυχιούχους και επιστήμονες της χώρας που ματαιώνονται τα όνειρα και οι...
επιδιώξεις τους και συνολικά, σε κάθε δοκιμαζόμενο συμπολίτη μας.
Η παγκόσμια κρίση διεθνώς συνεχίζεται με επιβράδυνση και με πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Καθότι τα χρηματοπιστωτικά δίκτυα επιμένουν να συγκεντρώνουν τεράστιο πλούτο χρηματοπιστωτικό με χειραγώγηση και άνοδο των χρηματιστηρίων, δημιουργώντας το έδαφος για νέες φούσκες. Επίσης, η επιθετική προσπάθεια των κεφαλαίων να επιτύχουν αύξηση του ποσοστού κέρδους επιβάλλοντας συνθήκες «κινεζοποιησης» με όρους περιβαλλοντικού, οικονομικού και κοινωνικού ντάμπινγκ, είναι ο δεύτερος παράγοντας περαιτέρω όξυνσης της κρίσης διεθνώς, στην Ε.Ε. και στη χώρα μας.
Το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων μετατοπίζεται σήμερα γεωστρατηγικά στην ΝΑ Ασία και τον Ειρηνικό. Παράλληλα, η πολιτική των πλεονασμάτων της Κίνας σε βάρος των άλλων οικονομιών, έχει αναθεωρηθεί στην Κίνα τόσο λόγω εσωτερικών ανακατατάξεων αλλά και λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την αμερικάνικη οικονομία ενώ η Γερμανία επιμένει στην πολιτική πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών της Ε.Ε. Η πολιτική αυτή πρέπει να ηττηθεί.
Στην Ε.Ε., η επιθετικότητα των νεοφιλελεύθερων επιλογών, της γερμανικής ολιγαρχίας και της πολιτικής ελίτ και με τη συγκρότηση της νέας Κυβέρνησης συνασπισμού που προωθεί την ίδια πολιτική, ήδη βρίσκει αντιμέτωπους εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες καθώς και ηγεσίες όχι μόνο προοδευτικές αλλά και συντηρητικές.
Είναι προφανές γιατί ο ελληνικός λαός και η νεολαία θα πρέπει να εντείνουμε τη μάχη για την απομόνωση και την συντριπτική ήττα αυτής της πολιτικής.
Στην Ελλάδα η κρίση βαθαίνει. Αυτό το βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία. Το συντηρητικό μνημονιακό μπλοκ περί άλλα τυρβάζει. Αλλού είναι η χώρα και αλλού μια απομονωμένη πλέον κυβερνητική ηγεσία  δίνει μάχες οπισθοφυλακών με φαιδρές περιθωριακές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις σε σύμπραξη με ορισμένα δίκτυα των ΜΜΕ που αν και πανικόβλητα, ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι θα ηττηθούν και ως αντίληψη και ως συμφέροντα και ως κατάπτωση στο δημόσιο βίο.
Ενόψει της νέας πορείας που διαμορφώνει ο ελληνικός λαός και η νεολαία σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση, ορισμένοι κύκλοι από την πολιτική ελίτ προωθούν τη θεωρία του «ω γέγονε, γέγονε» και ήδη επιχειρούν ανεπιτυχώς την «εθνική πολιτική ενότητα», ως ανάχωμα στα πλαίσια της πολιτικής οπισθοφυλακών προκειμένου να διασώσουν τόσο τα παρασιτικά συμφέροντα που αποτελούν ένα από τα βασικά αίτια της κρίσης στη χώρα όσο και να αποπροσανατολίσουν στα καθοριστικά. Ότι δηλαδή, έχει διαλυθεί η παραγωγική βάση της χώρας με πολιτικές ευθύνες αλλά και με ευθύνες επιχειρηματικών κύκλων. Ότι το πάρτι της φοροδιαφυγής και της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν είχε όρια. Και τον τρίτο παράγοντα της κρίσης που αφορά στη διαφθορά και αυθαιρεσία, αποτελεί μεν θετική εξέλιξη η επιμονή δικαστικών λειτουργών να καταλύσουν την ατιμωρησία αλλά γνωρίζουμε ότι ορισμένοι κύκλοι παραμένουν στο απυρόβλητο.
Οι παλινωδίες και οι εκκρεμότητες αυτές στην πάταξη της διαφθοράς διευκολύνει ένα μαύρο και συντηρητικό μέτωπο που επιδιώκει να δηλητηριάσει την ελληνική κοινωνία και να οδηγήσει σε δυσπιστία τους πολίτες έναντι της Πολιτικής και των αρχών της, εναντίον δικαίων και αδίκων.
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν είναι όλες οι πολιτικές το ίδιο. Υπάρχουν έντιμοι και διεφθαρμένοι. Υπάρχουν προοδευτικοί και συντηρητικοί πολιτικοί και αγωνιστές.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δοκιμάζεται και παρόλο που προσπαθεί να εξασφαλίσει πρώτα από όλα, την επιβίωση του προετοιμάζει και τις επόμενες θετικές εξελίξεις. Για να αναδείξει δημιουργικές και δημοκρατικές περιφερειακές διοικήσεις στις επερχόμενες εκλογές της Τ.Α. και να επιλέξει έντιμους και προοδευτικούς Δημάρχους στη χώρα. Να ξαναφέρει την Αυτοδιοίκηση στον τόπο που καταλύθηκε και υποκαταστάθηκε από μηχανισμούς «έτερο-διοίκησης» μέσα και έξω από τη χώρα. Δεύτερον, να οδηγήσει σε ήττα τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ και ιδιαίτερα του μεταλλαγμένου πλέον, πρώην ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων τους μανδαρίνων τους συστήματος. Και τέλος, για να ανοίξει το δρόμο σε μια μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές για να ανακτήσει η χώρα τις δυνάμεις της και τις δυνατότητες της.
Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν η πόλωση, τα διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που προωθούν ορισμένες δυνάμεις και που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Η πρακτική των μετώπων και των συμμαχιών για να φύγει η Δεξιά, την έχουμε γνωρίσει.
Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.
Εκ των προτέρων και έγκαιρα, έχουμε μιλήσει με εντιμότητα για την κρίση στη χώρα και στην Ε.Ε.
Εκ των προτέρων, είχαμε μιλήσει για το διεθνή χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού-καζίνο, και για τις δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Το καθοριστικό ζήτημα όσον αφορά την έξοδο από την κρίση ήταν και εξακολουθεί να είναι: σε ποια κατεύθυνση, υπέρ ποιών συμφερόντων, με ποιες πολιτικές επιλογές και με ποιες κοινωνικές δυνάμεις.
Υπό συνθήκες, καπιταλιστικής και υποβόσκουσας γεωπολιτικής κρίσης, η χώρα βρίσκεται σήμερα σε μια μεγάλη καμπή, η Δημοκρατία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί, ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο και οι δεξιές-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις ασκούν πολιτική αντίθετη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν η οικονομική ολιγαρχία, η διαπλοκή και  χειραγώγηση σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών.
Η κρίση πρωτίστως, έχει στη βάση της τη νέο-συντηρητική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική, που σωρεύει κέρδη για τον παρασιτισμό και ζημιές για τους λαούς. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Αιχμή της κρίσης στη χώρα αποτελούν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα μνημόνια λιτότητας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και κατάλυσης δικαιωμάτων.
Πρώτο λοιπόν, κεντρικό ζήτημα είναι η επικράτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και η ήττα της Προοδευτικής πολιτικής. Μετά ακολουθούν οι αφηγήσεις. Γιατί αν δεν πούμε για τα αίτια της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης δεν θα βρούμε το δρόμο της δημοκρατικής και προοδευτικής πολιτικής που χρειάζεται η χώρα, η ελληνική κοινωνία και η ΕΕ για την έξοδο από αυτή. Όσο λοιπόν, θα την ασκούν, η πολιτική αυτή θα συνεχίζει να αναπαράγει τα αδιέξοδα στη χώρα. Πουθενά στον κόσμο η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν έδωσε λύσεις και διέξοδο. Δεν μας χρειάζονται αποσιωπήσεις.
Πέραν της ήττας από τον νεοφιλελευθερισμό, έχουμε ήττα της ίδιας της Πολιτικής συνολικά από τις διεθνείς αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφαλαίο, τις πιο σκληρές μερίδες της ολιγαρχίας των χωρών τους και των αντίστοιχων συμφερόντων πολυεθνικών τραπεζικών δικτύων που επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παραγωγής, των παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο.
Η κρίση λοιπόν, είναι καθοδηγούμενη και ελεγχόμενη από αυτούς που τη δημιούργησαν. Δηλαδή, τις χρηματοπιστωτικές ελίτ και από πολιτικούς ενεργούμενα τους.
Η κρίση είναι  επίσης οικονομική και κοινωνική. Καθήκον μας είναι να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε την Οικονομία στην Ελλάδα και στην Ε.Ε., απέναντι σε δύο βάρβαρες κερδοσκοπικές και μεσαιωνικές επιδιώξεις των χρηματιστηριακών και τοκογλυφικών κεφαλαίων. Αυτές αφορούν στην περαιτέρω συγκέντρωση πλούτου και στην διαρκή απαίτηση να ανέλθει το μέσο ποσοστό κέρδους κεφαλαίων με την κατάλυση κάθε δικαιώματος και κάθε διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και των νοικοκυριών τόσο στη χώρα μας όσο και στην ευρωπαϊκή ήπειρο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Είναι κρίση ηγεσίας. Ηγεσίας κατώτερης των περιστάσεων που υποτάχθηκε σε εκβιασμούς ή συνομολόγησε με συμφέροντα αντίθετα προς αξίες και αρχές που αφορούν σε δημοκρατικές κοινωνίες. Πρωταγωνιστές αυτής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας είναι τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης και βέβαια ενσωματωμένη σε αυτή την στρατηγική είναι και η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που αποτελεί διαχειριστική δύναμη αυτής της πολιτικής.
Επιβεβαιώνεται έτσι, και η ιστορική θέση ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι μια προσπάθεια διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά μια έντεχνη έκφραση ενός κόμματος του συστήματος. Να υπενθυμίσουμε σχετικά, την δικαιωμένη τοποθέτηση του Α. Παπανδρέου ότι «η Σοσιαλδημοκρατία έχει τόση σχέση με τον Σοσιαλισμό, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο».
Κρίσιμο θέμα που αφορά στη χώρα μας όπως και άλλες χώρες, αποτελεί επομένως, το γεγονός ότι εμφάνισαν την κρίση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ως κρίση χρέους ενώ αυτή είναι το αποτέλεσμα όχι το αίτιο.
Χρειαζόμαστε λοιπόν, πολιτική απάντηση σε αυτό που ως ένα βαθμό έχει επιχειρηθεί σε άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. Όλα τα άλλα ακολουθούν. Καθώς το ζήτημα ήταν ότι εφόσον δεν υπήρχε πολιτική ηγεσία αντι- νεοφιλελεύθερη στην ΕΕ και κυρίαρχη δύναμη στην Ε.Ε. ήταν οι αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι δανειστές, αυτοί θα έθεταν τους όρους.
Το μνημόνια, το μεσοπρόθεσμό πρόγραμμα και οι δανειακές συμβάσεις ήταν το αποτέλεσμα λοιπόν, της ήττας της Προοδευτικής Πολιτικής και της Πολιτικής συνολικά όπως και της Οικονομίας. Και πρώτα από όλα έχουμε ευθύνη να επαναφέρουμε την Πολιτική  και τις αρχές της καθώς και την Οικονομία και την παραγωγική ανασυγκρότηση γιατί Οικονομία δεν είναι μόνο έλλειμμα και χρέος, στην Ελλάδα και την Ε.Ε.
Εμείς ξέρουμε ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το κεφάλαιο όταν διακυβεύονται τα πιο αγοραία συμφέροντα του, επιδιώκει να οδηγήσει την πολιτική σε ήττα, ακολουθούν οι τράπεζες και έπονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Είναι γνωστό το έργο το έχουμε βιώσει και επειδή έχουμε παραπεμφθεί και στα στρατοδικεία, υπάρχει ζήτημα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε, να οργανώσουμε τη χώρα, να συμμαχήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην ΕΕ και να ανατρέψουμε αυτή τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα. Ηγεσίες ανίκανες και κατώτερες των περιστάσεων οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε μεγάλη αδυναμία και απογοήτευση που αποτέλεσε το έδαφος για να καλλιεργηθεί το μίσος και η λογική της εκδίκησης. Πρακτικές που αποτελούν τον πυρήνα των φασιστικών αντιλήψεων οι οποίες στη χώρα μας καθοδηγούνται από τμήματα της ολιγαρχίας, προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες και ο δημοκρατικός λαός του τόπου μας θα αποτελέσει ανάχωμα για περαιτέρω αυταρχικές επιδιώξεις αυτών των κύκλων που τους εμφανίζουν ως Χρυσή Αυγή. Η χώρα χρειάζεται προοδευτική λύση, δημοκρατική λύση και όχι φασιστικές αντιλήψεις.
Γιατί νέα βαρβαρότητα αποτελούν μονόπλευρη λιτότητα, η ανεργία, η φτώχια, η ύφεση, η φοροδιαφυγή, η συγκέντρωση πλούτου και οι προκλητικές ανισότητες απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που το κυρίαρχο τους θέμα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Αυτή η βαθιά συντηρητική εξέλιξη αποτελεί το νέο πεδίο της μάχης των Σοσιαλιστών για έναν άλλο ορίζοντα στη χώρα, για την ανατροπή αυτής της πραγματικότητας. Ξέρουμε, το έχουμε ξανακάνει.
Το κυρίαρχο μπλοκ της ευρωπαϊκής δεξιάς είχε 3 στόχους να ιδιοποιηθούν ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Επέβαλε τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική με κατεύθυνση τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου και χιλιάδων επιχειρήσεων. Οδήγησε σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές εν ονόματι της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, οδηγώντας σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο δεκάδων χωρών στην Ε.Ε. Εμείς δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι εκεί θα οδηγούσε αυτή η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και έχουμε όλες τις δυνατότητες να οδηγήσουμε σε ήττα σε κάθε χώρα και συνολικά στην Ε.Ε. αυτή την πολιτική που στην Ελλάδα εκφράζεται μέσα από το κοινωνικά μειοψηφικό, μνημονιακό μπλοκ της σύγχρονης συντηρητικής συμμαχίας Ν.Δ. και του εναπομείναντος, μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ που αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό δείγμα κρατικού μορφώματος απέναντι στην ελληνική κοινωνία.
Οι Σοσιαλιστές, οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, η κοινωνική βάση, μπροστά στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, τήρησε κριτική στάση, κράτησε αρχές έναντι της δεξιάς, νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής πολιτικής της ηγεσίας της παράταξής τους και πρωτοστάτησε σε κοινή δράση για μια προοδευτική πολιτική σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων και της διαπλοκής και παρά τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και από ορισμένους πολιτικούς παράγοντες. 2.5 εκατομμύρια και πλέον πολίτες, που το 2009 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, πλέον του έχουν στρέψει την πλάτη  καθώς επίσης, και χιλιάδες μέλη και στελέχη του.
Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ επομένως, είναι αποτέλεσμα της παρακμής, της ηθικής κατάπτωσης και της συντριβής ενός μετώπου ετερόκλητων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων χωρίς ιδεολογική και πολιτική ενότητα και στελέχωση και από ανθρώπους χωρίς αρχές και αξίες. Η κατάληξη είναι ένα μεταλλαγμένο μόρφωμα, ως προς τις προοδευτικές αξίες και αρχές, μια εκφυλισμένη και μεταμορφωμένη νομενκλατούρα ανθρώπων με επιδιώξεις που δεν αφορούν στο δημόσιο συμφέρον και στην ελληνική κοινωνία, που ουδεμία σχέση έχουν με ένα ιστορικό προοδευτικό κόμμα, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ των αξιών και των αγώνων με ουσιαστική προσφορά στον τόπο.
Τα θετικά και τα αρνητικά του πρώην ΠΑΣΟΚ για τη χώρα και τον ελληνικό λαό, κρίνονται και θα κριθούν ιστορικά. Οι σχεδιασμοί ορισμένων παραγόντων να μεταμορφωθούν με δήθεν νέα εκλογικά σχήματα, ήδη έχουν γίνει κατανοητοί ως προς τους σκοπούς τους. Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ότι αποτελούν δημιουργούς της κρίσης και μέρος του προβλήματος και όχι φορείς προοδευτικών λύσεων. Η Δημοκρατική, Προοδευτική παράταξη δεν είναι υπόθεση ορισμένων στελεχών. Δεν είναι υπόθεση κορυφής. Η συγκρότηση της Προοδευτικής παράταξης δεν είναι άσκηση επί χάρτου στα πλαίσια συζητήσεων μεταξύ πολιτικών παραγόντων. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στην Προοδευτική παράταξη, νεοφιλελεύθερες και μονεταριστικές αντιλήψεις και θέσεις. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να περιλαμβάνουν στελέχη ενταγμένα στα δίκτυα της διαπλοκής. Δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη αξιωματούχους, πρόθυμους να υπηρετήσουν οποιαδήποτε πολιτική, δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη που ενώ γνωρίζουν ότι έβλαψαν τη χώρα, παριστάνουν ότι τη σώζουν και  δημιουργούν ομάδες και δίκτυα αποπροσανατολισμού από τις ευθύνες τους. Τους ενώνει- πέραν από τις επιμέρους διαφορές τους - η κοινή συνενοχή το ότι από κοινού ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την καταστροφική πολιτική για τη χώρα.
Οι πολίτες και οι εργαζόμενοι της χώρας θα τους οδηγήσουν οριστικά στο περιθώριο.
Γιατί οι αξίες  και οι αρχές ασκούνται στη πράξη .
Η προοδευτική παράταξη συνδέεται με τους εργαζόμενους της χώρας και τις επιδιώξεις τους. Συνδέεται με τους ανθρώπους στην ύπαιθρο, τους νέους, τους άνεργους, τους επαγγελματίες, τους παραγωγούς.
Η πραγματικότητα  αποτελεί για όλους εμάς το νέο οδικό χάρτη για τον Προοδευτικό χώρο. Και σε κάθε περίπτωση χωρίς συγκροτημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά, οι κοινωνικές δυνάμεις που αποδέχονται τη φυσιογνωμία του Σοσιαλιστικού κινήματος και τις αρχές του, θα αδυνατούν να συγκροτηθούν και να ενωθούν σε κοινούς αγώνες και επιδιώξεις για την έξοδο από την κρίση.
Αναλαμβάνουμε λοιπόν, την πρωτοβουλία από κοινού, ανταποκρινόμενοι στη θέληση των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών και ως συνέχεια των αγώνων της πρόσφατης πολιτικής περιόδου, για την ίδρυση  Σοσιαλιστικού κόμματος. Καθώς η συρρίκνωση των δυνάμεων με τις οποίες διαχρονικά συνδεόταν το ΠΑΣΟΚ και η μαζική μετακίνηση τους σε άλλους πολιτικούς χώρους, θέτει ξανά το θέμα της επανασύνδεσης του Σοσιαλιστικού κινήματος με της δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής. Θρυμματίστηκε το Κοινωνικό Συμβόλαιο από τις κυβερνητικές επιλογές βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας με εφεδρείες ανέργων και νέα φτώχια.
Η στρατηγική του Κοινωνικού Συμβολαίου που αποτελούσε τη βάση συναίνεσης και συναποδοχής των δημόσιων πολιτικών για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση καθώς και των αμοιβών εργασίας σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, είχαν ως αρχή όχι μόνο την οικονομική μεγέθυνση, τη λεγόμενη αύξηση της πίτας αλλά τη συνολική οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτή τη βάση το ΠΑΣΟΚ οργάνωνε μια πλατιά εθνική, λαϊκή ενότητα και ένα μεγάλο τόξο κοινωνικών συμμαχιών, που αγκάλιαζε κοινωνικά όλους τους εργαζόμενους, τους παραγωγούς και τους επαγγελματίες. Και αυτό σε συνδυασμό με τη δημοκρατική παράδοση και τους αγώνες στα πλαίσια μιας ευρείας δημοκρατικής και προοδευτικής συνεργασίας στο πολιτικό πεδίο με προοδευτικές δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς. Σε μια πολιτική για την άμβλυνση των ανισοτήτων, για τη διεκδίκηση δίκαιων απαιτήσεων, για τη διεύρυνση ελευθεριών και τον εκδημοκρατισμό, για την ανάπτυξη.
Οι Σοσιαλιστές διαχρονικά έχουν ως κύριο σημείο αναφοράς τους την Κοινωνία. Αγωνίζονται από κοινού, έχουν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, δεν έχουν απλά ένα στίγμα πολιτικό. Το θέμα δεν είναι η αναζήτηση αρχών, αρχές ήδη υπάρχουν, αλλά εάν οι άνθρωποι αγωνίζονται έμπρακτα με βάση αυτές.
Οι Σοσιαλιστές συνδέονται διαχρονικά με πολιτικές για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Χειραφέτηση, με δεκαετίες αγώνων ενάντια στον αυταρχισμό και τις ανισότητες.
Συνδέονται με τους αγώνες των δυνάμεων της εργασίας, με τις δυνάμεις της κοινωνίας της δημιουργίας, της μόρφωσης και του πολιτισμού, των δυνάμεων της παραγωγής, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, τοποθετούνται απέναντι σε ένα σύστημα με το οποίο η ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Πολιτική, οδηγώντας στο περιθώριο κάθε συντηρητική και αντιλαϊκή δράση και προοπτική. Συνδέονται με αγώνες για τα δικαιώματα ισότητας των φύλων και της νεολαίας. Δεν συνδέονται με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή. Οι Σοσιαλιστές είναι στην όχθη των Προοδευτικών δυνάμεων, η άλλη όχθη είναι η κεντροδεξιά, η δεξιά και η ακροδεξιά.
Αυτή την κρίσιμη περίοδο για τους Σοσιαλιστές, βασική κατεύθυνση πρέπει να αποτελεί η χάραξη ενός άλλου δρόμου με πολιτικές και κοινωνικές αρχές, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Για να διαμορφωθούν προοδευτικές πολιτικές με δεδομένα και όχι με κενές και κοινότυπες αναφορές, μεθοδεύσεις και πρακτικές διαπλοκής που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις ενάντια στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση και τον λαϊκισμό. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, για την επαναφορά της Προοδευτικής πολιτικής και την απομόνωση των νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών συνταγών.
Η χώρα και ο ελληνικός λαός χρειάζονται ελπίδα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες. Προοπτική εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.
Η Ανάπτυξη αποτελεί, η πραγματική οικονομία  αποτελεί  βασικό όρο για την έξοδο από την κρίση.

Σε όλη τη χώρα πλέον, η κεντρική συζήτηση αφορά στην εναλλακτική λύση. Το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας, οι παραγωγικές της δυνάμεις, οι δυνάμεις της εργασίας στις πόλεις, και στην ύπαιθρο, η νεολαία, οι άνεργοι, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θέλουν μια δημοκρατική και προοδευτική λύση.
Τόσο από το χώρο των οικονομικών παραγόντων όσο και από κύκλους πολιτικών στελεχών, έχουν τεθεί μετ’ επιτάσεως στο δημόσιο διάλογο, θέματα περί λαϊκισμού, κρατισμού και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, καμία αναφορά δεν περιλαμβάνει  το παρασιτικό κεφάλαιο και εν γένει τις παρασιτικές δραστηριότητες στην Οικονομία, που είναι γνωστό ότι συνδέονται με τη διαπλοκή και τα ΜΜΕ.
Οι ρητορικές γύρω από τα ζητήματα αυτά, δεν μπορούν να αποτελέσουν τη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε συντηρητική πολιτική, ενόψει του ότι προέχουν απαντήσεις για ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της χώρας που αφορούν στην Οικονομία, στο σύνολό της. Δηλαδή, στις σημαντικές πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις του παραγωγικού κεφαλαίου της χώρας διότι από το περιεχόμενο των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τις κατευθύνσεις της αναπτυξιακής διαδικασίας, θα διαμορφωθούν οι δυνατότητες για την έξοδο από την κρίση ή θα συνεχιστεί η διαιώνιση της.
Γιατί δεν λύνονται με τις προαναφερθείσες παρωχημένες ρητορικές, τα ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της πραγματικής Οικονομίας, όπως είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η κατασπατάληση πόρων, η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή, η αποτυχία στους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και το πολυσυζητημένο θέμα της χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που δεν είναι οι αμοιβές.
Το καθοριστικό είναι ότι δεν αναπτύχθηκαν στη χώρα κλάδοι παραγωγής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Η επιχειρηματική τάξη της χώρας δεν θεωρούσε επικερδή μια τέτοια επιλογή.
Ανάλογες ευθύνες είχαν και οι κυβερνήσεις που δεν ενίσχυσαν πολιτικές στη καινοτομία, στην έρευνα, στη ποιοτική παραγωγή και τις υπηρεσίες, στην ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μονάδων, στη αξιοποίηση των φυσικών πόρων για  την βιώσιμη ανάπτυξη, που δεν αντιμετώπισαν τις στρεβλώσεις της αγοράς, την ύπαρξη καρτέλ και ολιγοπωλίων σε κομβικούς τομείς της Οικονομίας. Και τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τους κρίσιμους δείκτες της ανεργίας, των αμοιβών αξιοπρεπούς διαβίωσης, του ορίου της φτώχειας και των περιβαλλοντικών κανόνων.
Αυτό θα σήμαινε μια άλλη προοδευτική ηγεσία στη χώρα που θα ερχόταν σε σύγκρουση με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή και που θα συμμαχούσε με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση.

Εκατοντάδες γερμανικοί δήμοι έχασαν 1δις ευρώ επενδύοντας σε swaps


0,,16645022_303,00

Πάνω από ένα δις ευρώ έχουν απολέσει εκατοντάδες καταχρεωμένοι γερμανικοί δήμοι επενδύοντας στα λεγόμενα swaps, μη γνωρίζοντας το υψηλό ρίσκο αυτών των επενδύσεων, για το οποίο, όπως καταγγέλλουν, οι ίδιες οι τράπεζες απέκρυψαν τον χαρακτήρα αυτών των επενδύσεων.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle πολλές γερμανικές πόλεις, όπως το Χάγκεν, το Πφορτσχάιμ, αλλά και κοινοτικές επιχειρήσεις, όπως η Εταιρεία Συγκοινωνιών Βερολίνου, έπεσαν στην παγίδα, επένδυσαν στην αγορά παραγώγων και απέτυχαν.
«Οι τράπεζες δεν είπαν στους πελάτες τους ότι ουσιαστικά στοιχημάτιζαν πάνω σε μια μελλοντική εξέλιξη, αλλά υπονοούσαν συνεχώς ότι πρόκειται για ανταλλαγή επιτοκίων, που κατά βάση θα μείωνε το χρέος του δανείου που πήρε μια κοινότητα», διευκρινίζει ο δικηγόρος Γιόχεν Βεκ, που έχει εκπροσωπήσει νομικά δεκάδες δήμους και κοινότητες με ζημιές πολλών εκατομμυρίων από επενδύσεις υψηλού ρίσκου.

«Φταίνε οι τράπεζες, όχι οι ανίδεοι πελάτες» υποστηρίζει ο δικηγόρος Γιόχεν Βεκ.

Με άλλα λόγια οι τράπεζες απέκρυψαν τον πραγματικό χαρακτήρα αυτών των επενδύσεων και αυτό είναι το σημείο κριτικής του Βόλφγκανγκ Γκέρκε, καθηγητή τραπεζικών και χρηματιστηριακών αναλύσεων. Αυτό, όμως, είναι και το κύριο επιχείρημα που επικαλείται με επιτυχία ο δικηγόρος Γόχεν Βεκ ενώπιον του δικαστηρίου, όταν τίθεται θέμα μετακύλησης της ευθύνης στους δήμους και στις κοινότητες για την επιλογή τόσο επικίνδυνων επενδύσεων.

Το επιχείρημα της πλευράς των τραπεζών, ότι αρκεί η κοινή λογική για να αντιληφθεί κανείς το ρίσκο, δεν ισχύει για τον γερμανό νομικό, γιατί τα χρηματιστηριακά προϊόντα που προτείνει μια τράπεζα είναι τόσο πολύπλοκα ώστε προϋποτίθεται ένα μίνιμουμ εμπιστοσύνης. Οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες θα πρέπει να εμπιστεύονται την τράπεζα από την οποία παίρνουν συμβουλές. «Δεν έχω ιδέα για τη στατική αυτού του κτηρίου, παρόλα αυτά βρίσκομαι μέσα σε αυτό χωρίς να φοβάμαι ότι θα μου πέσει το ταβάνι στο κεφάλι», φέρνει ένα παράδειγμα ο Βεκ. «Διότι για τη στατική του κτηρίου απόλυτα ειδικοί είναι οι μηχανικοί ή οι αρχιτέκτονες».

«Ζημιές 1 δις ευρώ»

Η νομολογία στη Γερμανία για τις επενδύσεις σε swaps είναι σαφής. Σύμφωνα με απόφαση του Εφετείου του 2011, οι τράπεζες δεν θα πρέπει να ξεκινούν συναλλαγές με τους πελάτες τους για προϊόντα με αρνητική μεταβολή της αξίας τους, εάν δεν προειδοποιήσουν πρώτα για τους πιθανούς κινδύνους. Εκ των υστέρων, ακόμη κι αν οι δήμοι και οι κοινότητες καταφύγουν στη δικαιοσύνη και δικαιωθούν, η κατάστασή τους δεν αλλάζει. Οι αποζημιώσεις που καταβάλλονται δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ζημιές που υπέστησαν.

Πόσες γερμανικές πόλεις και κοινότητες «την πάτησαν» με τέτοιες επενδύσεις; Αξιόπιστοι αριθμοί δεν υπάρχουν, υπολογίζονται όμως σε μερικές εκατοντάδες, με ζημιές που φτάνουν το 1 δισ. ευρώ. Ο δικηγόρος Γιόχεν Βεκ, σε συνεργασία με το Γερμανικό Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων, επεξεργάζεται ένα κείμενο με κατευθυντήριες γραμμές με σκοπό να προφυλάξει τις κοινότητες από τις ζημιές. Οι δύο πιο σημαντικές είναι οι έξης: πρώτον, μην εμπιστεύεστε μόνο τις τράπεζες, αλλά να συμβουλεύεστε και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες. Και δεύτερον, να ρωτάτε πάντα ποιο είναι το κέρδος για την τράπεζα από τη συναλλαγή. «Αλλά το καλύτερο από όλα είναι, μακριά από τα swaps», συμβουλεύει ο γερμανός δικηγόρος, που θεωρεί ως πρότυπο το ομόσπονδο κρατίδιο της Σαξονίας, όπου απαγορεύονται από το καταστατικό των δήμων και κοινοτήτων οι συναλλαγές με παράγωγα υψηλού πιστωτικού κινδύνου.

http://www.localit.gr/, 27/1/2014

ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - Ο χωροταξικός σχεδιασμός υπό διωγμό



Η περίπτωση του ΟΡΣΑ, όπως αποδεικνύει η αναδρομή στα γεγονότα, αφορούσε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

Το 2011 που θα ερχόταν ως θέμα του Περιφερειακού Συμβουλίου η έγκριση της ΣΜΠΕ του, εντέλει διατυπώθηκαν ενστάσεις την τελευταία στιγμή ως προς το πνεύμα του σχεδιασμού του και μείναμε σε αναμονή του νέου πονήματος, το οποίο όπως διέρρεε, θα ήταν σε πιο φιλοεπενδυτική κατεύθυνση. Το νέο ρυθμιστικό ακόμη δεν το γνωρίζουμε.

Το 2012, ένα χρόνο και κάτι μετά από αυτό το γεγονός, στη μητροπολιτική επιτροπή Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικών Αναπλάσεων , ξεκίνησε η συζήτηση του νέου νομοσχεδίου για την χωροταξική μεταρρύθμιση (ΧΜ) που έμεινε στη μέση αφού επιχειρήθηκε να επιτευχθεί μια συμφωνία για μια ήπια παρέμβαση που θα εκφραζόταν ως κοινή πρόταση των μελών της επιτροπής, για τροποποίηση του ν/σ. Επειδή οι προτεινόμενες αλλαγές δεν επηρέαζαν το γενικό πνεύμα του νομοσχεδίου, η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε. Όμως στο ν/σ αυτό, ο διακριτός ρόλος του ΡΣ ως επίπεδο σχεδιασμού καταργείται  και ενσωματώνεται στο ΠΠΧΟ ( Περιφερειακό Πλαίσιο Χωρικής Οργάνωσης) με φορέα κατάρτισης το ΥΠΕΚΑ, αλλά και με την επιπλέον βασική διαφορά πως  ο  χαρακτήρας του όπως και του ΠΠΧΟ, από δεσμευτικός γίνεται πλέον κατευθυντήριος και αυτό ισχύει για όλα τα επίπεδα σχεδιασμού εκτός από τα σχέδια χρήσεων γης, που απομένουν ως τα μόνα κανονιστικά. 

Ενώ δηλαδή όταν μελετούσαμε το ΡΣ που απέσυραν , με δεδομένο ότι ήταν σε πολύ καλή κατεύθυνση, η αγωνία ήταν πώς δεν θα παρέμεναν οι διατυπώσεις του ρητορικά αφομοιωμένες και χωρίς κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα, (όπως έγινε με το ΡΣ του ’85) αποδείχθηκε πως όχι μόνο το ρυθμιστικό αλλά όλο το πλαίσιο του χωροταξικού σχεδιασμού, το θέλουν χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα.

Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να τονισθεί πως η χωροταξική μεταρρύθμιση συμπεριλαμβάνεται στις υποχρεώσεις του ΥΠΕΚΑ, στο πλαίσιο του νέου προγράμματος οικονομικής πολιτικής που είναι μνημονιακή δέσμευση.

Η ακριβής διατύπωση της υποχρέωσης αυτής έχει ως εξής:

«Η κυβέρνηση αναθεωρεί και τροποποιεί την γενική νομοθεσία περί πολεοδομίας και χωροταξίας, εξασφαλίζοντας τη μεγαλύτερη ευελιξία στην αξιοποίηση ακινήτων για ιδιωτικές επενδύσεις, και στην απλούστευση και επιτάχυνση των χωροταξικών σχεδίων».

Αυτή η επιδιωκόμενη ευελιξία που σημαίνει απλά πως όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται ανάλογα με τη βούληση του επενδυτή δεν ανέχεται δεσμευτικούς σχεδιασμούς. Δεν θέλουν όσοι την επιδιώκουν να τρέχουν κάθε τόσο στο ΣτΕ γιατί οι υποκείμενοι σχεδιασμοί έρχονται σε ρήξη με τον υπερκείμενο. Όλα όσα θέλουν πιθανά να κάνουν δεν χωρούν σε καλούπια. 

Σημειωτέον, η χωροταξική μεταρρύθμιση είναι συνοδή αυτής που αφορά τη διευκόλυνση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος που απαιτεί την κατάργηση όρων και περιορισμών.

Πάγωσαν λοιπόν το ρυθμιστικό χωρίς να αποκαλύψουν εκείνη τη στιγμή τις πραγματικές προθέσεις τους και είμαστε σε αναμονή ακόμη του νέου - γιατί προφανώς σε κανένα σχεδιασμό δεν χωράνε τα 40.000μ2 δώρο στον επενδυτή στο Καβούρι, αυτά που θα συμβούν στο Ελληνικό κλπ.- ενώ σκοπεύουν παράλληλα στη απομείωση της σημασίας του με το ν/σ της ΧΜ. Και ενώ όλα αυτά επωάζονται, έρχεται το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης να καταργήσει τους 21 δημόσιους φορείς, μεταξύ των οποίων και τον ΟΡΣΑ, τον ΟΡΣΘ, τον ΟΡΣΙ και την ΕΑΧΑ, δίνοντας τη χαριστική βολή. 

Οι φορείς αυτοί λειτουργούσαν ως εν δυνάμει  δημοκρατικές δικλείδες  για τον σχεδιασμό που είναι η μόνη προστασία απέναντι  στις βουλιμικές ορέξεις των διαφόρων συμφερόντων. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δέχεται αυτή την επίθεση μέσω των φορέων του που διαλύονται. Η μεταφορά της αρμοδιότητάς τους στην κεντρική διοίκηση είναι  οπισθοδρομική  κι ενάντια στο πνεύμα της αποκέντρωσης.

Ο σχεδιασμός θα έρχεται εκ των υστέρων να συμπεριλάβει όσα οι ιδιώτες θα υπαγορεύουν και ενώ το μόνο που θα χρειάζονται είναι η υπογραφή μιας κρατικής υπηρεσίας, η  αρμόδια διεύθυνση του ΥΠΕΚΑ που θα υποκαταστήσει τον ΟΡΣΑ, με την ευελιξία που η αδιαφάνεια εξασφαλίζει, θα τους την παρέχει. 

 Με αυτές τις προϋποθέσεις δεν αρκεί  η διεκδίκηση της υπαγωγής του ΟΡΣΑ στην περιφέρεια αν δεν διευκρινίσουμε πως υποστηρίζουμε τον ανεξάρτητο τρόπο λειτουργίας του και το δεσμευτικό χαρακτήρα του σχεδιασμού του. 

 Καταλήγει εύκολα κανείς στο συμπέρασμα, πως το ψήφισμα μας για ενσωμάτωση του ΟΡΣΑ στην Περιφέρεια στις 3/4/2012 ( ενώ το επόμενο καλοκαίρι θα άρχιζε η διαβούλευση του ν/σ της ΧΜ) εντέλει δεν ήταν παρά μια κατευναστική κίνηση, μια μετάθεση της αντιμετώπισης του ζητήματος του ΡΣ, μια αναβολή του μέχρι να δημιουργηθούν τετελεσμένα σχετικά με τη μοίρα του. Εντέλει λειτούργησε διευκολυντικά για το ίδιο το υπουργείο.

Και αν δεχτώ ότι οι εξελίξεις είναι τόσο καταιγιστικές και δεν γίνεται να τα γνωρίζουμε όλα,  αυτό αφορά και τον ίδιο τον Περιφερειάρχη;

Τι γνώριζε όντας στη κορυφή για όσα μεθοδεύονται και προχωρούν με βήμα ταχύ ενώ η πλειοψηφία των περιφερειακών συμβούλων τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από τα νομοσχέδια που πέφτουν σαν το χαλάζι; 

Όταν συντελείται η δημιουργική καταστροφή (όπως την αποκαλούν) της χώρας και μέσα σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και ο ΟΡΣΑ, το κύριο δεν είναι το ποιος θα παραλάβει το πτώμα του ή ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαχείριση κονδυλίων που έρχονται για να ενισχύσουν αποκλειστικά το σχέδιο «αλλαγής» της χώρας,  που πρόθυμα και η Περιφέρεια υπηρετεί, αλλά το πώς θα παραμείνει εν ζωή και υπηρετώντας το ρόλο του.

Οι ρόλοι βέβαια αποδίδουν μόνο εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση και ο σκοπός. Όταν αποδεδειγμένα δεν υπάρχει, όταν ο σκοπός έχει θυσιαστεί, ο ρόλος γίνεται καθαρά θεατρική υπόθεση.

Η περιφερειακή μας παράταξη είναι ενάντια και στην επιχειρούμενη χωροταξική μεταρρύθμιση  και στην κατάργηση των δημόσιων φορέων του ΟΡΣΑ και της ΕΑΧΑ.

Τα συγκεκριμένα νομοσχέδια, όπως και το ρυθμιστικό σχέδιο, πρέπει να συζητηθούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο και να υποστηριχθεί η ανεξάρτητη λειτουργία του ΟΡΣΑ υπό τη εποπτεία της Περιφέρειας, η οποία οφείλει και να σταματήσει τον διωγμό του «σχεδιασμού» και να διεκδικήσει τον αυτοδιοικητικό της ρόλο που ποτέ δεν της δόθηκε.

Έρη Κωνσταντάκου
                                                                                            Περιφερειακή Σύμβουλος 
                                    Συνεργαζόμενη της «Αττική Συνεργασία- Όχι στο Μνημόνιο»

Τοποθέτηση  κατά τη συζήτηση του εκτός ημερήσιας διάταξης θέματος για την αφαίρεση αρμοδιοτήτων - ειδικότερα για τον ΟΡΣΑ- από την Περιφέρεια και τη μεταβίβαση στο κεντρικό κράτος, στη συνεδρίαση του Π.Σ. στις 23-1-14.

Γεωργιάδης: Μπορούμε να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ



Μπορεί το πρωί της Κυριακής να χρησιμοποίησε το Twitter για να δηλώσει, μέσα από μια φωτογραφία που ανάρτησε, ότι σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα θα βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ωστόσο, σε δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό, λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είπε πως δεν λέει όχι σε συνεργασία με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Συγκεκριμένα, μιλώντας στον Real. fm, ο υπουργός Υγείας είπε ότι o ΣΥΡΙΖΑ «έχει κάνει στροφή 180 μοιρών», τονίζοντας ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή το κάθε κόμμα αντιλαμβάνεται αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς ως μείζον συμφέρον της χώρας, που είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε δεν υπάρχει θέμα».
«Μπορούμε όλοι να συνεργαστούμε», τόνισε ο κ. Γεωργιάδης, ενώ αναφερόμενος στην έξοδο της χώρας στις αγορές είπε ότι «100% βγαίνουμε από το τούνελ», διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι «η κάλπη θα κρίνει αν θέλει ο λαός θέλει να ξαναμπεί στην περιπέτεια ή όχι».

Στο σκαμνί ο δήμαρχος Κυθήρων, αιρετοί και στελέχη του δήμου για 16 έργα



Σε δίκη παραπέμπεται τη Δευτέρα ο δήμαρχος Κυθήρων Θεόδωρος Κουκούλης, ενώ μαζί του θα καθίσουν στο εδώλιο και άλλα 29 άτομα.

Η υπόθεση αφορά σε 16 έργα συνολικού προϋπολογισμού 912.000 ευρώ τα οποία ο εργολάβος είτε εκτέλεσε με καθυστέρηση τεσσάρων χρόνων είτε δεν παραδόθηκαν μέχρι σήμερα, αν και έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί μέσα σε διάστημα λίγων μηνών.

Ταυτόχρονα, αντί να επιβληθούν οι ποινικές ρήτρες στον εργολάβο για την καθυστέρηση ετών στην εκτέλεση των έργων, φαίνεται πως σε ορισμένες του δόθηκε και μπόνους με συμπληρωματικές συμβάσεις αυξάνοντας το τίμημα ορισμένων έργων προς όφελός του.

Το κατηγορητήριο

Η υπόθεση αφορά συνολικά σε 30 άτομα, ανάμεσα στους οποίους είναι ο δήμαρχος Κυθήρων Θεόδωρος Κουκούλης, συνολικά 20 νυν και πρώην δημοτικοί σύμβουλοι, τρεις πρόεδροι τοπικών διαμερισμάτων, τρεις υπηρεσιακοί παράγοντες της Περιφέρειας και του Δήμου Πειραιά, ο εργολάβος του έργου και οι υπεργολάβοι-δύο αδέρφια του νυν αντιδημάρχου Μιχάλη Πρωτοψάλτη, ο οποίος είναι ανάμεσα στου κατηγορούμενους.

Συγκεκριμένα, για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση δικάζονται ο δήμαρχος Κυθήρων, συνολικά 20 πρώην ή νυν δημοτικοί σύμβουλοι, τρεις πρόεδροι τοπικών συμβουλίων και ο υπεύθυνος της Τεχνικής Υπηρεσίας Υποστήριξης Λοιπών Δήμων Πειραιά.

Για το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης κατ’ εξακολούθηση θα δικαστούν ο εργοδηγός του Τμήματος Τεχνικής Υποστήριξης Νησιωτικών Δήμων και Επιβλέπων Μηχανικός και ο προϊστάμενος του Τμήματος Τεχνικής Υποστήριξης Νησιωτικών Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της Περιφέρειας Αττικής

Αντιδήμαρχος-υπεργολάβος

Για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας στις παραπάνω πράξεις ο εργολάβος των 16 έργων και οι υπεύθυνοι της εταιρείας που ήταν υπεργολάβος, δηλαδή ο αντιδήμαρχος Μ. Πρωτοψάλτης και τα δύο του αδέρφια.

Αξίζει να σημειωθεί πως με την ιδιότητα του δημάρχου κ. Κουκούλης υπέγραψε ιδιωτικά συμφωνητικά με εργολάβο που προέβλεπε την υποβολή εγγυητικής επιστολής καλής εκτέλεσης του έργου, όμως σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ενώ οι εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης πρέπει να έχουν χρόνο λήξης αορίστου διαρκείας και δεν μπορεί να υπολείπεται από την ημερομηνία της οριστικής παραλαβής των έργων, ο δήμαρχος δεν μερίμνησε για την αντικατάσταση των εγγυητικών επιστολών ορισμένου χρόνου με νέες ισόποσες, η λήξη των οποίων να οριοθετείται μέχρι και την οριστική παραλαβή του υπόψη έργου.

http://www.aftodioikisi.gr/, 26/1/2014

Το …πλεόνασμα…!


Το Σχόλιο της "πρΟΤΑσης εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου", 27-1-2014

εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου

Χαλάνδρι 27-1-2014

Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι

Η παραπλάνηση των ελλήνων πολιτών συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, δημιουργώντας όχι απλά εντυπώσεις, αλλά μια κατάσταση «ουτοπίας» στην οποία τα ντόπια και τα ξένα κέντρα επιθυμούν να μας εντάξουν.

Έτσι, σενάρια επιστημονικής φαντασίας όπως αυτό του «πρωτογενούς πλεονάσματος», δεν είναι τίποτε άλλο από μια λογιστική αλχημεία, ένα υπνωτικό χάπι με σκοπό τον αποπροσανατολισμό των πολιτών και την προσπάθεια να μας γίνει πεποίθηση ότι, το μνημονιακό πρόγραμμα βαίνει καλώς (εμπρός, λοιπόν, για το επόμενο!).
Η «μαγική εικόνα» την οποία επιχειρούν να περάσουν, είναι (άλλη μια) προσπάθεια να κρύψουν την υστέρηση στα φορολογικά έσοδα (εφόσον πληρώνουν μόνο οι λίγοι και «αδύναμοι» οικονομικά…) και τη μαύρη τρύπα στα υπό κατάρρευση ασφαλιστικά ταμεία (τα οποία λεηλάτησαν και κατέστρεψαν αυτοί που κυβερνούν).
Η απίστευτη φορολογική επιδρομή που είναι σε εξέλιξη σε συνδυασμό με την αδυναμία των πολιτών να πληρώσουν, οι περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις (που βρίσκονται «καθ’ οδόν») και οι άνευ προηγουμένου περικοπές στις δαπάνες για υγειονομική περίθαλψη, αποτελούν τα μόνα δείγματα αλήθειας μέσα σε αυτό το ενορχηστρωμένο ρεσιτάλ ψέματος. 

Μέσα σε όλα αυτά, ο πρωθυπουργός παρουσίασε ως επίτευγμα το γεγονός ότι το χρέος της χώρας μας ανέρχεται σήμερα στα 321 δις ευρώ, τη στιγμή που όταν η Ελλάδα μπήκε το 2010 στο Μνημόνιο με σκοπό την μείωσή του, αυτό ήταν 310 δις! Δηλαδή μετά από 3,5 χρόνια καταστροφικής και ΑΝΙΣΗΣ λιτότητας, το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 11 δις ευρώ (παραμένοντας μη βιώσιμο) …

Η κατάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η μετατροπή μισθών και συντάξεων σε ένα…φιλοδώρημα, σε συνδυασμό με την απαξίωση και εκποίηση της ακίνητης δημόσιας και (μεσαίας) ιδιωτικής περιουσίας, είναι σαφές ότι, προδιαγράφουν το μέλλον των παιδιών μας.

Παράλληλα, για να επιτύχουν την πλήρη ισοπέδωση κάθε κοινωνικής δομής, τάξης και ιεραρχίας, επιχειρείται η υπονόμευση του κύρους, της αξίας και της ανθρώπινης υπόστασης όλων των δημοσίων λειτουργών.
Έτσι, προσλαμβάνουν στρατούς από «κατά φαντασίαν εργαζόμενους» με τη μορφή 5μηνων και 8μηνων συμβάσεων «ομηρίας», προκειμένου να…καταπολεμήσουν την ανεργία, την οποία, ταΐζουν με…απολύσεις μονίμων υπαλλήλων, οικογενειαρχών και με εμπειρία στις υπηρεσίες τους! 
Δεν υπάρχει προηγούμενο σε αυτή τη διαδικασία καταπάτησης και – στο τέλος – κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων χιλιάδων εργαζομένων.
Επιπλέον, το – χωρίς υπερβολή – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ αλαλούμ με νόμους, διατάγματα και εγκυκλίους για τη λειτουργία και …«αλλαγή» του δημοσίου τομέα, μοναδικό σκοπό έχει τη σύγχυση και την αναταραχή στους κόλπους των εργαζομένων, προκειμένου να μην υπάρχει χρόνος ούτε για συντονισμό ούτε για έργο ούτε – το ΚΥΡΙΩΤΕΡΟ – για σκέψη. 
Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΔΗΘΕΝ «μπέρδεμα» με τις αξιολογήσεις και τις κρίσεις προϊσταμένων και διευθυντών στο δημόσιο τομέα, τις αλλαγές, τις «τροποποιήσεις» και τα «μαγειρέματα» στις εγκυκλίους περί «διαθεσιμότητας», «κινητικότητας» κ.λπ. αλλά και τη ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ της Εγκυκλίου για Έλεγχο νομιμότητας πτυχίων, πιστοποιητικών και λοιπών στοιχείων του προσωπικού μητρώου των υπαλλήλων (Αρ. Πρωτ. ΔΙΑΔΑ/Φ.34/42/οικ. 33906, από 16-12-2013)

Και αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι, μοναδικός τους στόχος είναι οι ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΙΜΗΜΑ και – πάντως – ΟΧΙ μετά από αξιολόγηση.

πρΟΤΑση εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου
Άκης Γκόγκος, Παναγιώτης Κατσαρλίνος, 
Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης, Πέτρος Χριστοδούλου.
http://www.protasiergazomenwn.gr/
e-mail : pr_ota_si@yahoo.gr