Έξι σύντροφοι της παράταξης Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου, επέλεξαν με πολυσέλιδο κείμενο που διάβασαν στο δημοτικό συμβούλιο, να δηλώσουν την αποχώρησή τους από την παράταξη και την ανεξαρτητοποίησή τους στο δημοτικό συμβούλιο.
Η γνωστή σε όλους συνεδριακή απόφαση του κόμματος της ΛΑΕ περί αποχώρησης από όλα τα αυτοδιοικητικά σχήματα που συνυπήρχαν με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόστηκε και στο Χαλάνδρι.
Η επιλογή της ένταξης ή της αποχώρησης από μία συλλογικότητα είναι προφανώς δικαίωμα του καθενός.
Το ίδιο δικαίωμα διατηρεί και η συλλογικότητα, να αντικρούσει τις κατηγορίες που της απευθύνονται σε ένα δημόσιο διάλογο, χωρίς αφορισμούς και τους συνήθεις ενδοαριστερούς εμφυλίους.
Άλλωστε, με αρκετούς από τους αποχωρήσαντες, είναι η 5η φορά στα τελευταία 27 χρόνια που κάνουμε διαφορετικές επιλογές.
Το κείμενο βρίθει σοβαρών αντιφάσεων και ανακριβειών που μέρος τους μόνο θα αναλυθούν παρακάτω:
- Για παράδειγμα, πόση αξιοπιστία διαθέτει η καταγγελία για ένα «προσωποπαγές δίκτυο εξουσίας που μετά την εκλογική νίκη, με την ανάληψη θέσεων ευθύνης στο δήμο και ασκώντας τη δημοτική εξουσία υποκατέστησε βαθμηδόν τις συλλογικές πολιτικές διαδικασίες της παράταξης με τις δικές του», όταν μια τόσο σοβαρή απόφαση όπως αυτή της ανεξαρτητοποίησης ανακοινώνεται μέσω email(!!) ώρα τέσσερις μετά το μεσημέρι στη λίστα της παράταξης, ενώ στις επτά συνεδριάζει το δημοτικό συμβούλιο;
- Πόσο σεβασμό στην δημοκρατία, και σε όσους τους όρισαν στο κοινό μας ψηφοδέλτιο, δείχνει η αγνόηση και η υποτίμηση κάθε συλλογικής συζήτησης; Όταν μάλιστα οι σύντροφοι, είχαν την ευχέρεια όλες τις προηγούμενες ημέρες να συγκαλέσουν συλλογικά όργανα (το προηγούμενο βράδυ συνεδρίαζε η Δημοτική ομάδα), συνέλευση ή έστω να ενημερώσουν αυτούς που υποτίθεται ότι μέχρι τώρα τους συνέδεαν προσωπικές ή πολιτικές σχέσεις. Για τους πολίτες δε του Χαλανδρίου που τους ψήφισαν ούτε λόγος…
- Πόση αξιοπιστία έχει η καταγγελία ότι δήθεν «δεν υπάρχει καμία πρόθεση η εξουσία να μοιραστεί προς τα κάτω, αλλά μόνο να συγκεντρώνεται προς τα πάνω», όταν λίγες μόνο γραμμές παρακάτω διατυπώνεται η εκτίμηση ότι «η εφαρμογή του συμμετοχικού προϋπολογισμού ήταν υποδειγματική στην σύλληψη και στα διαδοχικά στάδια της υλοποίησής της»; Διότι δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο. Εκτός αν δεχθεί κανείς ότι «το δίκτυο εξουσίας» που θέλει «να συγκεντρώνει τις εξουσίες προς τα πάνω» την ίδια στιγμή οργανώνει υποδειγματική εκτέλεση του συμμετοχικού προϋπολογισμού…
- Πόση αλήθεια μπορεί να έχει ο ισχυρισμός για υιοθέτηση «εργοδοτικού αυταρχισμού» για μια δημοτική αρχή που πού από την πρώτη κυριολεκτικά μέρα βρίσκεται στο στόχαστρο πειθαρχικών και ποινικών διώξεων, ακριβώς για την υπεράσπιση των εργαζομένων, ενώ έχει πρόσφατα αναλάβει με τεράστιο προσωπικό ρίσκο την πληρωμή των συμβασιούχων με «εντέλλεσθε» του δημάρχου;
Είναι αλήθεια ότι στο κείμενο τίθενται ιδεολογικοπολιτικές απόψεις που απασχολούν το αριστερό κίνημα τα τελευταία 200 χρόνια:
Θεσμική η εξωθεσμική παρέμβαση στην πόλη; Ανάληψη εξουσίας ή πάλη μόνο από τα κάτω; Τρόπος και μέθοδοι οργάνωσης της κοινωνίας ώστε σταδιακά να αναλάβει τον έλεγχο της τοπικής εξουσίας, τοπική αυτοδιοίκηση σε συνδυασμό με το περιοριστικό θεσμικό πλαίσιο και τον ασφυκτικό έλεγχο του κεντρικού κράτους κλπ.
Την ίδια όμως στιγμή, τα παραπάνω αναμειγνύονται με καταγγελίες ενάντια στη διοίκηση του δήμου για θέματα ήσσονος σημασίας στο σύνολο των αντιφάσεων και των δυσκολιών κατά την εφαρμογή μιας εναλλακτικής αριστερής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο (βλέπε διαδικασία για το ανοικτό πανεπιστήμιο σε αντίθεση με την επιτυχημένη όπως παραδέχονται και οι αποχωρούντες εφαρμογή του συμμετοχικού προϋπολογισμού, τη ρηξικέλευθη πολιτική στον καταυλισμό των Ρομά κλπ).
Είναι προφανές, ότι το σύνολο των θεμάτων που θίγονται δεν μπορεί να απαντηθεί στο πλαίσιο ενός κειμένου όσο μεγάλο και αν είναι. Θα προσπαθήσουμε όμως να αναλύσουμε τα κύρια ερωτήματα που έτσι κι αλλιώς απασχολούν όλους μας.
1. Είναι η αντίσταση με τους πολίτες μια ακόμη κομματική παράταξη;Με δεδομένο ότι το κείμενο ανεξαρτητοποίησης διακινήθηκε σε χώρους εκτός Χαλανδρίου είναι καλό να αναφερθούμε και στην ίδια την παράταξη.
Η Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου συγκροτήθηκε το 2006 από αριστερούς ανθρώπους, ανένταχτους ή και συμμετέχοντες σε πολιτικές συλλογικότητες της αριστεράς, που κατά το παρελθόν, άλλοτε μαζί και άλλοτε χωριστά, δραστηριοποιήθηκαν σε τοπικά σχήματα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Συνθετικό νήμα όλων των πρωτοβουλιών του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, είναι η πεποίθηση ότι σε τοπικό κυρίως επίπεδο παρά τις διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές ή προσεγγίσεις είναι δυνατή, με βάση τη συνδιαμόρφωση αλλά και το σεβασμό των διαφορετικοτήτων, η κοινή δράση τόσο σε τοπικό όσο και κεντρικό επίπεδο.
Έτσι, διαφορετικές ομάδες συντρόφων από την ίδια παράταξη, στήριξαν τις «πλατείες» και τη συγκρότηση λαϊκών συνελεύσεων στην πόλη, επιτροπές αγώνα στις γειτονιές για τοπικά ζητήματα, δημιούργησαν κοινωνικούς συνεταιρισμούς, κίνηση διανομής τροφίμων χωρίς μεσάζοντες. Είναι προφανές ότι σε κάθε πρωτοβουλία που αναπτυσσόταν, δεν υπήρχε ενιαία ιδεολογική προσέγγιση, ούτε ισότιμη στήριξη από όλα τα μέλη της παράταξης. Πάντοτε όμως , υπήρχε αναγνώριση αυτής της πολυσυλλεκτικότητας των απόψεων. Ακριβώς αυτό το διαφορετικό πείραμα συνύπαρξης, είχε ως αποτέλεσμα άτομα από όλες σχεδόν τις συλλογικότητες να συμμετέχουν στην παράταξη (μαζί με πολλούς ανένταχτους) και παράλληλα άλλα μέλη των ίδιων συλλογικοτήτων να τοποθετούνται αρνητικά ή να αδιαφορούν για την παράταξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: η υποστήριξη του σχήματος στις δημοτικές εκλογές του 2014 από τον τοπικό Σύριζα και την τοπική Ανταρσύα, επιτεύχθηκε μετά από μεγάλη εσωτερική σύγκρουση αυτών των οργανώσεων που οδήγησε σε αποχώρηση ή μη στράτευση στις εκλογές αρκετών μελών τους.
Αυτή η πολυσυλλεκτικότητα, εκπροσωπήθηκε και στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και στο διοικητικό σχήμα όπως και σε όλα τα όργανα της διοίκησης (σχολικές επιτροπές, οικονομική επιτροπή, επιτροπή ποιότητας ζωής κλπ).
Σε κανένα όμως από αυτά τα όργανα, δεν ασκήθηκε έλεγχος από κάποιο αφανές δίκτυο εξουσίας, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται ακόμα και διαφορετικές τοποθετήσεις των μελών της παράταξης κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων. Επίσης κανένα διοικητικό μέτρο δεν πάρθηκε από την παράταξη, εναντίων όσων στο δημοτικό συμβούλιο ψήφιζαν συστηματικά διαφορετικά από τις προτάσεις της διοίκησης, συνεχίζοντας να δηλώνουν μέλη της παράταξης.
Αυτό όχι μόνο δεν ήταν αποτέλεσμα αδυναμίας, αλλά αντιθέτως απόδειξη της διαφορετικής κουλτούρας μελών της παράταξης που γινόταν σεβαστή από την πλειοψηφία, ακόμα και όταν αυτή η τελευταία ήταν συντριπτικά υπέρ της λήψης μέτρων.
Με δεδομένη τη μεγάλη ανεκτικότητα της πλειοψηφίας της παράταξης, εγείρεται το ερώτημα: Γιατί σύντροφοι που τώρα δηλώνουν ότι διαφωνούν, δεν ανέλαβαν δικές τους πρωτοβουλίες δράσης ,αλλά απείχαν επιδεικτικά επί μήνες, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιπες πρωτοβουλίες συντρόφων πχ. Μαζί να τα Φάμε, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, συνελεύσεις ενημέρωσης των κατοίκων κλπ. συνεχίζονται κανονικά; Και ποιές ακριβώς δράσεις είναι αυτές που αναλήφθηκαν, αλλά μπλοκαρίστηκαν από το «δίκτυο εξουσίας»;
Στο κείμενό τους οι αποχωρήσαντες σύντροφοι γράφουν: «Ο επαγγελματικός μηχανισμός της διοίκησης έχει απορροφήσει την παράταξη. Κανένας ουσιαστικός έλεγχος από τα κάτω δεν υφίσταται. Οι συνελεύσεις, τα συντονιστικά και οι δημοτικές ομάδες από το 2015 και μετά, προοδευτικά κατέληξαν απλώς να επικυρώνουν τις ήδη διαμορφωμένες από τα πάνω αποφάσεις. Στην παράταξη λειτουργεί η δημοκρατία του επουσιώδους, η ίδια η πολιτική συζήτηση είναι εδώ και καιρό ουσιαστικά νεκρή».
Η άποψη των συντρόφων είναι απόλυτα σεβαστή. Όμως οι ίδιοι ομολογούν ότι: «οι συνεδριάσεις των οργάνων της παράταξης εξακολουθούν να γίνονται και η στατιστική της συχνότητάς τους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αντεπιχείρημα στην κριτική μας».
Ξεχνούν επίσης να πουν, ότι αναφέρονται σε διαδικασίες όπου παρευρίσκονται δεκάδες σύντροφοι. Στη διήμερη συνέλευση μετά την παραίτηση του σ. Αλεξίου από την αντιδημαρχία, παραβρέθηκαν 66 μέλη την πρώτη μέρα και 56 στη δεύτερη. Υπέρ της επιλογής του τοποθετήθηκαν ελάχιστοι, ενώ οι υπόλοιποι τον κάλεσαν να ανακαλέσει.
Δεν αποτελεί υποτίμηση προς όλους τους συντρόφους της πλειοψηφίας (στην οποία συμπεριλαμβάνονται κυρίως ανένταχτοι, μέλη και ψηφοφόροι οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των οικολόγων και μέλη του νυν σύριζα που για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) να χαρακτηρίζονται ενεργούμενα ενός αόρατου δικτύου εξουσίας;
Και αν η πλειοψηφία της παράταξης είναι ενεργούμενα εν γνώσει της, ποιους ακριβώς εκπροσωπούν στο δημοτικό συμβούλιο διατηρώντας τις θέσεις τους μετά την ανεξαρτητοποίησή τους;
2. Για το δημαρχοκεντρικό μοντέλο.Οι σύντροφοι που ανεξαρτητοποιούνται γράφουν: «Οι άλλες κινήσεις πολιτών που κάποια στιγμή θα βρεθούν στη θέση να διεκδικήσουν μια Δημαρχία θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι εκλέγεται ο δήμαρχος και όχι οι ίδιες, ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος η εφαρμογή του προγράμματός τους να βρίσκεται στην καλή θέληση του Δημάρχου, το ίδιο και ο σεβασμός των πολιτικών τους διαδικασιών. Ο έλεγχος που μπορεί να ασκήσει το δημοτικό συμβούλιο πάνω στη διοίκηση είναι περιορισμένος, δεν υπάρχει η αρχή της δεδηλωμένης, δεν είναι δυνατή η ανάκληση του Δημάρχου.»
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως απόλυτα, αφού οι βασικές στρατηγικές αποφάσεις όπως τα δημοτικά τέλη, ο προϋπολογισμός, το τεχνικό πρόγραμμα, αγορές ακινήτων κλπ. ψηφίζονται από το δημοτικό συμβούλιο και η μη εξασφάλιση πλειοψηφίας σημαίνει ότι η οποιαδήποτε διοίκηση αδυνατεί να εκτελέσει το πρόγραμμά της. Ο υπερτονισμός της εξουσίας του δημάρχου γίνεται για να θεωρητικοποιηθεί η αντίληψή τους για το «δίκτυο εξουσίας» στην παράταξη.
Εντελώς όμως συμπωματικά. αυτό περιλαμβάνει και τη δική τους περίπτωση.
Δεν είναι δυνατή η ανάκληση του Δημάρχου όπως δεν είναι δυνατή η ανάκληση και δημοτικού συμβούλου. Ούτε η ανεξαρτητοποίησή τους μπορεί να ανακληθεί από τους ψηφοφόρους τους ή την πλειοψηφία της παράταξης. Οι ίδιοι που αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιηθούν ποιες ακριβώς πολιτικές διαδικασίες σεβάστηκαν σε αντίθεση με την καλή τους θέληση;
Άρα, η πλατιά δημοκρατία και η τήρηση των εσωτερικών διαδικασιών μιας παράταξης, αποτελεί τη μόνη εγγύηση ενάντια στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο, μέχρι η αριστερά να καταλήξει στη σκιαγράφηση και εφαρμογή ενός άλλου μοντέλου. Αρκεί ΟΛΟΙ να σέβονται τις διαμορφούμενες πλειοψηφίες. Δήμαρχος και δημοτικοί σύμβουλοι.
3. Για τις δήθεν «διαμορφωμένες από τα «πάνω» αποφάσεις και τη δημοκρατία του επουσιώδους».Την άνοιξη του 2015, όλα τα μέλη και οι φίλοι της παράταξης έγιναν αποδέκτες της πρότασης για τη σύνταξη του πενταετούς επιχειρησιακού σχεδίου του δήμου. Στις 150 σελίδες (με τις γνώσεις που είχαν τότε όσοι εμπλέκονταν στη διοίκηση) περιγραφόταν η κατάσταση του δήμου και οι δυνατότητες παρέμβασης σε όλους τους τομείς. Συγκεντρώθηκαν προτάσεις, έγιναν συζητήσεις και το τελικό κείμενο αποτέλεσε και αποτελεί το μπούσουλα της δημοτικής αρχής, παρά το ότι δεν το κατέθεσε για ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο.
Από το τότε κείμενο, υλοποιήθηκαν πολλά καθώς και πολλά περισσότερα που τότε δεν περιγράφονταν, τουλάχιστον στις βασικές κατευθύνσεις. Αντίθετα λοιπόν από όσα υποστηρίζουν, στις διαδικασίες της παράταξης συζητούνταν και συζητούνται οι κατευθυντήριες γραμμές, ο σχεδιασμός για την υλοποίησή τους, οι δυσκολίες ή οι επιτυχίες κάθε προσπάθειας.
Μπορεί βέβαια, να χαρακτηρίζεται «ελλιπής» η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση με το χαρακτήρα που λαμβάνει αυτή σε μία αμιγώς πολιτική οργάνωση. Όμως η υπεράσπιση του δημόσιου τομέα και των υπηρεσιών του, η οργάνωση δράσεων αλληλεγγύης, η ανάπτυξη υποδομών που ενισχύουν ουσιαστικά τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα είναι εξίσου πολιτικά και περιγράφονται αναλυτικά και στο προεκλογικό μας πρόγραμμα με τίτλο «Πρώτα ο άνθρωπος».
Με κίνδυνο να κουράσουμε τον αναγνώστη δημοσιεύουμε αυτούσιο το βασικό κείμενο που χάραζε την πενταετή στρατηγική μας, με συμφωνία όλων, με το σύνθημα: Η πόλη και οι κάτοικοί της πρέπει να σταθούν στα πόδια τους» Για όσους γνωρίζουν τα της πόλης είναι προφανές ότι δεν επικυρώνονταν αποφάσεις «από τα πάνω» αλλά υλοποιήθηκε κατά γράμμα ο συμφωνημένος μεταξύ μας σχεδιασμός. (με έντονα γράμματα σημειώνονται όσα έγιναν).
Κατευθυντήριες/Αναπτυξιακές Πολιτικές επιλογές[1]
«Αν θελήσουμε να περιγράψουμε τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η πόλη αυτές σε γενικές γραμμές περιγράφονται ως εξής:
Στον τομέα των υποδομών:
• Ανάπτυξη αντιπλημμυρικής προστασίας με υλοποίηση της μελέτης όμβριων σε μέγεθος πόλης που υπάρχει ήδη ολοκληρωμένη. Δημοπρατήθηκε.
• Δημιουργία σύγχρονου αμαξοστασίου (αγοράστηκε οικόπεδο, κατατέθηκε πρόταση για χρηματοδότηση στο ΥΜΕΠΕΡΑ) και εκσυγχρονισμός του στόλου της καθαριότητας. Έγινε.
• Δημιουργία δικτύου ανακύκλωσης και κομποστοποίησης καθώς και εφαρμογών πράσινης ενέργειας. Υλοποιείται παραδειγματικά, όπως άλλωστε συνομολογείται ανοιχτά στο κείμενο αποχώρησης με την αναφορά στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Waste for think.
• Λειτουργία και των τριών αθλητικών κέντρων και εξασφάλιση της συνεχούς συντήρησής τους. Δουλεύουν τα δύο, ολοκληρώνεται το τρίτο.
• Λειτουργία των 2 νέων παιδικών σταθμών, ανάπτυξη βρεφικών τμημάτων σε υπάρχοντες και εξασφάλιση αδειών λειτουργίας σε όλους (υπάρχοντες και άρτι κατασκευασθέντες). Έγινε μαζί με ουσιαστική κατάργηση των τροφείων. Προοπτική ίδρυσης άλλων 2 βρεφονηπιακών σταθμών ώστε να φτάσουμε σε αριθμό τους 8. Δεν έχουν κατασκευαστεί ως τώρα.
• Απόκτηση του εργοστασίου Δουζένη και δημιουργία πολιτιστικού χώρου αντάξιου της πόλης. Αποκτήθηκε το κτίριο Νομπελ. Για το Δουζένη οι προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη - εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση από το πράσινο ταμείο.
• Αδειοδότηση του θεάτρου Ρεματιάς ως τέτοιου. Εγινε. Λειτουργεί μετά την πλήρη ανακατασκευή του.
• Αναπλάσεις κοινοχρήστων χώρων στην περιοχή του Πατήματος. Δημοπρατήθηκαν δύο πλατείες, ανακατασκευάζεται το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, είναι έτοιμη η μελέτη για μια επιπλέον παιδική χαρά.
• Συντηρήσεις παιδικών χαρών κοινόχρηστων χώρων. Πιστοποιήθηκαν 26 από τις 28 παιδικές χαρές, έγινε η ανακατασκευή όλων των υπαίθριων γηπέδων και 11 σχολικών αυλών.
• Μηχανοργάνωση του δήμου. Εκσυγχρονισμός της ηλεκτρονικής οργάνωσης του δήμου. Μείωση της γραφειοκρατίας με ανάπτυξη διαδικασιών μέσω διαδικτύου. Δεν έγινε.
• Αγορές mailing server, και firewall. Δεν έγινε.
• Ανάπτυξη διαδικασιών ηλεκτρονικού πρωτόκολλου και σταδιακά ανάπτυξη ηλεκτρονικών εφαρμογών βοήθεις στον πολίτη. Δεν έγινε.
• Μηχανοργάνωση του κοιμητηρίου. Μερική εφαρμογή.
• Δημιουργία εφαρμογής για την παρακολούθηση των αδειών και των στοιχείων καταστημάτων. Έγινε.
• Ψηφιοποίηση των υπαρχόντων αρχείων. Δεν έγινε.
• Μηχανοργάνωση αποθηκών. Έγινε.
• Ανάπτυξη εφαρμογών GIS. Έγινε.
• Ανάπτυξη διοικητικών, εκπαιδευτικών και υποδομών καθαριότητας
• Δημιουργία νέου δημαρχείου με επικρατέστερη θέση τον χώρο του δημοτικού πάρκινγκ. Σε εξέλιξη.
• Δημιουργία νηπιαγωγείου, δημοτικού, ειδικού σχολείου και λυκείου στο Πάτημα Χαλανδρίου. Παραχωρήθηκε το οικόπεδο στον ΟΣΚ, δύο χρόνια μετά την παραχώρηση δεν υπάρχει εξέλιξη με ευθύνη του ΟΣΚ.
Επίλυση σημαντικών προβλημάτων της πόλης
• Επαναπροσδιορισμός του νέου ΓΠΣ με έμφαση στην προστασία της κατοικίας. Έγινε.
• Ολοκλήρωση της ένταξης της περιοχής του Πεύκου Πολίτη στο σχέδιο, χωρίς την παρουσία της λεωφόρου Ελευθέρας Πεντέλης. Ολοκληρώθηκε η 4η Ανάρτηση.
• Εκπόνηση προμελέτης, οριστικής μελέτης και έργου για την αντιπλημμυρική θωράκιση της οδού Κόδρου (σε συνεργασία με την Περιφέρεια). Σε εξέλιξη. Τα όσα είχε αναλάβει ο δήμος έγιναν.
• Οριοθέτηση του ρέματος Χαλανδρίου. Σε εξέλιξη.
• Οριοθέτηση ρέματος Βριλλησού. Ολοκληρώθηκαν οι μελέτες.
• Επίλυση της τριπλής ομηρίας κατοίκων, ιδιοκτητών και τσιγγάνων στην περιοχή του Νομισματοκοπείου και εγκατάλειψη του εκεί καταυλισμού δια της ένταξης των Ρομά στον αστικό ιστό στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Έχει γίνει αναφορά στην αρχή του κειμένου.
• Επαναπροσδιορισμός των προτεραιοτήτων στο ιστορικό κέντρο και ανάπλαση του με βάση τον περιορισμό οχλουσών χρήσεων με την δημιουργία κανονιστικών διατάξεων και τον περιορισμό της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου και την σύνδεση του με τους σταθμούς του Μετρό.» Οι κανονιστικές διατάξεις βρίσκονται στο ΣτΕ. Η αλλαγή του νόμου για την ίδρυση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ανατίναξε την όποια προσπάθεια.
Για όλα τα παραπάνω ζητήματα, καθώς και για δεκάδες άλλα, η συζήτηση ήταν εξαντλητική, σχεδόν κάθε βδομάδα επί τρία χρόνια σε συντονιστικά, συνελεύσεις και δημοτικές ομάδες. Αυτά είναι που οι σύντροφοι ονομάζουν δημοκρατία του επουσιώδους;
Αν όμως η διαμόρφωση καλύτερων όρων ζωής για χιλιάδες Χαλανδραίους θεωρείται επουσιώδες ζήτημα, ποιο είναι το ουσιώδες;
4. Για τις δήθεν προνομιακές σχέσεις με τον κεντρικό ΣΥΡΙΖΑ και τη δήθεν παράλληλη σιωπή για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα.
Οι σύντροφοι που ανεξαρτητοποιήθηκαν, αναφέρουν ευθαρσώς ότι η «δημοτική διοίκηση, βρίσκεται στην προέκταση των κυβερνητικών μηχανισμών και αποδεικνύεται τελικά ενεργό μέρος των δικτύων εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ» και αλλού ότι: «Κέρδισε χάρη στην αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης μέσα σε δύο χρόνια ένα σημαντικό μέρος από τους ελεύθερους χώρους που η πόλη διεκδικούσε εδώ και δεκαετίες και βέβαια η προνομιακή της μεταχείριση από την κεντρική διοίκηση καθόλου δεν εξαντλείται σ’ αυτές τις παραχωρήσεις».
Έτσι παρατηρείται το παράδοξο, την ίδια στιγμή που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επί τρία ολόκληρα χρόνια επιτίθενται συστηματικά στην διοίκηση του δήμου Χαλανδρίου ως οπαδούς της Βόρειας Κορέας και η δεξιά αντιπολίτευση του δήμου την κατηγορεί ότι εγκαθιδρύει Μπολιβαριανή δημοκρατία, οι σύντροφοι που ανεξαρτητοποιήθηκαν να μας κατηγορούν ότι βρισκόμαστε στην προέκταση των κυβερνητικών μηχανισμών, αν δεν έχουμε ψηφίσει και μνημόνια!!!
Ας εξηγηθούμε λοιπόν ανοικτά και καθαρά προς όλες τις κατευθύνσεις:
Μετά την υπαναχώρηση από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015, τα ενεργά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην παράταξη είναι ελάχιστα ενώ πλειοψηφούν οι ανέντακτοι και τα μέλη διαφόρων οργανώσεων της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς.
Ποτέ όμως στην παράταξη, δεν αποτέλεσε κριτήριο για την ένταξη σε αυτήν η πολιτική ένταξη ή όχι σε κάποιο κόμμα ή οργάνωση, αλλά η στράτευση στους στόχους που έθετε η ίδια η παράταξη. Ελευθεριακοί, οικολόγοι, μέλη αριστερών οργανώσεων, ποτέ δεν πέρασαν από εξετάσεις με βάση την ορθότητα ή την αποτελεσματικότητα των πολιτικών τους επιλογών. Αυτό αποτελούσε και αποτελεί διαχρονική κατάκτηση της παράταξης.
Όσον αφορά την επαφή της διοίκησης του δήμου με την κεντρική πολιτική εξουσία:
Όπως κάθε δημοτική διοίκηση έτσι και αυτή του Χαλανδρίου, οφείλει να διεκδικεί, να απαιτεί, να διαπραγματεύεται, και να πιέζει την κεντρική εξουσία για τα θέματα της πόλης. Από πού κι ώς πού αυτή η πρακτική θεωρείται και χαρακτηρίζεται ταύτιση με τον κυβερνητικό μηχανισμό;
Με αυτήν την λογική, μήπως οι απαραίτητες συνεννοήσεις με τον υπουργό κ Ντινόπουλο, τον πρώτο καιρό της νέας διοίκησης, για την αντιμετώπιση της έξωσης των οχημάτων της καθαριότητας από το ΤΑΙΠΕΔ, μας έκαναν προέκταση του κυβερνητικού μηχανισμού της ΝΔ;
Για τα περί προνομιακών σχέσεων ας αναφέρουμε τελείως ενδεικτικά:
Η χρηματοδότηση της Περιφέρειας προς το Δήμο Χαλανδρίου το 2015 κυμάνθηκε στα 8.000.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, Δήμοι που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει ενεργούμενα της κυβέρνησης χρηματοδοτήθηκαν με υπερπολλαπλάσια ποσά. Δήμος Αλίμου, Δήμος Π. Φαλήρου, Δήμος Γλυφάδας, Δήμος Αμαρουσίου κλπ. Το γεγονός ότι ο Δήμος Χαλανδρίου δεν διέθετε έτοιμες μελέτες, λόγω της εγκατάλειψης του από τις προηγούμενες διοικήσεις, υπερίσχυσε προφανώς της όποιας ιδεολογικής –αν υπήρχε– συγγένειας με την κεντρική διοίκηση σε σχέση με τους υπόλοιπους δήμους.
Πράγματι, η έκταση των 30 στρεμμάτων του Νομισματοκοπείου παραχωρήθηκε στο Δήμο Χαλανδρίου για 40 χρόνια από το κράτος. Όμως με τον ίδιο τρόπο παραχωρήθηκαν σε άλλους δήμους, εκτάσεις σε όλη την Ελλάδα. Δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ενεργούμενο της Κυβέρνησης το Δήμο Καισαριανής που του παραχωρήθηκε η έκταση του Σκοπευτηρίου ή το Δήμο Πατραίων που του παραχωρήθηκε το παραλιακό μέτωπο.
Η εξασφάλιση της χρηματοδότησης για την αγορά του Δουζένη, προέρχεται από πρόγραμμα του Πράσινου Ταμείου που χρηματοδοτεί δήμους της χώρας για την απόκτηση διατηρητέων κτηρίων και κοινόχρηστων χώρων. Σίγουρα όλοι οι δήμοι που χρηματοδοτήθηκαν (βλέπε σαιτ Πράσινου Ταμείου) δεν αποτελούν ενεργούμενα.
Μήπως θα έπρεπε, αντί η πλειοψηφία της παράταξης να εγκαλείται να αποδείξει ότι δεν αποτελεί ενεργούμενο «του δικτύου εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ» οι ανεξαρτητοποιούμενοι σύντροφοι, που ξεχνούν αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου για πολλά θέματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής όπως αντιασφαλιστικό, προσφυγικό, μνημόνια, τρομονόμο, απεργία ΟΤΑ κλπ). να αναφέρουν αναλυτικά, ποια ακριβώς προνομιακή μεταχείριση –που δεν ισχύει για άλλους δήμους– εξασφαλίστηκε ειδικά για το Δήμο Χαλανδρίου, αντί να αναφέρουν γενικόλογα «η προνομιακή της μεταχείριση από την κεντρική διοίκηση καθόλου δεν εξαντλείται σ’ αυτές τις παραχωρήσεις»;
Από εχθρούς και φίλους της παράταξης ομολογείται ότι στο δήμο Χαλανδρίου έχει υλοποιηθεί ένα τεράστιο έργο, μάλιστα επιλύονται σταδιακά, σωρευμένα προβλήματα δεκαετιών.
Για όσους έχουν στοιχειώδη επαφή με τη δημόσια διοίκηση είναι προφανές ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς τη στήριξη μιας σημαντικής μερίδας των εργαζομένων στο δήμο, που ανεξάρτητα από την ιδεολογικοπολιτική τους ταυτότητα αναγνωρίζουν και επικροτούν τη στάση της διοίκησης στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους αλλά και στο έργο που γίνεται.
Οι συνεχείς αποφάσεις της διοίκησης και του δημάρχου, όπως το κλείσιμο των εγκαταστάσεων του δήμου προκειμένου οι εργαζόμενοι να συμμετάσχουν ν στις απεργιακές συγκεντρώσεις για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο ή στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τους συμβασιούχους, χωρίς να επιβαρυνθούν με χαμένα μεροκάματα τις μέρες απεργίας, είναι γνωστές σε όλους.
Το ίδιο γνωστό είναι το «εντέλλεσθε» του δημάρχου, για να μην παραδοθούν στοιχεία στο υπουργείο Εσωτερικών που θα οδηγούσαν σε απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων. Απόφαση για την οποία σύρθηκε σε ποινικές διώξεις που εκκρεμούσαν ως πριν μερικές μέρες.
Γνωστό επίσης είναι και το πρόσφατο «εντέλλεσθε» του δημάρχου για την πληρωμή των συμβασιούχων.
Το ίδιο γνωστή είναι η στάση της διοίκησης με τη μη άσκηση ή απόσυρση προσφυγών εργαζομένων σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με αποτέλεσμα να έχουν ήδη προσληφθεί στο δήμο 21 συμβασιούχοι, με απλές πρωτόδικες αποφάσεις.
Όπως είναι γνωστό, ότι διπλασιάστηκαν οι θέσεις εργασίας στην καθαριότητα και στους παιδικούς σταθμούς, ενάντια στις επιταγές των τροϊκανών ή στους σχεδιασμούς για υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και ιδιωτικοποίησής τους.
Γνωστές και όλες οι προσπάθειες για βελτίωση των συνθηκών εργασίας (ανακατασκευή των χώρων εργασίας, είδη ατομικής προστασίας, παρακολούθηση της υγιεινής των εργαζομένων στην καθαριότητα κλπ).
Γνωστή και η προσπάθεια επίλυσης δεκάδων ζητημάτων, με γνώμονα να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον αλλά και να μην εκτεθούν εργαζόμενοι, παρά το ότι υπήρξαν κραυγαλέες περιπτώσεις, τουλάχιστον αδιαφορίας (πχ τα 800.000 ευρώ που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως στην ΕΥΔΑΠ αλλά και άλλες περιπτώσεις που είναι σε γνώση των μελών της παράταξης αλλά η δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν).
Από που κι ως πού η πρόσληψη 100 συμβασιούχων, (πρωτοφανής αριθμός για τα δεδομένα των δήμων της χώρας), ακυρώνεται ως πολιτική πράξη υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών, επειδή δεν ανανεώθηκε η σύμβαση 5 εργαζομένων για υπηρεσιακούς λόγους;
Σε ποια ζυγαριά τοποθετούνται όλα αυτά, ώστε κάποιοι να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: «Πότε και πώς καταλήξαμε στην άποψη ότι η διοίκηση αποφασίζει και οι εργαζόμενοι απλώς εκτελούν. ¨Ότι δεν δικαιούνται να έχουν λόγο για τις ασκούμενες πολιτικές αλλά και για το αντικείμενο της εργασίας τους; Ότι είναι θεμιτή η ταύτισή μας με πρακτικές εργοδοτικού αυταρχισμού; «Ή μήπως όταν οφείλεις στους «από πάνω» επιλέγεις τη σύγκρουση με τους «από κάτω»;»
Πολλά θα μπορούσαν ακόμα να αναφερθούν για την πορεία της παράταξης. Ελπίζουμε να μας δοθεί η δυνατότητα, με ευκαιρία την ανεξαρτητοποίηση των έξι, να συνεχιστεί ένας διάλογος για τις δυνατότητες της παρέμβασης της αριστεράς στην τοπική αυτοδιοίκηση και για τις διαφορετικές προσεγγίσεις ή προτεραιότητες που υπάρχουν ή για λάθη που πιθανά έγιναν κατά την τρίχρονη αυτή πορεία.
Πολύ περισσότερο, να συζητήσουμε, κατά πόσον στέκει η άποψη όσων αποχώρησαν, ότι οι μόνες δυνατές παρεμβάσεις στην πόλη μπορούν να γίνουν μόνον εκτός των θεσμών. Αλλά αν είναι έτσι, τότε γιατί άραγε διατηρούν τις θέσεις τους στο «θεσμικό» Δημοτικό Συμβούλιο;
Αρκεί, η συστηματική φραστική καταδίκη της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής και μάλιστα, όπως γράφουν οι έξη, «σε απόσταση από την πολιτεία και τους θεσμούς της» ειδικά όταν διακυβεύεται «η ίδια η υπόσταση του λαού μας ως τέτοιου»; Αποτελεί «στρουθοκαμηλισμό» η άποψη της σταδιακής και σημειακής ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής σε τοπικούς θύλακες, αποδεικνύοντας έμπρακτα σε όσους σε παρακολουθούν ότι υπάρχει δυνατότητα αλλαγής;
Στο κείμενο αποχώρησης δηλώνεται ότι «στο ερώτημα «Ιησούν ή Βαραββάν» δε θέλουμε να απαντήσουμε με ένα αίτημα αναβολής ή προτείνοντας την συγκρότηση μιας εξεταστικής επιτροπής».
Παραμένει όμως ένα βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από όσους επέλεξαν την πορεία ανεξαρτητοποίησης από την παράταξη:
Με δεδομένο ότι η αποχώρησή τους, στερεί τυπικά από τη διοίκηση του δήμου την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, οι αποχωρήσαντες σύντροφοι θα στηρίξουν την προσπάθεια «μίας δημαρχίας έντιμων, ικανών και εργατικών αριστερών» όπως παραδέχονται ή θα παραδώσουν την πόλη, ως νέοι Πόντιοι Πιλάτοι, στο παλιό, διεφθαρμένο και ξοφλημένο πολιτικό σύστημα που τη νέμονταν τόσα χρόνια;
Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν οφείλουν να τη δώσουν στην παράταξη, σε παρέες ή κομματικά επιτελεία. Οφείλουν να τη δώσουν στην ίδια την πόλη. Δυστυχώς για όλους μας, στη δεύτερη περίπτωση, το συνολικό ανάθεμα δεν θα διαχωρίσει δίκαιους και άδικους.
