Πίσω για να μπούμε με φόρα στην μεταμνημονιακή περίοδο.
Δεν πιστεύω ότι έχει πλέον αξία να επαναλαμβάνουμε αυτιστικά αποτίμησες της μνημονιακής οκταετίας και των ..... "επιτευγμάτων" της "μαγικής συνταγής" σωτηρίας (?sic?) της ελληνικής οικονομίας, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, ούτε καταμερισμού ευθυνών ή μερισμάτων όποιων πολιτικών κερδών, μεταξύ των μνημονιακών δυνάμεων - πρωτομνημονιακών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και δευτερομνημονιακών ( ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ)
Υπάρχει άλλη προτεραιότητα αλλά επίσης εκτιμώ ότι όλοι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας τα οποία δεν μεταβάλλονται και αν αυτά αποτελούν το κεντρικό θέμα συζήτησης από εδώ και μπρος θα χάσουμε την μεγάλη εικόνα - κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Άλλωστε εμείς αυτό που σπανίως κάνουμε είναι καιροσκοπικές αναλύσεις, χωρίς "δια ταύτα", χωρίς να ακουμπάμε στο παρελθόν παρά ΜΟΝΟ όταν έχουμε να ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ κάτι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ για το παρόν και το μέλλον.
Κάποια πρόταση, κάποια κρίσιμη επιλογή που χρειάζεται να τεκμηριωθεί και από όσα έγιναν (σωστά ή λάθος) ή δεν έγιναν στο παρελθόν. Μόνο τότε έχει ουσία μια ανάλυση.
Αφήνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες συνήθως, να κάνουν ατέρμονες αναλύσεις και κριτικές εκ του ασφαλούς έτσι .... χωρίς λόγο. Είτε γιατί είναι επαγγελματίες αναλυτές (οπότε οι άνθρωποι κάνουν την δουλειά τους), είτε γιατί αυτό είναι Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΣΜΟΥ, με φερετζέ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ: ΟΞΕΡΟΛΙΣΜΟΣ στα σίγουρα.
ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΟΙ που ομιλούν για να αποδείξουν την αξία της σιωπής και να τονίσουν, πάντα ΜΕΤΑ ότι εκείνοι έχουν δίκιο και οι άλλοι άδικο κάτι που είναι πολύ εύκολο αφού αυτοί ομιλούν και κρίνουν πάντα εκ του ασφαλούς.
Πλασάρουν αναλύσεις που τις περισσότερες φορές είναι επαναλήψεις και συρραφές, κάνουν ανέξοδη επιφανειακή κριτική με στόχο την αυτοανάδειξη κάποιων "αυθεντιών" και "ψευτοαυθεντιών" που έχουν μια "βαθυστόχαστη" και" βαρύγδουμπη" (και καλά) "επιστημονική" προσέγγιση για κάθε θέμα, βασισμένη συνήθως σε "ειδική" γνώση και πληροφόρηση (κολοκύθια τούμπανα) αλλά που αν κάνεις τον κόπο να βάλεις μαζί τις πέντε τελευταίες αναλύσεις τους - κάποιων εξ αυτών, όχι βέβαια όλων - βλέπεις ότι τις περισσότερες φορές δεν είναι (όπως θα ήταν λογικό , αν ήταν ΛΟΓΙΚΟΙ κι ΥΓΙΕΙΣ πολίτες αυτοί οι αναλυτές) αλληλοσυμπληρούμενα κείμενα, με νοητική συνοχή , ενταγμένη εντός ενός ορατού, πλαισίου ανάδειξης κάποιας - όποιας - αντίληψης, φορέας της οποίας - υποτίθεται ότι είναι ο συγγραφέας αναλυτής αλλά είναι αντιφατικές, αλληλοσυγκρουόμενες και πολλές φορές αλληλοαναιρούμενες καιροκοπικές ΜΠΟΥΡΔΕΣ γραμμένες κατά παραγγελία.
Ευκαιριακές ρετσέτες συνήθως βασισμένες στην ανάδειξη κάποιου "αντι..... κάτι" στόχου (αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιαμερικανικό, αντικρατιστικό, αντιεβραϊκό, αντιτουρκικό, αντιευρωπαϊκό, αντιρατσιστικό, αντιεκκλησιαστικό, αντι- οτινάναι)
...... ή σε κάποιον υπέρτατο ακαθόριστο και ελλειμματικό ΚΑΠΟΙΟ.... ισμό (φιλελευθερισμό, κρατισμό, αναρχισμό, κομμουνισμό, μαρξισμό, κεϋννσιανισμό, εθνικοσοσιαλισμό, διεθνισμό, εθνικισμό ευρωπαϊσμό κλπ) που - και καλά - συνολικοποιεί κάπως (????) τις αναγκαίες σήμερα προς άσκηση πολιτικές επιλογές σε κάποια υπέρτατη στρατηγική.
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ σήμερα με καθαρό και κατανοητό ΛΟΓΟ (δηλαδή με ΛΟΓΙΚΗ), κυρίως στη νέα γενιά, εκείνο το ΔΥΝΑΜΙΚΌΤΕΡΟ και ΚΡΙΣΙΜΌΤΕΡΟ τμήμα της κοινωνίας που δεν έχει εντρυφήσει στις μεταπολιτευτικές φοιτητικές ή κομματικές παρασκηνιακές ή παρακρατικές γκρούπες, φατρίες και καρμπονάρες για να βασίσει και αυτή την ερμηνεία της για την ζωή και το αύριο στις μαστουρωμένες πολιτικές αναλύσεις των ινστρουχτόρων νεολαίων της δεκαετίας του 70, την γλώσσα, τον κώδικα αξιών τους και τις αισθητικές τους, αλλά έχουν δει ήδη τους περισσότερους φορείς εκείνης της περιόδου ή τα παιδιά τους να πλουτίζουν άκοπα, αβίαστα, προνομιακά, ΑΔΙΚΑ, μέσα από την ιδιοκτησία του κράτους, του παρακράτους και τις επιτυχημένες .... μυαλοπωλήσεις ή υπηρεσίες που πούλησαν στο σύστημα που κατέστρεψε την χώρα και αναζητάει στα στερνά του την αναπαραγωγή και διαιώνισή του ώστε να συνεχίσει ανενόχλητο, όπως συνέχισε μέσα στα μνημόνια και στην νέα περίοδο να πληρώνει με γραμμάτια τις υπηρεσίες των πολιτικών που επιλέγει.
Η έξοδος από το μνημόνιο ήρθε και αυτό είναι το καλό νέο.
Η έξοδος από την κρίση ΔΕΝ ΗΡΘΕ όμως.
Για το μνημόνιο είχαμε κάποιο οδικό χάρτη εξόδου.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.
Η έξοδός μας από την κρίση είναι ακόμα στα χέρια άλλων.
Ας είμαστε ειλικρινείς.
Και αυτοί οι άλλοι δεν είναι ούτε ο Αλέξης, ούτε ο Κυριάκος.
Δεν είναι στα δικά μας χέρια γιατί δεν έχουμε ΔΙΚΟ ΜΑΣ οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση αφού τα μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν θέλουν να έχουν τέτοιο.
Δεν έχουμε γιατί απλώς δεν είμαστε ΙΚΑΝΟΙ να παράξουμε ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΟΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα μεγάλα ερωτήματα, τα μεγάλα ΕΠΙΔΙΚΑ.
Όχι εγκεφαλικές συλλήψεις ή προσωπικά στοιχήματα τύπου Βαρουφ ή Λαφαζάνη, αλλά απαντήσεις που θα εμπνεύσουν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού να στρατευτεί στην υπηρεσία τους γιατί θα τις πιστέψει.
Και δεν θα έχουμε γιατί αδυνατούμε να κάνουμε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΥΝΘΕΣΕΩΝ για να φτιαχτεί ένας τέτοιος οδικός χάρτης.
Για την ακρίβεια δεν είμαστε καν ΠΡΟΘΥΜΟΙ να τις αναζητήσουμε αυτές τις απαντήσεις και συνθέσεις σε βάθος, γιατί αυτό θα είχε ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ του συστήματος.
Και το "κόβουν" το "αποπροσανατλίζουν", το καθιστούν αδύνατο, κατανοώντας ότι μέσα από αυτή την επίπονη διαδικασία διαλόγου, αντιπαρα-ΘΕΣΕΩΝ και ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ θα εκτεθούν και θα χάσουν τον "ηγεμονικό" ρόλο τους στην ιεραρχία του συστήματος, εκεί που τους έχουν τοποθετήσει τόσο στα κόμματα εξουσίας όσο και στον ελεγχόμενο ..... ψευτοαντισυστεμικό χώρο της καργαριστεράς και των συμπορευομένων.
Αυτοί γίνονται πρόθυμα όργανα - υπηρέτες των αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων που υποδαυλίζονται από παράκεντρα και εκτός της χώρας και αυτά τα παρακολουθήσαμε να εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα αλλά κάναμε τους .... κινέζους.
ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΔΕΣ ούτε η αναζήτηση του σημαντικότερου λάθους τακτικής μέσα στα οκτώ μνημομιακά χρόνια.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ,
(Άλλωστε - στεναχωρώντας τους φίλους και πρώην συντρόφους που επιμένουν σε αυτή τη μπαρούφα - σε αυτό το "αντιπολιτευτικό" (τάχα) αφήγημα της κωλοτούμπας, ο Τσίπρας νικάει με αυτό, αφού είναι ο ΜΟΝΟΣ από τους άλλους κωλοτούμπες, μνημονιάκηδες που έκανε ΕΚΛΟΓΕΣ τον Σεπτέμβριο του 15 ρωτώντας τον λαό αν έκανε καλά που έκανε την κωλοτούμπα και ζητώντας ΕΝΤΟΛΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ σε αντίθεση με τους εν Ζαππείω και Καστελορίζω κωλοτούμπες επικριτές του.
Αυτό καταλαβαίνει ο σημερινός νέος.
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ .... ΣΟΒΑΡΟΙ.
Δεν είναι γιατί σοβαρή συζήτηση θα ήταν οι απαντήσεις και προτάσεις επί του κρίσιμου πολιτικού επίδικου σήμερα και αύριο. Ο οδικός χάρτης εξόδου από την κρίση, αν μπορεί να υπάρξει τέτοιος.
Δεν είναι ποιοι κώλοι θα κάτσουν στις υπουργικές καρέκλες και ποιοι δεν θέλουμε να κάτσουν.
Και όσοι καρεκλάδες δίνουν τόσο μεγάλη σημασία σε αυτό θέλοντας εκείνοι να βάλουν τους κώλους τους γρήγορα στις καρέκλες κραυγάζοντας ότι"αυτή είναι η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ," (αφού αυτοί ή το πολιτικό αφεντικό τους δεν είναι υπουργός, πρόεδρας οργανισμού ή μετακλητός για να τους δίνει μπαξίσι), τολμούν να απαντάνε προκλητικά και χυδαία - όταν τους ρωτάει κανείς το "και μετά τι για τη χώρα" - " ότι "το κρίσιμο είναι να αλλάξει η κυβέρνηση, να φύγουν αυτοί και να έρθουν οι άλλοι - οι άριστοι - και θα τα βρούμε αυτά τα περίεργα περί απαντήσεων που ρωτάτε εσείς που είστε .... "φιλοζυριζαίοι" και γλύφετε τον ΣΥΡΙΖΑ (αντί να γλύφετε τον Μητσοτάκη, όπως εμείς).
Πότε ύστερα όμως εννοούν θα συμφωνηθούν εφαρμόσιμες πολιτικές εξόδου από την κρίση με ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Όσο θα έχουν παρκαρισμένους τους καλομαθημένους κώλους τους στην καρέκλα για να τις εφαρμόσουν - υποτίθεται;;;
Καταλαβαίνω απολύτως γιατί εκείνοι που τα υπερασπίζονται αυτά ήταν σκληρά μνημονιακοί ΠΑΝΤΑ ή προκλητικά γραφικά αντιμνημονιακοί κλόουν, ψεκασμένοι και χλαμυδοφόροι.
Διότι δεν θέλανε ποτέ να εφαρμόζουν πολιτικές που έχουν προσυμφωνηθεί ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και γιατί θέλουνε να έχουν τις καρέκλες για να εφαρμόζουν σαν καλά και υπάκουα παιδιά, πολιτικές που ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ και επιβάλλονται από κάπου για να είναι και αυτοί ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΠΑΝΤΑ ΑΜΟΙΒΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ.
Τους δημιουργούν "υπαλληλική" ασφάλεια οι υπαγορευμένες πολιτικές είτε από τα πάνω, είτε από τα έξω, είτε από τα κάτω - από στοές και υπόγεια.
Δεν θέλουν.... επιχειρηματικά ρίσκα στην επιλογή των εφαρμόσιμων πολιτικών.
ΕΤΣΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΡΙΣΚΟ για τον επαγγελματία εξουσιαστή - υπάλληλο - καριερίστα. Και αν χάσει την καρέκλα του με την κατάρρευση της επιχείρησης - κόμμα, ο υπάλληλος είναι ανεύθυνος. Θα βρει άλλη δουλειά σε άλλη επιχείρηση - κόμμα.
Αυτοί λοιπόν σήμερα μιλάνε για μέτωπο - όπως και εμείς, αλλά στενοχωριούνται με την έξοδο.
Δημιουργεί ρίσκα .
Εμείς μιλάμε για μέτωπο ΑΛΛΑΓΩΝ, πρωτίστως ΝΟΟΤΡΟΠΙΩΝ.
Οι άλλοι για ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΩΛΩΝ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ προσπαθώντας απλά να περιγράψουν το ... μέτωπό τους με κάποιο πολιτικό φερετζέ.
Ένα κάποιο "μέτωπο" που προσπαθούν ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ να αναδείξουν.
- Ως "αντιλαϊκιστικό" (αντιλαϊκισιτκό μέτωπο χωρίς πειστική και ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ από την κρίση;;; Πώθεν προέκυψε εκτός ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ;;;; Με κυρίαρχη" ΠΟΛΙΤΙΚΗ" απάντηση για όλα "ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΝΙΚΑ" για τις καρέκλες, επειδή γεννηθήκαμε από .... υπουργικά μέζεα και ξέρουμε, ενώ αυτός ήταν σερβιτόρος, άρα άχρηστος; (Αλήθεια δεν ξέρω αληθινά ποιος είναι χρησιμότερος στη μεταμνημονιακή περίοδο:ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ ή ένα κολεγιόπαιδο - τέκνο πρώην υπουργού ή πολιτευτή που δεν κατάλαβε τίποτα από την κρίση κι την αντιμετωπίζει ως ευκαιρία καριέρας).
- Ως "φιλοευρωπαϊκό" (την ώρα που κατακεραυνώνουν τον Τσίπρα ως τον πειθήνιο, καλύτερο φίλο της Μέρκελ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ή βρίζοντας τον Ντελόρ που .... τους την είπε μέσα στο κοινοβούλιο για την ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΪΚΗ αντιμετώπιση της πολιτικής διεργασίας, στη νέα περίοδο).
- Ως "Πατριωτικό" (Ουπς, ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΑΡΑΓΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ;;; Εμείς οι εθνικοανεξαρτησιακοί με ποιους είμαστε άραγε;; Εμείς οι παραδοσιακοί φιλοπαλαιστίνιοι, αντιισραηλινοί; Με τον Ερντογάν είμαστε τώρα; Θα πεις το σωστό, ότι είναι συγκυριακά φαινόμενα αυτές οι τάχα "μεταβολές" συμμαχιών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρών και εμείς πρέπει να δούμε τι συμφέρει εμάς και να μην κρεμόμαστε από αυτούς. Σωστά! Αλλά τι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ πρέπει να κάνουμε; Όσα, λέγαμε πάντα για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας είναι επαρκή σήμερα; Δεν θα απαντήσω εγώ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Μπορεί να είναι. Μπορεί και όχι. Θέλει λίγο παραπάνω σκέψη και συζήτηση όμως, δε νομίζετε; ΣΥΖΗΤΗΣΗ που δεν μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ μέσα τους προδιαγεγραμμένους στο παρελθόν άξονες. Ακόμα και αν καταλήξει να τους επανεπιβεβαιώσει αν δεν τους αναθεωρήσει. ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΟΒΑΡΗ.
- Και για όσους δεν πιάνουν τα παραπάνω "μέτωπα" προτείνεται ΤΕΛΙΚΑ - ακόμα - ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ με Παναγιώτη Λαφαζάνη και Κώστα Βουτσά να μας καλούν σε προσκλητήριο ενότητος των αντιμνημονιακών; (έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;) ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΕΦΕΡΛΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!
Πρέπει λοιπόν τώρα που έχουν πάρει θέση επανόδου στην καρέκλα της τραπεζαρίας να κάνουν και να λένε με κάποιο πειστικό "πασοκικά" τρόπο ό,τι τους λέει ο Κυριάκος και ο ΣΚΑΗΣ - είτε απροκάλυπτα οι πιο θρασείς, είτε συγκεκαλυμμένα οι .... καργαριστεροί της ιστορικής Μητσοτακικής - κατά το Κουρασικής - αριστεράς (μπαίνοντας).
Στο πίσω μέρος του μυαλού τους - βέβαια - έχουν ένα στόχο:
ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ και την ανάδειξη όσων προτάσσουν αυτό τον στόχο μέσα από ένα πραγματικό ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ενάντια στις ξεπερασμένες και ήδη αποτυχημένες συνταγές του νεοφιλελευθερισμού τόσο στη χώρα όσο και στην ΕΕ.
- Μια ανασυγκρότηση του συνόλου της παράταξης που είναι αναγκαία για την χώρα αλλά και τις εξελίξεις μέσα στην ΕΕ.
- Μια επιθετική ανασυγκρότηση ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ, ΣΥΝΘΕΣΕΩΝ και όχι ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΩΝ.
- Μια ανασυγκρότηση με το βλέμμα στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.
- Μια ανασυγκρότηση ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ και όχι ΜΕΤΩΠΩΝ ΚΟΡΥΦΗΣ και ΝΟΜΗΣ.
- Μια ανασυγκρότηση στην οποία ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΙΝΑΛΙΤΕΣ αλλά ΚΑΙ που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και οι σοσιαλιστές επιλεγμένοι σύμμαχοί τους με τους οποίους διαπραγματεύτηκαν ΚΑΡΕΚΛΕΣ και όχι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, για να μην φανεί ότι τέθηκαν σε κρίση και διάλογο παρωχημένες παλαιοκομμουνιστικές ιδεοληψίες που επιβλήθηκε κατά τις ιδρυτικές του διαδικασίες να εμφανιστούν ως οι μόνες αναγκαίες και ικανές πολιτικές εξόδου από τα μνημόνια, ενώ δεν ήταν. Όπως επιχειρήθηκε μετά να εμφανιστούν ως επαρκείς πολιτικές για την υπέρβαση της κρίσης και ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Και κατέληξαν αυτοί οι καραΣΥΡΙΖΑΙΟΙ του κόμματος τελικά να εισέρχονται αύριο στην μεταμνημονιακή περίοδο με απομεινάρι τους τον .... δικαιωματισμό και σανίδα σωτηρίας ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ που έστελναν στο πυρ το εξώτερο, μαζί με τους φορείς τους.
Γιατί δεν έχουν χρόνο να το περιμένουν οι μωροφιλόδοξοι, ταυτισμένοι με την καρέκλα της εξουσίας καλομαθημένοι κώλοι που έχουν το συστημικό δικαίωμα να έχουν πάντα μια ΠΑΧΥΛΑ ΈΜΜΙΣΘΗ καρέκλα που δεν θέλουν να χάσουν στην ερχόμενη μητσοτακική φάση.
Καρέκλα με την οποία έμαθαν να ζουν μια ζωή, και γνωρίζουν καλά ότι αυτό το σενάριο που περιγράφω ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥΣ, την γενιά του Πολυτεχνείου, που έχει κλείσει τον ιστορικό της κύκλο μαζί με την είσοδο της χώρας στα μνημόνια.
Τα επίδικα της μεταμνημονιακής περιόδου είναι μεγάλα και από αυτά κρέμεται Η ΙΔΙΑ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Αυτό είναι το κυρίαρχο επίδικο.
Δεν είναι το πότε θα αποκατασταθεί επιτέλους η διασαλευθίσσα εξουσιαστική τάξις ώστε δεξιοί και ΚινΑλίτες μέτοχοι του καταρρέοντος νεοελληνικού κράτους - αυτοαποκαλούμενοι άριστοι γραμματιάκηδες, ανταποκρίτριες, κουρασόμαγκες και πρόθυμοι φίλοι τους, διεξαγωγείς ΕΔΕ συγκαλύψεων σκανδάλων, πρόθυμοι ψευτοπροοδευτικοί συνεργάτες τους, επίδοξοι συνεχιστές του θεάρεστου έργου τους , ήδη καθισμένοι στο τραπέζι με δεμένη την ποδίτσα τους στο λαιμό τους και τα μαχαιροπήρουμα στα χέρια, περιμένουν εναγώνια να σερβιριστούν για να συνεχίσουν το φαγοπότι τους που διεκόπη βίαια, όταν ο λαός τους σήκωσε από το τραπέζι με την μπουκιά στο στόμα.
Πριν λοιπόν εμείς ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ αποφασίσουμε για να τοποθετηθούμε οριστικά και δια της ψήφου μας για το ποιος πρέπει να οδηγήσει την χώρα στην μεταμνημονιακή περίοδο, προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του πώς πρέπει να πορευτεί η χώρα μέσα σε αυτή.
Και πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ αλλά να μας κατατεθούν και ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΟΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ από τις πολιτικές δυνάμεις τουλάχιστον στα εξής ΚΕΝΤΡΙΚΑ ερωτήματα:
- ΕΡΩΤΗΜΑ 1. Είναι πλέον βιώσιμο το χρέος ή μπορεί ανά πάσα στιγμή οι "αγορές" να μας τραβήξουν το χαλί και να επανέλθουμε στην προτεραία ή και χειρότερα ακόμα; Και αν η απάντηση είναι αυτονόητη από τι θα εξαρτηθεί αν θα το κάνουν ή όχι οι αγορές; Τι λέγεται και τι προτείνεται από τα κόμματα γι΄ αυτό; Κυρίως τα κυβερνητικά κόμματα που άρχισαν τους πανηγυρισμούς, ελπίζοντας να συσπειρώσουν με αυτούς τουλάχιστον τους μπαμπουίνους εκ των ψηφοφόρων τους Αλλά και τα άλλ" α που σχεδόν μας είπαν "ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ γιατί δεν μπορούμε εμείς, μόνοι μας να αποφύγουμε τον κακό εαυτό μας (γιατί ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ είμαστε, τι να κάνουμε; Να αλλάξουμε στα γεράματα;)
- ΕΡΩΤΗΜΑ 2. Η οικονομική πολιτική της χώρας σε πόσο βαθμό επηρεάζεται από το εσωτερικό; Και αν η αυτονόητη απάντηση είναι ΛΙΓΟ αφού το ΠΟΛΥ το καθορίζουν οι Βρυξέλλες και το πολυεθνικό κεφάλαιο, αυτό το ρημαδολίγο προς ποια κατεύθυνση πρέπει να στραφεί; Προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και την κοινωνική συνοχή ή ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΓΟ πρέπει να ενισχύσει το ΠΟΛΥ, όπως λένε οι "άριστοι" (για να έρθει - λέει - πιο γρήγορα η ανάπτυξή τους, η ανάπτυξη της FRAPORT ας πούμε. Η ανάπτυξη στην οποία το δημόσιο βάζει τα λεφτά και οι ιδιώτες - αποικιοκράτες "επενδυτές" την .... μαγκιά;)
- ΕΡΩΤΗΜΑ 3. Η έξοδος από την κρίση έχει κυρίως οικονομικό ή κυρίως γεωστρατηγικό πρόσημο; Από τι εξαρτάται κυρίως αφού προφανώς δεν ξεκόβεται το ένα από το άλλο; Ας πούμε - για παράδειγμα - ότι αύριο το πρωί, μαζί με την έξοδο από τα μνημόνια γινόταν ένα θαύμα και το ομόλογο του Σώρρα γινόταν αποδεκτό από την ΕΚΤ, οπότε το χρέος γινόταν μηδέν, η χώρα θα μπορούσε να επιβιώσει μόνη της, να προστατέψει την εδαφική της ακεραιότητα και την εθνική της ανεξαρτησία (ή ό,τι έχει μείνει από αυτή στον παγκοσμιοποιομένο πλανήτη) έξω από κάποιου είδους νταβατζιλίκι των μεγάλων δυνάμεων ή των πολυεθνικών οργανισμών; ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ειδικά την ώρα που φαίνεται να οξύνονται οι ανταγωνισμοί των μεγάλων;
- ΕΡΩΤΗΜΑ 4: Αν η αυτονόητη απάντηση είναι ΟΧΙ τότε έχουμε μήπως ανοικτό θέμα επιλογής ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ στο παγκόσμιο σύστημα και δε το έχουμε απαντήσει επαρκώς το δίλημμα; Ή μήπως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΛΗΜΜΑ και το μόνο που μας μένει ως "ανεξαρτησία" είναι ΕΝΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ με όλα τα κακά του, να επιχειρούμε να παίξουμε με τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις (για να πω και κανέναν κομμουνισμό) μέχρι εκεί που το επιτρέπουν οι συσχετισμοί και χωρίς παρωπίδες και παρωχημένες προσεγγίσεις εκ του παρελθόντος προερχόμενες; Αυτοί που μας καλούν να συγκρουστούμε με την δύση δια να ικανοποιηθεί το ξανθό γένος ΠΙΩΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ή ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ; Αλλά το κύριο ερώτημα είναι ένα: ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ;;
Αν είναι και εδώ - λοιπόν μάλλον αυτονόητη απάντηση - αν δεν είσαι Λακεδαιμόνιος- το βασικό ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ του πολίτη μετατοπίζεται και αντί να μιλάμε για "ΜΕΙΟΔΟΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΑΡΕΣ" πάει στο ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ σε ενεστώτα χρόνο και ποιος το δουλεύει αυτό - ΣΗΜΕΡΑ - πιο αποτελεσματικά.
ΣΕ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΧΡΟΝΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ.
Όχι τι θα θέλαμε και πώς θα θέλαμε εμείς στα όνειρά μας έναν άλλο κόσμο.
- ΕΡΩΤΗΜΑ 5: Υπάρχει άραγε από αύριο "αντιμνημονιακή" πρόταση για το παρόν και το μέλλον που να στέκει στα πόδια της, και να αντέχει σε πέντε απλές ερωτήσεις ΚΡΙΣΕΩΣ πολίτη με IQ άνω του 60? Υπάρχει πλέον εναλλακτική ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ "αντιμνημονιακή" ή απλώς επιχειρούν να εγκλωβίσουν ψήφους με ένα "αντιμνημόνιο" χωρίς μνημόνιο; Ή μήπως αυτός που τα λέει αυτά ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ μεταξύ των επιλογών που έχει στο τραπέζι, δηλαδή Αλέξη ή Κυριάκο με αντιμνημονιακό φερετζέ, ΕΠΙΧΕΙΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΌ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΟΥΪΝΟΥ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ;;;;
Ο οποίος βέβαια - αφού δεν έχει τις απαντήσεις δεν βιάζεται για να γίνουν εκλογές.
Αύριο περνάμε στη μεταμνημονιακή εποχή.
Από αύριο λοιπόν θα αξιολογήσουμε ποιος μπορεί να την χαρτογραφήσει και να την διαχειριστεί καλύτερα.
Και καλύτερα ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ.
Εμείς - όπως και εχθές, έτσι και αύριο - θα είμαστε στο ψάξιμο για τις ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ που δεν έχουν δοθεί.
Και θα μετέχουμε με τις λίγες μας δυνάμεις σε εκείνες τις μικρές συλλογικότητες και εκείνα τα μικρά κόμματα που δουλεύουν για τις απαντήσεις και όχι για του εγκλωβισμούς, πάντα στα πλαίσια αυτού που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως ΠΑΡΑΤΑΞΗ.
Από αύριο η χώρα είναι ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα κρατήσει πολύ!
Α.Ν.
