ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG

Τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989. Επρόκειτο για χρονιά – καμπή για την Ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης, αλλά και όλου του πλανήτη, αφού η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη, πέραν των ιδεολογικών ρηγματώσεων και της μελαγχολίας που επέφερε στην Αριστερά, αποτέλεσε προωθητική δύναμη για την ταχύτατη επικράτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Ο απολογισμός αυτής της τριακονταετίας οδηγεί σε συμπεράσματα εντελώς αντίθετα αυτών, που είχαν διατυπωθεί με έντονο τρόπο από τους θριαμβευτές – νικητές της περιόδου εκείνης.

Κατ’ αρχήν υπήρξε πλήρης και καθολική διάψευση όλων των νεοφιλελεύθερων διθυράμβων που ακολούθησαν την πτώση του Τείχους, περί του «τέλους της Ιστορίας του ανθρώπου» και του «θανάτου των ιδεολογιών», με προεξάρχοντα τον Φράνσις Φουκουγιάμα, με την έννοια, ότι η νίκη του καπιταλισμού και της «δημοκρατίας» της αγοράς θα επέφερε την ειρήνη, τη δημοκρατία και την πρόοδο σε όλες τις κοινωνίες του πλανήτη και, πολύ περισσότερο, ότι ο καπιταλισμός αποτελούσε το ανώτερο και το τελικό στάδιο του πολιτισμού του ανθρώπινου γένους. Οι δοξασίες αυτές πολύ γρήγορα συνετρίβησαν από τις ίδιες τις εξελίξεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της περιόδου της αυτοκρατορικής αλαζονείας των Η.Π.Α., που διέλυσαν το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες, προβαίνοντας σε παράνομες πολεμικές επιδρομές για την ικανοποίηση των συμφερόντων της οικονομικής τους ολιγαρχίας και της εγκαθίδρυσης της μονοκρατορίας τους.

Από την άλλη πλευρά, μέσα σ’ αυτή την τριακονταετία του «θριαμβεύοντος» καπιταλισμού, παρατηρούμε σε παγκόσμιο επίπεδο την γιγάντωση των ανισοτήτων και της εξαθλίωσης σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη, την επιθετικότητα και κυνικότητα ενός «μανιακού» καπιταλισμού, με σημείο αναφοράς την άκρατη κερδοσκοπία των οικονομικών ολιγαρχιών. Αποκορύφωμα αυτής της πορείας-φούσκας ήταν η κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος του 2007 στις Η.Π.Α., που οδήγησε τις επί μέρους κοινωνίες και τον πλανήτη σε τεράστια εξαθλίωση και καταστροφή.

Περαιτέρω, η πρωτοφανής επίδειξη απληστίας και αλαζονείας της Δύσης και ειδικότερα των Η.Π.Α., με την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου συστήματος, όπου απουσιάζει κάθε ελέγχος της κίνησης των κεφαλαίων σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, αποτέλεσε τον πυρήνα της ανόδου και άλλων ανταγωνιστικών, ισχυρών καπιταλιστικών πόλων, στην Ασία (Κίνα, Ινδία κ.λπ.). Η εξέλιξη αυτή έχει οδηγήσει σήμερα τον πλανήτη σε έντονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που προέρχονται από τον ανταγωνισμό της φθίνουσας Δύσης και της πτώσης της αμερικανικής ηγεμονίας και της ανοδικής Ανατολής (Κίνα, Ινδία και Ρωσία).

Μεγάλο θύμα αυτών των εξελίξεων υπήρξε και η Ευρώπη, η οποία αντί της εμβάθυνσης και της ενοποίησης της στη λογική της ισοτιμίας των ευρωπαϊκών λαών, έχει οδηγηθεί σε επικίνδυνες αντιδημοκρατικές ατραπούς κάτω από την πυγμή του ανακάμψαντος γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, με βασικές σταθερές την σκληρή μονεταριστική πολιτική και την τιμωρητική λογική για τις υπόλοιπες χώρες, οδηγώντας έτσι σε πλήρη απόκλιση τις χώρες του Βορρά και του Νότου, αφού οι πρώτες παράγουν πλεονάσματα, και οι δεύτερες ελλείμματα.

Τέλος, δικαιώθηκαν όλοι εκείνοι, που μέσα στις θριαμβολογίες και την επικοινωνιακή και ιδεολογική τρομοκρατία των διεθνικών μέσων ενημέρωσης και χειραγώγησης εκείνης της περιόδου, αντιστάθηκαν και από την πρώτη στιγμή επισήμαναν τους κινδύνους της επερχόμενης καπιταλιστικής λαίλαπας, αλλά και της επικαιρότητας της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, αφού αυτό που κατέρρευσε το 1989 δεν ήταν αυτή, αλλά οι στρεβλώσεις που έγιναν στο όνομά της. Χαρακτηριστικοί ήταν οι τίτλοι των βιβλίων των Γάλλων φιλοσόφων Πασκάλ Μπρυκνέρ «Η Μελαγχολική Δημοκρατία» και του Ζακ Ντεριντά «Φαντάσματα του Μάρξ», που εκδόθηκαν στη δεκαετία του ’90 επισημαίνοντας το ατελέσφορο των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών πυροτεχνημάτων, που εμφανίζονταν τότε ως η μοναδική σκέψη και ως φυσικός κοινωνικός κανόνας .

Συμπερασματικά, τριάντα χρόνια μετά τις ιαχές του τότε θριαμβεύοντος καπιταλισμού ο πλανήτης βιώνει το απεχθές πρόσωπο του γερασμένου και επικίνδυνου, πλέον, καπιταλιστικού συστήματος που ωθεί την ανθρωπότητα σε μεγάλες δοκιμασίες και αδιέξοδα.

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ .... ΚΕΡΝΑΩ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΠΙΤΑ ....

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ. ΤΟ ΤΙΜΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ....

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πιο αλαζονική, η πιο ξιπασμένη γενιά της νεώτερης ιστορίας.

"Μας έφερε την δημοκρατία και μας πήρε την ζωή" έγραψε ένας συνάδελφος στο facebook.

Δεν φταίνε αυτοί, λέω εγώ. Που ανήκω στην πρώτη γενιά μετά την γενιά του Πολυτεχνείου.

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ.
Οι νεώτεροι. Οι επόμενοι.

Αφήσαμε τον θαυμασμό μας σε αυτό που έκαναν - ΚΑΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ - να γίνει ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΣ.

Δεν διανοηθήκαμε να τους κριτικάρουμε, δεν διανοηθήκαμε να τους αμφισβητήσουμε καθώς με το πέρασμα του χρόνου γίνονταν ΚΑΘΕΣΤΩΣ.
Ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου τα στελέχη του δεν ήθελαν, δεν ένιωθαν έτοιμα να τα ακουμπήσει κανείς.
Και εμείς πειθαρχούσαμε στις εντολές τους, από κόμπλεξ κατωτερότητας μπροστά στο μεγάλο τους κατόρθωμα να σταθούν απέναντι στο τανκ.

Η γενιά του Πολυτεχνείου διαχειρίζεται τον δημόσιο, οικονομικό, πολιτιστικό βίο στην χώρα  σαράντα έξι χρόνια τώρα.

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ περισσότερο από κάθε άλλη γενιά.

Ελέγχει το σύστημα καθολικά.

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ.

Η εξέλιξη της κοινωνίας απαιτεί την διαδοχή. Η στασιμότητα είναι αρρώστια.

Θα μου πεις ποιος, με ποιο ηθικό και πολιτικό ανάστημα, θα  τολμούσε να ασκήσει κριτική στον Λαλιώτη, την Μωροπούλου, την Δαμανάκη, τον Λαζαρίδη, τον Χατζησωκράτη, τον Λάζο, τον Διονύση Μαυρογένη, την Τρέμη, τον  Στέφανο, την Βαλαβάνη, τον Τζουβάνο, τον Παππά, τον Κοροβέση, τον Λογοθέτη, τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Φιλιππάκη, τον Ψαρρά, τον Λυγερό και τους συντρόφους τους και συμφοιτητές τους σε εκείνη την κορυφαία στιγμή της νίκης τους απέναντι στα τανκς της δικτατορίας.

Ό,τι θέλουν το είχαν, το έχουν και θα το έχουν όσο ζουν ....
Τους χρωστάει η δημοκρατία ότι ξαναγεννήθηκε. 

Τους χρωστάει όμως την ύπαρξή της;
Τους χρωστάει να ζήσει μόνο όσο ζουν εκείνοι ή πρέπει να τους υπερβεί;
Τι θα ήθελαν οι ίδιοι άραγε τότε;

ΤΟΤΕ!

ΠΡΙΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΟΥΝ και γίνουν ο πυρήνας του νέου καθεστώτος.

Τους χρωστάει να είναι η δημοκρατία ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ - κτήμα κάποιων ιδιοκτητών ή πρέπει να προχωρήσει ανεξάρτητα από αυτούς;

Δεν κατανοούν ότι είναι ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ένα καθεστώς της γενιάς του πολυτεχνείου που ανέχεται να απολογείται ΜΟΝΟ στην ίδια την γενιά του πολυτεχνείου επί 50 χρόνια, χωρίς να πηγαίνει παρακάτω;

Η  ζωή και οι κοινωνίες προχωράνε όταν οι επόμενοι μαθαίνουν, σέβονται, εκτιμούν αλλά ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ και ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΟΥΝ τους προηγούμενους.

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ έτσι προχωράει το πράγμα.

Όταν τους φετιχοποιούν τους προηγούμενους οι επόμενοι,  τότε έχουμε στασιμότητα, συντήρηση και τελικά οπισθοδρόμηση.

Διότι ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΥΤΗ, η γενιά του πολυτεχνείου, Η ΠΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΩΡΙΜΗ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ γενιά του νεώτερου ελληνικού κράτους δεν κατανόησε το πότε έπρεπε να παραδώσει τα κλειδιά στους επόμενους χωρίς να τους μανιπουλάρει.
Για την ακρίβεια δεν έχει παραδώσει ακόμα.

Αυτό παρήγαγε τα γνωστά αποτελέσματα αν το καλοσκεφτείτε.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ γι΄αυτό.
ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ!
Σε εμάς έπεσε ο ρόλος να τους "την λέμε", όταν άρχισαν να ξεφεύγουν.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ!

Διότι ΓΙΟΡΤΑΖΑΜΕ και ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ το Πολυτεχνείο ως επέτειο αντί να το τιμούμε ως ζωντανό προωθητικό για την κοινωνία και την χώρα συμβολισμό.
Με φωτογραφίες και εξιστορήσεις.

Αρνηθήκαμε το πολυτεχνείο - ορόσημο για να συνεχίζουμε.

Ο σεβασμός μας και οι εορτασμοί μας  έγιναν φετίχ αντί να γίνουν η αφετηρία μας, το κίνητρο συλλογικής αμφισβήτησης και αντίστασής μας, όταν βλέπαμε - μοιραίοι και άβουλοι αντάμα - την γενιά του Πολυτεχνείου να μετατρέπεται σε "γενιά φραγκοφονιάδων γιάπηδων" όπως το έχει πει ο Σταμάτης Κραουνάκης.

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ!

ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΕΙ ΣΗΜΕΡΑ- ΧΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ - ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ για να μην κινδυνεύσει το ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ  της από μια νέα κατάληψη, μια νέα εξέγερση.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ ....

Α.Ν.

ΓΙΟΓΚΑ ΣΕ ΠΑΡΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΡΑΝ

ΕΛΛΑΔΑ  - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2019

Kαταγγελία: Τους προσήγαγαν επειδή έκαναν γιόγκα στο πάρκο Ελευθερίας

Τέσσερα άτομα προσήχθησαν, την περασμένη Κυριακή, στη ΓΑΔΑ, επειδή έκαναν άσκηση διαλογισμού στο πάρκο Ελευθερίας!
Οι Δέσποινα Καραπάνου, Εφη Γκανά, Γιώργος Τζόκας και Χρήστος Ευθυμίου καταγγέλλουν στην «Εφ.Συν.» ότι, τη μέρα που στην Αθήνα διεξαγόταν ο 37ος Μαραθώνιος, άτομα της Ασφάλειας όχι μόνο εμπόδισαν τη διεξαγωγή της ομαδικής άσκησης τσιγκόνγκ Φάλουν Γκονγκ που γίνεται στο πάρκο Ελευθερίας (δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής) κάθε Κυριακή, αλλά τους προσήγαγαν χωρίς να τους ζητήσουν τα στοιχεία τους και με μόνη εξήγηση «αυτές τις εντολές έχουμε, ακολουθήστε μας στη ΓΑΔΑ». Τελικά, τις ταυτότητές τους τις έδειξαν στην Αστυνομική Διεύθυνση, όπου παρέμειναν χωρίς κανέναν λόγο για δύο ώρες και ύστερα απλώς τους ανακοινώθηκε ότι μπορούν να αποχωρήσουν. «Τη συγκεκριμένη άσκηση την κάνουμε εδώ και 15 χρόνια στο ίδιο σημείο. Ουδέποτε έχει δημιουργηθεί το παραμικρό.

ΙΡΑΝ ΜΑΪΟΣ 2019

Ιράν: Συνελήφθησαν 30 άτομα επειδή έκαναν γιόγκα

ΤΕΛΟΣ Η ΑΣΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ

Ο Χαλανδραίος φοιτητής που συνελήφθη έξω από το σπίτι του

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου καταγγέλλει την αστυνομική βία εναντίον των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ στις 11/11/2019, οι οποίοι βρίσκονταν στον χώρο της Σχολής τους σε διαμαρτυρία του φοιτητικού τους συλλόγου εναντίον της εισβολής των ΜΑΤ με χρήση χημικών, ξύλο και συλλήψεις.

Οι εικόνες ντροπής τις οποίες είδαμε θυμίζουν - παραμονές της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου- άλλες μαύρες εποχές.

Η επίδειξη αυταρχισμού της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών κορυφώθηκε με την σύλληψη την άλλη μέρα κάτω από το σπίτι του στο Χαλάνδρι του φοιτητή και μέλους του συλλόγου των χημικών μηχανικών του ΕΜΠ Γιάννη Παχάκη, ο οποίος μεταφέρθηκε στη Γενική Ασφάλεια, του απαγορεύθηκε η επικοινωνία με δικηγόρο κα παραπέμφθηκε στο Αυτόφωρο στο οποίο δικάζεται στις 22 Νοέμβρη.

Το Δημοτικό Συμβούλιο θεωρεί ότι η αστυνομική βία δεν έχει καμία θέση στους πανεπιστημιακούς χώρους για την υπεράσπιση των οποίων και του πανεπιστημιακού ασύλου είναι υπεύθυνοι α φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και οι εργαζόμενα σε αυτούς .

Ζητά την παύση των διώξεων εναντίον όλων όσων συλλογικά αγωνίζονται για την υπεράσπισή τους κα της δίωξης εναντίον του συλληφθέντος στην πόλη μας φοιτητή.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Το ψήφισμα εγκρίθηκε με τις ψήφους της Σύμπραξης και της Λαϊκής Συσπείρωσης,
Κατά ψήφισαν οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι του Κουράση ΚΑΙ ΟΙ wannabe κυβερνητικοι του Γ. Θωμά και του Σ. Ανδρεόπουλου (ΚΙΝΑΛ και πάσης δεξιάς).
Ο Κρανίδης είπε ότι "όποιος είναι εναντίον του πανεπιστημιακού ασύλου είναι ανόητος", κατέθεσε ένα δικό του γενικόλογο ψήφισμα και απέφυγαν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά του ψηφίσματος.

ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΔΣ ΤΗΣ ΦΛΥΑ - Ο ΝΤΑΒΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΕΡΤΑ (προσωρινά)

Το νέο Δ.Σ. της ΦΛΥΑ συγκροτήθηκε εχθές, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με βάση το νέο νόμο περί κυβερνησιμότητας των ΟΤΑ.

Και με βάση αυτή την δέσμευση έγινε περισσότερο πολυφωνικό από πριν, αφού η διοίκηση κράτησε τα 3/5 του Δ.Σ. και η αντιπολίτευση συμμετέχει πλέον με 4 μέλη της στο ΔΣ της εταιρείας αντί για ΕΝΑ που είχε από την μετατροπή της ΦΛΥΑ σε Δημοτική  Μονομετοχική Ανώνυμη Εταιρεία.

(Μόνο ο ΣΒΑΠ λοιπόν - από όσα όργανα συμμετέχει ο δήμος Χαλανδρίου - έχει τον δικό του θεό και δεν υλοποιήθηκαν οι προβλέψεις του νέου νόμου. Γιατί .... έτσι γουστάρει ο Κουράσης.)

Το νέο ΔΣ συγκροτήθηκε με ευρύτατη πλειοψηφία, σχεδόν ομόφωνα, αφού μόνο η Λαϊκή Συσπείρωση δεν ψήφισε το νέο ΔΣ εκ των παρευρισκομένων παρατάξεων (Ο Σ. Λαπιέρης ήταν απών).

Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΣ:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Κ. Τσίγκος (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)

Τακτικά Μέλη:
Τακόπουλος Πολύδωρος (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Φωτεινός Σπύρος (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Λέρτα Έπη (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Λύτρα Αργυρώ (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Πράσσος Νίκος (ΜΕΝΟΥΜΕ ΧΑΛΑΝΔΡΙ)
Λέρτας Δημήτρης (ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΠΟΡΕΙΑ)

Αναπληρωματικά μέλη:
Μαχαίρα Χριστίνα (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Ευθυμίου Κωνσταντίνος (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Κακούρη Ευγενία (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Μιχάλας Ιωάννης (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Σιάρκου Αμαλία (ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ)
Καραγιάννη Τάνια (ΜΕΝΟΥΜΕ ΧΑΛΑΝΔΡΙ)
Νταβίας Άγγελος ( ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΠΟΡΕΙΑ)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ:
Τακτικά Μέλη:
Κιάκος Χρήστος (Κουράσης)
Αντωνιάδης Ιωάννης (Κρανίδης)
Βασιλόπουλος Αθανάσιος (Θωμάς)
Ράπτη Μαρία (Ανδρεόπουλος)

Αναπληρωματικά Μέλη:
Καραμητσάνη Βασ. (αναπληρώτρια του Χρ. Κιάκου από την πράταξη Βάσιου)
Κυριαζής Σπ. (Κρανίδης)
Θωμάς Γιώργος
Ανδρεόπουλους Στάθης


Μετά την εκλογή του ΔΣ, ο ιδρυτής της ετιαρείας Άγγελος Νταβίας, που για τόσα έχει κατηγορηθεί ποστάρησε στο fb: "ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ! Συνήθως επιστρέφει ο δολοφόνος. Σπάνια επιστρέφει και το θύμα ζωντανό."

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΦΛΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ - ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ

Η πλαστογράφος των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου Ελένη Κούκα:

 Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ 2011


Η ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΟΥ Η ΚΟΥΚΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ - ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΘΩΜΑ ΒΑΡΔΟΥΛΑΚΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΑΤΤΑΚΟΥ, ΠΑΝΤΑΖΗ, ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ

Πήγαμε πίσω στο 2011.

Στις 13 Απριλίου του 2011, όταν εκλέχτηκε το ΔΣ της ΦΛΥΑ ΑΕ μετά την ανάληψη της δημαρχίας από τον Κουράση.

Τότε που .... κυρήχτηκε ο πόλεμος μετά την ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου. Τότε που οι "μέθοδοι Κουράση and friends" αποκαλύφθηκαν.

Στο δημοτικό συμβούλιο εκτός των δύο των τότε μεγάλων κομμάτων - Κουράση, Ανδρεόπουλο - μετείχαν ακόμα οι παρατάξεις του Κώστα Παττακού με δύο συμβούλους - τον  πρώην δήμαρχο και τον Θ. Βαρδουλάκη ,  Νίκου Πανταζή (1 έδρα), η Λούλα και η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ με τον Σίμο και 1 έδρα.

Είχαν προηγηθεί λοιπόν οι εκλογές του 2010 - εκείνες οι ρημάδες εκλογές που έκαναν τον Κουράση δήμαρχο .

Οι μισοί νεοδημοκράτες, οι Ανδρεόπουλοι και η Καρατζά  - ΟΙ ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΟΛΟΥΛΑΚΙ δηλαδή - έλεγαν ότι η ΦΛΥΑ θα κλείσει μετά τις εκλογές διότι .... μπλα, μπλα, μπλα και ΛΑΣΠΗ, αυτά που λέει ακόμα - ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΩΣ - η Καρατζά.

Θυμίζουμε μάλιστα εκείνη την μνημειώδη συνέντευξη του Στάθη Ανδρεόπουλου στην ΦΛΥΑΡΙΑ, την εφημερίδα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ τότε, που αποκάλεσε την ΦΛΥΑ - υπό την διοίκηση Νταβία - πλυντήριο μαύρου χρήματος κηρύσσοντας τον ΔΕΚΑΕΤΗ  πόλεμο στην κεντροαριστερά. που μόλις εχθές ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ (θα επανέλθουμε στο σήμερα).

Έναν πόλεμο που είχε τεράστιες απώλειες για όλους, με τον Νταβία να είναι το μεγάλο θύμα, αφού ήταν θύμα ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΚΕΥΩΡΙΑΣ.

Τι έγινε λοιπόν τότε;

Τηρήθηκε το καταστατικό της ΦΛΥΑ και ο Κουράσης έκανε πρόταση για τα 10 μέλη του ΔΣ της ΦΛΥΑ ενώ το ΜΟΝΑΔΙΚΟ μέλος που ορίστηκε από την αντιπολίτευση  ήταν ο επικεφαλής της  (και καλά) αντιπολίτευσης στον Κουράση ,  Στάθης Ανδρεόπουλος.

Στους δέκα του Κουράση υπήρχε και ο Νταβίας που είχε προταθεί από τον Παττακό και τον Πανταζή που ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ότι η ΦΛΥΑ είναι το ίρτζι του Νταβία και επίσης γνώριζαν ότι ο Νταβίας δεν θα διοικούσε ποτέ ΠΛΗΝΤΥΡΙΟ ΜΑΥΡΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ και θέλανε να τον καλύψουν από τις επιθέσεις Ανδρεόπουλου και του συστήματός του στο τοπικό ΠΑΣΟΚ.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και η Καρατζά δεν μετείχαν στην διαδικασία εκλογής - ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝ - διότι η ΦΛΥΑ .... είναι άχρηστη, άνδρο διαφθοράς και κακό πράγμα και όλα αυτά στα οποία η Καρατζά επιμένει ακόμα ενώ οι σύντροφοι της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ έχουν - πώς να το θέσουμε κομψά - μετατοπιστεί πλέον και λένε ότι η ΦΛΥΑ είναι χρήσιμη (έλα ρε, αλήθεια?)

Αφού λοιπόν οι παρούσες στην συνεδρίαση παρατάξεις εκπροσωπούνταν ΟΛΕΣ στο ΔΣ της ΦΛΥΑ  (Κουράσης με 9, Ανδρεόπουλος και Παττακός - Πανταζής με Νταβία) η απόφαση για το ΔΣ της εταιρείας λήφθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ,

ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ.
ΠΟΙΑ;
ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΟΓΡΑΦΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ - την τότε γραμματέα της οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ Χαλανδρίου.

Δεν της άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ που δεν μπορούσε - όπως θα ήθελε αυτή και η κομματική της συμμορία - να λέει ότι ο Νταβίας ήταν επιλογή ΚΟΥΡΑΣΗ και άρα δεσμευμένος πολιτικά στον .... Αεικίνητο.

Δεν της άρεσε καθόλου ότι ο Νταβίας είχε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ συμμετοχής στο ΔΣ από τους ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ - Παττακό και Πανταζή.

ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ;;;;;

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΣΤΕΓΝΑ!

Έγραψε την απόφαση αναφέροντας ότι ΟΛΕΣ οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης μειοψήφησαν και ότι το ΔΣ της ΦΛΥΑ ψηφίστηκε μόνο ατό τους συμβούλους του εκλεκτού της, κολλητού της δημάρχου Κουράση.
ΙΝΑ ΠΛΗΡΩΘΗ ΤΟ ΡΗΘΕΝ "ΣΥΝΕΡΓΆΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΕΞΙΑ, ΑΥΤΟΣ Ο ΝΤΑΒΙΑΣ".

ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΣΥΣΤΡΙΓΓΛΟ.

Ο Νταβίας τα έκανε "....τανα".

Αρχικά πήγε στον δήμο και της υπέδειξε το λάθος στην επίσημη απόφαση στην Κούκα για να το διορθώσει χωρίς φασαρία.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ .... ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ! ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ?

Του την είπε κιόλας "Ξέρουμε τι έκανες εκεί και ως αντδήμαρχος ..... Άν έχεις δίκιο θα διορθώσουμε την απόφαση μόλις έρθουν τα ηχογραφημένα πρακτικά" (τότε χρειάζονταν τουλάχιστον τρεις μήνες).

- Μα δεν είναι δυνατόν να συγκροτηθεί το ΔΣ σε σώμα με μια ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ απόφαση συγκρότησης. Αν γίνει αυτό οι αποφάσεις του θα είναι παράνομες και η εταιρεία θα μπει σε μεγάλη κρίση,

- Ο Νταβίας απευθύνθηκε στον πρόεδρο του ΔΣ, τον γραμματέα του κο Βαρδουλάκη, τον Κώστα Παττακό, το Νίκο Πανταζή και τον Γιαννη Κεχαγιόγλου από την παράταξη Ανδρεόπουλου και τους ζήτησε να επιβεβαιώσουν ότι ψήφισαν το νέο ΔΣ.

ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ, οπότε ο πρόεδρος του ΔΣ κος Θεοδώρου και ο γραμματέας του Θ. Βαρδουλάκης ΕΠΕΒΑΛΛΑΝ στην ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟ ΚΟΥΚΑ να κάνει ορθή επανάληψη παρά του ότι εκείνη ΑΚΟΜΑ ΕΠΕΜΕΝΕ.

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ:

ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΦΛΥΑ Α.Ε. ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΓΙΩΡΓΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΝΕ ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΗΜΕΡΑ! ΜΗΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ Η ΚΟΥΚΑ!

ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ....

ΤΟ ΨΕΜΑ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ: ΨΗΦΙΣΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΦΛΥΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ...

ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ Η ΚΟΥΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ!!!!

ΘΩΜΑΣ ΒΑΡΔΟΥΛΑΚΗΣ - ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ Δ.Σ.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΛΥΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ ! ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΑΣ !

Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΕΙ ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΣΗ ΜΕ EMAIL ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ!

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ!

ΑΝΤΕ! ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!

Η κυβέρνηση δεν επιβάλει τον νόμο αλλά «νομοθετεί» την επιβολή

Η κυβέρνηση δεν επιβάλει τον νόμο αλλά «νομοθετεί» την επιβολή

Με αφορμή τα επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ, οι Πράσινοι υπερασπίζονται το ελεύθερο πνεύμα και την αρχή της μη βίας

Η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας, με την επίθεση στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, την εκτεταμένη χρήση χημικών σε κεντρική λεωφόρο της Αθήνας, δίχως κανέναν πραγματικό λόγο παρά μόνο την επίδειξη δύναμης και την υπόμνηση του νέου δόγματος “Νόμος και Τάξη” και η επιλογή της κυβέρνησης να στοχοποιήσει ως κύριο αντίπαλό της τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους «αναρχικούς» και τους εναλλακτικούς χώρους, δείχνουν πως δεν έχει καμία πρόθεση να υπερασπίσει τη Δημοκρατία και να αντιμετωπίσει στη ρίζα τους τα προβλήματα. Αντίθετα, η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ευταξίας, ώστε οι πραγματικές εστίες ανομίας να μπορούν να λειτουργούν απρόσκοπτα, αυγατίζοντας τη διαπλοκή τους με την καθεστηκυία πολιτική τάξη, σε βάρος της κοινωνίας. Επιδιώκει να σκηνοθετήσει κλίμα δήθεν ασυμβίβαστης σύγκρουσης και το κλειστό Πανεπιστήμιο παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου της προσφέρει σαφώς έναν κρυψώνα παραβατικότητας.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να επιβάλει τον νόμο αλλά να «νομοθετήσει» την επιβολή. Ο νόμος, όμως, πρέπει να αφορά τα συνταγματικά δικαιώματα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία της έκφρασης και την προστασία του ανοιχτού πνεύματος. Και στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων αλλά η μέσω της αστυνομικής βίας τρομοκρατία των κοινωνικών κινημάτων και των φοιτητών με ελεύθερο πνεύμα.

Ταυτόχρονα, η συντηρητική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δίνει σήμα προειδοποίησης να μην υπάρξουν αντιδράσεις στον προωθούμενο ελιτισμό της Παιδείας, στα νέα μέτρα υπερσυγκέντρωσης του πλούτου στους λίγους ή στους νέους νόμους που θα σαρώσουν το περιβάλλον προς χάριν της αβίωτης «ανάπτυξης».

Όμως ούτε ο αυταρχισμός, ούτε η προκλητική αστυνομία βία, ούτε οι γνωστοί «μπαχαλάκηδες» που της προσφέρουν το άλλοθι με τις γιάφκες και τις μολότοφ, ούτε το συντηρητικό καθηγητικό κατεστημένο που δεν υπερασπίστηκε το πανεπιστημιακό άσυλο, κλείνοντας το Πανεπιστήμιο, μπορούν να απαξιώσουν και να δυσφημίσουν το ελεύθερο ανοιχτό δημόσιο Πανεπιστήμιο και τη δημιουργική διακίνηση ιδεών που τους αμφισβητεί.

Η σταθερή προσήλωση των Πράσινων στις αρχές της μη βίας και της ανοιχτής κοινωνίας είναι ο δρόμος που μας βγάζει από τον φαύλο κύκλο της σύγκρουσης, ο δρόμος της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, του ήπιου πολιτισμού στις προσωπικές, κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς σχέσεις. Είναι ο δρόμος που αποκλείει τις συντηρητικές και επικίνδυνες για τη Δημοκρατία προκλήσεις και πρακτικές, τα πολιτικά παραπετάσματα αποπροσανατολισμού από την πραγματικότητα, την προσπάθεια διαμόρφωσης μιας τρομοκρατημένης κοινωνίας που θα σιωπά και ανυποψίαστων φοιτητών, που θα πάρουν το πτυχίο τους για να γίνουν «φιλήσυχοι» πολίτες στην ουρά των ανέργων.
Βιώνουμε εποχές όπου η ακρότητα συγκροτείται και αντεπιτίθεται στις ζωές μας και στη ζωή την ίδια. Η ευθύνη μας να αντιδράσουμε σκεπτόμενα, δημιουργικά και συγκροτημένα γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερη. Και ένα βήμα είναι η μαζική συμμετοχή των πολιτών στους εορτασμούς του Πολυτεχνείου 

Φίλοι Περιβάλλοντος-Πάτημα Χαλανδρίου: Συνάντηση με την αντιπεριφερειάρχη Λουκία Κεφαλογιάννη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την αδιαπραγμάτευτη αντίρρηση τους εξέφρασαν, στις 09.11.2019, κάτοικοι - μέλη του Συλλόγου «ΦΙΛΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ - ΠΑΤΗΜΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ», ενώπιον της Αντιπεριφεριάρχη Βορείου Τομέα Λουκίας Κεφαλογιάννη, ως προς τη δημιουργία εγκαταστάσεων σχετικών με απορρίμματα, εντός του ΧΕΥ 9, επί της Λεωφόρου Ηρακλείτου, στο Πάτημα Χαλανδρίου.

Εκφράσθηκαν εύλογοι προβληματισμοί για τη θέση του ΧΕΥ 9 δίπλα στον τερματικό του μετρό και του προαστιακού, αλλά και δίπλα σε κατοικίες, γραφεία, επιχειρήσεις και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Η Αντιπεριφερειάρχης, η οποία βρέθηκε στον ΧΕΥ 9 και αφού διεπίστωσε όλες τις δραστηριότητες, οι οποίες αναπτύσσονται πέριξ αυτού, ενημερώθηκε πλήρως για το τεράστιο πρόβλημα που έχει προξενήσει η Δημοτική Αρχή στην τοπική κοινωνία και συμφώνησε ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί στον Χ.Ε.Υ. 9 ΣΜΑ, ΚΔΑΥ, πάρκινγκ απορριμματοφόρων και εγκαταστάσεις καθαριότητας και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση των κατοίκων, που είναι οι άμεσα θιγόμενοι.

Ευχαριστούμε την Αντιπεριφερειάρχη Βορείου Τομέα Αττικής, Λουκία Κεφαλογιάννη, για την άμεση ανταπόκριση της στην πρόσκληση και την κατανόηση του μείζονος ζητήματος, που μας απασχολεί.

Εκ του Συλλόγου «ΦΙΛΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ - ΠΑΤΗΜΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ»

Γιώργος Ανδρικόπουλος,
Πρόεδρος Δ.Σ.

ΣΧΟΛΙΟ Α.Ν.: 

BYPASS ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ψηφοθηρώντας με το πιο δύσκολο θέμα για το μέλλον της πόλης;;;

ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ, λέμε εμείς.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ, ΣΟΥ ΛΕΕΙ ....

ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΙΔΡΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΑ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG


Δέκα χρόνια σχεδόν από τον προκρούστειο μνημονιακό ζυγό, τη συντριβή κάθε ελπίδας για πολιτική αλλαγή, που είχε δημιουργήσει η άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία μετά το 2015, την επάνοδο στην εξουσία, με αυτοδυναμία μάλιστα, της Ν.Δ. και ενώ υπήρξε η ανάδυση στην επιφάνεια των μεγάλων παθογενειών και στρεβλώσεων του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας, που θα έπρεπε να οδηγήσει σε εγρήγορση τους πάντες, η χώρα συνεχίζει να πορεύεται στον παρακμιακό δρόμο, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση.

Παρά τις υψιπετείς ρητορικές κορώνες της σημερινής πρωθυπουργικής ομάδας για επαναφορά της Ελλάδος στην κανονικότητα και σε δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας, η πραγματικότητα βοά περί του αντιθέτου.

Η Ελλάδα, λίγο πριν τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, που της χάρισε την ελευθερία και την ύπαρξή της ως έθνος στην νεωτερική ιστορική περίοδο, βρίσκεται σήμερα στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης ως προς τις προοπτικές και το μέλλον της. Μάλιστα, ο ίδιος ο διατυμπανιζόμενος εορτασμός των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, αντί να αποτελέσει ένα ισχυρό πλαίσιο ενδοσκόπησης και εθνικής αυτογνωσίας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς, φαίνεται να μετατρέπεται σε ένα επικοινωνιακό θέατρο αλυσιτελών εντυπώσεων, μία πιθανώς μικρή απομίμηση της καρικατούρας των Ολυμπιακών Αγώνων, που αποτέλεσαν έναν αυτοτελή παράγοντα επιτάχυνσης της χρεοκοπίας της χώρας.

Κι αν οι παραπάνω διαπιστώσεις διακρίνονται από πεσιμισμό, όπως θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος να αντιτείνει, η πραγματικότητα, που βιώνουμε όλοι μας, δεν αφήνει δυστυχώς πολλά περιθώρια για κάτι άλλο.

Η κυριαρχία και η επανάληψη του τοξικού δικομματισμού και ενός υπονομευμένου κομματικού συστήματος, που κινείται μεταξύ της μετριοκρατίας, των χαμηλών προσδοκιών και της ατομικής ή συντεχνιακής εξυπηρέτησης, πλακώνει τα πάντα. Κανένα όραμα αναδημιουργίας, αυτογνωσίας και ισχυρού πλαισίου προστασίας του Ελληνισμού μέσα στις τελευταίες παγκόσμιες ανακατατάξεις δεν φαίνεται στο προσκήνιο. Οι ραγδαίες εξελίξεις λόγω της ανάδυσης ενός πολύ-πολικού κόσμου στα πλαίσια του «φθινοπώρου της αμερικανικής ηγεμονίας», ο επιθετικός αναθεωρητισμός της Τουρκίας, που δεν ορρωδεί προ ουδενός και κινείται μέσα στα πλαίσια που της παρέχει η σημερινή διεθνής ρευστότητα, ο μεταναστευτικός-προσφυγικός εφιάλτης, που φαίνεται να αποτελεί ένα εργαλείο υπονόμευσης των εθνικών συμφερόντων, η δραματική υστέρηση στο επίπεδο αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργούν ένα κυκεώνα αρνητικών επιπτώσεων, ιδιαίτερα για τα μείζονα εθνικά θέματα. Είναι γνωστό ότι, ως προς αυτά, κυριαρχούσε ο «στρουθοκαμηλισμός» και η ψευδαίσθηση ότι κάποιοι τρίτοι (Ε.Ε., Η.Π.Α. κ.λπ.) ήταν αυτοί που θα συνέδραμαν στην λύση προβλημάτων, που θα προέρχονταν από επιθετική ενέργεια της Τουρκίας

Τώρα, που όλα αυτά έχουν συντριβεί, αντί να υπάρξει εγρήγορση για αλλαγή πλαισίου και προσανατολισμού, η θλιβερή κομματοκρατία και ο τοξικός σημερινός δικομματισμός συνεχίζουν ατάραχοι το ίδιο έργο μικροπολιτικής και επιφανειακής διαχείρισης εντυπώσεων, χωρίς καμία ουσία. Για παράδειγμα, αντί της εθνικής ενότητας στο επίπεδο ανάπτυξης ενός υγιούς πατριωτισμού στην ελληνική κοινωνία απέναντι στις θύελλες που μαίνονται δίπλα μας, υπάρχουν κάποιοι που εκθείασαν με έντονο τρόπο την αθλιότητα κάποιων αφελών κοριτσιών, που παρεισέφρησαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, που αποτελεί ένα ορόσημο αντίστασης και πατριωτισμού του ελληνικού λαού απέναντι στο φασισμό και τη γελοιοποίησαν με χορευτικές πιρουέτες τύπου Monty Python.

Αντί της εθνικής στρατηγικής για το προσφυγικό μεταναστευτικό, που φαίνεται να αποκτά σιγά-σιγά στοιχεία εθνικής κρίσης, ο δημόσιος λόγος κατακλύζεται από τα ιδεολογικά φληναφήματα τύπου Γιαννούλη και από τις ανόητες υποστηρικτικές δηλώσεις τύπου Κυρανάκη προς κάποιες θλιβερές μειοψηφίες που προτάσσουν τα τσικνίσματα.

Και βέβαια, δεν είναι μόνο αυτά από τα οποία κατακλύζεται ο δημόσιος διάλογος, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, αφού παντού κυριαρχεί η μικροπολιτική και η ανέξοδη, ρηχή κομματική αντιπαράθεση, έτσι ώστε να είναι απόλυτα δικαιολογημένος ο τίτλος περί «φαιδράς πορτοκαλέας», που αποτελεί ειρωνική αναφορά για μια χώρα που δε μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, απαιτείται άμεση αντίδραση από την κοινωνία και τις υγιώς σκεπτόμενες κοινωνικές δυνάμεις, που βιώνουν όλα αυτά τα ζητήματα και αναζητούν διέξοδο. Απαιτείται η δημιουργία ενός συλλογικού ορίζοντα, που δεν μπορεί να είναι άλλος σήμερα από την υποστήριξη και διαφύλαξη των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και την παράλληλη ανατροπή των εξωτερικών στρεβλώσεων, που αφήνουν «ανάπηρη» την ελληνική κοινωνία και τη μετατρέπουν σε «φθίνον έθνος», σύμφωνα με την διατύπωση του Παναγιώτη Κονδύλη.

Cine ΑΡΓΩ: Προβολή της ταινίας "Arizona Dream", την Πέμπτη 14/11 στα γραφεία του Συλλόγου

Φαίνεται πως για κάποιο καιρό ακόμη θα ξεκινάμε τις προσκλήσεις μας στο Cine ΑΡΓΩ με τον ίδιο τρόπο...
Οπότε και τώρα, μετά από απουσία σχεδόν σχεδόν ενός μήνα από την πολιτιστική πραγματικότητα της πόλης μας, το Cine ΑΡΓΩ επιστρέφει ανακοινώνοντας πως και η προβολή αυτής της εβδομάδας θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του Συλλόγου ΑΡΓΩ στο Χαλάνδρι, λόγω των συνεχιζόμενων εργασιών στο Κέντρο Νεότητας!!

Γεγονός, βέβαια, που δε μας πτοεί στο ελάχιστο, γι'αυτό και σας προσκαλούμε αυτή την Πέμπτη 14/11 και ώρα 20:30 στα γραφεία του Πολιτιστικού & Επιστημονικού Συλλόγου Χαλανδρίου ΑΡΓΩ στην οδό Σοφοκλή Βενιζέλου 20 στο Χαλάνδρι, στην προβολή μίας εκ των πιο ιδιαίτερων και ανορθόδοξων ταινιών της δεκαετίας του '90, μιας ταινίας που καταφέρνει με σχεδόν μαγικό μα άκρως κινηματογραφικό τρόπο να ενώσει έναν Βαλκάνιο δημιουργό με την Αμερικάνικη έρημο...
μία αξιοζήλευτη ομάδα νέων και καταξιωμένων αστέρων του Χόλιγουντ με την αισθητική της νοτιοανατολικής Ευρώπης... τη ροκ προσωπικότητα και φωνή του Ίγκυ Ποπ με Βουλγάρικες χορωδίες και λαϊκά όργανα...τους Εσκιμώους των πόλων με ένα ιπτάμενο ψάρι στην έρημο της Αριζόνα...στο πολυβραβευμένο αριστούργημα του Εμίρ Κουστουρίτσα

"Arizona Dream"

Παραγωγή: ΗΠΑ, Γαλλία - 1993
Σκηνοθεσία: Emir Kusturica
Σενάριο: David Atkins, Emir Kusturica
Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Jerry Lewis, Faye Dunaway, Lily Taylor, Vincent Gallo, Paulina Porizkova
Μουσική: Goran Bregovic
Φωτογραφία: Vilko Filac
Κουστούμια: Jill M. Ohanneson
Διάρκεια: 140'

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΣΥΓΛΗΤΟΣ ΕΜΠ: Η ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟ ΟΠΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Δεν είναι ο Joker, είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, Όλγα Μοσχοχωρίτου - Λεωνίδας Βατικιώτης

Ζήτω ο αμερικανικός κινηματογράφος!

Με το αριστούργημα του Τοντ Φίλιπς το Χόλιγουντ για πολλοστή φορά επαναφέρει την Πολιτική στις αίθουσες κινηματογράφου. Ο Τζόκερ είναι μια βαθιά πολιτική ταινία γι’ αυτό και το FBI τοποθέτησε στις αίθουσες της Νέας Υόρκης πράκτορές του για να προλάβει και να καταστείλει αντιδράσεις του κοινού, που θα εμπνευστούν απ’ όσα δείχνει η ταινία.

Ο Τζόκερ είναι ένας κακοποιημένος στην παιδική του ηλικία, ψυχικά διαταραγμένος μεσήλικας σε επαγγελματικό αδιέξοδο. Ακριβώς εδώ παύει η ιστορία του να περιστρέφεται γύρω από μια εξαιρετική περίπτωση. Όλες οι εμπλοκές γύρω από τις οποίες υφαίνεται το σενάριο είναι η καθημερινότητα όλων μας:

Είναι το παρακμιακό και συρρικνούμενο κράτος πρόνοιας που παύει να χορηγεί φάρμακα και ψυχολογική υποστήριξη στους ψυχικά ασθενείς…

Είναι οι πάμφτωχοι συνταξιούχοι καταδικασμένοι να ζουν μέσα στις στερήσεις που εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε κάποιο οικονομικό και πολιτικό μεγιστάνα…

Είναι η επίδειξη κυνισμού και η πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στους φτωχούς, ως υποκατάστατο της κατάργησης του κράτους πρόνοιας…

Είναι η εκπληκτική αντίθεση πλούτου φτώχειας, όπως συμπυκνώνεται από την μια στο φτωχικό διαμέρισμα που κατοικεί ο Άρθουρ Φλεκ και στους βρόμικους, γεμάτους άστεγους δρόμους που περιφέρεται κι από την άλλη στο παλάτι το οποίο κατοικεί φρουρούμενος ο υποψήφιος δήμαρχος Τόμας Γουέιν και στην απαστράπτουσα αίθουσα συναυλιών…

Είναι ο καθημερινός σκυλίσιος ανταγωνισμός στους χώρους εργασίας με τις αλληλοϋπονομεύσεις, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τις προσβολές, που ενίοτε συμπληρώνεται με την υποκρισία…

Είναι η αλητεία των στελεχών της Γουόλ Στριτ που χαρακτηρίζονται ως ευυπόληπτοι πολίτες αλλά ξεδίνουν σε μια μοναχική επιβάτη του μετρό και αμέσως μετά δεν διστάζουν να δείρουν τον Τζόκερ…

Είναι οι χαρισματικοί αλλά αδίστακτοι τηλεαστέρες, δολοφόνοι χαρακτήρα on air, που εξασφαλίζουν τα χειροκροτήματα κατόπιν παραγγελίας της φωτεινής επιγραφής και καλούν στα στούντιο ανυποψίαστους θαυμαστές τους για να γελάσουν μαζί τους.

Είναι η κοινωνικός αυτοματισμός, μέσω των δεκτών μας που διασύρει όποιον απεργεί πολύ περισσότερο αν αυτοί είναι εργάτες στην καθαριότητα, υπό την επίκληση του φόβου για εμφάνιση ασθενειών, κ.α.

Είναι η απάντηση των μεταλλαγμένων γατών απέναντι στην ανύπαρκτη απειλή των μεταλλαγμένων ποντικιών.

Είναι το μίσος ενάντια στους πλούσιους και την αστυνομία που περιμένει να ανάψει μια σπίθα για να μετατραπεί σε πυρκαγιά κι άλλα πολλά.

Ο σκηνοθέτης καθόλου τυχαία τοποθετεί χρονικά την ταινία του στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αρχές δεκαετίας ’80, την εποχή της ανόδου του νεοφιλελευθερισμού όταν στις ΗΠΑ εγκαταλείπονται ακόμη κι αυτές οι μικρές προσπάθειες δημιουργίας ενός συνεκτικού κράτους πρόνοιας. Είναι μια εποχή που ακόμη κι αν έκλεισε με την εκλογή του Τραμπ, έγινε για να τη διαδεχθεί μια άλλη, χειρότερη…

Η ταινία είναι ένα αριστούργημα από κάθε άποψη: κουστούμια, μουσική, ήχος, φωτογραφία, διάλογοι. Όλα μαζί υπηρετούν ένα πρωτότυπο σενάριο, που κυρίως όμως είναι βαθιά πολιτικό.

Κι αν τα παραπάνω αποτελούν τη μεγάλη εικόνα, αυτό που κάνει την ταινία ένα πραγματικό έργο τέχνης είναι όλα όσα υποβόσκουν.

Όλα αυτά που σου μεταφέρουν έναν κόμπο στο λαιμό και αισθάνεσαι να σε αφορούν, προσωπικά κι ότι η Γκόθαμ που πνίγεται στα σκουπίδια είναι η δική σου πόλη και ότι το ξερό, άρρωστο γέλιο του Joker που μετατρέπεται σε κλαυθμό, είναι και δικό σου γέλιο.

Είναι ευφυέστατο το σενάριο που χρησιμοποιεί μια πραγματική νόσο (το χωρίς συναισθηματικό ισοδύναμο, γέλιο, είναι παράπλευρο σύμπτωμα της σχιζοφρένειας και άλλων νευρολογικών νόσων) για να καταδείξει μία κοινωνία που νοσεί στο σύνολό της. Που την εξανάγκασαν να γελά, να είναι κωμική ήτοι υποτίθεται να γλεντά τη ζωή.

Ενώ είναι μια κοινωνία που στο εσωτερικό της βρίσκεται σε ανελέητο ταξικό πόλεμο. Και ακόμα χειρότερα. Οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, οι μητροπόλεις του καπιταλισμού που εξάγουν πόλεμο, καταστρέφονται οι ίδιες, από μόνες τους, σαν να τις τρώνε εσωτερικά, καρκινικά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.

Κι οι άνθρωποι, απελπισμένοι, που τους ζητούν παρά τη δυστυχία που τους έχουν εξαναγκάσει να ζουν, να φορούν τη μάσκα του κλόουν για να επιζήσουν, όταν θα εξεγερθούν ενάντια στην ελίτ που έχει το θράσος να τους ενοχοποιήσει για την ίδια τη φτώχεια που τους έχει ρίξει, θα το κάνει με την ίδια ανελέητη απελπισία που έχει ήδη περιπέσει.

Μέσα σ’ αυτόν τον κοινωνικό και προσωπικό όλεθρο, οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να ζουν κάτω από την επιβολή της «αναγκαστικής ευτυχίας»

«Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έκανε την εμφάνισή της στις ΗΠΑ και μια νέα “επιστήμη της ευτυχίας”, βάση της οποίας αποτελεί η αποκαλούμενη θετική ψυχολογία. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά, γιατροί και σύμβουλοι προσωπικής ανάπτυξης (life coaching), διασημότητες τύπου Όπρα Γουίνφρεϊ και πάσης φύσεως ειδικοί, είναι έτοιμοι να μας διδάξουν πώς να είμαστε ευτυχισμένοι.
Το κίνημα της θετικής ψυχολογίας υποστηρίζει πως η ευτυχία αποτελεί αποκλειστικά ζήτημα προσωπικών επιλογών, ότι ο καθένας μπορεί, με την αρωγή των ειδικών και την επεξεργασία των σκέψεων και των συναισθημάτων του, να γίνει ευτυχισμένος και πως μια φυσιολογική ζωή δεν εξαρτάται από την απουσία δυσκολιών και από το πώς αισθάνεται ο καθένας, αλλά από τη διαρκή επιδίωξη να αισθανόμαστε διαρκώς ολοένα πιο ευτυχισμένοι.
Αλλά όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά και προβάλλονται από τους ειδικούς της ευτυχίας, η πρακτική αυτή, αντλεί τη δύναμή της από την υπόσχεση ότι αποτελεί πανάκεια για όλα τα ενδημικά προβλήματα του νεοφιλελευθερισμού. Και επιμένει πως οι ρίζες των προβλημάτων πρέπει να αναζητηθούν στους ανθρώπους και όχι στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα».
Τα παραπάνω δεν αποτελούν δικές μας σκέψεις. Είναι αποσπάσματα από τις επιστημονικές απόψεις της διακεκριμένης κοινωνιολόγου Έβα Ιλούζ, καθηγήτριας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, και του ισπανού ψυχολόγου Έντγκαρ Καμπάνας, συγγραφείς του δοκιμίου Happycratie. Comment l’industrie du bonheur a pris le contrôle de nos vies (Ευτυχιοκρατία – Πώς η βιομηχανία της ευτυχίας ελέγχει τις ζωές μας).

Ο Τζόκερ λοιπόν θα τους κάνει τη χάρη και με το σχηματισμένο με αίμα στόμα του κλόουν θα τους φωνάξει: «Ένα γέλιο θα σας θάψει…»

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΟΝ