ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΕΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ - Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ (πάλι δικαιωνόμαστε που λέμε ότι δεν είναι συμφέρουσες)

Προαιώνιος καυγάς στο Χαλάνδρι για τις "μεγάλες εργολαβίες".

Η διαδικασία των "μεγάλων εργολαβιών" είναι συμφέρουσα γιατί παίρνεις μεγάλες εκπτώσεις" λένε χρόνια τώρα αρκετοί αυτοδιοικητικοί - θύματα των εντυπώσεων, μεταξύ των οποίων και ο Ρούσσος. 

 

"Πετυχαίνονται μεγάλες εκπτώσεις" σου λέει. 

Διαβάστε το σημερινό άρθρο του aftodioikisi.gr που αναδημοσιεύουμε. Χρόνια τα λέει στα δημοτικά συμβούλια ο Νταβίας, τα είπε και στην οικονομική επιτροπή αλλά  .....  

 

Κατ' αντιστοιχία τα ίδια συμβαίνουν και στους δήμους.

 

Πώς το Δημόσιο πληρώνει πανάκριβα τα… «φθηνά» έργα

Τα φθηνά δημόσια έργα, λόγω των μεγάλων εκπτώσεων που προσφέρουν οι ανάδοχοι, είναι ενίοτε τα ακριβότερα, όπως προκύπτει από μελέτη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ΣΤΕΑΤ (Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών Ανωτέρων Τάξεων), που παρουσιάστηκε χθες.

Η μελέτη, που παρουσιάστηκε από τον οικονομολόγο Γ. Γιάνναρο, περιλαμβάνει και πλήθος περιπτώσεων οδικών, σιδηροδρομικών και άλλων έργων που ξεκίνησαν με προϋπολογισμό π.χ. 100 εκατ., ανατέθηκαν με έκπτωση 50%, δηλαδή για 50 εκατ. ευρώ, και τελικά κόστισαν 200 και 300 εκατομμύρια. Ταυτόχρονα, τα περισσότερα είναι ακόμα σε εξέλιξη, μολονότι έχουν μεσολαβήσει 4 και 5 χρόνια από την ημερομηνία ολοκλήρωσης!

Τα στοιχεία προέρχονται από δείγμα 706 έργων που δημοπρατήθηκαν την τελευταία 15ετία, με προϋπολογισμό άνω των 10 εκατ. ευρώ, και δείχνουν πως ένα στα τρία έργα ανατίθεται με έκπτωση μεταξύ 40% και 60%. Ακριβώς σε αυτά τα έργα καταγράφονται και οι μεγαλύτερες υπερβάσεις του προϋπολογισμού. Ανατέθηκαν δηλαδή στον απόλυτο μειοδότη, ο οποίος υποτίθεται πως θα κατασκεύαζε με πολύ χαμηλότερο κόστος και τελικά το δημόσιο επιβαρύνεται με σημαντικά υψηλότερα ποσά. Τα ίδια έργα παρουσιάζουν και τις μεγαλύτερες παραβιάσεις χρονοδιαγραμμάτων όπως προαναφέρθηκε.
Ο κ. Γιάνναρος παρουσίασε το παράδειγμα ομάδας τεσσάρων οδικών έργων προϋπολογισμού δημοπράτησης 526 εκατ. ευρώ, τα οποία ανατέθηκαν με κόστος 384,2 εκατ. ευρώ. Τελικά, μέσω δύο εργολαβιών-«σκούπα» γιατί είχαν μείνει στη μέση, το τελικό κόστος για το δημόσιο εκτοξεύθηκε στα 555,7 εκατ. ευρώ. Αν προστεθεί και το επιπλέον χρηματοδοτικό κόστος για το δημόσιο, τότε η συνολική δαπάνη αγγίζει τα 600 εκατομμύρια, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το έργο.
Στην περίπτωση ενός σιδηροδρομικού έργου, το δημόσιο πάλι «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένο». Προκηρύχθηκε με προϋπολογισμό 250 εκατ. ευρώ, ανατέθηκε με τεράστια έκπτωση και κόστος μόλις 110 εκατ. ευρώ και μέχρι σήμερα το δημόσιο έχει πληρώσει 348 εκατ. ευρώ, χωρίς το έργο να έχει ολοκληρωθεί!
Σύμφωνα με τη μελέτη, «το Σύστημα Παραγωγής ΔΕ παρουσιάζει διαρθρωτικά προβλήματα, οι αλλαγές των συστημάτων δημοπράτησης δεν εξομάλυναν τη συνολική διαδικασία, αφού ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός (μελέτες – χρονοπρογραμματισμός – παρακολούθηση έργων) δεν καλύπτει τις σύγχρονες απαιτήσεις».
Επιπλέον, όπως γράφει το euro2day.gr, «δεν αντιμετωπίστηκε επαρκώς η έλλειψη ορθολογικού σχεδιασμού (στοχοθεσία – προδιαγραφές – τιμές – μελέτες) και οι Αναθέτουσες Αρχές δεν είχαν επαρκή τεκμηρίωση του κόστους».
«Η Μειοδοσία, χωρίς υποστήριξη με κατάλληλα εργαλεία, επιδείνωσε το πρόβλημα. Η αυξημένη εγγυοδοσία δεν αντιμετώπισε της υπέρμετρες εκπτώσεις, αντίθετα παρουσιάστηκαν: υπερβάσεις κόστους – συμπληρωματικές συμβάσεις που χρησιμοποιούνταν για να καλυφθούν ατέλειες – προβλήματα σχεδιασμού (απαλλοτριώσεις, γεωτεχνικές – αρχαιολογικές έρευνες, αδειοδότηση χώρων εναπόθεσης προϊόντων, καθαιρέσεων & εκσκαφών, κ.λπ.)».
Τέλος, «η μη ολοκλήρωση εργολαβιών σε αρκετές περιπτώσεις οδηγεί σε νέες συμβάσεις τύπου «σκούπα», με σημαντικές αυξήσεις στο τελικό κόστος, ξεπερνώντας συνήθως τον προϋπολογισμό, και με χρόνους υλοποίησης σημαντικά μεγαλύτερους από τους προγραμματισμένους. Η διάρθρωση του ΜΕΕΠ και ο τρόπος ελέγχου – διατήρησης των εταιρειών δεν εκσυγχρονίστηκε. Πλήθος εταιρειών κατέληξε με προβλήματα οικονομικά μέχρι διάλυσής τους».