Δεν
επιθυμώ προσωπικά να εμπλακώ στο σύνολο της σειράς των δημοσιευμάτων
αφού καλύπτομαι, κατά το μεγαλύτερο μέρος, από την απάντηση του Σίμου
Ρούσσου. Μπαίνω όμως στον πειρασμό να απαντήσω δημόσια σε δύο σημεία της
«ευχαριστήριας επιστολής» γιατί πραγματικά το μέγεθος της ανακρίβειας
αλλά και της αμετροέπειας των όσων γράφονται ξεπερνά κάθε όριο.
Όπως
σημειώνει ο «ψαγμένος» γράφων την επιστολή: «Οι πιο ψαγμένοι συμπολίτες
μας δεν μπορεί να εξαπατηθούν από το δήθεν φιλανθρωπικό έργο του κ
Ρούσου, διότι γνωρίζουν ότι το Ενοίκιο και τα έξοδα συντήρησης που
πληρώνουμε εμείς οι δημότες για το «Κοινωνικό Παντοπωλείο» φτάνουν και
περισσεύουν για την καθημερινή σίτιση 500 φτωχών οικογενειών κάθε
μήνα!!!»
Γνωρίζοντας ότι το ενοίκιο του χώρου ανέρχεται σε 5.000 ευρώ το μήνα και κάνοντας τη διαίρεση κατέληξα στο αστρονομικό ποσό των 10 ευρώ το μήνα ανά οικογένεια ή αλλιώς των 33 λεπτών την ημέρα ανά οικογένεια.
Επειδή το ποσό προφανώς δεν επαρκεί για την καθημερινή σίτιση, ας
υποθέσουμε ότι το ενοίκιο αναφέρθηκε εκ παραδρομής. Ποια είναι λοιπόν τα
«έξοδα συντήρησης που πληρώνουμε εμείς οι δημότες» που επαρκούν για την
καθημερινή σίτιση; Και πολύ περισσότερο ποιο είναι το καθημερινό κόστος
σίτισης μιας οικογένειας; Τα γνωρίζει ο γράφων; Αν ναι γιατί δεν τα
αναφέρει;
Προσωπικά
οφείλω να ομολογήσω ότι το ακριβές καθημερινό κόστος για τη σίτιση ενός
ατόμου ή πολύ περισσότερο μιας οικογένειας δεν το γνωρίζω. Όμως γνωρίζω
να κάνω μαθηματικούς υπολογισμούς καθώς και κάποια άλλα πράγματα, που
θέλω να τα αναφέρω προκειμένου να συμβάλλω στον προβληματισμό του κ.
Κομπότη αλλά και όσων διαβάζουν αυτό το κείμενο.
Στις κοινωνικές δομές του δήμου αυτή τη στιγμή είναι ενταγμένοι 1.000 και πλέον συμπολίτες
μας, ενώ οι νέες αιτήσεις για ένταξη στις δομές είναι καθημερινό
φαινόμενο. Από αυτούς η πλειοψηφία είναι ωφελούμενοι στο Κοινωνικό
Παντοπωλείο, ενώ γύρω στα 70 άτομα παίρνουν καθημερινά και συσσίτιο.
Παράλληλα, 550 άτομα είναι ταυτόχρονα ωφελούμενοι και από το Κοινωνικό
Φαρμακείο.
Για
την ευκολία όλων ας υποθέσουμε ότι η πλήρης σίτιση ενός ατόμου (είτε
μέσω συσσιτίου, είτε μέσω Παντοπωλείου) ανέρχεται σε 4 ευρώ την ημέρα
(τρόφιμα αλλά και είδη προσωπικής υγιεινής και καθαριότητας, φάρμακα
κλπ ). Τότε έχουμε χοντρικά 4.000 ευρώ καθημερινό κόστος, δηλαδή 120.000
ευρώ το μήνα ή αλλιώς 1.440.000 ευρώ το χρόνο.[1]
Είναι
περισσότερο από προφανές ότι το συγκεκριμένο ποσό δεν μπορεί να
εξασφαλιστεί αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό του δήμου. Γιατί απλά
πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες και των υπόλοιπων 99.000 (τουλάχιστον)
δημοτών (μείωση δημοτικών τελών (που έγινε), έργα σε σχολεία, παιδικές
χαρές, αθλητικούς χώρους, πλατείες και δρόμους, αγορές εξοπλισμού,
απαλλοτριώσεις κλπ).[2]
Αυτό
άλλωστε είναι και το καθημερινό άγχος της διοίκησης. Από τη μία
προσπαθεί να εξασφαλίσει και το παραμικρό ευρώ προκειμένου να βοηθήσει
στοιχειωδώς (και όχι με περίσσευμα όπως ισχυρίζεται ο γράφων στην
«ευχαριστήρια επιστολή») όσους έχουν ανάγκη και από την άλλη να
ανταποκριθεί με επάρκεια στις αμέτρητες ανάγκες μιας πόλης
εγκαταλειμμένης για χρόνια σε όλα τα επίπεδα.
Δεν
γνωρίζω μέσα από ποία άνεση χλευάζεται, όχι το «δήθεν φιλανθρωπικό έργο
του κ Ρούσου», αλλά ο αγώνας μίας ολόκληρης παράταξης να ανταποκριθεί
με επάρκεια στις απαιτήσεις των καιρών.
Γνωρίζω
όμως ότι χρειάζεται θράσος, άγνοια της ιστορικής πορείας της αριστεράς
στις δράσεις αλληλεγγύης αλλά και κοινωνική αναλγησία ώστε να γράφεις:
«Οι αριστεροί συμπολίτες μας, μπορούν να αντιληφθούν την λάθος επιλογή
τους, αφού αντί για δήμαρχος τους βγήκε πρόεδρος φιλόπτωχου ταμείου,
παραρτήματος της Εκκλησίας και των Μοναστηριών».
Προσωπικά,
και μέχρι να καταθέσουν τις σαφείς και υλοποιήσιμες προτάσεις τους όσοι
διαμαρτύρονται εκ του ασφαλούς, προτιμώ έναν δήμαρχο που είναι
ταυτόχρονα και πρόεδρος φιλόπτωχου ταμείου, από έναν δήμαρχο ή μία
διοίκηση που απλά αδιαφορεί [3]ή
στη χειρότερη περίπτωση ως «φιλόπτωχο ταμείο» θεωρεί το προσωπικό της
ταμείο και μόνο. Βέβαια το τι προτιμώ εγώ ελάχιστη σημασία έχει αφού,
υιοθετώντας την προσφιλή ορολογία του κυρίου Κομπότη μάλλον και εγώ
ανήκω στην «αυλή του δημάρχου». Αυτό όμως που έχει σημασία είναι τα
προβλήματα του κόσμου της εργασίας. Και η ανάπτυξη ενός κινήματος
αλληλεγγύης – θεσμικού κα εξωθεσμικού ταυτόχρονα – που όχι μόνο θα
αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα αλλά θα θέσει και τις βάσεις ενός
ευρύτερου διεκδικητικού κινήματος . Όσοι νομίζουν ότι αυτό μπορεί να
γίνει με ετερόκλητες συμμαχίες ή αρθρογραφώντας μέσα από το συγκεκριμένο
μπλογκ μάλλον είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Κώστας Ευθυμίου
[1]
Το "κοινωνικά ανάλγητο" υπουργείο «εργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης»
μέσω της κάρτας σίτισης υπολογίζει το κόστος διατροφής σε 2,5 ευρώ ανά
άτομο την ημέρα. Υποθέτω ότι αυτός ο υπολογισμός δεν βρίσκει σύμφωνο τον
κ. Κομπότη. Ακόμα και έτσι όμως το ετήσιο κόστος ανέρχεται σε 840.000
ευρώ το χρόνο για το δήμο Χαλανδρίου.
[2]
Άλλωστε ο κ. Κομπότης διαμαρτύρεται γιατί η διοίκηση θεώρησε ότι τα
μέλη του ΚΑΠΗ με οικογενειακό εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ πρέπει να
πληρώνουν συνδρομή για τη χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων, όπως και οι
υπόλοιποι δημότες. Επειδή γνωρίζω ότι κάποιοι θα επικαλεστούν, πάντα εν
τη ευκολία του λόγου, το ταμείο του δήμου δεσμεύομαι εάν αυτό συμβεί να
αναφερθώ αναλυτικά και σε αυτόν τον μύθο.
[3]
Η κατάσταση του Κοινωνικού Παντοπωλείου μέχρι το Μάρτιο του 2015 είναι
σε όλους γνωστή αλλά κυρίως είναι γνωστή σε όσους περίμεναν να ωφεληθούν
από αυτό. Η συμμετοχή του δήμου με 100.000 ευρώ σε προϊόντα αλλά και η
αναδιοργάνωση των δομών, οι εκδηλώσεις ενίσχυσης με τρόφιμα κλπ έχουν
αλλάξει δραστικά την εικόνα. Ίσως σε αυτό οφείλεται και ο
πολλαπλασιασμός των αιτημάτων για ένταξη στις δομές.
ΣΧΟΛΙΟ Α.Ν.:
ΜΝΗΜΕΙΟ .... ΕΥΘΥΜΣΜΟΥ!
(Η έκφραση ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΜΟΣ ανήκει πλέον στο παρελθόν).
Ρε Σίμο έχεις πάθει τύφλωση;
Αυτούς ακούς;
Δε βλέπεις που σε πάνε;
ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΜΝΗΜΕΙΟ"` ΕΥΘΥΜΙΣΜΟΥ αργότερα.
Έχει ασχοληθεί και ο Κομπότης όμως ....
