Συμπολίτισσες και συμπολίτες, κάτοικοι της Αττικής,
Στη χώρα μας βιώνουμε τις συνέπειες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης αλλά και της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία. Δύο χρόνια μετά από το ξέσπασμα της που ανέδειξε ποικιλοτρόπως τα αδιέξοδα του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος καπιταλιστικής ανάπτυξης, η χώρα βρίσκεται σχεδόν σε κατάσταση κατάρρευσης δεδομένου ότι όλα τα βασικά προβλήματα ή δεν αντιμετωπίζονται ή αντιμετωπίζονται με εντελώς λανθασμένο τρόπο με αποτέλεσμα την αύξηση των οικονομικών ανισορροπιών, της ανεργίας, της φτώχειας, και την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο τρόπος άσκησης της εξουσίας από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις οδήγησε στην απερίφραστη στήριξη της κερδοφορίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των μεγάλων ολιγοπωλιακών επιχειρήσεων εις βάρος του αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και της αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα αδιαφόρησαν επιδεικτικά στην αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους συνεχίζοντας εκτός των άλλων να δαπανούν απρόσκοπτα για αγορές πολεμικών εξοπλισμών από τις ΗΠΑ και τις χώρες του βιομηχανικού βορρά της ΕΕ. Το χρέος και τα ελλείμματα έχουν πρωταρχικά ταξικό χαρακτήρα αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτέλεσαν το βασικό εργαλείο για την αύξηση της κερδοφορίας των ξένων και ντόπιων τραπεζών και επιχειρήσεων. Στο βωμό αυτής της κερδοφορίας θυσιάζονται μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, και, βεβαίως, πόροι για τους δήμους και τις περιφέρειες. Ο τρόπος άσκησης της εξουσίας από τα κυβερνητικά κόμματα στην πατρίδα μας, η άκριτη πιστωτική επέκταση που δημιούργησε μια νέα γενιά υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, η έλλειψη αυτόνομου τρόπου ανάπτυξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της οικονομίας σε συνδυασμό με την αντι-αναπτυξιακή για τη χώρα μας λειτουργία των κανόνων της ΟΝΕ και του υπερτιμημένου ευρώ, οδήγησαν σε περαιτέρω πολλαπλασιασμό των αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας και διεύρυναν τις αποκλίσεις με τις χώρες του βιομηχανικού Βορρά.
Έχοντας αποτύχει στην πολιτική τους οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις αναζητούν τη σωτηρία του σε υπερεθνικούς θεσμούς στους οποίους κυριαρχεί το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο . Ένα σύστημα που προωθεί λύσεις που εντείνουν την ύφεση με το κλείσιμο επιχειρήσεων, την απώλεια θέσεων εργασίας, την εκτόξευση της ανεργίας και ταυτόχρονα προαναγγέλλουν ότι θα έχουμε σύντομα νέα επεισόδια χρηματοπιστωτικών κρίσεων.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες, κάτοικοι της Αττικής,
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και άλλες επιλογές οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ και στον μηχανισμό δημοσιονομικής σταθερότητας της ευρωζώνης προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση δανεισμού στην οποία είχε οδηγήσει την ελληνική οικονομία με τους χειρισμούς της.
Η πολιτική του Μνημονίου απέτυχε, διαψεύδοντας και τις πιο βέβαιες προσδοκίες των εμπνευστών του.
Η συρρίκνωση του ΑΕΠ υποχώρησε κατά 6,5% τη διετία 2009-2010, ενώ προβλέπεται να φθάσει το 10,0% μέχρι το 2011.
Η ανεργία καλπάζει και αναμένεται να φτάσει στο 20% του εργατικού δυναμικού.
Ένα νέο κύμα μετανάστευσης, κυρίως των πτυχιούχων νέων μας, αποστερεί τη χώρα από πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό.
Οι τιμές αυξάνονται ραγδαία, με τετραπλάσιο ρυθμό από τον αναμενόμενο.
Η αγοραστική δύναμη του Λαού καταβαραθρώνεται.
Τα λουκέτα των μικρομεσαίων γίνονται καθημερινή ρουτίνα.
Τα συστήματα του Κοινωνικού Κράτους διαλύονται, και το Ασφαλιστικό στραγγαλίζεται.
Το επικαιροποιημένο Μνημόνιο Συνεννόησης προβλέπει νέες περικοπές στις συντάξεις κατά το πνεύμα των αναλογιστικών μελετών.
Η προσφυγή, εξάλλου, στον μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης, που προβλήθηκε ως «μονόδρομος σωτηρίας» της πατρίδας, αποδεικνύεται τίποτα περισσότερο από πλαίσιο στήριξης των δανειστών.
Ήδη το Μνημόνιο απέτυχε στην διακηρυγμένη κομβική επιδίωξη της Κυβέρνησης, να ρίξει δηλαδή, μέσω αυτού, τα επιτόκια δανεισμού στις διεθνείς αγορές.
Ήδη η χώρα μας βρίσκεται στην εντατική του νεοφιλελευθερισμού, όπου την οδήγησε η κρίση του πολιτικού συστήματος. Με το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις επιβλήθηκε μιας νέας μορφής εξάρτησης που καταλύει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, υπονομεύει τη συνταγματική νομιμότητα, υποθηκεύει τη δημόσια περιουσία και κατεδαφίζει τις κοινωνικές κατακτήσεις του Λαού.
Τώρα που σε λίγο καιρό θα διασπαστούν και θα διαμοιραστούν στους αγοραίους ανέμους όλες οι Κοινωφελείς Επιχειρήσεις που έχουν απομείνει, τώρα που θα αποδοθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο όλα τα άυλα και υλικά δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, φως, νερό, καύσιμα, δρόμοι, λιμάνια, παραλίες κ.λπ.), η διεξαγωγή της ζωής θα γίνει προβληματική για τους περισσότερους συμπολίτες μας.
Την ίδια στιγμή στο όνομα των μεγάλων ξένων επενδύσεων (fast track) παραδίδει τους τελευταίους δημόσιους χώρους και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες που δεν δημιουργούν ούτε βιώσιμη ανάπτυξη, ούτε θέσεις εργασίας, αντίθετα υπονομεύουν το μέλλον των τοπικών κοινωνιών και υποτάσσουν τις κοινωνικές ανάγκες στο κέρδος. Οι τοπικές κοινωνίες, τα κινήματα πόλεις, οι κοινωνικές αντιστάσεις όλη την προηγούμενη περίοδο υπερασπίστηκαν τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της Αττικής , στο Ελληνικό, στον Ελαιώνα, στην Πάρνηθα και αλλού, και όλοι αυτοί οι αγώνες εκτός του ότι αποτυπώνονται στο πρόγραμμά μας αποτελούν και δέσμευσή μας στο μέλλον.
Τα κορεσμένα από πολλών δεκαετιών επαγγέλματα θα προσφερθούν ως κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα στις πολυεθνικές του είδους. Την ίδια στιγμή καταδικάζει τη νέα γενιά στην ανασφάλεια και στην εργασιακή περιπλάνηση , καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και το δικαίωμα των νέων εργαζομένων στην ίση αμοιβή μέσω του θεσμού της μαθητείας. Μια νέα γενιά όμως που έχει αποδείξει με τους αγώνες της ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση ότι έχει τις αντοχές και το αγωνιστικό φρόνημα για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κυβερνητική λαίλαπα.
Η οικονομία της Ελλάδας θα ετεροπροσδιορίζεται ολοκληρωτικά από τους πιστωτές και τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή.
Όλοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η πολιτική δημοκρατία θα είναι μια εκχωρημένη δημοκρατία υπό επιτήρηση. Αντίθετα εμείς παλεύουμε για μια πολιτική δημοκρατία που θα αφορά σ' όλους και όλες χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις. Ιδιαίτερα στις γυναίκες των κινημάτων, στις γυναίκες χωρίς φωνή και σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται καθημερινά για την ανεξαρτησία και αξιοπρέπειά τους και οι οποίες παλεύουν για: Ανατροπή των αντιλαϊκών και αντεργατικών επιλογών του νεοφιλελευθερισμού που πλήττουν τις γυναίκες δυσανάλογα, για την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα των δύο φύλων, για τα κοινωνικά δικαιώματα για όλες ντόπιες και μετανάστριες, για αυτονομία των γυναικών και ισότιμες σχέσεις με τους άνδρες και ισότιμη εκπροσώπηση.
Ως εκ τούτου, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη δυνατότητα του αυτόνομου προσδιορισμού μας στο μέλλον, πρέπει να προχωρήσουμε στη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την καταγγελία του Μνημονίου και την απεμπλοκή της χώρας από το μηχανισμό δημοσιονομικής σταθερότητας της «τριαρχίας». Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί ελιγμοί της ΝΔ και του Α. Σαμαρά για τάχατες αντιμνημονιακή στάση αναιρείται από την επί της ουσίας συμφωνία με την κυβέρνηση και την τρόικα στα βασικά μέτρα που εφαρμόζουν το μνημόνιο εις βάρος της μισθωτής εργασίας και της μεσαίας τάξης.
Η τραγική αυτή ιστορική εμπειρία δίνει την ευκαιρία νέων συνεργασιών και συμμαχιών. Οι ενοποιητικές γραμμές διευρύνονται και γίνονται πιο ορατές, ώστε στις τάξεις τους να χωρέσουν όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας: εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, επιστήμονες, κ.λπ.. Δεν είναι οι προκατασκευασμένες οργανωτικές δομές που θα «χωνέψουν» το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά η απρόβλεπτη κοινωνική κινητικότητα που θα δώσει το εύρος και θα προσδιορίσει τα σχήματα δράσης.
Οι δυνάμεις της σοσιαλιστικής ιδεολογίας και του εναλλακτικού δρόμου πρέπει να συναντηθούν με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που με μέθοδο τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις επιδιώκουν να δώσουν μια ρεαλιστική απάντηση στο καταρρέον (πλην όμως εκδικητικό) νεοφιλελεύθερο πρόταγμα. Έτσι αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να δώσουμε τη μάχη στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές της 7ης Νοέμβρη με αιχμή τη διεκδίκηση της αιρετής Περιφέρειας Αττικής, όπου ζει και εργάζεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πατρίδας μας.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
Το αντι-κοινωνικό Μνημόνιο σχετίζεται άμεσα με τον «Καλλικράτη».
Ο Καλλικράτης ευθύς εξ αρχής είχε ως κυρίαρχο στόχο του τη μείωση των πόρων για την αυτοδιοίκηση και τη συγκεντροποίηση της αυτοδιοικητικής εξουσίας με σκοπό τον περιορισμό των δυνατοτήτων παρέμβασης και διεκδίκησης από τις τοπικές κοινωνίες. Απώτεροι σκοποί της εσπευσμένης αυτής και κολοβής διοικητικής μεταρρύθμισης είναι ο περιορισμός των κοινωνικών κατακτήσεων, η κατάργηση των Νομικών Προσώπων και Επιχειρήσεων των Οργανισμών της Αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών προγραμμάτων.
Με τον τρόπο αυτό όμως άρχισε να υποθηκεύεται το μέλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης και των αιρετών Περιφερειών.
Στην πορεία και με την υιοθέτηση του Μνημονίου ο Καλλικράτης αποτελεί πλέον βασικό μηχανισμό δημοσιονομικής πειθαρχίας και μετατροπής της αυτοδιοίκησης σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό των υψηλών ανταποδοτικών τελών στο πλαίσιο της πολιτικής των μηδενικών ελλειμμάτων.
Με τον Καλλικράτη επιβάλλεται η μείωση των πόρων της αυτοδιοίκησης κατά 500 εκατ. ευρώ το χρόνο για το διάστημα 2011-2013. Στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Προσαρμογής η Κυβέρνηση δεσμεύεται να εφαρμόσει αυστηρά τις προβλέψεις του Καλλικράτη για στοχευμένο “εξορθολογισμό” προσωπικού, για περιορισμό του δανεισμού, για μείωση των μεταβιβάσεων και για έλεγχο των προϋπολογισμών των Οργανισμών της Τ.Α., ώστε να συμμορφωθούν στη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική. Αυτά που δεν λέγονται από τους κυβερνητικούς υποψηφίους και από άλλες Κινήσεις, οφείλουμε εμείς να τα γνωστοποιήσουμε σε όλους τους πολίτες, ώστε να τα λάβουν υπόψη μαζί με τις άλλες επιδεινώσεις που έχουν ήδη συντελεστεί.
Γι' αυτό, το μέλλον της ΤΑ και των αιρετών περιφερειών είναι αλληλένδετο με το Μνημόνιο.
Επομένως, οι προσεχείς εκλογές είναι πρωτίστως μάχη αυτονομίας των τοπικών κοινωνιών κατά του Μνημονίου.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να συγκροτήσουμε την Αττική Κίνηση Πολιτών κατά του Μνημονίου και να δώσουμε τη μάχη για την αιρετή Περιφέρεια με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο, που εξ αρχής είχε επισημάνει και αναλύσει τις μεγάλες δουλείες, τα βάρη και τις επιδεινώσεις που θα συνεπιφέρουν οι πολιτικές του Μνημονίου.
Μαζί με τους πολίτες της Αττικής θα παλέψουμε:
1. Κατά του Μνημονίου και των πολιτικών του. Για την αξιοπρέπεια του λαού μας.
2. Για την αναδιαπραγμάτευση και διαγραφή μέρους του χρέους.
3. Για την παραγωγική ανασυγκρότηση της περιφέρειας με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
4. Για την προστασία και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
5. Για την αντιμετώπιση της ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της μετανάστευσης των νέων μας.
6. Για την προάσπιση της αυτονομίας των τοπικών κοινωνιών.
7. Για την κοινωνικοποίηση και αυτοδιαχείριση των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών στην Αττική.
8. Για την ενίσχυση της αλληλέγγυας κοινωνικής οικονομίας.
9. Για μια συμμετοχική και αποκεντρωμένη περιφερειακή διακυβέρνηση στην Αττική.
10. Για την κατάργηση των διοδίων.
Για το Αττικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
11. Αυστηρή προστασία του φυσικού πλούτου (ορεινοί όγκοι, παραλιακό μέτωπο, αδόμητη-αγροτική γη).
12. Περιβαλλοντική συμμόρφωση των βιομηχανικών δραστηριοτήτων, των κατασκευών και των υπηρεσιών.
13. Περιστολή των οδικών μετακινήσεων και ανάπτυξη δημόσιων μεταφορών – ιδιαίτερα του σιδηρόδρομου και όλων των μέσων σταθερής τροχιάς.
14. Αξιοποίηση με κοινωνικό έλεγχο των «Ολυμπιακών» εγκαταστάσεων για δημόσιες χρήσεις πολιτισμού, αθλητισμού, και αναψυχής.
15. Ανάδειξη των διάσπαρτων πολιτιστικών μνημείων, της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και των ιστορικών χώρων της Αττικής
