ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΑΛΑΝΔΡΑΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΤΗΚΕ. ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΓΡΑΨΕ

Όταν επιστρέψαμε από μια 5ετή διαμονή στην Κρήτη στα "πάτρια" εδάφη, περιμέναμε ότι θα βρούμε κοινωνική δραστηριότητα και στο Χαλάνδρι, όπως είχαμε εκεί (και προ κρίσης). Κοινωνική Κουζίνα, Κοινωνικό Φροντιστήριο, Κοινωνικά Παντοπωλεία, μέχρι και Τράπεζα Ανταλλαγής Ειδών και Υπηρεσιών με Μονάδες. 

Όμως όχι. 

Ούτε Κοινωνικό Παντοπωλείο, ούτε Κοινωνικό Φροντιστήριο για το Λύκειο που το έχει πραγματικά ανάγκη. 

Να υποθέσω ότι επαναπαυόμαστε στη δράση των ενοριών, ή ότι είμαστε "κραταιοί" ακόμα και δε μας ενδιαφέρουν οι άνεργοι και αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας; 

Ή, με απλά λόγια, αν κάποιος θέλει να προσφέρει π.χ. κάποια ρούχα σε συνανθρώπους του δεν υπάρχει οργανωμένη δημοτική υποδομή; Πρέπει να καταφύγουμε στην εκκλησία όπως κάναμε και πριν 50 χρόνια; Οι καιροί έχουν αλλάξει...