Οι εχθροί της Ευρώπης

Παρά το κουρέλιασμα όλων των προϋποθέσεων που τέθηκαν στο προηγούμενο Συμβούλιο Κορυφής του Οκτωβρίου, εν σχέσει με την τουρκική επιθετικότητα και τις οφειλόμενες κυρώσεις έναντι της Άγκυρας (παράνομες έρευνες στην υφαλοκρηπίδα της Ελλάδος, παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου, πειρατικό άνοιγμα των Βαρωσίων της Αμμοχώστου, παράνομη συμμετοχή στον πόλεμο του Ναγκόρνο – Καραμπάχ, παράνομη προώθηση όπλων στη Λιβύη, προετοιμασία για νέα εισβολή στη Συρία κλπ), η κυρία Μέρκελ και οι ακόλουθοί της ομιλούν για προώθηση θετικής ατζέντας με την Τουρκία.

Πρόκειται αντικειμενικά για μια τραγικά αποτυχημένη προεδρία σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο ρευστών γεωπολιτικών ανακατατάξεων σε συνδυασμό με την πανδημία του COVID-19, όπου η Ευρώπη με κυρίαρχη ευθύνη της Γερμανίας παρέμεινε σε ρόλο κομπάρσου αντί της αναζήτησης ενός ενισχυμένου γεωπολιτικού ρόλου, όπως της αρμόζει.

Η ίδια κατάσταση επικράτησε και στο άλλο μεγάλο ζήτημα της πανδημίας, όπου εν σχέσει με το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο (2021-2027), ύψους 1,1 τρισ. ευρώ και το ταμείο ανάκαμψης, αφού στην αρχή η Γερμανία αρνούταν οποιαδήποτε κοινή δράση, ακόμα και μετά την υποχώρηση της λόγω της γαλλικής πίεσης, τα πάντα, 8 μήνες μετά, παραμένουν ανοιχτά και ασαφή, την ώρα που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δοκιμάζονται σκληρά.