Ανθρώπινα σκουπίδια

Στο Χαλάνδρι, ένα κατάστημα με “σικ” νυφικά συνδιαλέγεται σουρεαλιστικά με τις απέναντι σωβρακοφανέλες των “αθιγγάνων” που τού βγάζουν αυθάδικα τη γλώσσα

Στέλιος Ν. Κάνδιας

Αρχές του 2000. (Μάλλον προβοκατόρικη) ερώτηση τηλεοπτικού ρεπόρτερ προς ηλικιωμένο, μάλλον απόστρατο αξιωματικό, στον τότε Δήμο Παπάγου:

- Θα δεχόσασταν χωματερή στον Δήμο σας;
- (Ξινίλα, έκδηλος εκνευρισμός) ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΧΟΛΑΡΓΟ!
****

2014. Αφήνοντας τη Μεσογείων και τον σύγχρονο σταθμό του Μετρό στο Νομισματοκοπείο για να φτάσεις στην οδό Σαρανταπόρου στο Χαλάνδρι μπορεί και να τύχει να περάσεις μέσα από τον καταυλισμό των Ρομά· και τότε εισβάλεις απότομα σε μια άλλη πραγματικότητα. Μια ελληνική σημαία υψωμένη χαιρετά, ενώ ρούχα κρεμασμένα, και άνθρωποι κρεμασμένοι από την πολιτεία, ζουν μέσα σε πρωτόγονες παράγκες που θυμίζουν τον ξεριζωμό του '22, εξάπτοντας την προσοχή σου. Μια αυτοσχέδια συνοικία καμωμένη από μόχθο, σανίδες και λαμαρίνα... ηλικίας 43 ετών, στην οποίο το όνειρο παίζει κρυφτό στους ανθρώπους. Ένα δορυφορικό πιάτο φροντίζει για την σύνδεση εικονικής πραγματικότητας - δύσκολης καθημερινότητας, άνθρωποι παράξενα σιωπηλοί που σε παρατηρούν προσεκτικά, παιδιά που παίζουν αμέριμνα μέσα σε βρωμόνερα, και εσύ ένας ξένος, που άθελά σου διαταράσσεις τους ρυθμούς της όποιας καθημερινότητάς τους με το αδιάκριτο βλέμμα σου.



Δυο – τρία λεπτά απόσταση χρειάζεσαι για να φτάσεις από τη Μεσογείων στη Σαρανταπόρου περνώντας μέσα από τον “καταυλισμό”. Εκεί ξεκινάει το Χαλάνδρι, το “πραγματικό” Χαλάνδρι, ο πολιτισμός, με -υποτίθεται- αυτονόητες παροχές για ανθρώπινα όντα όπως πόσιμο νερό, αποχέτευση και ηλεκτροδότηση, που μερικά μέτρα μακρύτερα φαντάζουν πολυτέλεια. Έχοντας στην πλάτη σου τις χαμοκέλες και τη δυσωδία αντικρίζεις το γνώριμο αστικό τοπίο των Βορείων Προαστίων: καλαίσθητες πολυκατοικίες, κυρίως της δεκαετίας του '80, ένας φροντισμένος πεζόδρομος, και παραδίπλα ένα κατάστημα με “σικ” νυφικά που συνδιαλέγεται σουρεαλιστικά με τις απέναντι σωβρακοφανέλες των “αθιγγάνων” που τού βγάζουν αυθάδικα τη γλώσσα.

Μια ερμαφρόδιτη κατάσταση που δεν εξυπηρετεί κανέναν όσα συμβαίνουν με τους Ρομά στο Χαλάνδρι τις τελευταίες δεκαετίες. Χωρίς να παραγνωρίζουμε το δίκαιο των ιδιοκτητών των οικοπέδων που έχουν καταπατηθεί και την ανάγκη εφαρμογής (πότε – πότε χρειάζεται βρε αδελφέ, έτσι γι' αλλαγή...) των νόμων, δεν θα πρέπει να βρεθεί πρώτα -ικανοποιητική- λύση για τη μετεγκατάσταση αυτών των 74 οικογενειών πριν εκδιωχθούν; Και πού θα είναι αυτή; Στο όρος Πατέρας, ή μήπως θα τους πακετάρουν για Ιμαλάια μεριά, αγυρίστου και οξαποδώ γωνία; Και πότε θα βρεθεί λύση στο ανθρωπιστικό αυτό ζήτημα; Στο άλλο εξάμηνο του επομένου εξαμήνου του νέου εξαμήνου του 2024; Οι αρμόδιοι έκαναν λόγο για αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων στο “επόμενο διάστημα”. Ποιος ξέρει, ίσως και να συσταθεί και καμιά επιτροπή, στο κάτω – κάτω της γραφής το ζήτημα των Ρομά του Χαλανδρίου εκκρεμεί μόλις από το 1971 που δεν είναι δα και τόσο πολύς καιρός μπροστά στην αιωνιότητα. Η ελληνική πολιτεία θέλει το χρόνο της, ο χρόνος είναι σχετικός και τα τοιαύτα. Συναντήσεις, συζητήσεις, κόντρα συζητήσεις, η λύση παραπέμπεται στο “επόμενο διάστημα” άλλως γνωστό και ως ελληνικές καλένδες. Πού θα πάνε αυτά τα ανθρώπινα σκουπίδια; Αλίμονο, κανείς δεν τα θέλει, ούτε καν το όρος Πατέρας που φαίνεται ότι έχει απολέσει το πατρικό του ένστικτο.

****

Υποθετική ερώτηση τηλεοπτικού ρεπόρτερ – βέβαιη απάντηση πολίτη:

- Θα δεχόσασταν Ρομά στην περιοχή σας;
- ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ... (εδώ συμπληρώνετε περιοχή της προτίμησής σας)

Ελληνική πολιτεία εν έτει 2014: Μια παράγκα, μια μπουλντόζα ένα δορυφορικό πιάτο και μια υψωμένη ελληνική σημαία να σε αποχαιρετά.

Πηγή: http://www.skai.gr