Ελεύθεροι ……….. Εγκλωβισμένοι

Γράφει ο Νικόλαος Σιαπέρας

Δικηγόρος.

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου.

Με τον Ανεξάρτητο Συνδυασμό «Χαλάνδρι Αναγέννηση Νίκος Πανταζής

Μπροστά στην κάλπη πιστεύουμε όλοι μας ανεξαιρέτως, ότι η επιλογή μας είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης. Είναι έτσι όμως; Άραγε είμαστε ελεύθεροι από ιδιοτέλεια , από συναίσθημα, από σκοπιμότητα; Ήμαστε ελεύθεροι από πάθη και αδυναμίες; Σύμφωνα με τα παραπάνω μάλλον δεν είμαστε και τόσο ελεύθεροι. Μάλλον βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι ο καθένας για τους δικούς του λόγους σε ένα ελευθεριάζων περιβάλλον.


Εγκλωβισμένοι νιώθουμε και ως ψηφοφόροι των Δημοτικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Από την μια πλευρά πιέζει το παραταξιακό συναίσθημα, και από την άλλη πιέζει η διάχυτη απογοήτευση μας για όλα, που υπαγορεύει ως στάση ζωής την άρνηση και την αδιαφορία, οδηγώντας μας στη αποχή.

Και οι δυο παράγοντες καταδεικνύουν πολλές φορές, την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής με πνεύμα ορθολογικό. Μας πνιγεί το συναίσθημα. Μας καθοδηγεί η δύναμη της συνήθειας. Μας κυριεύει η επιθυμία να τιμωρήσουμε τους υπαίτιους για ό,τι κακό μας συμβαίνει και να περάσουμε το μήνυμα, ότι πρέπει να αλλάξουν πορεία. Φωνάζουμε δεξιά και αριστερά, ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη παρέκει………… αγωνιούμε και αναζητούμε εξόδους διαφυγής. Κι όμως λησμονούμε τα βασικά.

Πώς θα αλλάξει η ζωή μας αν εμείς οι ίδιοι δεν συμμετέχουμε στις δραστηριότητες της; Αν πραγματικά έχουμε ενστάσεις με τις επιλογές που μας επιβάλλονται, γιατί να αφήνουμε άλλους να μιλάνε για λογαριασμό μας; Με το να φεύγουμε μακριά δεν ακουγόμαστε. Απλά δίνουμε περισσότερο χρόνο σε αυτούς που μένουν πίσω να ακουστούν.

Πώς θα αλλάξει η ζωή μας αν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε πρώτα τις συνήθειες μας; Με το να προκρίνουμε το παραταξιακό συναίσθημα στις επιλογές μας στη δεδομένη στιγμή, απλά επαναλαμβανόμαστε.

Στην εποχή των κοινωνικών αδιεξόδων, η δημοκρατία μας δεν γίνεται να εγκλωβίζεται. Όλοι έχουμε πολιτική ταυτότητα, κάποιοι ίσως και κομματική προέλευση, όμως η πραγματική ελευθερία συνίσταται στο να αποφασίζουμε και κατά περίπτωση. Με γνώμονα τις ειδικές συνθήκες σε χρονικό και τοπικό επίπεδο. Δεν καταργούμε θεσμούς όπως είναι οι παρατάξεις. Δεν απεμπολούμε τα πιστεύω μας. Τα εμπλουτίζουμε με νέα χαρακτηριστικά που θα προάγουν τις ζωές μας.

Το ζητούμενο είναι η υπέρβαση. Και η επίτευξη της δεν χαρίζεται αλλά καταχτιέται.

Αρκεί να τολμήσουμε.

Τότε πια δεν θα είμαστε ελεύθεροι εγκλωβισμένοι άλλα ελευθέρως σκεπτόμενοι πολίτες.