Το συναίσθημα που μας καταλαμβάνει αντικρίζοντας την εικόνα που δίνει η πλατεία καθώς τελειώνουν τα έργα είναι εκείνη η αμηχανία που νοιώθουμε όταν μπαίνουμε σε μια μεγάλη και άδεια αίθουσα.
Η ανάπλαση της πλατείας αποτελεί τομή ή ακόμα χαμένη ευκαιρία για την πόλη μας;
Με μέσο κυρίως την εκτεταμένη πλακόστρωση αναμφίβολα δίνεται μια εικόνα συμμαζέματος, ευταξίας, τακτοποίησης. Είναι όμως ζητούμενο; Ή αλλιώς είναι αυτό το μόνο ζητούμενο;
Ό,τι πιο θετικό μας έδωσε η ανάπλαση είναι η απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών δια των οποίων τα καταστήματα είχαν καταπατήσει τον δημόσιο χώρο της πλατείας με την ανοχή και την συνέργεια των δημοτικών αρχών. Το κοινό στέγαστρο που προέβλεπε στην θέση τους η μελέτη, ευτυχώς – για την ώρα τουλάχιστον – δεν τοποθετήθηκε. Φιλότιμο του Δημάρχου ή ανάγκη; (Επειδή το κοινό στέγαστρο είναι παράνομο σε τυχόν προσφυγή στην Δικαιοσύνη δεν θα μπορούσαν να εκταμιευθούν τα χρήματα και να πληρωθεί το έργο). Ας έχουμε το νου μας λοιπόν.
Παρ’ ότι αυτές οι παράνομες κατασκευές έφυγαν και δεν τοποθετήθηκαν στην θέση τους το επίσης παράνομο στέγαστρο, η πλατεία μετά την ανάπλαση παραμένει ένας κενός (δημόσιου) περιεχομένου χώρος τον οποίο απλά διασχίζουν οι διαβάτες. Δυστυχώς δεν φαίνεται ότι το όλο έργο θα διευκολύνει την επανάκτηση της πλατείας από τους κατοίκους, τη λειτουργία της ως χώρου συνάθροισης, ανταλλαγών, ξεκούρασης, αναψυχής για τις διαφορετικές κατηγορίες του πληθυσμού.
Οι πλατείες της πόλης και ιδιαίτερα η κεντρική πλατεία είναι ό,τι δίνει στην πόλη την φυσιογνωμία της, ό,τι αποτυπώνει την συλλογική της μνήμη. Είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος της δημόσιας ζωής της. Στην ιδεατή περίπτωση η γη, το φυσικό τοπίο (το πράσινο) περιγράφει τον ανοιχτό χώρο και τα μνημεία, τα κτίρια διατηρητέα ή όχι τον εμπλουτίζουν και τον περιβάλλουν.
Εάν η μελέτη ανάπλασης επιγράφεται «ενίσχυση αστικού πρασίνου και χώρων αναψυχής της περιοχής «Κεντρικής πλατείας Χαλανδρίου» που είναι αυτή η ενίσχυση η οποία θα έκανε ελκυστική την πλατεία; Γιατί εμφανίστηκε το χρώμα της γης κάτω από το τσιμέντο και το πλακόστρωτο; Πού είναι οι επαρκείς χώροι για τις εκδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις για να καθίσουν οι παρέες, να τρέξουν τα παιδιά; Εμείς φανταζόμασταν μια πλατεία πλούσια σε πράσινο, ζωντανή, με τους μικροπωλητές της, τις καλλιτεχνικές της εκδηλώσεις το καλοκαίρι και επίσης «με ένα δημοτικό κατάστημα που θα ξεφύγει από την πλαστική αισθητική του συρμού και θα λειτουργεί και ως μοχλός πίεσης, όσον αφορά τα προσφερόμενα είδη και τις τιμές τους» (βλέπε τεύχος 2 της περιοδικής έκδοσης της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου»)
Η παράταξή μας εδώ και καιρό έχει καταθέσει τις προτάσεις της μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο και πραγματοποίησε επίσης εκδήλωση για την Κεντρική Πλατεία τον Ιούνιο του 2007 στο Κέντρο Νεότητας.
Η ανάπλαση θα έπρεπε να είναι μέρος ενός σχεδιασμού που να λαμβάνει υπόψη τα υπόλοιπα έργα που προβλέπονται γύρω από την πλατεία ώστε να πετύχουμε την επιτυχή ένταξη της πλατείας στον λειτουργικό ή καλύτερα στον κοινωνικό ιστό της πόλης. Ενός σχεδιασμού ο οποίος να συνδέει οργανικά τον κοινωνικό ιστό της πόλης. Ενός σχεδιασμού ο οποίος να συνδέει οργανικά την πλατεία με την ρεματιά, τον κύριο πνεύμονα πρασίνου της πόλης μας. Θα γίνει σταθμός του μετρό κοντά στην πλατεία όπως ζητάμε εμείς; Το δημαρχείο που θα χτίσει απέναντι θα είναι ένα κτίριο σε ανθρώπινες διαστάσεις χωρίς εξάντληση του συντελεστή δόμησης; Τι θα γίνει με το γκαράζ, το οποίο κατά την γνώμη μας δεν έχει θέση στην πλατεία; Η πλατεία θα είναι ενιαία χωρίς να χωρίζεται στα δύο από την Βασιλέως Γεωργίου. Μαθαίνουμε ότι τώρα, εκ των υστέρων, θα ακολουθήσει μελέτη για την διαχείριση της κυκλοφορίας γύρω από την πλατεία. (Φλυαρία, Νοέμβριος 2009, συνέντευξη με τον αντιδήμαρχο κ. Ανδριανάκη).
Γιατί δεν έγινε ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και διάλογος με τους φορείς που δραστηριοποιούνται στην πόλη (δημοτικές παρατάσεις, επαγγελματικοί και περιβαλλοντικοί σύλλογοι); Γιατί δεν ρωτηθήκαμε τι είδους πλατεία θέλουμε; Στην πραγματικότητα το θέμα δεν ήρθε ποτέ προς συζήτηση ούτε καν στο δημοτικό συμβούλιο.
Αλήθεια τι έμεινε από μια σειρά ακριβοπληρωμένες αναπλάσεις στο κέντρο της πόλης που έγιναν τα τελευταία 10-15 χρόνια. Σήμερα τα οφέλη από μια ακόμα πολυέξοδη παρέμβαση είναι πενιχρά και αβέβαια. Τα προβλήματα παραμένουν ανοιχτά και το αίτημα για μια ζωντανή πλατεία σκηνή σε μια πλούσια δημόσια ζωή επίσης παραμένει επίκαιρο και επιταχτικό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΕΡΟΣ - ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου